Temat interpretacji

Obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów dla pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z samochodami odkupionymi od klientów w celu odsprzedaży oraz używanymi, sprowadzonymi z zagranicy w celu odsprzedaży (nie zarejestrowanymi).

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 10 sierpnia 2015 r. (data wpływu 24 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów dla uprawnienia do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z samochodami odkupionymi od klientów w celu odsprzedaży oraz używanymi, sprowadzonymi z zagranicy w celu odsprzedaży jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów dla uprawnienia do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z samochodami odkupionymi od klientów w celu odsprzedaży oraz używanymi, sprowadzonymi z zagranicy w celu odsprzedaży.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na terytorium RP. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest handel hurtowy i detaliczny pojazdami samochodowymi oraz naprawa pojazdów mechanicznych. Spółka zajmuje się handlem zarówno samochodami nowymi, jak i używanymi. Spółka posiada samochody nowe będące przedmiotem odsprzedaży, pojazdy odkupione od klientów w celu odsprzedaży (są to pojazdy zarejestrowane) i pojazdy używane sprowadzone z zagranicy w celu odsprzedaży (nie zarejestrowane), pojazdy demonstracyjne i zastępcze oraz samochody służbowe. Spółka przygotowała i wdrożyła regulamin użytkowania samochodów, z którego wnika, że żadne z pojazdów przeznaczonych do sprzedaży, posiadanych przez Spółkę nie mogą być wykorzystywane przez pracowników do jazd prywatnych. Pracownik odpowiedzialny za nadzór nad flotą jest obowiązany na koniec dnia pracy zamknąć wszystkie dokumenty i kluczyki od samochodów w przeznaczonym do tego celu miejscu oraz sprawdzić ich stan. Ponadto, Spółka dla pojazdów demonstracyjnych oraz nowych i dla pojazdów służbowych nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu i odlicza 50% kwoty VAT od wydatków poniesionych na nabycie i eksploatację tych pojazdów. Od wydatków dotyczących samochodów używanych (zarówno zarejestrowanych krajowych, jak i nie zarejestrowanych z importu) Spółka odlicza 100% VAT naliczonego, z tym, że samochody zarejestrowane Spółka zgłasza na druku VAT-26 jako związane wyłącznie z prowadzoną działalnością gospodarczą i prowadzi dla nich ewidencję. Dla samochodów niezarejestrowanych takie zgłoszenia i ewidencje nie są stosowane, ponieważ z zasady pojazdy te nie mogą poruszać się po drogach bez rejestracji i ubezpieczenia. Pojazdami używanymi przeznaczonymi do odsprzedaży pracownicy Spółki poruszają się w celu:

1. przyprowadzenia samochodu od sprzedawcy do siedziby Spółki,
2. tankowania, mycia, czyszczenia, lakierowania oraz innych czynności przygotowujących samochody do sprzedaży,
3. jazdy z klientami sprawdzające stan techniczny pojazdu,
4. przemieszczenie pojazdu do oddziału w celu okazania klientowi zainteresowanemu kupnem.

Wszystkie samochody Spółki przeznaczone do odsprzedaży są garażowane w siedzibie Spółki lub jej oddziale.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Ponieważ prowadzenie ewidencji dla tak dużej ilości pojazdów jest bardzo pracochłonne, Spółka wnosi o potwierdzenie, że dla samochodów używanych (zarejestrowanych) odkupionych od klientów w celu odsprzedaży oraz samochodów używanych importowanych (nie zarejestrowanych), Spółka nie jest zobowiązana (obecnie, jak i w przyszłości) do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ustawy o VAT, dla możliwości pełnego odliczenia VAT od wydatków związanych z tymi samochodami?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że opisane samochody są przeznaczone wyłącznie do odsprzedaży i sprzedaż tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika, to nie jest on zobowiązany (obecnie, jak i w przyszłości) do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 6-7 ustawy o VAT.

Z art. 86a pkt 1 lit. 1 oraz c ustawy o VAT wynika, że warunku prowadzenia ewidencji pojazdu (a tym samym obowiązku dokonania zgłoszenia pojazdu do właściwego urzędu skarbowego) nie stosuje się w szczególności w przypadku samochodów przeznaczonych wyłącznie do odsprzedaży oraz oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, jeżeli sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Wymienione wyżej samochody nie służą przejazdom w celach związanych z ogólną działalnością firmy, tj. nie pełnią one funkcji samochodów służbowych dla pracowników Spółki. Spółka zauważa, że wyłącznym celem przejazdów samochodami pozostaje przygotowanie ich do odsprzedaży oraz umożliwienie przeprowadzenia samej transakcji sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Ponadto, w treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Od 1 kwietnia 2014 r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy, w brzmieniu nadanym na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
2. należnego z tytułu:
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Od 1 kwietnia 2014 r. obowiązuje art. 2 pkt 34 ustawy, który stanowi, że przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, z późn. zm.) przez pojazd samochodowy rozumie się pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Natomiast art. 2 pkt 40 ustawy Prawo o ruchu drogowym wskazuje, że samochodem osobowym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Zatem zgodnie z ww. regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku mieszanego.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie mieszane należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób mieszany. Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów mieszanych. Celem zapewnienia właściwego wdrożenia decyzji wykonawczej Rady z 17 grudnia 2013 r. przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony ze względu na swoje cechy konstrukcyjne służy co do zasady użytkowi mieszanemu, a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Jednakże, od zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 ustawy przewidziano wyjątki. I tak, w świetle art. 86a ust. 3 pkt 1 ustawy przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie.

Na mocy art. 86a ust. 4 ustawy pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

W myśl art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do odprzedaży, jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy).

W powołanych wyżej przepisach art. 86a ustawy ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja oznacza, że w sytuacji, gdy znajdzie zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w art. 86a ust. 1 ustawy, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego. Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajdzie zastosowania (vide: art. 86a ust. 3 ustawy), wówczas znajdą zastosowanie ogólne uregulowania zawarte w art. 86 ustawy.

Należy zauważyć, że przepis art. 86a ust. 4 ustawy wskazuje na istnienie dwóch grup pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W pierwszej grupie (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy) mieszczą się pojazdy, których konstrukcja wskazuje na ich przeznaczenie z reguły do użytku prywatnego, jednakże pojazdy te mogą być także wykorzystywane w działalności gospodarczej (np. samochód osobowy, motocykl). Z tych też względów dla celów pełnego odliczania VAT fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności gospodarczej musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W konsekwencji, w celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania wyklucza ich użycie do celów prywatnych,
2. wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

W drugiej grupie pojazdów uznawanych za wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy) mieszczą się natomiast pojazdy samochodowe, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Jednakże w tej grupie pojazdów nie ma samochodów osobowych.

Podkreśla się, że obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu dla pojazdów wskazanych w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy został wyłączony jedynie w przypadkach wskazanych w art. 86 ust. 5 ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Natomiast, w myśl art. 86a ust. 15 ustawy minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji, o której mowa w ust. 12, uwzględniając potrzebę zawarcia w niej danych pozwalających na identyfikację pojazdu samochodowego, w szczególności marki, modelu pojazdu i jego numeru rejestracyjnego, jak również daty poniesienia pierwszego wydatku związanego z danym pojazdem, oraz uwzględniając potrzebę umożliwienia prawidłowej aktualizacji złożonej informacji.

Składana informacja ma charakter sformalizowany, a jej wzór w postaci druku VAT-26 został określony przez Ministra Finansów w rozporządzeniu z dnia 21 marca 2014 r. w sprawie wzoru informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej (Dz. U. poz. 371).

Z informacji przedstawionych przez Spółkę wynika, że głównym przedmiotem działalności Spółki jest handel hurtowy i detaliczny pojazdami samochodowymi oraz naprawa pojazdów mechanicznych. Spółka zajmuje się handlem zarówno samochodami nowymi, jak i używanymi. Spółka posiada m.in. będące przedmiotem złożonego wniosku pojazdy odkupione od klientów w celu odsprzedaży (są to pojazdy zarejestrowane) i pojazdy używane, sprowadzone z zagranicy w celu odsprzedaży (nie zarejestrowane).

Spółka przygotowała i wdrożyła regulamin użytkowania samochodów, z którego wnika, że żadne z pojazdów przeznaczonych do sprzedaży, posiadanych przez Spółkę nie mogą być wykorzystywane przez pracowników do jazd prywatnych. Pracownik odpowiedzialny za nadzór nad flotą jest obowiązany na koniec dnia pracy zamknąć wszystkie dokumenty i kluczyki od samochodów w przeznaczonym do tego celu miejscu oraz sprawdzić ich stan.

Od wydatków dotyczących samochodów używanych (zarówno zarejestrowanych krajowych, jak i nie zarejestrowanych z importu) Spółka odlicza 100% VAT naliczonego, z tym, że samochody zarejestrowane Spółka zgłasza na druku VAT-26 jako związane wyłącznie z prowadzoną działalnością gospodarczą i prowadzi dla nich ewidencję. Dla samochodów niezarejestrowanych takie zgłoszenia i ewidencje nie są stosowane, ponieważ z zasady pojazdy te nie mogą poruszać się po drogach bez rejestracji i ubezpieczenia. Pojazdami używanymi przeznaczonymi do odsprzedaży pracownicy Spółki poruszają się w celu:

1. przyprowadzenia samochodu od sprzedawcy do siedziby Spółki,
2. tankowania, mycia, czyszczenia, lakierowania oraz innych czynności przygotowujących samochody do sprzedaży,
3. jazdy z klientami sprawdzające stan techniczny pojazdu,
4. przemieszczenie pojazdu do oddziału w celu okazania klientowi zainteresowanemu kupnem.

Wszystkie samochody Spółki przeznaczone do odsprzedaży są garażowane w siedzibie Spółki lub jej oddziale.

Spółka wskazała także, że przedmiotowe samochody są przeznaczone wyłącznie do odsprzedaży i sprzedaż tych pojazdów stanowi przedmiot działalności Spółki.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z ich eksploatacją w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Do celów pełnego odliczenia podatku, fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia musi zostać spełniony warunek dotyczący sposobu wykorzystania tych pojazdów przez podatnika wyłącznie do celów działalności gospodarczej przez ustalenie zasad ich używania, sposób wykorzystania musi wykluczać ich użycie do celów prywatnych. Drugim warunkiem jest obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Jednakże, w art. 86a ust. 5 ustawy zostały wymienione ściśle określone sytuacje, w których wyłączony zostaje obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Należy ponownie wskazać, że zgodnie z tym przepisem, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do odprzedaży (pkt 1 lit. a ww. przepisu), jeżeli odprzedaż tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z interpretacją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN przez pojęcie wyłącznie należy rozumieć tylko oraz jedynie. Przy zdefiniowaniu słowa wyłącznie mogą być również pomocne synonimy tego słowa, wśród których wskazuje się: absolutnie; bezwzględnie; całkowicie; jedynie; tylko; zupełnie.

Zatem użycie wyrazu wyłącznie w art. 86a ust. 5 ustawy wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji dotyczy tylko tych pojazdów, które przeznaczone są jedynie do odsprzedaży lub oddania ich w odpłatne używanie. Tym samym nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane choćby przejściowo do innych celów (np. jazda próbna, użytek służbowy podatnika itp.).

Zatem jak wynika z powyższego, w przypadku, gdy pojazd samochodowy przeznaczony jest wyłącznie do odsprzedaży, to podatnik nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Natomiast, w sytuacji, gdy pojazd samochodowy zostaje przeznaczony również do celów innych niż odsprzedaż (nie jest przeznaczony wyłącznie do odsprzedaży), ustalenie zasad używania dodatkowo potwierdzonych prowadzoną ewidencją przebiegu pojazdu są warunkami, których spełnienie jest wymagane w celu skorzystania z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z eksploatacją pojazdów.

Wyjaśnić należy, że w przypadku sprzedaży samochodów używanych nie ma znaczenia, że ewentualny nabywca samochodu używanego odbędzie jazdę próbną samochodem, którym jest zainteresowany. Nie jest to bowiem sytuacja analogiczna do przypadku np. aut testowych (demonstracyjnych), gdyż te ostatnie służą przed wszystkim zwiększeniu sprzedaży danego modelu samochodu, a dopiero w dalszej perspektywie są odprzedawane (bowiem w takim przypadku nie ma spełnionego warunku, aby pojazd był przeznaczony wyłącznie do odprzedaży).

Analogicznie należy się odnieść do kwestii poruszania się pojazdami w celu przyprowadzenia samochodu od sprzedawcy do siedziby Spółki, tankowania, mycia, czyszczenia, lakierowania oraz innych czynności przygotowujących samochody do sprzedaży, jazdy z klientami sprawdzające stan techniczny pojazdu, przemieszczenie pojazdu do oddziału w celu okazania klientowi zainteresowanemu kupnem. Bowiem są to czynności wykonywane przez Spółkę w celu przygotowania pojazdu do odsprzedaży.

W przypadku samochodów będących przedmiotem sformułowanego pytania (samochody używane odkupione od klientów oraz sprowadzone z zagranicy) spełnione są warunki wykluczające obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, tj. samochody przeznaczone są wyłącznie do odsprzedaży, a przedmiotem działalności Spółki jest odprzedaż tych pojazdów.

W konsekwencji należy stwierdzić, że Spółka nie jest / nie będzie zobowiązana do prowadzenia ewidencji przebiegu przedmiotowych pojazdów (samochodów używanych: zarejestrowanych, odkupionych od klientów oraz nie zarejestrowanych, importowanych), nabytych w celu odsprzedaży, dla możliwości pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z tymi samochodami, ponieważ przedmiotowe samochody przeznaczone są wyłącznie do odsprzedaży, a sprzedaż tych pojazdów jest przedmiotem działalności Spółki.

Tut. Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Spółki. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa w wydanej interpretacji rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu