Temat interpretacji

Opodatkowanie sprzedaży nieruchomości niezabudowanej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2016 r. (data wpływu 28 stycznia 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 kwietnia 2016 r. (data wpływu 18 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy dostawy nieruchomości niezabudowanych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy dostawy nieruchomości niezabudowanych.

Wniosek uzupełniono pismem w dniu 18 kwietnia 2016 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina zamierza dokonać w 2016 r. lub latach następnych odpłatnej dostawy (w drodze sprzedaży lub zamiany) szeregu nieruchomości niezabudowanych, które zgodnie z obowiązującymi ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego znajdują się na terenie oznaczonym symbolem od 1R do 66R (R tereny rolnicze).

Przedmiotowe nieruchomości znajdują się w Gminie w obrębach ewidencyjnych A i B objęte są miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonym uchwałą Rady Miejskiej z dnia 11 października 2012 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części obrębu A i B (Dziennik Urzędowy Województwa z dnia 9 listopada 2012 r.).

Zgodnie z ustaleniami ogólnymi miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego tereny rolnicze składają się na grupę terenów, które stanowią tereny zieleni i wód powierzchniowych (łącznie z terenami lasów i zadrzewień, terenami projektowanych zalesień, terenami zieleni parkowej urządzonej, terenami cmentarzy, terenami zieleni naturalnej i terenami wód powierzchniowych śródlądowych).

Natomiast zgodnie z ustaleniami szczegółowymi miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenów oznaczonych symbolami od 1R do 66R ustala się:

1. przeznaczenie podstawowe: tereny rolnicze;
2. dopuszcza się:
   1. zabudowę zagrodową,
   2. istniejące i nowo wydzielane drogi gospodarcze transportu rolnego i drogi wewnętrzne,
   3. prowadzenie sieci i obiektów napowietrznej i podziemnej infrastruktury technicznej, zgodnie z obowiązującymi przepisami odrębnymi,
   4. lokalizację stawów hodowlanych,
   5. wody powierzchniowe cieki wodne i rowy melioracyjne;
3. parametry i wskaźniki kształtowania zabudowy i zagospodarowania terenu:
   1. maksymalny wskaźnik intensywności zabudowy ustala się na 0,8,
   2. wysokość nowobudowanej zabudowy nie może przekroczyć 3 kondygnacji nadziemnych w tym poddasze użytkowe, nie więcej niż 12 m licząc od poziomu terenu do kalenicy dachu,
   3. dopuszcza się przeznaczanie pod zabudowę maksymalnie do 60% powierzchni działek,
   4. ustala się wskaźnik powierzchni biologicznie czynnej nie mniejszy niż 40% powierzchni działki,
   5. ustala się jako obowiązujące stosowanie połaci dachowych: od 35^o do 55^o w układzie symetrycznym, dwuspadowe lub naczółkowe, dopuszcza się dachy wielospadowe i mansardowe, w parterowej zabudowie garażowej, gospodarczej, lokalizowanej w granicy działki dopuszcza się dachy jednospadowe.

W odniesieniu do opisanego wyżej terenu miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie określa (nie wytycza) obszaru, na którym dopuszczalna jest funkcja uzupełniająca w postaci zabudowy zagrodowej.

Dla nieruchomości przeznaczonych do zbycia nie były wydawane również decyzje o warunkach zabudowy.

Jednocześnie miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje tereny zabudowy zagrodowej, oznaczone symbolami od 1RM do 45RM (RM tereny zabudowy zagrodowej). Zgodnie z ustaleniami ogólnymi miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego tereny zabudowy zagrodowej składają się na grupę terenów, które stanowią tereny o funkcji mieszkaniowej (łącznie z terenami zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, terenami zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej, terenami zabudowy mieszkaniowo-usługowej i terenami zabudowy mieszkaniowo-usługowej i usług turystyki).

Natomiast zgodnie z ustaleniami szczegółowymi miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenów oznaczonych symbolami od 1RM do 45 RM ustala się:

1. przeznaczenie podstawowe: zabudowa zagrodowa;
2. w zakresie przeznaczenia podstawowego dopuszcza się lokalizowanie budynków mieszkaniowych, gospodarczych, inwentarskich, magazynowo-składowych i innych związanych z prowadzeniem produkcji rolniczej;
3. przeznaczenie uzupełniające:
   1. zieleń urządzona,
   2. tereny wód, w tym cieków wodnych i rowów melioracyjnych,
   3. usługi komercyjne nieuciążliwe realizowane jako lokale wbudowane, dobudowane i wolno stojące, o powierzchni nie przekraczającej 50% powierzchni zabudowy mieszkaniowej na działce,
   4. agroturystyka,
   5. dojścia, dojazdy, miejsca postojowe związane z obsługą zabudowy,
   6. sieci, urządzenia i obiekty infrastruktury technicznej;
4. na terenach oznaczonych na rysunku planu symbolami 24RM i 25RM w strefie ochrony sanitarnej od cmentarza wskazanej na rysunku planu, zakazuje się lokalizowania nowej zabudowy mieszkaniowej oraz obiektów związanych z produkcją i magazynowaniem żywności;
5. dopuszcza się przekształcenia terenów na zabudowę mieszkaniową;
6. parametry i wskaźniki kształtowania zabudowy i zagospodarowania terenu:
   1. wskaźnik intensywności zabudowy ustala się na 0,8,
   2. wysokość nowobudowanej zabudowy nie może przekroczyć 3 kondygnacji nadziemnych w tym poddasze użytkowe, nie więcej niż 12 m licząc od poziomu terenu do kalenicy dachu,
   3. w istniejących remontowanych budynkach przekraczających wskaźniki podane powyżej dopuszcza się zachowanie istniejącej wysokości,
   4. dopuszcza się przeznaczanie pod zabudowę maksymalnie do 60% powierzchni działek,
   5. ustala się wskaźnik powierzchni biologicznie czynnej nie mniejszy niż 40% powierzchni działki,
   6. ustala się jako obowiązujące stosowanie połaci dachowych: od 35^o do 55^o w układzie symetrycznym, dwuspadowe lub naczółkowe, dopuszcza się dachy wielospadowe i mansardowe, w parterowej zabudowie garażowej, gospodarczej, lokalizowanej w granicy działki dopuszcza się dachy jednospadowe, w zabudowie usługowej dopuszcza się dachy płaskie i jednospadowe,
   7. ustala się linie zabudowy zgodnie z rysunkiem planu;
7. dojazd do terenów dopuszcza się z ustalonych liniami rozgraniczającymi dróg: głównych 1KD(G), 2KD(G), 3KD(G), lokalnych 2KD(L), dojazdowych: 4KD(D), 8KD(D), 1OKD(D), 12KD(D) i wewnętrznych 1KDW, 5KDW, 6KDW, 7KDW, 9KDW, 16KDW, 19KDW, 2OKDW, 21KDW, 23KDW, 25KDW, 26KDW, 27KDW; dróg rolnych, dróg wewnętrznych wydzielanych na terenie oraz poprzez służebność przejazdu.

W odpowiedzi na pytania zawarte we wezwaniu Wnioskodawca informuje, że:

1. Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
2. Wnioskodawca wykorzystywał nieruchomości oznaczone symbolami od 1R do 66R wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług (wydzierżawiał na cele rolne) lub w ogóle ich nie wykorzystywał.
3. Gmina ponosiła nakłady w celu przygotowania przedmiotowych nieruchomości do sprzedaży/zamiany w postaci wydatków związanych z pracami geodezyjnymi, wyceną nieruchomości oraz zamieszczeniem ogłoszeń w sprawie sprzedaży. Wydatki te związane były z procedurą zbycia nieruchomości i nie zwiększyły one wartości/atrakcyjności zbywanych gruntów.
4. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem nieruchomości oznaczonych symbolami od 1R do 66R będących przedmiotem zapytania.
5. Część przedmiotowych nieruchomości była udostępniana przez Gminę osobom trzecim na podstawie odpłatnych umów dzierżawy gruntów na cele rolne w różnych okresach, a niektóre z nich są nieprzerwanie wydzierżawiane na takie cele. Natomiast część przedmiotowych nieruchomości w ogóle nie była udostępniana osobom trzecim.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy odpłatna dostawa (w drodze sprzedaży lub zamiany) przez Gminę nieruchomości niezabudowanych, położonych w obrębach A i B, które zgodnie z obowiązującymi ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (uchwała Rady Miejskiej z dnia 11 października 2012 r.) znajdują się na terenie oznaczonym symbolem od 1R do 66R, korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatna dostawa przez Gminę (w drodze sprzedaży lub zamiany) nieruchomości niezabudowanych, które zgodnie z obowiązującymi ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego znajdują się na terenie oznaczonym symbolem od 1R do 66R, pomimo dopuszczenia na nich zabudowy zagrodowej, korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Nieruchomości, które zgodnie z obowiązującymi ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego znajdują się na terenie oznaczonym symbolem od 1R do 66R przeznaczone są na cele rolne (R tereny rolnicze) i stanu tego nie zmienia fakt dopuszczenia na nich zabudowy zagrodowej. Nie można bowiem uznać, że dany grunt jest terenem rolnym i jednocześnie terenem budowlanym.

Zabudowa dopuszczalna na terenach rolniczych (od 1R do 66R) ma charakter siedliskowy, pomocniczy w stosunku do funkcji podstawowej tego gruntu, którą jest funkcja rolna. Za powyższym przemawia okoliczność, że plan miejscowy zalicza tereny rolnicze (tereny oznaczone symbolem od 1R do 66R) do grupy terenów, które stanowią tereny zieleni i wód powierzchniowych. Jednocześnie plan miejscowy przewiduje tereny zabudowy zagrodowej (tereny oznaczone symbolami od 1RM do 45RM), które zalicza do grupy terenów o funkcji mieszkaniowej.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego kwalifikując grunty jako tereny rolnicze (tereny oznaczone symbolami od 1R do 66R) i dopuszczając na nich jedynie możliwość zabudowy zagrodowej w celu ułatwienia (w razie takiej potrzeby) realizacji funkcji podstawowej tego terenu, bez wyodrębniania (oznaczania) w ramach tych gruntów terenów, na których może wystąpić zabudowa zagrodowa powoduje, że grunty te w całości stanowią tereny rolne i nie spełniają definicji terenu budowlanego, o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. W przypadku, gdy w ramach danej nieruchomości rolnej, zakwalifikowanej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako tereny rolnicze (od 1R do 66R) nie został oznaczony teren pod ewentualną zabudowę, dopuszczoną na tych gruntach, to nie można tej nieruchomości gruntowej i to w całości traktować jako teren budowlany.

Na gruntach rolnych, na których można tworzyć lub powiększać gospodarstwo rolne, co do zasady (przy spełnieniu warunków wynikających z przepisów prawa), istnieje możliwość, w razie takiej potrzeby, lokalizacji i budowy lub rozbudowy siedliska gospodarczego. Natomiast przyjęcie założenia, że o zakwalifikowaniu do terenu budowlanego, o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, decydowałoby dopuszczenie w planie miejscowym zabudowy zagrodowej (siedliska rolniczego), doprowadziłoby do konieczności opodatkowania podatkiem VAT każdej odpłatnej dostawy wszystkich niezabudowanych gruntów przeznaczonych na cele rolnicze (oznaczonych symbolami od 1R do 66R). Ponadto grunty, które zgodnie z obowiązującymi ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego znajdują się na terenach rolniczych (terenach oznaczonym symbolami od 1R do 66R), nie posiadają zgody Ministra Rolnictwa i Rozwoju na ich przeznaczenie na cele nierolnicze i nieleśne. Zgoda taka zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych, jest wymagana na przeznaczenie gruntów rolnych i leśnych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele nierolnicze i nieleśne. Zgoda taka dla przedmiotowych gruntów nie została uzyskana, gdyż grunty te w dalszym ciągu pozostają gruntami rolnymi, pomimo dopuszczenia na nich zabudowy zagrodowej.

Również, co do zasady podziały i scalanie nieruchomości, które znajdują się na terenach oznaczonych w planie miejscowym symbolami od 1R do 66R, pomimo dopuszczenia na nich zabudowy zagrodowej, są dokonywane z pominięciem przepisów (art. 92-108) ustawy z dnia 21 września 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, gdyż przepisów tych nie stosuje się do nieruchomości położonych na obszarach przeznaczonych w planach miejscowych na cele rolne i leśne (art. 92 ust. 1 i art. 101 ust. 2).

Mając powyższe na uwadze w przedstawionej sytuacji do oceny czy grunt rolny niezabudowany stanowi teren budowlany czy też nie, winna być wzięta pod uwagę funkcja podstawowa tego terenu zapisana w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, czyli teren rolniczy, a więc odpłatna dostawa przez Gminę (...) nieruchomości niezabudowanych, które zgodnie z obowiązującymi ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego znajdują się na terenach rolniczych (terenach oznaczonych symbolami od 1R do 66R), korzystać będzie ze zwolnienia od podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Towarami, według art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza na mocy art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko bowiem w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380), przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Zatem w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując zarówno w charakterze dostawcy, jak i w charakterze nabywcy. Przepis art. 604 Kodeksu cywilnego daje dyspozycję odpowiedniego stosowania do zamiany przepisów o sprzedaży.

Umowa zamiany jest umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna.

Zamiana nieruchomości skutkuje przeniesieniem prawa do rozporządzania zamienianymi nieruchomościami jak właściciel.

Natomiast zgodnie z art. 158 ww. ustawy Kodeks cywilny, umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione. Zatem umowa przeniesienia własności nieruchomości (również w drodze zamiany) jest czynnością cywilnoprawną.

W analizowanej sprawie w odniesieniu do planowanej dostawy (na podstawie umowy cywilnoprawnej) opisanych we wniosku nieruchomości oznaczonych symbolami od 1R do 66R, Gmina wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a powyższa czynność będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy i będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów należy wywieść, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane.

Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług. Przyjmuje się, że pojęcie tereny budowlane obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy np. mieszkaniowej, zabudowy techniczno-produkcyjnej, zabudowy zagrodowej.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r., poz. 199, z późn. zm.).

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Przepis art. 2 pkt 33 ustawy w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Rozpatrując pojęcie grunty przeznaczone pod zabudowę należy odwołać się do definicji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r., poz. 290). W rozumieniu tej ustawy przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego (art. 3 pkt 6).

Natomiast obiektem budowlanym jest zarówno budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, jak i każdy obiekt budowlany, tj. obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową, a także obiekty małej architektury tzn. niewielkie obiekty, a w szczególności kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury, posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej, użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki (art. 3 pkt 1, 3 i 4).

W związku z tym, że ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje, o jakie tereny przeznaczone pod zabudowę chodzi, przyjąć trzeba, że pojęcie grunty przeznaczone pod zabudowę obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy.

Z powołanych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Należy podkreślić, że zwolnione od podatku od towarów i usług, w oparciu o powołany wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, są dostawy nieruchomości spełniające łącznie 2 warunki, tj.:

1. przedmiotem dostawy musi być teren niezabudowany;
2. teren ten nie może spełniać definicji terenu budowlanego, zawartej w art. 2 pkt 33 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina zamierza dokonać w 2016 r. lub latach następnych odpłatnej dostawy (w drodze sprzedaży lub zamiany) szeregu nieruchomości niezabudowanych, które zgodnie z obowiązującymi ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego znajdują się na terenie oznaczonym symbolem od 1R do 66R (R tereny rolnicze).

Przedmiotowe nieruchomości objęte są miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Zgodnie z ustaleniami ogólnymi miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego tereny rolnicze składają się na grupę terenów, które stanowią tereny zieleni i wód powierzchniowych (łącznie z terenami lasów i zadrzewień, terenami projektowanych zalesień, terenami zieleni parkowej urządzonej, terenami cmentarzy, terenami zieleni naturalnej i terenami wód powierzchniowych śródlądowych).

Natomiast zgodnie z ustaleniami szczegółowymi miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenów oznaczonych symbolami od 1R do 66R ustala się przeznaczenie podstawowe tereny rolnicze, gdzie dopuszcza się zabudowę zagrodową,

W odniesieniu do opisanego wyżej terenu miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie określa (nie wytycza) obszaru, na którym dopuszczalna jest funkcja uzupełniająca w postaci zabudowy zagrodowej, istniejących i nowo wydzielanych dróg gospodarczych transportu rolnego i drogi wewnętrzne, prowadzenie sieci i obiektów napowietrznej i podziemnej infrastruktury technicznej, zgodnie z obowiązującymi przepisami odrębnymi, lokalizację stawów hodowlanych, wódy powierzchniowych cieków wodnych i rowów melioracyjnych;

Ponadto Wnioskodawca informuje, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące kwestii, czy odpłatna dostawa nieruchomości niezabudowanych oznaczonych symbolami od 1R do 66R korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Biorąc pod uwagę kryterium przeznaczenia terenu należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie nieruchomości niezabudowane będące przedmiotem planowanej dostawy stanowią teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy. Zgodnie bowiem z podstawowym przeznaczeniem określonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, działki oznaczone symbolami od 1R do 66R stanowią tereny rolnicze z dopuszczeniem zabudowy zagrodowej, na której dopuszcza się drogi gospodarcze transportu rolnego i drogi wewnętrzne, prowadzenie sieci napowietrznej i podziemnej infrastruktury technicznej, lokalizację stawów hodowlanych oraz cieków wodnych i rowów melioracyjnych.

W konsekwencji, dostawa ww. gruntów nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, bowiem nieruchomości te stanowią tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

Reasumując odpłatna dostawa (w drodze sprzedaży lub zamiany) przez Gminę nieruchomości niezabudowanych, położonych w obrębach A i B, które zgodnie z obowiązującymi ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego znajdują się na terenie oznaczonym symbolem od 1R do 66R, nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika bowiem, że zgodnie z przeznaczeniem możliwa jest zabudowa. Natomiast okoliczność, czy jest to przeznaczenie podstawowe czy uzupełniające nie ma znaczenia w tej sprawie, skoro ustawodawca nie precyzuje w tym zakresie żadnych zastrzeżeń. W przedmiotowej sprawie powyższe przeznaczenie gruntu zostało określone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu