Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 21 sierpnia 2007 r. (data wpływu 23 sierpnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nabycia paliwa i winiet na terytoriach Państw Członkowskich - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 sierpnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nabycia paliwa i winiet na terytoriach Państw Członkowskich.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zainteresowany prowadzi działalność transportową poza granicami kraju. W związku z tym ponosi m. in. koszty zakupu paliwa tankowanego do baku samochodów oraz opłaty związane z przejazdami po autostradach. W celu usprawnienia pracy Wnioskodawca podpisał umowę z firmą z terytorium Unii Europejskiej, która rejestruje i zlicza ponoszone wydatki za ww. koszty i wystawia zbiorczy rachunek na podstawie specyfikacji. Dokument ten wystawiony jest w euro i nie zawiera podatku od wartości dodanej. Oba podmioty tej transakcji są podatnikami podatku VAT i posłużyły się dla tej transakcji numerami NIP z kodem własnego kraju.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy opłaty za przejazdy autostradami nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w związku z czym nie ma obowiązku rozliczenia tego podatku przez Zainteresowanego. Natomiast koszty paliwa wlewanego do baku samochodu i zużywanego poza granicami kraju korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na mocy przepisu art. 44 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym ustawodawca zwalnia od podatku wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, których import na warunkach określonych w przepisach dotyczących importu towarów byłby zwolniony od podatku. Dlatego też, zdaniem Podatnika, nie należy rozliczać podatku VAT od zakupu paliwa, ani wykazywać tych czynności w deklaracji VAT.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdza się, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 11marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, oraz wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 wyżej powołanej ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przy czym przeniesienie to, aby podlegało opodatkowaniu musi nastąpić na terytorium kraju, podobnie jak odpłatne świadczenie usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ww. ustawy.

Wewnątrzwspólnotowe nabycie w rozumieniu ustawy o podatku VAT jest to nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz (art. 9 ust.1). Przepis ten stosuje się pod warunkiem, że nabywcą i dokonującym dostawy towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku VAT, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika (art. 9 ust. 2 pkt 1 lit. a).

Odnosząc wyżej przytoczone przepisy do stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę, aby transakcję zakupu paliwa w innych krajach członkowskich niż Polska uznać za wewnątrzwspólnotowe nabycie muszą zostać spełnione dwa warunki:

1. towar musi zostać wysłany lub transportowany z jednego kraju członkowskiego do innego kraju Wspólnoty ,
2. obie strony transakcji muszą być podatnikami podatku od towarów i usług lub podatku od wartości dodanej.

Zakupione przez Zainteresowanego paliwo jest zużywane w całości lub części poza terytorium kraju (nie jest ono wysyłane ani transportowane) nie spełnia w związku z tym pierwszego z ww. warunków. Dlatego też w omawianym przypadku mamy do czynienia z czynnością niepodlegającą opodatkowaniu na terytorium Polski, a nie z transakcją wewnątrzwspólnotowego nabycia paliwa. U podatnika, w tym zakresie, nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do stanu faktycznego, przedstawionego przez Wnioskodawcę, dotyczącego zakupu winiet w innych niż Polska krajach Wspólnoty, stwierdzić należy, iż w świetle wyżej powołanego przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku VAT sprzedaż kart opłaty drogowej (tzw.winiet) nie jest dostawą towarów. Sprzedaż winiet nie spełnia również wymogów definicji odpłatnego świadczenia usług, zawartej w art. 8 ust.1 ww. ustawy. W myśl tego przepisu przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W Polsce winieta ma charakter opłaty administracyjnej, uiszczanej przez przedsiębiorców za przejazd po drogach krajowych, pobieranej na mocy § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 2001 r. w sprawie uiszczania przez przedsiębiorców opłat za przejazd po drogach krajowych (Dz. U. Nr 150, poz. 1684 ze zm.).

Sprzedaż winiet przez pośredników również nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast podlega opodatkowaniu stawką 22 % usługa pośrednictwa, z tytułu której jednostki rozprowadzające karty opłaty drogowej otrzymują prowizję od pobranych opłat.

W przypadku natomiast winiet zagranicznych stwierdzić należy, że charakter tych opłat nie dotyczy państwa polskiego oraz nie znajduje odzwierciedlenia w polskich przepisach o opłatach administracyjnych.

Zgodnie z art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L z 2006 r. Nr 347) w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Regulacja ta znalazła odzwierciedlenie w zapisach ustaw regulujących podatek od wartości dodanej w wielu państwach Wspólnoty. Ustawa o podatku od towarów i usług nie posługuje się pojęciem refaktury.

Na tle przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, podmiot z Unii Europejskiej , na podstawie zawartej umowy, dokonuje na rzecz Zainteresowanego technicznego przeniesienia kosztów paliwa i winiet. W związku z tym brak jest podstaw do wskazania, że w przedmiotowej sprawie powstaje obowiązek podatkowy po stronie Wnioskodawcy.

Mają powyższe na uwadze, stanowisko Zainteresowanego jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izby Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.