Temat interpretacji

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. ? Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Warszawie #8722; biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Strona sprowadza do Polski towary z Korei, przy czym ich ostatecznej odprawy celnej dokonuje w Hamburgu. Strona nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej w Niemczech. Odprawy celnej dokonuje w Jej imieniu przedstawiciel fiskalny (podatkowy), będący płatnikiem należności celnych, którymi następnie obciąża Stronę. Po dokonaniu odprawy celnej towary są dostarczane przez ww. firmę do Polski.
W związku z tym Strona zwróciła się o potwierdzenie stanowiska, iż import towarów z Korei (przy odprawie celnej w Hamburgu) należy traktować jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i wykazywać w deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7) w miesiącu ich odprawy celnej w Hamburgu oraz, że importu tych towarów nie należy wykazać w informacji podsumowującej VAT-UE.
Według Strony przy imporcie towarów z Korei przy odprawie celnej w Hamburgu należy w miesiącu odprawy celnej rozliczyć ww. transakcje jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Ponadto z uwagi na fakt, iż Korea nie jest państwem członkowskim UE, nie należy tych transakcji wykazywać w informacji podsumowującej VAT-UE.
Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego ( a więc nienależącego do Wspólnoty) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W przypadku gdy przywóz towarów z państwa trzeciego następuje na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Wspólnoty, na którym dokonywana jest ich ostateczna odprawa celna, nie dochodzi więc do importu towarów w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług. W rezultacie czynność taka pozostaje obojętna z punktu widzenia podatku od towarów i usług i nie powinna być uwzględniana przez podatnika w rozliczeniach z tytułu tego podatku.
Na podstawie art. 9 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonywanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
Zgodnie z ust. 2 w/w artykułu ustawy wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce, jeżeli nabywcą towarów jest podatnik podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ustawy lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika, albo też osoba prawna niebędąca podatnikiem, dostawcą zaś podatnik w w/w rozumieniu. Jak z powyższego wynika, do uznania czynności za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów konieczne jest aby:- podatnik (nabywca) nabył prawo do rozporządzania towarami jak właściciel w wyniku dostawy towarów dokonanej przez inny podmiot (dostawcę), - nabywca posiadał status podatnika podatku od towarów i usług lub podatnika od wartości dodanej albo też aby nabywcą była osoba prawna niebędąca podatnikiem podatku od towarów i usług lub podatkiem od wartości dodanej, - dostawca posiadał status podatnika podatku od towarów i usług lub podatnika podatku od wartości dodanej, - w wyniku dokonanej dostawy doszło do przemieszczenia towarów na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium państwa rozpoczęcia wysyłki lub transportu.
Ponadto na mocy art. 11 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i czynności te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.
Jak wynika z brzmienia cytowanego przepisu, do uznania przemieszczenia towarów za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów konieczne jest m. in. aby: przemieszczenie towarów było dokonane przez podatnika podatku od podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego, w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane.
Zdaniem Naczelnika tutejszego Urzędu Skarbowego przedstawiony we wniosku stan faktyczny nie odpowiada hipotezie normy prawnej wynikającej zarówno z art. 9 ust. 1 i 2, jak i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. nie wyczerpuje wszystkich określonych w tych przepisach przesłanek, od których spełnienia uzależniono uznanie czynności za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. W rezultacie opisana czynność polegająca na przemieszczeniu przez Stronę towaru, uprzednio przez nią zaimportowanego, z terytorium Niemiec na terytorium Polski dla potrzeb prowadzonej na tym terytorium działalności, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, a tym samym nie powinna jako taka być uwzględniana przy dokonywaniu rozliczenia tego podatku. Zatem nie należy jej również wykazywać w deklaracji podsumowującej VAT-UE.