Temat interpretacji

dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie uznania zapłaty wekslem za uregulowanie należności za zakupione aktywa w myśl przepisów ustawy o VAT oraz obowiązku korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ustawy o VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. 2015, poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 czerwca 2016 r. (data wpływu 20 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zapłaty wekslem za uregulowanie należności za zakupione aktywa w myśl przepisów ustawy o VAT oraz obowiązku korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ustawy o VAT jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 czerwca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zapłaty wekslem za uregulowanie należności za zakupione aktywa w myśl przepisów ustawy o VAT oraz obowiązku korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ustawy o VAT.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również Spółka lub Kupujący) będzie podatnikiem podatku od towarów i usług oraz w trakcie własnej działalności może nabywać aktywa takie jak m. in.: nieruchomości, maszyny i urządzenia, znaki towarowe, wzory przemysłowe, prawa autorskie, programy komputerowe, prawa do adresów (witryn) internetowych. Nabywane aktywa nie będą stanowiły zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Sprzedaż ww. aktywów na rzecz Wnioskodawcy zostanie potwierdzona fakturą VAT wydaną przez zbywcę. Zapłata ceny określonej w umowie nastąpi poprzez wystawienie weksla własnego, co zostanie zaakceptowane przez sprzedawcę. Do weksla zostanie dołączona deklaracja wekslowa, w której Kupujący wskaże, iż weksel stanowi zapłatę jego zobowiązań wobec sprzedawcy z tytułu zakupu praw do danych aktywów. Wystawiony przez Wnioskodawcę i przyjęty przez sprzedawcę weksel spełniać będzie funkcję płatniczą, to znaczy stanowić będzie bezwarunkową zapłatę za dostarczone aktywa w dniu wręczenia weksla, co bezpośrednio skutkować będzie wygaśnięciem zobowiązania z tytułu zakupu w stosunku do sprzedającego. W następstwie przekazania weksla nastąpi w trybie art. 506 § 1 Kodeksu cywilnego, umorzenie zobowiązania Wnioskodawcy do uregulowania ceny, a w miejsce tego umorzonego zobowiązania powstanie nowe zobowiązanie do zapłaty sumy wekslowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zapłata wekslem własnym za zakupione aktywa stanowi uregulowanie należności w myśl przepisów ustawy VAT, a tym samym czy Wnioskodawca wystawiając weksel będący zapłatą za zakupione aktywa nie będzie zobowiązany do dokonania korekty odliczonej kwoty podatku VAT wynikającej z faktury lub faktur potwierdzających nabycie aktywów, o której mowa w art. 89b ust. 1 ustawy VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Podsumowanie

W ocenie Wnioskodawcy wystawienie weksla z zamiarem odnowienia istniejącego zobowiązania na zobowiązanie wekslowe jest równoznaczne z uregulowaniem należności, tak jakby dłużnik dokonał na rzecz wierzyciela zapłaty. Zapłata faktury wekslem oznacza umorzenie zobowiązania handlowego wynikającego z faktury oraz uregulowaniu należności. W konsekwencji, jeżeli Wnioskodawca wręczy sprzedawcy aktywów weksel przed upływem terminu, po upływie którego zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy VAT zobowiązany byłby do korekty podatku VAT, to nie będzie on zobowiązany do dokonania korekty o jakiej mowa w art. 89b ustawy VAT.

Uzasadnienie

Wystawiony przez Wnioskodawcę i przyjęty przez sprzedawcę weksel spełniać będzie funkcję płatniczą, to znaczy stanowić będzie bezwarunkową zapłatę za dostarczone aktywa w dniu wręczenia weksla, co bezpośrednio skutkować będzie wygaśnięciem zobowiązania z tytułu zakupu w stosunku do Sprzedającego. W następstwie przekazania weksla nastąpi w trybie art. 506 § 1 Kodeksu cywilnego, umorzenie zobowiązania Wnioskodawcy do uregulowania ceny, a w miejsce tego umorzonego zobowiązania powstanie nowe zobowiązanie do zapłaty sumy wekslowej.

Przepis art. 89b ust. 1 ustawy VAT nakłada obowiązek skorygowania podatku naliczonego w przypadku nieuregulowania należności przez dłużnika w określonej sytuacji. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia uregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju. W art. 89a ust. la ustawy o VAT regulującym rozliczenie podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, ustawodawca wskazuje, iż nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie Termin należność uregulowana w jakiejkolwiek formie obejmuje zaspokojenie wierzyciela, powodujące wygaśnięcie jego roszczeń wobec dłużnika. Wykonanie to może nastąpić w różny sposób, uzgodniony przez strony. Oznacza to, że nabywca towarów i usług może dokonać płatności w dowolnej formie, która spowoduje wygaśnięcie roszczeń dostawcy bądź usługodawcy do zapłaty ceny za towary lub usługi.

Biorąc pod uwagę powyższe spostrzeżenia należy stwierdzić, że zapłata za pomocą weksla jest formą uregulowania należności z tytułu zawartych pomiędzy stronami transakcji gospodarczych, co implikuje, że wręczenie weksla spowoduje wygaśnięcie zobowiązań finansowych. Wystawienie weksla powoduje bezwarunkowe przyrzeczenie zapłaty określonej sumy w przyszłości, która widnieje na wystawionym wekslu. Oznacza to, że czynność wręczenia weksla własnego (wprowadzonego do obrotu gospodarczego) wierzycielowi powoduje, że wierzyciel zostanie zaspokojony. W takiej sytuacji nastąpi wygaśnięcie roszczeń finansowych wobec dłużnika. W konsekwencji, jeżeli Wnioskodawca wręczy sprzedawcy aktywów weksel przed upływem terminu, po upływie którego zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy VAT zobowiązany byłby do korekty podatku VAT, to nie będzie on zobowiązany do dokonania korekty o jakiej mowa w art. 89b ustawy VAT.

Należy wskazać, że przepis art. 89b ust. 1 ustawy nakłada obowiązek skorygowania podatku naliczonego w przypadku nieuregulowania należności przez dłużnika w określonej sytuacji. Należy wskazać, że termin uregulowanie, którym posługuje się ustawodawca w powołanych powyżej przepisach jest pojęciem szerokim, obejmującym wszelkie typy rozliczeń, takich jak: gotówka, czek gotówkowy, dowód wpłaty na rachunek bankowy, polecenie przelewu, polecenie zapłaty, czek rozrachunkowy, akredytywa, weksel własny, weksel trasowany, okresowe rozliczenia saldami, rozliczenia planowe, karta płatnicza, potrącenie (kompensata). Przez termin uregulowanie, o którym mowa w powołanych wyżej przepisach należy więc rozumieć każdą dopuszczalną prawnie formę efektywnego spełnienia świadczenia skutkującego wygaśnięciem zobowiązania.

Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, uregulować znaczy m.in. uiścić jakąś należność. Z kolei, uiścić uiszczać oznacza uregulować należność za coś. Natomiast uiszczać się zgodnie z powyższym słownikiem, oznacza wywiązać się z jakiegoś zobowiązania finansowego. W konsekwencji, należy uznać, że uregulować, oznacza spełnić świadczenie skutkujące wywiązaniem się z zobowiązania finansowego, a w konsekwencji oznacza wygaśnięcie zobowiązania.

Również wykładnia systemowa wewnętrzna wskazuje, że pojęcie uregulowanie, którym posługuje się ustawodawca, w szczególności w art. 89b ustawy, powinno być interpretowane szeroko, w konsekwencji powinno obejmować każdą prawnie dopuszczalną formę wykonania zobowiązania przez podatnika, w tym również wydanie weksla.

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. Prawo wekslowe (Dz. U. Nr 37, poz. 282 z późn. zm.), weksel jest dokumentem potwierdzającym istnienie zobowiązania osób, które go podpisały. Osobą uprawnioną do realizacji praw majątkowych wskazanych na wekslu jest jego prawny posiadacz. Zgodnie ze stanowiskiem doktryny, do najważniejszych funkcji weksla należy w szczególności funkcja płatnicza (Komentarz do ustawy - Prawo wekslowe, Prawo wekslowe i czekowe. Komentarz, Izabela Heropolitańska). Weksel pełni funkcję płatniczą w sytuacji, gdy wręczany jest przy zakupie towarów i usług i strony zgodnie potwierdzają płatniczą funkcję wydania takiego weksla.

Stosownie do art. 506 § 1 ustawy z dnia z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121), jeżeli w celu umorzenia zobowiązania dłużnik zobowiązuje się za zgodą wierzyciela spełnić inne świadczenie albo nawet to samo świadczenie, lecz z innej podstawy prawnej, zobowiązanie dotychczasowe wygasa (odnowienie).

W myśl zaś § 2 ww. przepisu, w razie wątpliwości poczytuje się, że zmiana treści dotychczasowego zobowiązania nie stanowi odnowienia. Dotyczy to w szczególności wypadku, gdy wierzyciel otrzymuje od dłużnika weksel lub czek.

W konsekwencji, do należności wynikających z faktury wystawionej przez zbywcę, które zostaną uregulowane w drodze wydania weksla własnego, nie powstanie dla Wnioskodawcy, po upływie terminu wskazanego w art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek dokonania korekty odliczonej kwoty podatku VAT wynikające z ww. faktury.

Takie stanowisko zajął m. in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 17 grudnia 2015, znak IPPP2/4512-982/15-2/JO.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zasady rozliczenia podatku od towarów i usług w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy o VAT, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

W myśl art. 89a ust. 1a ustawy o VAT, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Termin należność uregulowana w jakiejkolwiek formie obejmuje zaspokojenie wierzyciela, powodujące wygaśnięcie jego roszczeń wobec dłużnika. Wykonanie to może nastąpić w różny sposób, uzgodniony przez strony. Oznacza to, że nabywca towarów i usług może dokonać płatności w dowolnej formie, która spowoduje wygaśnięcie roszczeń dostawcy lub usługodawcy do zapłaty ceny za towary lub usługi.

Na mocy art. 89a ust. 3 ustawy, korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

W przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części (art. 89a ust. 4 ustawy).

Ponadto w myśl art. 89a ust. 7 ustawy przepisów ust. 1-5 nie stosuje się, jeżeli między wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Z kolei z treści art. 89b ust. 1 ww. ustawy wynika, że w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Przepisów ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności (art. 89b ust. 1a ustawy o VAT).

W przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio (art. 89b ust. 2 ustawy o VAT).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku od towarów i usług oraz w trakcie działalności może nabywać aktywa (takie jak: nieruchomości, maszyny i urządzenia, znaki towarowe, wzory przemysłowe, prawa autorskie, programy komputerowe, prawa do adresów (witryn) internetowych). Aktywa te nie będą stanowiły zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zakup aktywów zostanie potwierdzony fakturą VAT wydaną przez zbywcę na rzecz Wnioskodawcy. Zapłata nastąpi poprzez wystawienie weksla własnego, co zostanie zaakceptowane przez sprzedawcę. Do weksla zostanie dołączona deklaracja wekslowa, w której Wnioskodawca wskaże, iż weksel stanowi zapłatę jego zobowiązań wobec sprzedawcy z tytułu zakupu praw do danych aktywów. Wystawiony przez Wnioskodawcę i przyjęty przez sprzedawcę weksel spełniać będzie funkcję płatniczą, to znaczy stanowić będzie bezwarunkową zapłatę za dostarczone aktywa w dniu wręczenia weksla, co bezpośrednio skutkować będzie wygaśnięciem zobowiązania z tytułu zakupu w stosunku do sprzedającego. W następstwie przekazania weksla nastąpi w trybie art. 506 § 1 Kodeksu cywilnego, umorzenie zobowiązania Wnioskodawcy do uregulowania ceny, a w miejsce tego umorzonego zobowiązania powstanie nowe zobowiązanie do zapłaty sumy wekslowej.

Wobec tak przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość w kwestii, czy zapłata wekslem własnym za zakupione aktywa stanowi uregulowanie należności w myśl przepisów ustawy VAT, a tym samym czy Wnioskodawca wystawiając weksel będący zapłatą za zakupione aktywa nie będzie zobowiązany do dokonania korekty odliczonej kwoty podatku VAT wynikającej z faktury lub faktur potwierdzających nabycie aktywów, o której mowa w art. 89b ust. 1 ustawy VAT.

Należy wskazać, że przepis art. 89b ust. 1 ustawy nakłada obowiązek skorygowania podatku naliczonego w przypadku nieuregulowania należności przez dłużnika w określonej sytuacji. Termin uregulowanie, którym posługuje się ustawodawca w powołanych powyżej przepisach jest pojęciem szerokim, obejmującym wszelkie typy rozliczeń, takich jak: gotówka, czek gotówkowy, dowód wpłaty na rachunek bankowy, polecenie przelewu, polecenie zapłaty, czek rozrachunkowy, akredytywa, weksel własny, weksel trasowany, okresowe rozliczenia saldami, rozliczenia planowe, karta płatnicza, potrącenie (kompensata). Przez termin uregulowanie, o którym mowa w powołanych wyżej przepisach należy więc rozumieć każdą dopuszczalną prawnie formę efektywnego spełnienia świadczenia skutkującego wygaśnięciem zobowiązania.

Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, uregulować znaczy m.in. uiścić jakąś należność. Z kolei, uiścić - uiszczać oznacza uregulować należność za coś. Natomiast uiszczać się zgodnie z powyższym słownikiem, oznacza wywiązać się z jakiegoś zobowiązania finansowego. W konsekwencji, należy uznać, że uregulować, oznacza spełnić świadczenie skutkujące wywiązaniem się z zobowiązania finansowego, a w konsekwencji oznacza wygaśnięcie zobowiązania.

Również wykładnia systemowa wewnętrzna wskazuje, że pojęcie uregulowanie, którym posługuje się ustawodawca, w szczególności w art. 89b ustawy, powinno być interpretowane szeroko, w konsekwencji powinno obejmować każdą prawnie dopuszczalną formę wykonania zobowiązania przez podatnika, w tym również wydanie weksla.

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. Prawo wekslowe (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 160), weksel jest dokumentem potwierdzającym istnienie zobowiązania osób, które go podpisały. Osobą uprawnioną do realizacji praw majątkowych wskazanych na wekslu jest jego prawny posiadacz.

Zgodnie ze stanowiskiem doktryny, do najważniejszych funkcji weksla należy w szczególności funkcja płatnicza (Komentarz do ustawy - Prawo wekslowe, [w:] Prawo wekslowe i czekowe. Komentarz, Izabela Heropolitańska). Weksel pełni funkcję płatniczą w sytuacji, gdy wręczany jest przy zakupie towarów i usług i strony zgodnie potwierdzają płatniczą funkcję wydania takiego weksla. Zatem, wydanie weksla będzie mieściło się w zakresie definicji terminu uregulowanie.

Zgodnie z art. 506 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016r., poz. 380 ze zm.) jeżeli w celu umorzenia zobowiązania dłużnik zobowiązuje się za zgodą wierzyciela spełnić inne świadczenie albo nawet to samo świadczenie, lecz z innej podstawy prawnej, zobowiązanie dotychczasowe wygasa (odnowienie).

Oznacza to, że wręczenie weksla wierzycielowi przez dłużnika będzie stanowić odnowienie, gdy ten zamiar jest wyraźny. Innymi słowy wręczenie weksla spowoduje wygaśnięcie zobowiązania, np. z tytułu umowy sprzedaży, wyłącznie wtedy, gdy strony umówią się, że następuję odnowienie zobowiązania, tzn., gdy dotychczasowe zobowiązanie wygasa i powstaje nowe abstrakcyjne zobowiązanie wekslowe (zob.: M. Czarnecki, L. Bagińska; Prawo wekslowe i czekowe, Komentarz, wyd. 6 C.H. Beck, Warszawa 2013, str. 26-27).

Z powyższego wynika zatem, że wręczenie weksla własnego zgodnie z poświadczeniem stron co do jego funkcji, jest formą uregulowania zobowiązania handlowego. Wierzytelność z tytułu należności handlowej przestaje istnieć, a w jej miejsce powstaje zobowiązanie wekslowe.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że wydanie weksla jest formą uregulowania należności z tytułu zawartych pomiędzy stronami transakcji gospodarczych, co implikuje, że wręczenie weksla spowoduje wygaśnięcie zobowiązań finansowych. Wystawienie weksla powoduje bezwarunkowe przyrzeczenie zapłaty określonej sumy w przyszłości, która widnieje na wystawionym wekslu. Oznacza to, że czynność wręczenia weksla własnego (wprowadzonego do obrotu gospodarczego) wierzycielowi powoduje, że wierzyciel zostanie zaspokojony. W takiej sytuacji nastąpi wygaśnięcie roszczeń finansowych wobec dłużnika.

Zatem, wydanie weksla stanowi uregulowanie należności, w myśl przepisów ustawy o VAT, a tym samym, Wnioskodawca wystawiając i wręczając wierzycielowi weksel własny, przed upływem terminu, po upływie którego zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy VAT byłby zobowiązany do korekty podatku VAT, nie będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego z tytułu zakupu składników majątkowych, o której mowa w art. 89b ust. 1 ustawy VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zmiana któregokolwiek z elementów opisu zdarzenia przyszłego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci swoją ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach