Temat interpretacji

opodatkowanie sprzedaży nieruchomości zabudowanej

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 lipca 2016 r. (data złożenia 12 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z 23 września 2016 r. (data wpływu 26 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2016 r. został złożony do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej.

Wniosek został uzupełniony pismem z 23 września 2016 r. (data wpływu 26 września 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 7 września 2016 r. znak IBPP1/4512-539/16-1/AR.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zwraca się z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącego zastosowania zwolnienia z podatku VAT w zakresie sprzedaży nieruchomości gruntowej wraz z budynkiem położonej w K. przy ul. O., na podstawie art. 43 ust. l pkt 10 i 10a ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą o VAT.

Uzasadnieniem zastosowania zwolnienia, jest stan faktyczny opisany poniżej w sposób chronologiczny:

Spółka w dniu 30 października 2002 r. nabyła użytkowanie wieczyste gruntu od Skarbu Państwa o łącznej powierzchni 2 332 m² za kwotę 70 000 zł i zapłaciła 2% podatku od czynności cywilnoprawnych oraz nabyła na własność posadowiony na tym gruncie warsztat murowany, parterowy o powierzchni 642 m² za kwotę 230 000 zł.

Zakup budynku był zwolniony z podatku VAT na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, nie został również pobrany podatek od czynności cywilno-prawnych zgodnie z zapisami art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilno-prawnych (stan prawny na dzień 9 września 2000 r.) Nabycie prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz własności budynku posadowionego na tym gruncie nastąpiło na podstawie aktu notarialnego, repetytorium A nr, sporządzonego w Kancelarii Notarialnej w K. przy ulicy M. 2 w siedzibie Spółki X.

1. Ww. budynek został ujęty w ewidencji środków trwałych Spółki z dniem 1 stycznia 2003 r. na wartość początkową 230 000 zł;
2. Spółka poniosła nakłady inwestycyjne dotyczące ulepszenia budynku, wskutek czego na dzień 1 stycznia 2014 r. wartość początkowa środka trwałego zwiększyła o kwotę 210 357,01 zł.
   W wyremontowanej części budynku o powierzchni 534 m² - na którego składają się pomieszczenia: magazynowe, socjalne, pomieszczenie warsztatowe, Spółka użytkuje na potrzeby własne począwszy od dnia 1 stycznia 2004 r. do nadal.
   Pozostała cześć składowa budynku tj. magazyn o powierzchni 284 m², jest wynajmowana na podstawie umowy najmu od dnia 1 sierpnia 2013 r. do nadal;
3. Spółka w dalszym ciągu ponosiła nakłady w celu ulepszenia budynku oraz dokonała jego rozbudowy, tym samym podnosząc jego wartość o kwotę 416 095,45 zł na dzień 1 kwietnia 2006 r. Dotyczyło to głównie części wyremontowanej oraz rozbudowanej na łączną powierzchnię biurową 201,2 m².
   Od 1 sierpnia 2013 r. powierzchnia biurowa jest wynajmowana na podstawie umowy najmu do dnia dzisiejszego.
4. Budynek w kwietniu 2015 roku został w całości zamortyzowany;
5. Zakup gruntu z tytułem wieczystego użytkowania na dzień 31 grudnia 2015 roku został zamortyzowany w kwocie 45 500,48 zł. Amortyzacja jest w dalszym ciągu kontynuowana.
6. 31 października 2014 roku po spełnieniu wszystkich wymogów, Powiatowy Inspektorat Budowlany wydał Spółce pozwolenie na użytkowanie rozbudowanego i przebudowanego budynku warsztatu na pomieszczenia magazynowe wraz z zapleczem socjalno-biurowym. Pozwolenie dotyczyło przedmiotowej nieruchomości znajdującej w K. przy ul. O. 16.
   Po przedstawieniu ww. faktów, Wnioskodawca wnosi o wydanie interpretacji podatkowej w zakresie zwolnienia z podatku VAT w przypadku sprzedaży nieruchomości na podstawie art. 43 ust. l pkt 10 i 10a ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.
   
   

W uzupełnieniu wniosku z 26 września 2016 r. podano, że:

1. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT czynnym od 15 kwietnia 1998 r.
2. Nieruchomość mająca być przedmiotem sprzedaży składa się z jednej działki nr A obręb: 0002, dz. B.-Z., K.
3. Budynek mający być przedmiotem sprzedaży posadowiony jest na jednej działce.
4. Nabycie nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem warsztatu nie było udokumentowane fakturą VAT, ponieważ nastąpiło na podstawie aktu notarialnego repetytorium A nr sporządzonego w kancelarii notarialnej w K., ul. M. 2 od spółki A sp. z o.o. z siedzibą w W., ul. O. 26, NIP .(załącznik nr 2 do wniosku),
5. Przedmiotowy budynek warsztatu jest budynkiem zarówno w rozumieniu przepisów ustawy Prawa Budowlanego, jak i Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB).
6. Według PKOB budynek klasyfikuje się jako 1252 - dominujący udział w budynku to powierzchnia magazynowa, która wynosi 72,65%.
7. Budynek jest trwale związany z gruntem.
8. Wnioskodawca ulepszoną część budynku o powierzchni 534 m² użytkował na potrzeby własne począwszy od dnia 1 stycznia 2004 r. do 31 sierpnia 2016 r., prowadząc działalność gospodarczą opodatkowaną z wyłączeniem jednego z magazynów o powierzchni 288,8 m², który został wydzierżawiony z dniem 1 sierpnia 2013 r.
9. Pierwsze użytkowanie na potrzeby działalności gospodarczej opodatkowanej nastąpiło od dnia 1 stycznia 2004 r.
10. Budynek w ramach działalności gospodarczej był wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem VAT - 22% do dnia 31 grudnia 2010 r. i 23% podatkiem VAT od dnia 1 stycznia 2011 r. do nadal.
11. Punkt 2 wniosku powinien brzmieć następująco:
    Spółka poniosła nakłady inwestycyjne na ulepszenie budynku wskutek czego na dzień 1 stycznia 2004 r. wartość początkowa środka trwałego uległa zwiększeniu o kwotę 210 357,01 zł. W ulepszonej części budynku o powierzchni 534 m² są pomieszczenia: dwa magazyny, pomieszczenie socjalne, kotłownia, pomieszczenie warsztatowe. Spółka użytkuje ulepszone pomieszczenia na potrzeby działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu od dnia 1 stycznia 2004 r.
    Punkt 3 wniosku powinien brzmieć następująco:
    Spółka na dzień 30 czerwca 2006 r. zakończyła inwestycję tj. ulepszenie i rozbudowę pozostałej części budynku o powierzchni 201,2 m². Są to pomieszczenia: pokoje biurowe i toalety, zwiększając nakłady o 403 979,16 zł., a po korekcie amortyzacji na dzień 30 listopada 2006 r. nakłady wzrosły do kwoty 416 095,45 zł. Podstawa amortyzacji na dzień 30 listopada 2006 r. wyniosła 856 452,46 zł.
12. Spółka we wskazanym okresie ponosiła nakłady inwestycyjne, które zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej budynku. Spółka dokonała obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków o których mowa wcześniej. Kwota nakładów inwestycyjnych dotyczących ulepszenia budynku została przedstawiona w ewidencji środków trwałych oraz tabelach amortyzacyjnych (załącznik nr 1 do rzeczowego wniosku).
13. Tak, były to wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.
14. Budynek po ulepszeniu wyższym niż 30% wartości początkowej był wykorzystywany do czynności opodatkowanych przez ponad 9 lat w przypadku ulepszenia na dzień 1 stycznia 2004 r. oraz ponad 7 lat w przypadku ulepszenia na dzień 30 czerwca 2006 r.
15. Budynek po ulepszeniu wyższym niż 30% wartości początkowej został oddany do użytkowania w dniu 31 października 2014 r. po spełnieniu wszystkich wymogów formalnych przez Powiatowy Inspektorat Budowlany w K.
16. Budynek po ulepszeniu wyższym niż 30% jest wydzierżawiony. Pierwsza umowa najmu została podpisana 15 maja 2013 roku na powierzchnię 490 m². Pomieszczenia wydzierżawione to biura i toalety o powierzchni 201,2 m² oraz magazyn o powierzchni 288,8 m². Umowa obowiązywała do dnia 31 sierpnia 2016 r. Po złożeniu wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w dniu 10 sierpnia 2016 r. została podpisana druga umowa dzierżawy na całą powierzchnię budynku tj. 735,2 m² z przekazaniem budynku od dnia 1 września 2016 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Wnioskodawca zwraca się z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącego zastosowania zwolnienia z podatku VAT w zakresie sprzedaży nieruchomości gruntowej wraz z budynkiem położonej w K. przy ul. O., na podstawie art. 43 ust. l pkt 10 i 10a ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy przy sprzedaży zdarzenia przyszłego podatek VAT nie powinien być naliczony, ponieważ od pierwszego zasiedlenia przez spółkę w dniu 1 stycznia 2014 r. minęło więcej niż 2 lata. Podstawa art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka ulepszyła również budynek zwiększając wartość początkową ponad 30% - przepisy o podatku dochodowym.

Spółka w ulepszonym budynku prowadziła działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT od dnia 1 stycznia 2004 r. do 31 sierpnia 2016 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się w za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Jak stanowi art. 2 pkt 14 ww. ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich doszło do pierwszego zasiedlenia, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1 ze zm.) zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, posługują się pojęciem pierwszego zasiedlenia, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających. Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie ww. Dyrektywy państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie gruntu związanego z budynkiem. Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami ww. Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku.

W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu.

Należy w tym miejscu zauważyć, że takie rozumienie pojęcia pierwszego zasiedlenia odnosi się do art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT tj. do użytkowania przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części po ich wybudowaniu.

Kwestia pierwszego zasiedlenia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek/budowla zostanie ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej obiektu.

W takim bowiem przypadku decydujące znaczenie do rozstrzygnięcia czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie, ma kwestia oddania budynku/budowli po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegających opodatkowaniu (np. najem).

Należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ustawodawca umożliwia podatnikom po spełnieniu określonych warunków skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Przy czym wskazać należy, iż zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części jest objęta zwolnieniem z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a staje się bezzasadne.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w ww. przepisie dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości, jak i ruchomości przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki i budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania podatkiem VAT dostawy prawa użytkowania wieczystego gruntu działki nr A zabudowanej budynkiem.

Z opisu sprawy wynika, Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT czynnym od 15 kwietnia 1998 r. Nabycie nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem warsztatu nie było udokumentowane fakturą VAT, ponieważ nastąpiło na podstawie aktu notarialnego.

Nieruchomość mająca być przedmiotem sprzedaży składa się z jednej działki nr A. Budynek mający być przedmiotem sprzedaży posadowiony jest na jednej działce.

W trakcie użytkowania budynku Wnioskodawca poniósł nakłady na jego ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym wyższe niż 30% jego wartości początkowej.

Nakłady te były poniesione w 2004 r. i w 2006 r. Wprawdzie do formalnego odebrania budynku po tych ulepszenia przez Inspektora Nadzoru Budowlanego doszło dopiero 31 października 2014 r., jednakże z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca już przed tym dniem użytkował budynek w stanie ulepszonym.

Ponieważ w przedmiotowej sprawie były poniesione wydatki na ulepszenie to do pierwszego zasiedlenia po tych ulepszeniach mogło dojść wyłącznie poprzez wydanie budynku do używania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, a nie wyłącznie poprzez samo jego używanie przez Wnioskodawcę.

Z opisu sprawy wynika, że część budynku była wynajmowana od 1 sierpnia 2013 r. (jeden magazyn oraz biura i toalety), zatem w tym momencie w odniesieniu do tej części budynku doszło do pierwszego zasiedlenia. Tak więc planowana dostawa tej części budynku będzie objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT gdyż pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie upłynie okres krótszy niż 2 lata.

Jeśli chodzi o pozostałą część budynku to do pierwszego zasiedlenia doszło z dniem 1 września 2016 r. kiedy to Wnioskodawca wynajął cały budynek.

W tym więc przypadku od pierwszego zasiedlenia nie minęły jeszcze 2 lata, zatem nie jest możliwe objęcie tej dostawy zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Przechodząc do analizy zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT należy stwierdzić, że pierwszy z warunków będzie spełniony, gdyż Wnioskodawcy przy nabyciu budynku nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku. Z opisu sprawy wynika bowiem, że dostawa budynku na rzecz Wnioskodawcy w 2002 r. była zwolniona od podatku VAT.

Nie jest spełniony natomiast warunek określony w literze b) art. 43 ust. pkt 10a ustawy o VAT bowiem Wnioskodawca ponosił wydatki na ulepszenie budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym wyższe niż 30% wartości początkowej, od których dokonał obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

Trzeba mieć jednak na uwadze również zapisy art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, z którego wynika, że warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Z opisu sprawy wynika, że budynek po ulepszeniu był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych przez okres dłuższy niż 5 lat, tak więc dostawa niewynajmowanej części budynku będzie objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT.

Jednocześnie, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a w związku z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT zwolnieniem od podatku będzie objęta dostawa prawa użytkowania wieczystego działki, na której ten budynek jest posadowiony.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przy sprzedaży zdarzenia przyszłego podatek VAT nie powinien być naliczony, ponieważ od pierwszego zasiedlenia przez Spółkę w dniu 1 stycznia 2014 r. minęło więcej jak dwa lata należało uznać za nieprawidłowe gdyż do pierwszego zasiedlenia budynku doszło w innym momencie niż wskazał Wnioskodawca.

Na marginesie należy zaznaczyć, że tut. organ nie jest uprawniony do dokonywania analizy załączonych do wniosku dokumentów, a interpretację wydaje w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), co wynika wprost z przepisu art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Tym samym dołączone do wniosku dokumenty nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach