Temat interpretacji

Czy przedstawiony sposób wystawiania faktur VAT jest prawidłowy?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2010 r. (data wpływu 6 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu wystawiania podatku VAT na fakturze jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu wystawiania podatku VAT na fakturze.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą X. Przeważającym przedmiotem działalności jest świadczenie usług komunalnych. Klientom Zainteresowany wystawia faktury VAT przy pomocy programu fakturującego M.

Z niektórym klientami Wnioskodawca umawia się, że ceną za usługę jest cena brutto w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług (cena netto + VAT). Zdarzają się sytuacje, że wystawiana przez Wnioskodawcę faktura składa się z kilku pozycji - każda z nich dotyczy innej usługi. W każdej z pozycji faktury Zainteresowany wpisuje cenę (wartość) brutto danej usługi i odpowiednią stawkę VAT. Program fakturujący wylicza kwotę podatku VAT i wartość netto w poszczególnych pozycjach, a następnie ustala łączną sumę wartości brutto, od której wylicza łączną kwotę podatku VAT, oraz łączną wartość netto, która jest różnicą między łączną wartością brutto a łączną kwotą podatku VAT z podziałem na stawki oraz ogółem. Suma wartości brutto, w podsumowaniu faktury, jest sumą wartości brutto z poszczególnych pozycji faktury.

Przedstawiony sposób wystawiania faktur powoduje, że łączna kwota podatku VAT różni się od sumy kwot podatku VAT z poszczególnych pozycji faktury (z uwzględnieniem stawek i ogółem). Analogiczna sytuacja występuje w przypadku łącznej wartości netto, która różni się od sumy wartości netto z poszczególnych pozycji. Różnice nie przekraczają kilku groszy.

Należy podkreślić jednak, że w podsumowaniu faktury wartość brutto jest równa sumie wartości netto i kwoty VAT, z podziałem na stawki i ogółem. Przykładowo: sumy łączne na fakturze - wyliczone przez program do fakturowania: wartość netto: 11.714,02 zł; wartość VAT 7%: 819,98 zł; wartość brutto: 12.534,00 zł. Natomiast w wyniku podsumowania poszczególnych pozycji otrzymano: wartość netto: 11.714,04 zł; wartość VAT 7%: 819,96 zł; wartość brutto: 12.534,00 zł.

Z przedstawionego przykładu wynika, że w obu metodach zasada zbilansowania faktury jest zachowana, powstały jednak groszowe różnice w zakresie wartości netto i podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przedstawiony sposób wystawiania faktur VAT jest prawidłowy...

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiony sposób wystawiania faktur jest prawidłowy i zgodny z zasadami określonymi w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r., w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Na podstawie § 8 ust. 1 i 2 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, podatnik ma prawo wyliczyć kwoty podatku od ceny brutto jako umownej ceny sprzedaży. Suma wartości sprzedaży netto stanowi wówczas różnicę między ceną sprzedaży brutto a kwotą podatku VAT, z podziałem na stawki.

W § 5 ust. 3 ww. rozporządzenia Minister Finansów dopuścił możliwość podawania na fakturze również kwoty podatku dotyczącej wartości sprzedaży poszczególnych towarów i usług wykazanych w tej fakturze. W tym przypadku łączna kwota podatku może być ustalona w wyniku podsumowania jednostkowych kwot podatku. Użycie przez Ministra Finansów słowa może oznacza, w przekonaniu Wnioskodawcy, że podatnik mimo że wykazuje dla poszczególnych pozycji faktury kwoty netto, VAT oraz brutto, to jednak w podsumowaniu wyliczać może łączną kwotę podatku VAT od łącznej kwoty brutto, która stanowi sumę wartości brutto z poszczególnych pozycji faktury (zgodnie z § 8 ww. rozporządzenia Ministra Finansów).

Oznacza to, że łączna kwota podatku na fakturze może być inna niż suma kwot podatku od poszczególnych pozycji faktury (z podziałem na stawki i ogółem).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16 (art. 106 ust. 1 ustawy).

Natomiast § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, stanowi, że faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako FAKTURA VAT;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Ponadto, w myśl § 5 ust. 3 rozporządzenia, sprzedawca może określić w fakturze również kwoty podatku dotyczące wartości sprzedaży poszczególnych towarów i usług wykazanych w tej fakturze; w tym przypadku łączna kwota podatku może być ustalona w wyniku podsumowania jednostkowych kwot podatku.

Z kolei, stosownie do § 8 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy podatnik jest obowiązany do stosowania cen urzędowych zawierających podatek, w fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży:

1. jako cenę jednostkową wykazuje się cenę wraz z kwotą podatku (cenę brutto), a zamiast wartości sprzedaży netto wykazuje się wartość sprzedaży brutto;
2. kwota podatku jest obliczana według następującego wzoru:

KP= (WB x SP) / (100 + SP)

gdzie:

KP - oznacza kwotę podatku z podziałem na poszczególne stawki podatku, przy czym wielkość wynikającą z wzoru zaokrągla się według zasad określonych w § 5 ust. 6,

WB - oznacza sumę wartości sprzedaży brutto z podziałem na poszczególne stawki podatku,

SP - oznacza stawkę podatku;

1. sumę wartości sprzedaży netto stanowi różnica między wartością sprzedaży brutto a kwotą podatku, z podziałem na poszczególne stawki podatku.

Przepis ust. 1 może być stosowany również w przypadku, gdy sprzedawca stosuje jako ceny sprzedaży umowne ceny brutto (§ 8 ust. 2 rozporządzenia).

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą X. Przeważającym przedmiotem działalności jest świadczenie usług komunalnych. Klientom Zainteresowany wystawia faktury VAT przy pomocy programu fakturującego MATRIX.PL Symfonia Faktura wer. 1.20.a. Z niektórym klientami Wnioskodawca umawia się, że ceną za usługę jest cena brutto w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług (cena netto + VAT). Zdarzają się sytuacje, że wystawiana przez Wnioskodawcę faktura składa się z kilku pozycji - każda z nich dotyczy innej usługi. W każdej z pozycji faktury Zainteresowany wpisuje cenę (wartość) brutto danej usługi i odpowiednią stawkę VAT. Program fakturujący wylicza kwotę podatku VAT i wartość netto w poszczególnych pozycjach, a następnie ustala łączną sumę wartości brutto, od której wylicza łączną kwotę podatku VAT, oraz łączną wartość netto, która jest różnicą między łączną wartością brutto a łączną kwotą podatku VAT z podziałem na stawki oraz ogółem. Suma wartości brutto, w podsumowaniu faktury, jest sumą wartości brutto z poszczególnych pozycji faktury. Przedstawiony sposób wystawiania faktur powoduje, że łączna kwota podatku VAT różni się od sumy kwot podatku VAT z poszczególnych pozycji faktury (z uwzględnieniem stawek i ogółem). Analogiczna sytuacja występuje w przypadku łącznej wartości netto, która różni się od sumy wartości netto z poszczególnych pozycji. Różnice nie przekraczają kilku groszy. Należy podkreślić jednak, że w podsumowaniu faktury wartość brutto jest równa sumie wartości netto i kwoty VAT, z podziałem na stawki i ogółem. Przykładowo: sumy łączne na fakturze - wyliczone przez program do fakturowania: wartość netto: 11.714,02 zł; wartość VAT 7%: 819,98 zł; wartość brutto: 12.534,00 zł. Natomiast w wyniku podsumowania poszczególnych pozycji otrzymano: wartość netto: 11.714,04 zł; wartość VAT 7%: 819,96 zł; wartość brutto: 12.534,00 zł.

Zatem w przypadkach gdy podatnik jest obowiązany do stosowania cen urzędowych, lub jako ceny sprzedaży stosuje umowne ceny brutto, to na fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży jako cenę jednostkową wykazuje się cenę wraz z kwotą podatku (cenę brutto), a zamiast wartości sprzedaży netto wykazuje się wartość sprzedaży brutto. Kwotę podatku oblicza się wg wzoru określonego w powołanym przepisie. Natomiast sumę wartości sprzedaży netto stanowi różnica między wartością sprzedaży brutto a kwotą podatku, z podziałem na poszczególne stawki podatku.

Biorąc pod uwagę przepis § 8 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, z którego jasno wynika, że kwota podatku powinna być wyliczona od sumy wartości sprzedaży brutto usług, Wnioskodawca wyliczając w ten sposób należny podatek postąpił prawidłowo. Przepisy rozporządzenia określają niezbędne minimum elementów, które powinna zawierać faktura VAT. Brak jest zatem przeszkód, aby faktura dokumentująca określoną transakcję, zawierała inne, dodatkowe elementy, które nie zostały wskazane w ww. katalogu. Oznacza to, że Zainteresowany mógł wykazać na fakturze kwoty podatku dotyczące poszczególnych czynności, co też w przedstawionej sprawie ma miejsce. Nie oznacza to natomiast, iż w takim przypadku Sprzedawca jest zobowiązany do ustalenia łącznej kwoty podatku należnego poprzez zsumowanie jednostkowych kwot podatku.

Reasumując, przedstawiony sposób wystawiania faktur VAT jest prawidłowy i zgodny z § 8 cytowanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu