Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży udziału w działce.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2015 r. (data wpływu 16 września 2015 r.), uzupełnionym pismami z dnia 30 października 2015 r. (daty wpływu 2 listopada 2015 r. i 3 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży udziału w działce jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży udziału w działce. Wniosek uzupełniono pismami z dnia 30 października 2015 r. (daty wpływu 2 listopada 2015 r. i 3 listopada 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest razem z rodzeństwem (łącznie 5 osób) prawomocnym spadkobiercą po swoich rodzicach działki niezabudowanej o pow. 2500 m² na podstawie postanowień sądowych z lat 2013-2014.

W rejestrze gruntów działka figuruje jako grunt orny i uiszczany jest podatek rolny na podstawie wydawanych decyzji administracyjnych, ponadto na działce nie występuje żadne uzbrojenie terenu.

Dla działki obecnie brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz nigdy nie wydano żadnych warunków zabudowy.

Działka została przez rodziców Zainteresowanego nabyta w latach 50-tych, gdzie nie obowiązywały przepisy dot. podatku od towarów i usług.

Uiszczony został w pełnej wysokości na podstawie decyzji właściwych urzędów skarbowych podatek od spadków i darowizn.

Nikt ze spadkobierców (obecnych właścicieli) nie prowadzi działalności gospodarczej i dlatego nigdy nie byli oraz nie są płatnikami podatku od towarów i usług.

Spadkobiercy nie posiadają żadnych innych nieruchomości, które podlegałyby ewentualnemu zbyciu.

Ewentualne wspólne zbycie przedmiotowej działki będzie miało charakter jednorazowej transakcji przewidywana kwota zbycia to 375 tys. zł (75 tys. na osobę).

Kupujący na działce zamierza zrealizować zadanie inwestycyjne Budowa pawilonu handlowego i dlatego wyprzedzająco, przed zawarciem notarialnej umowy sprzedaży, wystąpił do właściwego organu samorządowego o wydanie warunków zabudowy oraz po ich uzyskaniu wystąpi o pozwolenie na budowę pawilonu handlowego.

Tym samym zbycie nieruchomości będzie uzależnione od uzyskania przez kupującego określonych wyżej pozwoleń a umowa ostateczna zostanie zawarta między stronami, gdy dla działki będzie wydane dla kupującego pozwolenie na budowę pawilonu handlowego. Kupujący jest płatnikiem i podatnikiem podatku VAT.

Sprzedający (spadkobiercy) w swoim imieniu nie występują o wydanie warunków i pozwolenia budowlanego wszelkie czynności z tym zawiązane wykonuje na własny koszt i ryzyko inwestycyjne kupujący.

Ponadto w piśmie z dnia 30 października 2015 r. stanowiącego uzupełnienie do wniosku Zainteresowany wskazał, że:

1. Od daty wejścia w posiadanie, tj. 29 października 2013 r., grunt, o którym jest mowa we wniosku nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej, w tym również w działalności rolniczej, również nie dokonywano zbioru i sprzedaży płodów rolnych.
   Użytkowanie rolnicze dotyczyło okresu do roku 1990 wyłącznie na własne potrzeby (daty śmierci poprzedniego właściciela ojca) od tej daty grunt był całkowicie odłogowany i nie czerpano z niego żadnych korzyści finansowych z tytułu działalności rolniczej.
2. Grunt nie był udostępniany osobom trzecim na podstawie umów dzierżawnych lub innych o podobnym charakterze z tego tytułu nigdy nie osiągano żadnych przychodów.
3. Wnioskodawca dla wskazanej działki nie ponosił przed sprzedażą i nie będzie ponosił żadnych nakładów finansowych w celu przygotowania gruntu do sprzedaży. Nie będą wykonywane żadne działania przez Zainteresowanego zmierzające do zwiększenia wartości gruntu lub jego atrakcyjności.
   Wnioskodawca ponownie informuje, że kupujący przed planowanym nabyciem (w formie aktu notarialnego) wystąpił do właściwego organu administracji samorządowej o wydanie dla tego gruntu decyzji o warunkach zabudowy, warunkując kupno od ich uzyskania, co pozwoli spełnić jego zamierzenia inwestycyjne nakłady z tym związane obciążają kupującego. Przedmiotowa decyzja została wydana w dniu 22 października 2015 r. i dot. cyt. budowy obiektu handlowo - usługowego z infrastrukturą techniczną i zagospodarowaniem terenu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy według przedstawionego stanu rzeczy jednorazowa sprzedaż działki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie to sprzedaż zwolniona z opodatkowania.

Właściciele dostarczają teren niezabudowany grunt orny, nie podejmują żadnych działań w zakresie pozwoleń budowlanych.

Fakt wyprzedzającego działania kupującego nie wpływa na stan rzeczywisty działki nie zmienia charakteru gruntu ornego. Kupujący uzyskuje pozwolenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary na mocy art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Wskazać należy, że towarem jest również udział w prawie własności lub użytkowaniu wieczystym nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), zwanej dalej k.c.

Jak stanowi art. 195 k.c., własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Stosownie do treści art. 196 § 1 k.c., współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W świetle powyższego, skoro przez dostawę towarów przepis art. 7 ust. 1 ustawy nakazuje rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a towarem jest grunt, to sprzedaż całej rzeczy (100% prawa własności) lub ułamka tej rzeczy (np. 50% prawa własności) zawsze będzie przeniesieniem prawa do rozporządzania gruntem jak właściciel. Istotne jest bowiem to, że wskutek nabycia prawa majątkowego (pełnej własności lub udziału) nabywca może rozporządzać rzeczą jak właściciel. A warunek ten zostaje bezwzględnie spełniony w przypadku nabycia udziału w rzeczy. Powyższe twierdzenie uzasadnia również to, że istotą współwłasności jest niepodzielność prawa własności rzeczy. Zatem, jeśli nabywca nabywa tylko udział w rzeczy, tj. prawo majątkowe, to prawo to daje mu możliwość rozporządzania rzeczą jak właściciel, właśnie z uwagi na fakt, że istotą współwłasności jest niepodzielność prawa do rzeczy.

Tym samym na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, zbycie udziału w prawie własności gruntu traktować należy jako dostawę towarów.

Podkreślić należy, że w przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie w jakim uprawnia go do tego wysokość jego udziału.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Należy również podkreślić, że ww. sprawy dotyczyły osób fizycznych, które prowadziły działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku VAT i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, niezależne od woli tych osób, w grunt pod zabudowę.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest razem z rodzeństwem (łącznie 5 osób) prawomocnym spadkobiercą po swoich rodzicach działki niezabudowanej o pow. 2500 m² na podstawie postanowień sądowych z lat 2013-2014. W rejestrze gruntów działka figuruje jako grunt orny i uiszczany jest podatek rolny na podstawie wydawanych decyzji administracyjnych, ponadto na działce nie występuje żadne uzbrojenie terenu. Dla działki obecnie brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz nigdy nie wydano żadnych warunków zabudowy. Działka została przez rodziców Zainteresowanego nabyta w latach 50-tych, gdzie nie obowiązywały przepisy dot. podatku od towarów i usług. Uiszczony został w pełnej wysokości na podstawie decyzji właściwych urzędów skarbowych podatek od spadków i darowizn. Nikt ze spadkobierców (obecnych właścicieli) nie prowadzi działalności gospodarczej i dlatego nigdy nie byli oraz nie są płatnikami podatku od towarów i usług. Spadkobiercy nie posiadają żadnych innych nieruchomości, które podlegałyby ewentualnemu zbyciu. Ewentualne wspólne zbycie przedmiotowej działki będzie miało charakter jednorazowej transakcji przewidywana kwota zbycia to 375 tys. zł (75 tys. na osobę). Kupujący na działce zamierza zrealizować zadanie inwestycyjne Budowa pawilonu handlowego i dlatego wyprzedzająco, przed zawarciem notarialnej umowy sprzedaży, wystąpił do właściwego organu samorządowego o wydanie warunków zabudowy oraz po ich uzyskaniu wystąpi o pozwolenie na budowę pawilonu handlowego. Tym samym zbycie nieruchomości będzie uzależnione od uzyskania przez kupującego określonych wyżej pozwoleń a umowa ostateczna zostanie zawarta między stronami, gdy dla działki będzie wydane dla kupującego pozwolenie na budowę pawilonu handlowego. Kupujący jest płatnikiem i podatnikiem podatku VAT. Sprzedający (spadkobiercy) w swoim imieniu nie występują o wydanie warunków i pozwolenia budowlanego wszelkie czynności z tym zawiązane wykonuje na własny koszt i ryzyko inwestycyjne kupujący. Ponadto Zainteresowany wskazał, że od daty wejścia w posiadanie, tj. 29 października 2013 r., grunt, o którym jest mowa we wniosku nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej, w tym również w działalności rolniczej, również nie dokonywano zbioru i sprzedaży płodów rolnych. Użytkowanie rolnicze dotyczyło okresu do roku 1990 wyłącznie na własne potrzeby (daty śmierci poprzedniego właściciela ojca) od tej daty grunt był całkowicie odłogowany i nie czerpano z niego żadnych korzyści finansowych z tytułu działalności rolniczej. Grunt nie był udostępniany osobom trzecim na podstawie umów dzierżawnych lub innych o podobnym charakterze z tego tytułu nigdy nie osiągano żadnych przychodów. Wnioskodawca dla wskazanej działki nie ponosił przed sprzedażą i nie będzie ponosił żadnych nakładów finansowych w celu przygotowania gruntu do sprzedaży. Nie będą wykonywane żadne działania przez Zainteresowanego zmierzające do zwiększenia wartości gruntu lub jego atrakcyjności.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy według przedstawionego stanu rzeczy jednorazowa sprzedaż udziału w działce będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 23%.

W celu wyjaśnienia wątpliwości Zainteresowanego należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży udziału w działce Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Zainteresowany podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie w celu dokonania sprzedaży udziału w działce Wnioskodawca nie angażował środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie wykazywał aktywności w przedmiocie zbycia wskazanego we wniosku gruntu, porównywalnych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Zainteresowany nie udostępniał w żaden sposób innym osobom ww. udziału w działce mającego być przedmiotem sprzedaży, a co za tym idzie, nie osiągał z tytułu jego posiadania pożytków.

Zatem dokonując sprzedaży udziału w opisanej działce Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowanego cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży udziału we wskazanej działce, a dostawę tego udziału cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż udziału w opisanej działce nie będzie stanowić działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym Wnioskodawca z tytułu dostawy ww. udziału w działce nie będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy wskazać, że w przedstawionym we wniosku własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca twierdzi, że Jego zdaniem będzie to sprzedaż zwolniona z opodatkowania. Tut. Organ pragnie zauważyć, że pomimo identycznego skutku podatkowego dla podatnika podatku od towarów i usług (brak konieczności wykazania podatku należnego z tytułu przedmiotowej czynności) pojęcia nie podlega opodatkowaniu i zwolnione od podatku nie są tożsame, a w rozpatrywanej sprawie ma miejsce sytuacja, w której sprzedaż przez Zainteresowanego udziału w działce nie będzie podlegać opodatkowaniu. W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W kwestii skutków prawnych jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy, stwierdzić należy, że w myśl art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Wnioskodawcę jednego ze współwłaścicieli przedmiotowego gruntu, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla pozostałych współwłaścicieli. Pozostali współwłaściciele chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinni wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

Ponadto należy podkreślić, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu