Temat interpretacji

Czy nieodpłatny kolportaż prasy stanowi czynność zrównaną z dostawą towarów za wynagrodzeniem w rozumieniu art. 7 ust. 2 w zw. z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, a w konsekwencji podlega opodatkowaniu VAT?

WYDANA W WYNIKU UWZGLĘDNIENIA SKARGI

W związku ze skargą z dnia 30 sierpnia 2010 r. (data wpływu 6 września 2010 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 28 maja 2010 r. znak ITPP1/443-257/10/AT w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania bezpłatnego kolportażu prasy, doręczoną w dniu 7 czerwca 2010 r. (data potwierdzenia odbioru), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) oraz na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. z 2005 r. Dz. U. Nr 8 poz. 60 ze zm.) w związku z § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r., w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), uwzględniając skargę w całości, zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 28 maja 2010 r. znak ITPP1/443-257/10/AT, uznając stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał na wniosek z dnia 5 marca 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania bezpłatnego kolportażu prasy, indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 28 maja 2010 r. znak ITPP1/443-257/10/AT.

We wniosku z dnia 5 marca 2010 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przedstawiono zdarzenie przyszłe, z którego wynikało, że jest Pan wydawcą czasopisma G. i zamierza obecnie nieodpłatnie kolportować część jego nakładu. Egzemplarze przeznaczone do nieodpłatnego kolportażu zostaną odpowiednio odróżnione od egzemplarzy płatnych poprzez dodanie na okładce tytułu wydawniczego określenia egzemplarz bezpłatny. Oznaczenie tych egzemplarzy będzie zgodne z ustawą z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz ustawą z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach. Oznaczenie pisma, w szczególności zapewni jasne, zrozumiałe i nie wprowadzające w błąd poinformowanie konsumenta o cechach towaru konsumpcyjnego.

Poprzez nieodpłatny kolportaż części nakładu G., planuje Pan osiągnąć cel, polegający na promowaniu tego czasopisma. Do promocji dojdzie, ponieważ nieodpłatnie kolportowana G. ma posiadać znak towarowy lub kształt graficzny podobny lub tożsamy z oznaczeniem pisma odpłatnego (z zastrzeżeniem wyżej wspomnianej notyfikacji bezpłatnego charakteru darmowych egzemplarzy).

Nieodpłatny kolportaż prasy będzie działaniem ściśle związanym z prowadzonym przez Pana przedsiębiorstwem. Działanie to ma na celu zwiększenie sprzedaży towarów znajdujących się w ofercie tego przedsiębiorstwa (reklam i ogłoszeń), a także ma za zadanie zachęcanie klientów do zapoznania się z ofertą i warunkami zamieszczania reklam i ogłoszeń w czasopiśmie G..

Kolportaż nieodpłatnej części nakładu ma prowadzić do podwyższenia poziomu sprzedaży reklam, ogłoszeń i odpłatnych egzemplarzy czasopisma w tzw. kanałach dystrybucyjnych oraz dostarczyć narzędzia pracy przedstawicielom handlowym i dystrybutorom (akwizytorzy reklam i ogłoszeń, kolporterzy wydawnictwa), którzy będą mogli wykorzystywać bezpłatne egzemplarze dla celów prezentacji oferty czasopisma. Celem rozpowszechniania nieodpłatnych egzemplarzy będzie również tworzenie dobrej renomy Pana przedsiębiorstwa i czasopisma G.. Nieodpłatne przekazywanie czasopisma ma sprzyjać zakupowi przez klientów kolejnych jego egzemplarzy i sprzedaży ogłoszeń, co wiąże bezpłatny kolportaż z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Spodziewane skutki marketingowe spowodowane dystrybucją nieodpłatnych egzemplarzy, pozwalają Panu zasadnie przypuszczać, że będzie to istotny przejaw działalności przedsiębiorstwa funkcjonalnie związany z całokształtem aktywności gospodarczej.

W dniu 14 maja 2010 r. uzupełniono wniosek, wskazując, że wartość nieodpłatnie kolportowanego czasopisma, nie jest wartością, o której mowa w art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Przepis ten bowiem w ogóle nie znajduje zastosowania w niniejszej sprawie. Art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT dotyczy prezentów o małej wartości należących do przedsiębiorstwa podatnika, przekazywanych na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem. Tymczasem nieodpłatny kolportaż prasy wskazany we wniosku będzie działaniem ściśle związanym z prowadzonym przedsiębiorstwem. W związku z czym, wartości egzemplarzy czasopisma G. nie można badać w świetle art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT.

W przedstawionym wyżej uzupełnieniu zaznaczono, że nie będzie Pan prowadził ewidencji osób obdarowanych w rozumieniu art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, ponieważ nieodpłatnie kolportowane egzemplarze czasopisma G. nie będą stanowić prezentów o małej wartości, o których mowa w tym przepisie. W takiej sytuacji nie jest możliwe podanie łącznej wartości prezentów, które mają być przekazane jednej osobie w roku podatkowym w rozumieniu art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT. Ponadto, ze względu na sposób dystrybucji (do nieoznaczonych odbiorców), nie jest możliwe ewidencjonowanie osób, które otrzymają nieodpłatnie czasopismo. Jednocześnie nie będzie Pan prowadził ewidencji osób obdarowanych w rozumieniu ww. art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy, ponieważ nieodpłatnie kolportowane egzemplarze czasopisma G. nie będą stanowić prezentów o małej wartości, o której mowa w tym przepisie. Egzemplarze czasopisma byłyby prezentami w myśl tego artykułu tylko wówczas, gdyby były przekazywane na cele inne niż związane z prowadzonym przez Pana przedsiębiorstwem. Tymczasem spodziewane skutki marketingowe spowodowane dystrybucją nieodpłatnych egzemplarzy, pozwalają zasadnie przypuszczać, że będzie to istotny przejaw działalności przedsiębiorstwa związany funkcjonalnie z całokształtem Pana aktywności gospodarczej. Jednostkowy koszt wytworzenia jednego egzemplarza ww. czasopisma określony w momencie przekazywania towaru nie przekroczy kwoty określonej w art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT, tj. 10 zł (kalkulowany jest średnio na 1,39 zł).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy nieodpłatny kolportaż prasy stanowi czynność zrównaną z dostawą towarów za wynagrodzeniem w rozumieniu art. 7 ust. 2 w zw. z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, a w konsekwencji podlega opodatkowaniu VAT...

Pana zdaniem, bezpłatny kolportaż prasy nie stanowi czynności zrównanej z dostawą towarów za wynagrodzeniem w rozumieniu art. 7 ust. 2 w zw. z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z czym nie podlega opodatkowaniu VAT.

Powołując się na treść ww. przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, sądzi Pan, że a contrario należy przyjąć, iż nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie jest dostawą towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a więc nie podlega opodatkowaniu VAT.

Według Pana, potwierdzeniem powyższego rozumowania jest zmiana treści art. 7 ust. 3 ustawy o VAT w wyniku jej nowelizacji z dnia 21 kwietnia 2005 r. ze skutkiem od dnia 1 czerwca 2005 r., których brzmienie przytacza we wniosku.

W Pana opinii, w przypadku bezpłatnego kolportażu prasy dla celów promocji nie znajduje zastosowania art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, ponieważ nieodpłatne przekazywanie egzemplarzy G. należy łączyć z prowadzonym przedsiębiorstwem (promocja czasopisma), a więc na zasadzie wynikającej z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, nieodpłatne przekazanie towaru (prasy) nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

Uważa Pan, że zgodnie z podstawowymi zasadami prawa podatkowego (art. 217 Konstytucji RP, art. 6 ustawy Ordynacja podatkowa), przedmiotu opodatkowania nie można domniemywać, jeżeli nie został on przewidziany przez obowiązujące przepisy. Wynika stąd, że nieodpłatne przekazanie towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie podlega opodatkowaniu VAT.

Uzasadniając wyrażone stanowisko w sprawie, wskazuje Pan na orzecznictwo sadów administracyjnych. I tak, zwraca Pan uwagę na wyrok NSA z dnia 13 maja 2008 r. sygn. akt I FSK 600/07 oraz z dnia 23 marca 2009 r. sygn. akt I FPS 6/08, wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 marca 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 2075/07, wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 3 kwietnia 2007 r. sygn. akt I SA/Wr 152/07 oraz z dnia 23 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Wr 508/09. Wskazuje Pan także na wyrok SN z dnia 22 października 1992 r. sygn. akt III ARN 50/92.

W Pana przekonaniu, interpretację przepisów wynikających z wyroku WSA w Warszawie można zastosować również do rozpowszechniania nieodpłatnej G., jako wykonywanego w celu związanym z prowadzonym przedsiębiorstwem. Dodawanie opakowania herbaty ma bowiem taki sam cel, jak kolportaż darmowej G. przybliżenie klientowi czasopisma, przywiązanie klienta do towaru/czasopisma niezależnie od tego, czy w przyszłości towar będzie rozprowadzany odpłatnie czy też nieodpłatnie.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów w wydanej interpretacji indywidualnej z dnia 28 maja 2010 r. znak ITPP1/443-257/10/AT uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W dniu 15 czerwca 2010 r. (data wpływu 22 czerwca 2010 r.), złożył Pan wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w którym podniesiono, iż interpretacja narusza prawo. Uzasadniając ten zarzut ponownie powołał Pan się na orzecznictwo sądów administracyjnych. Z orzecznictwa tego, w Pana ocenie wynika, że sądy dostrzegają niedoskonałość polskiej regulacji prawnej dotyczącej nieopodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z tym przedsiębiorstwem. Zwrócił Pan uwagę, że sądy wskazują, iż pełna implementacja Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej wymagałaby opodatkowania ww. czynności. W sytuacji braku pełnej implementacji Dyrektywy nie można jednak czynić prowspólnotowej wykładni krajowych przepisów podatkowych, która prowadząc do wykładni contra legem tych przepisów poprzez rozszerzenie wynikającego z nich zakresu przedmiotowego opodatkowania (obowiązku podatkowego), godziłaby jednocześnie w wyrażoną w art. 217 Konstytucji zasadę wyłączności ustawowej w sprawach podatkowych. Zasada konstytucyjna wyrażona w ww. przepisie wymaga bowiem jasnego i zrozumiałego dla adresatów określenia zakresu przedmiotowego opodatkowania w przepisie podatkowym rangi ustawowej (wyrok NSA z dnia 13 maja 2008 r. sygn. akt I FSK 600/07). Powołał się Pan również na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 maja 2005 r. sygn. akt K 18/04, w którym stwierdzono, że podstawowe zasady konstytucyjne mają pierwszeństwo przed prawem wspólnotowym.

Zarzucił Pan jednocześnie, że organ w ogóle nie odniósł się do aktualnego orzecznictwa WSA i NSA, powołanego w złożonym wniosku o interpretację.

Podniósł ponadto, iż gdyby hipotetycznie uznać, że organ podatkowy zasadnie pominął orzecznictwo sądowoadministracyjne i Trybunału Konstytucyjnego, to w celu wykazania podlegania przez Pana opodatkowaniu powinien przeprowadzić analizę zasadności odliczenia przez niego kwoty podatku naliczonego w związku z nieodpłatnym kolportażem czasopisma. Kwestia ta miała istotne znaczenia dla ewentualnego opodatkowania nieodpłatnego kolportażu prasy w przypadku wykładni proeuropejskiej. Wyraził Pan przy tym pogląd, że niezrozumiałe jest twierdzenie organu, że kwestia ta nie była przedmiotem zapytania.

Podkreślił Pan również, że organ pomimo uznania jego stanowiska za nieprawidłowe, w istocie przyznał mu rację, co do interpretacji art. 7 ust. 2 w zw. z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. Organ stwierdził bowiem, że nieprawidłowy jest Pana pogląd w przedmiocie przyjęcia, że nieodpłatne przekazanie towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, nie podlega opodatkowaniu VAT, ponieważ odmienna interpretacja spowodowałaby domniemanie istnienia przedmiotu opodatkowania, co stanowiłoby naruszenie zasad prawa podatkowego (art. 217 Konstytucji RP, art. 6 ustawy Ordynacja podatkowa).

Nie zgodził się Pan także w kwestii stwierdzenia przez organ, że wszelkie nieodpłatne przekazanie towarów zarówno związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem, jak również na cele nie związane z tym przedsiębiorstwem, za wyjątkiem próbek, prezentów o małej wartości, czy też drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów w odpowiedzi z dnia 22 lipca 2010 r. znak ITPP1/443W-60/10/AP na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji.

Nie zgadzając się z rozstrzygnięciem zawartym w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, w dniu 1 września 2010 r. (data nadania w UP) za pośrednictwem tutejszego organu złożył Pan skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na wydaną indywidualną interpretację, w której wnosi o uchylenie przedmiotowej interpretacji indywidualnej.

W złożonej skardze, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko zawarte we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, jednocześnie ponowił Pan zarzuty stawiane w złożonym uprzednio wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa. Ponadto, zarzucił zaskarżonej interpretacji:

• naruszenie art. 14e § 1 ustawy Ordynacja podatkowa poprzez brak zmiany z urzędu zaskarżonej interpretacji, pomimo jej niezgodności z podanym wyżej orzecznictwem sądów oraz Trybunału Konstytucyjnego;
• art. 14c § 1 ww. ustawy, w tym zakresie, w jakim interpretacja pomija analizę zasadności odliczania przez Skarżącego kwoty podatku naliczonego w związku z nieodpłatnym kolportażem czasopisma, jako kwestii, którą strona przeciwna powinna była rozpatrzyć nawet, gdyby nie przeanalizowała podanego wyżej, aktualnego orzecznictwa sądowoadministracyjnego i Trybunału Konstytucyjnego;
• art. 4 ww. ustawy poprzez aprioryczne i nieuzasadnione przyjęcie, że ze statusu Skarżącego jako podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, wynika obowiązek odliczania przez niego kwoty podatku naliczonego w związku z nieodpłatnym kolportażem czasopisma, gdy tymczasem samo posiadanie statusu podatnika podatku od towarów i usług (VAT) nie przesądza o istnieniu obowiązku podatkowego, który powstaje dopiero i tylko z chwilą zajścia zdarzeń określonych w ustawach podatkowych.

Stosownie do art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów po ponownym rozpatrzeniu przedmiotowej skargi z dnia 30 sierpnia 2010 r. uwzględnia tą skargę w całości i stwierdza, że stanowisko Skarżącego przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczące podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania bezpłatnego kolportażu prasy - jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy