Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 30.11.2005 r., uzupełnionego w dniu 20.12.2005 r. pismem z dnia 16.12.2005 r. Pana ... w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, Naczelnik Urzędu Skarbowego we Włocławku biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny stwierdza, że

stanowisko wnioskodawcy w sprawie jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 02.12.2005 r. do tut. organu podatkowego wpłynęło pismo Pana ..., stanowiące zapytanie w trybie art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) o interpretację przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Złożony wniosek uzupełniony został w dniu 20.12.2005 r. pismem z dnia 16.12.2005 r.

Z treści złożonych pism wynika, że wnioskujący w ramach działalności gospodarczej nabył udział w wysokości #189; do własności nieruchomości położonej we ... .

W nieruchomości zamontowane są zbiorcze liczniki energii elektrycznej i wody - nie uwzględniające poszczególnych współwłaścicieli. Przedsiębiorstwa dostarczające media odmówiły podpisania odrębnych umów, z poszczególnymi współwłaścicielami nieruchomości uzasadniając, iż nie jest możliwe zawarcie jednej umowy o świadczenie usług z dwoma niezależnymi od siebie przedsiębiorcami i rozliczanie zobowiązań z tytułu dostaw energii elektrycznej lub wody na dwóch odbiorców. Umowy podpisane byłyby z jednym ze współwłaścicieli, natomiast #189; kosztów byłaby fakturowana przez adresata faktury na drugiego współwłaściciela. Faktura VAT na sprzedaż usług wystawiana jest przez sprzedawcę na jednego ze współwłaścicieli, który jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powstałymi wątpliwościami co do poprawności zasad dokumentowania tych czynności Pan ... zwrócił się z zapytaniem o możliwość refakturowania części kosztów na drugiego współwłaściciela nieruchomości.

W oparciu o przedstawione okoliczności faktyczne w piśmie zawarte zostało stanowisko wnioskodawcy, iż poprawnym jest refakturowanie na zasadach odprzedaży usług w odpowiednich proporcjach na drugiego współwłaściciela nieruchomości przez bezpośredniego nabywcę tych usług.

Organ podatkowy odnosząc podany stan faktyczny do stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania interpretacji stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, co oznacza, że opodatkowaniu, co do zasady, podlegają czynności wykonywane odpłatnie, z wyjątkiem sytuacji ściśle określonych przepisami art. 7 ust. 2 i 3 oraz art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepisy obowiązującej ustawy o podatku VAT nie regulują wprost kwestii refakturowania.

W myśl uregulowań wynikających z przepisów VI dyrektywy VAT Rady Wspólnot Europejskich - art. 6 ust. 4, w przypadku gdy podatnik działając we własnym imieniu, lecz na rachunek innego podmiotu, bierze udział w świadczeniu usług, wówczas podatnik ten nabywa i świadczy te usługi.

Regulacja ta określa, iż podmiot pośredniczący w świadczeniu usługi jest uprzednio nabywcą - odbiorcą usługi, a następnie sam świadczy zakupioną wcześniej usługę.

Refakturowanie jest dopuszczalne w odniesieniu do kosztów tych usług, które mają charakter dodatkowy, uzupełniający w stosunku do usługi głównej. Możliwym jest dokonanie refakturowania należności za usługi dostaw np. energii elektrycznej, wody wyłącznie wg stawek podatku VAT stosowanych przez ich dostawców, a określonych w fakturach wystawionych na nabywcę, bez podnoszenia jej wartości o jakąkolwiek marżę lub prowizję.

Porozumienie co do odrębnego rozliczenia nabywanych usług i zastosowania tej samej stawki winno wprost wynikać z umowy pomiędzy stronami - wystawcą refaktury i nabywcą.

Refakturując usługę, podatnik wykonuje czynność, o której mowa w przepisie art. 5 ust. 1 pkt. 1 ustawy o VAT. Oznacza to, że świadczącym usługę jest zarówno podmiot faktycznie ją wykonujący jak i podmiot, który dokonuje jej refakturowania.

Przenoszeniu na inny podmiot nie mogą podlegać natomiast koszty stanowiące obciążenia właściwe wyłącznie dla właściciela lub użytkownika tj. koszty podatków i opłat z tytułu własności i użytkowania wieczystego.

Opisane wyżej zasady dotyczące możliwości refakturowania usług znajdują swoje uzasadnienie również w orzecznictwie Sądu Najwyższego - uchwała z dnia 15.10.1998 r. SN (7) III ZP 8/98.

Zaznaczyć ponadto należy, że w przypadku świadczenia usługi o charakterze kompleksowym, stanowiącym jedno świadczenie, nie jest dopuszczalnym dzielenie tej usługi na części i dokonywanie refakturowania jej poszczególnych elementów. Podział w takim przypadku jednorodnej i kompleksowej usługi na odrębne rodzaje nie daje podstawy do dokonania podziału kwoty należnej za tę usługę, z których każda mogłaby być opodatkowana różną stawką podatku VAT. Możliwym natomiast jest odprzedanie tych usług, które mają charakter usługi dodatkowej do zasadniczej części świadczenia. Dotyczyć może to tych usług, których wyodrębnienie nie zmieni istoty usługi głównej.

Podsumowując przedstawioną analizę stanu faktycznego i stanu prawnego uznać należy wskazany przez Wnioskodawcę sposób rozliczeń kosztów dotyczących mediów, nabywanych na podstawie faktur VAT, wystawianych przez dostawcę na jednego ze współwłaścicieli, na podstawie zużycia według stanu licznika (licznik na całą nieruchomość, bez uwzględnienia zużycia przez poszczególnych współwłaścicieli), poprzez refakturowanie części tych kosztów na drugiego ze współwłaścicieli za prawidłowy, nie naruszający zasad konstrukcji podatku od towarów i usług. Zatem stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30.11.2005 r . należy uznać co do zasady za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja:

dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania postanowienia,

nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego we Włocławku w terminie 7 dni od daty jego doręczenia.