Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie otrzymywanych od kontrahentów zagranicznych premii pieniężnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 15 maja 2009 r., sygn. akt I SA/Po 392/09 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 września 2010 r. sygn. akt I FSK 1581/09 stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2008 r. (data wpływu 26 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymywanych od kontrahentów zagranicznych premii pieniężnych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Wniosek Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z dnia 22 września 2008 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymywanych od kontrahentów zagranicznych premii pieniężnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest producentem różnego rodzaju wyrobów szeroko rozumianego przemysłu lakierniczego, w szczególności lakierów samochodowych.

Spółka dokonuje za granicą zakupu towarów dla potrzeb prowadzonej przez siebie produkcji (substancje chemiczne, półprodukty). Wskazane transakcje stanowią z punktu widzenia Spółki wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W związku z dobrze układającą się współpracą handlową, zagraniczni kontrahenci (podatnicy podatku od wartości dodanej) udzielają Wnioskodawcy preferencji handlowej w formie tzw. premii pieniężnej.

Preferencja, o której mowa, przysługuje Spółce w przypadku łącznego spełnienia dwóch warunków:

1. dokonania przez nią terminowej zapłaty za towary nabyte od zagranicznego kontrahenta i
2. dokonania zakupów towarów zagranicznego kontrahenta (osiągnięcia obrotu) o określonej umownie wartości.

Nie jest ona natomiast przyznawana za jakiekolwiek konkretne świadczenia Spółki, takie jak np. powstrzymywanie się od zakupów u innych podmiotów zajmujących się sprzedażą towarów określonego rodzaju. Spółka nie jest też w żaden sposób zobowiązana do dokonywania zakupów określonej wielkości lub dokonywania wcześniejszych płatności tego typu zachowania są wyłącznie wynikiem jej wolnej woli.

Omawiana preferencja ma charakter procentowy i liczona jest od wartości poczynionych przez Spółkę zakupów u zagranicznych kontrahentów. Przybiera ona formę tzw. premii pieniężnej i jest wypłacana (przyznawana) Spółce raz na rok kalendarzowy (po jego zakończeniu). Zapłata tej premii na rzecz Spółki w praktyce następuje z reguły poprzez kompensatę z wierzytelnościami, jakie zagraniczni kontrahenci posiadają wobec niej z tytułu sprzedanych jej towarów.

Z tytułu omawianej preferencji, kontrahenci wystawiają Spółce dokumenty (tzw. noty kredytowe), w których udzielaną preferencję określają jako rabat z tytułu obrotów osiągniętych w danym roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Jak na gruncie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, powinna być kwalifikowana sytuacja przedstawiona w opisie stanu faktycznego, tj. czy sytuacja ta powinna być kwalifikowana:

1. jako odpłatne świadczenie przez Spółkę na rzecz zagranicznych kontrahentów usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 8 ww. ustawy, które podlega dokumentowaniu wystawianymi przez Spółkę fakturami opiewającymi na kwotę netto równą wartości udzielonych preferencji, a jeżeli tak, to czy takie usługi podlegają opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej stawką 22%, czy też
2. jak uzyskiwanie przez Spółkę udzielanych przez kontrahentów rabatów w rozumieniu art. 31 ust. 3 w związku z art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, zmniejszających obrót Spółki z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i kwoty wynikającego z tego podatku naliczonego, które to uzyskiwanie rabatów podlega dokumentowaniu wewnętrznymi fakturami korygującymi wystawianymi przez Spółkę na podstawie odpowiednich dokumentów wystawianych przez zagranicznych kontrahentów, a jeżeli tak, to czy w tym przypadku Spółka może wystawiać z tytułu każdej uzyskanej preferencji jedną tzw. zbiorczą wewnętrzną fakturę korygującą do wszystkich faktur wewnętrznych dokumentujących transakcje, z tytułu zrealizowania których preferencja została uzyskana, i czy taką zbiorczą wewnętrzną fakturę korygującą można wystawić w ten sposób, że nazwy towarów objętych rabatem zostają wykazane poprzez numery wszystkich pozycji korygowanych faktur wewnętrznych, a kwoty ulegające zmianie zostają wykazane jako podsumowanie wszystkich wcześniejszych kwot, tj.: łącznych kwot brutto, łącznych kwot VAT, łącznych kwot netto (przed i po udzieleniu rabatu)...

Zdaniem Wnioskodawcy, sytuacje przedstawione w opisie stanu faktycznego powinny być kwalifikowane na gruncie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jak uzyskiwanie przez niego udzielanych przez kontrahentów rabatów w rozumieniu art. 31 ust. 3 w związku z art. 29 ust. 4 ww. ustawy, zmniejszających obrót z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i kwoty wynikającego z tego podatku naliczonego, które to uzyskiwanie rabatów podlega dokumentowaniu wewnętrznymi fakturami korygującymi, wystawianymi przez niego na podstawie odpowiednich dokumentów wystawianych przez zagranicznych kontrahentów.

Zdaniem Spółki, może ona wystawić z tytułu każdej uzyskanej przez nią preferencji, jedną tzw. zbiorczą wewnętrzną fakturę korygującą do wszystkich faktur wewnętrznych dokumentujących transakcje, z tytułu zrealizowania których preferencja została Spółce przyznana. Taką zbiorczą wewnętrzną fakturę korygującą Wnioskodawca może wystawić w ten sposób, że nazwy towarów objętych rabatem zostają wykazane poprzez numery wszystkich pozycji korygowanych faktur wewnętrznych, a kwoty ulegające zmianie zostają wykazane jako podsumowanie wszystkich wcześniejszych kwot, tj.: łącznych kwot brutto, łącznych kwot VAT, łącznych kwot netto (przed i po udzieleniu rabatu).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Polski. Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast zgodnie z art. 8 ustawy, pod pojęciem świadczenia usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również: przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej, zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji, a także świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozumie się generalnie nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Zgodnie natomiast z art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumie się generalnie wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 (czyli dostawy towarów) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Mając na uwadze powyższe przepisy, a także leżące u ich podstaw fundamentalne zasady sytemu podatku od wartości dodanej (zwanego dalej w skrócie systemem VAT), przepisy dyrektyw regulujących ten system oraz orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości, zdaniem Spółki nie ma żadnych podstaw do uznawania jej zachowań za świadczone przez nią na rzecz zagranicznych kontrahentów usługi w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 8 ustawy, a wypłat otrzymywanych przez Spółkę z tytułu uzyskania przez nią omawianych preferencji nie można traktować jako wynagrodzenia za jakiekolwiek takie usługi. Wynika to z dwóch zasadniczych okoliczności.

Po pierwsze, naczelną zasadą systemu VAT jest to, że dana transakcja nie może być jednocześnie dostawą towarów i świadczeniem usługi. Dokonywanie przez Spółkę określonej ilości zakupów oraz terminowe regulowanie płatności z tego tytułu mieści się w zakresie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów z punktu widzenia Spółki). Tym samym wykluczone jest uznawanie ich za świadczenie usługi, ponieważ czynności stanowiące element (wewnątrzwspólnotowej) dostawy towarów w świetle wskazanej zasady nie mogą poprzez ich zsumowanie stanowić usługi.

Po drugie, aby mówić o świadczeniu konstruującym usługę w rozumieniu systemu VAT, trzeba mieć do czynienia ze świadczeniem o charakterze zobowiązania, którego spełnienie może być dochodzone przed sądem albo które jest tzw. zobowiązaniem naturalnym (czyli zobowiązaniem, którego nie można dochodzić przed sądem, np. z uwagi na przedawnienie). Tymczasem Spółka w żaden sposób nie jest zobowiązana do dokonywania określonej ilości zakupów, a obowiązek regulowania przez nią cen za nabywane towary w terminach ich płatności mieści się jak wskazano wyżej w ramach obowiązków wynikających ze stosunku sprzedaży (wewnątrzwspólnotowej dostawy) towarów.

Zdaniem Spółki, tezy powyższe znajdują potwierdzenie w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych (m.in.: wyrok NSA z dnia 6 lutego 2007 r. I FSK 94/06 oraz wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 maja 2007 r. III SA/Wa 4080/06) oraz poglądach doktryny.

Mając więc na uwadze powyższe okoliczności oraz stanowisko Trybunału Sprawiedliwości wyrażone w orzeczeniach wydanych w sprawach C-317/94 (Elida Gibbs) oraz C-409/98 (Mirror Group plc) uznać należy, że sytuacje opisane w stanie faktycznym powinny być kwalifikowane jako uzyskiwanie przez Spółkę udzielanych przez kontrahentów rabatów, w rozumieniu art. 31 ust. 3 w związku z art. 29 ust. 4 ustawy, zmniejszających obrót Spółki z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i kwoty wynikającego z tego podatku naliczonego, które to uzyskiwanie rabatów podlega dokumentowaniu wewnętrznymi fakturami korygującymi wystawianymi przez Spółkę na podstawie odpowiednich dokumentów wystawianych przez zagranicznych kontrahentów.

Przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług nie przewidują co prawda wprost możliwości wystawiania tzw. zbiorczych faktur korygujących (w tym do faktur wystawionych w różnych okresach rozliczeniowych), jednakże w praktyce dopuszczono możliwość ich wystawiania, jeżeli spełniają one warunki określone właściwymi w tym zakresie przepisami prawa (obecnie § 16 i 17 wskazanego wyżej rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r.).

Jeżeli chodzi o § 16 wskazanego wyżej rozporządzenia, który reguluje wystawianie faktur korygujących w przypadku udzielenia rabatów, a który z mocy § 25 znajduje odpowiednie zastosowanie do faktur wewnętrznych, wskazać należy, że nie zabrania on wskazywania nazw towarów objętych rabatem poprzez numery pozycji korygowanych faktur, jak również nie zabrania wykazania kwot ulegających zmianie jako podsumowania wszystkich wcześniejszych kwot, tj.: łącznych kwot brutto, łącznych kwot VAT, łącznych kwot netto (przed i po udzieleniu rabatu).

Potwierdzenie powyższego stanowiska można znaleźć m.in. w piśmie Dyrektora Departamentu Podatków Pośrednich w Ministerstwie Finansów z dnia 12 grudnia 1994 r. (sygn. PP1 -7204/233/94 KSz) do izb skarbowych i urzędów kontroli skarbowej (w którym to piśmie Ministerstwo Finansów informuje, że można wystawiać zbiorcze faktury korygujące do co najmniej kilku faktur). Co prawda, powyższe pismo zostało wydane na gruncie nieobowiązujących już przepisów, ale ponieważ dotyczyło ono regulacji, których istota i treść nie uległy zmianie, uzasadnione jest powoływanie się na nie (jak również na wydawane na jego podstawie interpretacje) również obecnie.

Jeżeli chodzi o nowsze pisma organów podatkowych, to wskazane powyżej stanowisko znalazło swoje potwierdzenie również, m.in.: w postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego nr PP/443-56-1/05 z dnia 7 kwietnia 2005 r. wydanym przez Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego, w postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego nr 1471/VTR2/443-43/07/MŻ z dnia 3 września 2007 r. wydanym przez Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie oraz w interpretacji indywidualnej nr IP-PP2 -443-773/07-2/PW z dnia 24 stycznia 2008 r. wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

Mając to na uwadze, Spółka stoi na stanowisku, że w przypadku uzyskania omawianych preferencji, może wystawiać z tytułu każdej z nich jedną tzw. zbiorczą wewnętrzną fakturę korygującą do wszystkich faktur dokumentujących transakcje, z tytułu zrealizowania których preferencja została uzyskana, i taką zbiorczą (wewnętrzną) fakturę korygującą może wystawić w ten sposób, że nazwy towarów objętych rabatem zostają wykazane poprzez numery wszystkich pozycji korygowanych faktur wewnętrznych, a kwoty ulegające zmianie zostają wykazane jako podsumowanie wszystkich wcześniejszych kwot, tj.: łącznych kwot brutto, łącznych kwot VAT, łącznych kwot netto (przed i po udzieleniu rabatu).

Na tle przedstawionego opisu sprawy oraz własnego stanowiska Zainteresowanego, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 19 grudnia 2008 r. interpretację indywidualną nr ILPP2/443-877/08-2/MR, w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe.

W ocenie tut. Organu, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), otrzymane od kontrahentów zagranicznych (podatników podatku od wartości dodanej) premie pieniężne stanowią wynagrodzenie za świadczone przez Zainteresowanego na ich rzecz usługi, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych, wg stawki podatku w wysokości 22% zgodnie z art. 41 ust. 13 ustawy. Z uwagi na fakt, że przedmiotowe premie nie są związane z żadną konkretną transakcją, lecz stanowią świadczenie odrębne, to nie mają wpływu na podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów. Zatem, w celu udokumentowania otrzymanych wynagrodzeń (premii pieniężnych) za świadczenie usług na rzecz kontrahentów zagranicznych, Wnioskodawca zobowiązany jest do wystawienia faktur VAT, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy.

Pismem z dnia 5 stycznia 2009 r. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wezwała Organ podatkowy, do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 4 lutego 2009 r. nr ILPP2/443/W-3/09-2/SJ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu, stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowana przez Radcę Prawnego, wniosła w dniu 11 marca 2009 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu.

Po rozpoznaniu sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wydał wyrok w dniu 15 maja 2009 r., sygn. akt I SA/Po 392/09, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

W dniu 9 lipca 2009 r. Minister Finansów złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku.

Wyrokiem z dnia 30 września 2010 r., sygn. akt I FSK 1581/09 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 15 maja 2009 r. sygn. akt I SA/Po 392/09 oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 września 2010 r. sygn. akt I FSK 1581/09 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Podstawą opodatkowania według art. 29 ust. 1 ustawy, jest obrót (). Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast stosownie do art. 29 ust. 4 ustawy, obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

Art. 31 ust. 1 ustawy stanowi, że podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić.

W myśl art. 31 ust. 2 ustawy, podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku,
2. wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Przy ustalaniu podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 1, przepis art. 29 ust. 4 stosuje się odpowiednio (art. 31 ust. 3 ustawy).

Z treści wniosku wynika, iż Zainteresowany dokonuje wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów. W związku z dobrze układającą się współpracą handlową, zagraniczni kontrahenci (podatnicy podatku od wartości dodanej) udzielają Wnioskodawcy preferencji handlowej w formie tzw. premii pieniężnej. Przedmiotowe gratyfikacje przysługują Spółce w przypadku łącznego spełnienia dwóch warunków: dokonania przez nią terminowej zapłaty za towary nabyte od zagranicznego kontrahenta oraz dokonania zakupów towarów zagranicznego kontrahenta (osiągnięcia obrotu) o określonej umownie wartości. Przyznawane wynagrodzenie przybiera formę premii pieniężnej i wypłacane jest Zainteresowanemu raz na rok kalendarzowy. Kontrahenci wystawiają Wnioskodawcy dokumenty (tzw. noty kredytowe), w których udzielaną preferencję określają jako rabat z tytułu obrotów osiągniętych w danym roku.

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są tzw. premie pieniężne nabywcom. Skutki podatkowe dotyczące wypłacania premii pieniężnych nabywcom uzależnione są od wielu czynników, m.in. od ustalenia, za co faktycznie premie pieniężne zostały wypłacone, tzn. czy dotyczą konkretnych dostaw, czy też odnoszą się do wszystkich dostaw w określonym czasie, bądź też związane są ze świadczeniem dodatkowych usług na rzecz sprzedawcy itp.

W sytuacji, gdy wypłacona premia pieniężna jest związana z konkretną dostawą, nawet jeżeli jest to premia wypłacona po dokonaniu zapłaty, powinna być traktowana jak rabat, o którym mowa w cyt. art. 29 ust. 4 ustawy, ponieważ ma bezpośredni wpływ na wartość tej dostawy i w efekcie prowadzi do obniżenia wartości (ceny) dostawy.

Rabat rozumieć należy, jako zniżkę od ustalonej ceny określonego towaru lub usługi, wyrażoną procentowo lub kwotowo. Rozróżnia się rabaty na przyznane przed ustaleniem ceny oraz udzielane po jej ustaleniu.

Rabat udzielony w momencie wystawienia faktury (rabat transakcyjny), nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia dane dotyczące rabatu znajdą swoje odzwierciedlenie w wystawionej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży.

Natomiast rabat udzielony po sprzedaży i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia obrotu (rabat potransakcyjny), wymaga wystawienia faktury korygującej, zgodnie z uregulowaniami zawartymi w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.), zwanym dalej rozporządzeniem.

Jak wynika z opisu sprawy, wysokość premii uzależniona jest od dokonania przez Spółkę terminowej zapłaty za towary nabyte od zagranicznych kontrahentów oraz dokonania zakupów o określonej umownie wartości. Udzielana premia ma charakter procentowy i liczona jest od wartości poczynionych przez Zainteresowanego zakupów u zagranicznych kontrahentów. Przybiera ona formę tzw. premii pieniężnej i jest wypłacana (przyznawana) raz na rok kalendarzowy (po jego zakończeniu).

Z powyższego wynika zatem, iż premie pieniężne wypłacane przez kontrahentów zagranicznych na rzecz Wnioskodawcy nie są przyznawane za jakiekolwiek konkretne jego świadczenia, takie jak np. powstrzymywanie się od zakupów u innych podmiotów zajmujących się sprzedażą towarów określonego rodzaju. Spółka nie jest też w żaden sposób zobowiązana do dokonywania zakupów określonej wielkości lub dokonywania wcześniejszych płatności tego typu zachowania są wyłącznie wynikiem jej wolnej woli.

Zatem, zawarty we wniosku opis stanu faktycznego pozwala na stwierdzenie, iż Zainteresowany nie jest zobowiązany do wykonywania na rzecz kontrahentów zagranicznych żadnych dodatkowych czynności poza dokonywaniem zakupów towarów o określonej wartości oraz terminowym rozliczaniu się za nabyte towary. Tym samym oznacza to, że Wnioskodawca nie świadczy wobec kontrahentów zagranicznych usług w rozumieniu art. 8 ustawy.

W związku z faktem, iż przedmiotowe premie pieniężne wypłacane są Spółce przez zagranicznych kontrahentów za dokonanie terminowej zapłaty za nabyte towary oraz ze względu na zrealizowaną przez nią wartość obrotu w określonym czasie, należy traktować je jako rabat w rozumieniu przepisów art. 31 ust. 3 w zw. z art. 29 ust. 4 ustawy, zmniejszający obrót Spółki z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i kwoty wynikającego z tego podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy ().

Zgodnie z ww. § 16 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Stosownie do § 16 ust. 2 rozporządzenia, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:
1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia,
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w § 9 ust. 1 pkt 1-3,
2. nazwę towaru lub usługi objętych rabatem,
3. kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;
4. kwotę zmniejszenia podatku należnego.

Ponadto należy nadmienić, iż zgodnie z § 16 ust. 7 rozporządzenia, faktury korygujące powinny zawierać wyraz KOREKTA albo wyrazy FAKTURA KORYGUJĄCA.

W myśl § 25 ust. 1 rozporządzenia, przepisy § 9, 13-17, 19, 20 i 23 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy, z tym że w przypadku:

1. czynności określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, gdy brak jest konkretnego nabywcy towaru lub usługi, faktura nie zawiera danych dotyczących tego nabywcy oraz kwoty należnej z tytułu wykonania tych czynności;
2. dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz importu usług, faktury mogą nie zawierać numeru identyfikacji podatkowej kontrahenta.

Faktury, o których mowa w ust. 1, można wystawić w 1 egzemplarzu i należy przechowywać wraz z całą dokumentacją dotyczącą podatku (§ 25 ust. 2 rozporządzenia).

Wobec powyższego, Wnioskodawca jest zobowiązany do wystawienia wewnętrznej faktury korygującej na podstawie otrzymanych not kredytowych od kontrahentów zagranicznych, zmniejszających podstawę opodatkowania i kwotę podatku.

Zauważyć należy, iż przepisy prawa podatkowego nie stanowią wprost o zbiorczej fakturze korygującej, lecz wystawienie takiego dokumentu, o ile dokumentuje prawnie dopuszczalną zmianę obrotu i kwot podatku oraz zawiera wszystkie wymagane dla faktury korygującej elementy, należy uznać za prawidłowe. Dlatego też nie ma przeszkód, by wystawiać zbiorcze faktury korygujące do co najmniej kilku faktur dokumentujących pierwotną sprzedaż. Na takiej fakturze powinny być podane jednak wszystkie informacje dotyczące faktur pierwotnych, które pozwolą jednoznacznie stwierdzić, których faktur pierwotnych przedmiotowa faktura korygująca dotyczy, wskazywać których towarów i usług korekta dotyczy oraz wymieniać elementy kwotowe związane z korektą.

A zatem, dopuszczalne jest udokumentowanie rabatu za pomocą zbiorczych faktur korygujących, pod warunkiem, że faktury te spełniają warunki określone dla faktur korygujących, wynikające z § 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r.

Reasumując, dopuszczalne jest dokumentowanie przez Zainteresowanego udzielonego mu rabatu poprzez wystawienie zbiorczej wewnętrznej faktury korygującej do wewnętrznych faktur z danego okresu rozliczeniowego, w sytuacji gdy wystawiana wewnętrzna faktura korygująca odpowiada wymogom wynikającym z rozporządzenia w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zbiorczą wewnętrzną fakturę korygującą Spółka może wystawić w ten sposób, że nazwy towarów objętych rabatem zostają wykazane poprzez numery wszystkich pozycji wszystkich korygowanych faktur wewnętrznych a kwoty ulegające zmianie zostają wykazane jako podsumowanie wszystkich wcześniejszych kwot. Przepisy rozporządzenia nie zabraniają przy tym wskazywania nazw towarów objętych rabatem poprzez numery pozycji korygowanych faktur, jak również wykazania kwot ulegających zmianie jako podsumowanie wcześniejszych kwot.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu