Sprzedaż na rzecz współwłaściciela udziałów w nieruchomości zabudowanej będzie stanowiła dostawę towarów opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, ... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 30.11.2015, sygn. IPPP2/4512-804/15-5/AOg, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

Sprzedaż na rzecz współwłaściciela udziałów w nieruchomości zabudowanej będzie stanowiła dostawę towarów opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, podlegającą zwolnieniu przewidzianemu w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony  przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2015 r. (data wpływu 19 sierpnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 października 2015 r. (data wpływu 30 października 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP2/4512-804/15-2/AOg z dnia 16 października 2015 r. (data doręczenia 21 października 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży na rzecz współwłaściciela udziałów w nieruchomości zabudowanej oznaczonej jako działka ewidencyjna nr 82 jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 28 października 2015 r. (data wpływu 30 października 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP2/4512-804/15-2/AOg z dnia 16 października 2015 r. (data doręczenia 21 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży na rzecz współwłaściciela udziałów w nieruchomości niezabudowanej oznaczonej jako działka ewidencyjna nr 88/1 oraz sprzedaży na rzecz współwłaściciela udziałów w nieruchomości zabudowanej oznaczonej jako działka ewidencyjna nr 82.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: Wnioskodawca) stosownie do treści ustawy jest gminą mającą status miasta na prawach powiatu. W myśl art. 20 powołanej wyżej ustawy mienie gmin oraz mienie powiatu, mienie związku komunalnego, a także mienie związków komunalnych gmin stało się z mocy ustawy mieniem Wnioskodawcy (ust. 1). Ponadto Wnioskodawca stał się następcą prawnym wymienionych podmiotów, w tym we wszczętych i niezakończonych do dnia wejścia w życie ustawy postępowaniach o nabycie mienia na podstawie odrębnych przepisów (ust. 2). Zobowiązania i wierzytelności podmiotów, o których mowa w ust. 1, stały się z dniem wejścia w życie ustawy zobowiązaniami i wierzytelnościami Wnioskodawcy (ust. 5). Wobec powyższego Wnioskodawca jest następcą prawnym Gminy, która to obejmowała swoim zasięgiem m.in. Dzielnicę.

Wnioskodawca realizuje zadania z zakresu administracji samorządowej należące do gminy określone w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594 z późn. zm.), jak również zadania należące do powiatu określone w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2013 r., poz. 595 z późn. zm.).

Jednym z zadań nałożonych na Wnioskodawcę oboma powyżej wskazanymi aktami prawnymi jest gospodarka nieruchomościami.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2014 r., poz. 518 z późn. zm.) nieruchomości mogą być przedmiotem obrotu. W szczególności nieruchomości mogą być przedmiotem sprzedaży, zamiany i zrzeczenia się, oddania w użytkowanie wieczyste, w najem lub dzierżawę, użyczenia, oddania w trwały zarząd, a także mogą być obciążane ograniczonymi prawami rzeczowymi, wnoszone jako wkłady niepieniężne (aporty) do spółek, przekazywane jako wyposażenie tworzonych przedsiębiorstw państwowych oraz jako majątek tworzonych fundacji.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca planuje sprzedaż na rzecz współwłaściciela udziałów w nieruchomości zabudowanej, oznaczonej jako działki ewidencyjne nr 82 i 88, o łącznej powierzchni 1030 m². Przedmiotowa nieruchomość stanowi współwłasność Wnioskodawcy w części 1/20 oraz osoby fizycznej w pozostałej części. Współwłaściciel nieruchomości w części 19/20 (osoba fizyczna) nabył udziały na mocy decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 3 lutego 1999 r.

W wyniku realizacji roszczeń następców prawnych byłych właścicieli nieruchomości, zgłoszonych w trybie dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz. U. z 1945 r. Nr 50, poz. 279 z późn. zm.), wydana została w dniu 19 października 2011 r. przez Prezydenta miasta w sprawie ustanowienia na okres 99 lat prawa użytkowania wieczystego w udziale wynoszącym 19/20 części do zabudowanego gruntu, oznaczonego jako działka ewidencyjna nr 82 oraz decyzja z dnia 2 kwietnia 2012 r. w sprawie ustanowienia na okres 99 lat prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowiącego działkę ewidencyjną nr 88/1.

W dniu 1 lipca 2013 r. wydana została przez Zarząd Dzielnicy decyzja nr 17/2013 o przekształceniu udziału wynoszącego 19/20 części w prawie użytkowania wieczystego ww. gruntu w prawo własności.

Na działce ewidencyjnej nr 82 posadowiony jest budynek wybudowany w drugiej połowie XIX wieku. W latach 70-tych XX wieku przeprowadzono jego adaptację na cele biurowe. Nieruchomość została skomunalizowana decyzjami Wojewody z dnia 5 marca 1991 r. oraz nr 32266 z dnia 9 listopada 1992 r. Powołane akty stwierdzają nabycie przez z mocy prawa w dniu 27 maja 1990 r. nieodpłatnie własności nieruchomości. Według posiadanych danych wartość początkowa budynku posadowionego na tej nieruchomości na dzień nabycia wynosiła 1 036 843 700, 00 zł (po denominacji 103 684, 37 zł). Budynek ten w całości użytkowany był przez Urząd Dzielnicy. W latach 2004-2012 swoje siedziby miały w nim Wydział Inwestycji Urzędu Dzielnicy oraz podległe jednostki budżetowe, tj. Dzielnicowe Biuro Finansów Oświaty oraz Ośrodek Pomocy Społecznej. Stosowne opłaty eksploatacyjne za zajmowane pomieszczenia w omawianym budynku (tj. za wywóz nieczystości, dostarczanie wody, odprowadzanie ścieków, opłaty za energię cieplną, energię elektryczną, ochronę budynku oraz usługi telekomunikacyjne) rozliczane były na podstawie faktur wystawianych przez Urząd Dzielnicy na ww. jednostki według stawek podatku VAT obowiązujących dla danej usługi w momencie powstania obowiązku podatkowego tj. 22%, 7% oraz 23% i 8%.

W przedmiotowym budynku zostały wykonane następujące prace, sfinansowane przez Gminę:

w 1998 r. wykonano adaptację strychu na cele biurowe na kwotę 2 019 057, 52 zł;
w 1999 r. do ww. adaptacji wykonano wentylację mechaniczną na kwotę 132 165, 55 zł.

Udział we współwłasności w przedmiotowej nieruchomości w wysokości 19/20 części, należący do osoby fizycznej użytkowany był przez Wnioskodawcę m.in. na podstawie poniższych umów najmu:

z dnia 17 września 2009 r., zawarta na czas oznaczony do dnia 16 września 2011 r.,
z dnia 17 stycznia 2012 r., zawarta na czas oznaczony do dnia 30 czerwca 2012 r.

Zgodnie z treścią ww. umów Wnioskodawca zobowiązany był do wykonania na własny koszt i we własnym zakresie napraw i bieżących konserwacji, np. usuwania niedrożności przewodów odpływowych, instalacji elektrycznej, napraw okien, drzwi, podłóg, malowania powierzchni.

Dzielnica w okresie po 2004 r. do dnia przekazania nieruchomości następcom prawnym byłych właścicieli w wyniku rozwiązania ostatniej umowy najmu, tj. do dnia 31 grudnia 2012 r., poniosła wydatki, które dotyczyły:

w 2006 r. - montaż systemu blokad drzwi od bramy (wartość brutto 7 930, 00 zł) oraz malowanie klatek schodowych (wartość brutto 3 211, 40 zł),
w 2009 r. - wymiana skorodowanego odcinka instalacji wodociągowej (wartość brutto 16 591, 88 zł), montaż i uruchomienie systemu kontroli dostępu (wartość brutto 12 383, 00 zł), wymiana wykładzin oraz postawienie ścianek działowych (wartość brutto 36 251, 20 zł), prace remontowe (wartość brutto 4 948, 93 zł),
w 2010 r. - wymiana klimatyzatorów (wartość brutto 11 956, 00 zł),
w 2012 r. - wymiana odcinka kanalizacji (wartość brutto 1 650, 51 zł) oraz wymiana rozdzielnicy elektrycznej (wartość brutto 1 045, 50 zł).

Dzielnica w okresie od 2009 r. do 2012 r. dokonywała odliczeń podatku naliczonego związanego z ww. wydatkami przy zastosowaniu współczynnika struktury sprzedaży (WSS).

W świetle powyższego Wnioskodawca, jako następca prawny Gminy ponosił wydatki związane z adaptacją budynku na cele biurowe (ulepszenie) przekraczające kwotę 30% wartości początkowej obiektu w odniesieniu, do których przysługiwało prawo do pomniejszenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Odnosząc się natomiast do niezabudowanej działki ewidencyjnej nr 88/1 wskazać należy, iż nie jest ona objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, jak również nie została wydana dla niej ostateczna decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 28 października 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że budynek znajdujący się na działce ewidencyjnej nr 82 w latach 70-tych XX wieku zaadaptowany został na cele biurowe. W latach 2004-2012 Wnioskodawca nieodpłatnie użyczał pomieszczeń podległym jednostkom budżetowym (Dzielnicowe Biuro Finansów Oświaty i Ośrodek Pomocy Społecznej), które w obecnej chwili są odrębnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Miasto z tytułu opłat eksploatacyjnych za zajmowane pomieszczenia w przedmiotowym budynku wystawiało na rzecz ww. jednostek faktury za wywóz nieczystości, dostarczanie wody, odprowadzanie ścieków, opłaty za energię cieplną, energię elektryczną, ochronę budynku oraz usługi telekomunikacyjne, według stawek podatku VAT obowiązujących dla danej usługi w momencie powstania obowiązku podatkowego tj. 22%, 7% oraz 23% i 8%.

Ponadto na podstawie zawartej umowy pomiędzy Wnioskodawcą a współwłaścicielką przedmiotowej nieruchomości wystawiane były faktury z tytułu bezumownego korzystania z gruntu za okres 17 września 2009 r. 31 grudnia 2012 r. Poza tym w okresie 1 lipca 2012 r. - 31 grudnia 2012 r. m.st. Wnioskodawca wystawił faktury na rzecz współwłaścicielki z tytułu opłat eksploatacyjnych za dostarczanie wody, odprowadzanie ścieków, opłaty za energię cieplną i elektryczną.

Należy wskazać, iż umowa użyczenia jest jedną z umów nazwanych, obok najmu i dzierżawy, regulujących zasady używania rzeczy. Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy.

Istotnymi cechami tej umowy są dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas oraz nieodpłatność. Powyższe oznacza, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia jest nieodpłatnym świadczeniem usług.

Jednakże jeśli pojawia się jakakolwiek płatność związana z użytkowaniem rzeczy oddanej w używanie, to na gruncie przepisów ustawy o VAT umowa ta przestaje być umową nieodpłatną i staje się czynnością odpłatną, a więc podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie opłaty z tytułu ponoszonych przez Wnioskodawcę kosztów związanych z zapewnieniem dostawy mediów stanowią wynagrodzenie za usługę w postaci udostępnienia pomieszczeń w budynku będącym własnością Miasta podległym jednostkom budżetowym.

Biorąc pod uwagę przepisy ustawy o VAT oraz okoliczności przedstawione przez Wnioskodawcę należy stwierdzić, iż czynności wykonywane przez Miasto na rzecz jednostek budżetowych stanowiły świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Wynika to z faktu, iż Miasto refakturowało na podmioty trzecie używające przedmiotu użyczenia, koszty usług oraz dostaw towarów dotyczących udostępnianych do używania obiektów w postaci należności za wywóz nieczystości, dostarczanie wody, odprowadzanie ścieków, opłaty za energię cieplną, energię elektryczną, ochronę budynku oraz usługi telekomunikacyjne.

Zatem jeśli za daną usługę przewidziane było wynagrodzenie (stanowiące w tym przypadku równowartość kosztu zużytych mediów), to takie świadczenie należy uznać za odpłatne. Mamy bowiem do czynienia z pewnego rodzaju złożonym świadczeniem, dla którego należy jednakże ustalić jedno wspólne wynagrodzenie (niezależnie od tego, jak zostało ono skalkulowane).

Powyższe stanowisko potwierdził Minister Finansów w wydanych w zbliżonych stanach faktycznych interpretacjach indywidualnych: Nr IPTPP4/443-823/14-6/ALN z dnia 25 marca 2015 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, Nr IBPP3/443-929/14/UH z dnia 10 listopada 2014 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, Nr ILPP2/443-1197/14-4/MN z dnia 30 stycznia 2015 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, Nr IPPP3/443- 1549/11-2/KB z dnia 2 marca 2012 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, Nr ITPP1/443-1167a/14/BS z dnia 15 grudnia 2014 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie została spełniona definicja pierwszego zasiedlenia, o której mowa w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Zaznaczyć jednak należy, iż w odniesieniu do powyższego pojęcia Wnioskodawca w złożonym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wskazało na orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt I FSK 382/14 z dnia 14 maja 2015 r. oraz I FSK 1545/13 z dnia 30 października 2014 r. W wyrokach tych NSA wyraził opinię, iż definicja pierwszego zasiedlenia zawarta w polskiej ustawie o VAT jest niezgodna z przepisami unijnymi. Porównując zakresy definicji pierwszego zasiedlenia wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 2006/112/WE Rady Unii Europejskiej stwierdzono, że ustawodawca polski dokonał zawężenia tej definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy wskazuje wyraźnie, że pojęcie to należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Ponadto NSA wskazał, iż użyty w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunek w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem, a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Zdaniem NSA w obydwu tych przypadkach doszło do korzystania z budynku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy transakcja sprzedaży na rzecz współwłaściciela udziałów w nieruchomości zabudowanej, oznaczonej jako działka ewidencyjna nr 82, stanowić będzie dostawę towarów opodatkowaną podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do treści art. 15 ust. 1, ust. 2 i ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm., dalej: ustawa o VAT) Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl tych przepisów podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą (...) bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez pojęcie towary dla celów podatku VAT rozumie się rzeczy i ich części, a także wszelkie postacie energii. Do kategorii towarów należą więc zarówno budynki i budowle, jak i grunty.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - rozumie się przeniesie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również m.in. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie tego prawa. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W świetle powyższego sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości należy traktować w kategorii sprzedaży (zbycia) towaru, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Obowiązek podatkowy w przypadku dostawy nieruchomości powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, tj. z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Podstawę opodatkowania ustala się natomiast na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy o VAT. Stosownie do treści tego przepisu podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Szczególny sposób określania podstawy opodatkowania dla dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle unormowano w przepisie art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego wynika, iż co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku.

W przedmiotowej sprawie na gruncie ustawy o VAT wystąpią dwie transakcje:

zniesienie współwłasności nieruchomości niezabudowanej poprzez sprzedaż udziału w nieruchomości (działka ew. nr 88/1) (pytanie nr 1),
zniesienie współwłasności nieruchomości zabudowanej (budynku) poprzez sprzedaż udziału w nieruchomości (działka ew. nr 82) (pytanie nr 2).

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT podstawowa stawka tego podatku do dnia 31 grudnia 2016 r. wynosi 23%. Ustawodawca przewidział jednak możliwość skorzystania ze stawek preferencyjnych lub ze zwolnienia z opodatkowania przy dokonywaniu niektórych transakcji w tym również zbycia nieruchomości oraz udziałów w nieruchomości.

W odniesieniu do pytania nr 2, zwolnienia z opodatkowania dostawy gruntu zabudowanego można dokonać po spełnieniu warunków określonych w treści art. 43 ust. 1 pkt 10 lub pkt 10a ustawy o VAT.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Definicję pierwszego zasiedlenia zdefiniowano w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, gdzie mowa, iż przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisowo podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Znajdujący się na działce ewidencyjnej nr 82 budynek był przez Wnioskodawcę wykorzystywany na potrzeby własne do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Jak wskazano w stanie faktycznym, w latach 2004-2012 swoje siedziby miały w nim Wydział Inwestycji Urzędu Dzielnicy oraz jednostki podległe tj. Dzielnicowe Biuro Finansów Oświaty oraz Ośrodek Pomocy Społecznej. Stosowne opłaty eksploatacyjne za zajmowane pomieszczenia w omawianym budynku (tj. za wywóz nieczystości, dostarczanie wody, odprowadzanie ścieków, opłaty za energię cieplną, energię elektryczną, ochronę budynku oraz usługi telekomunikacyjne) rozliczane były na podstawie faktur wystawianych przez Wnioskodawcę na ww. jednostki według stawek podatku VAT obowiązujących dla danej usługi w momencie powstania obowiązku podatkowego tj. 22%, 7% oraz 23% i 8%.

Wobec powyższego Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż została spełniona definicja pierwszego zasiedlenia, o której mowa w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Powyższe zostało potwierdzone w wyroku wydanym przez Naczelny Sąd Administracyjny z dnia 14 maja 2015 r. sygn. akt I FSK382/14, w którym to orzeczeniu Sąd stwierdził, iż polska definicja pierwszego zasiedlenia jest niezgodna z przepisami unijnymi. Zdaniem Sądu w przypadku gdy podatnik przez co najmniej dwa lata wykorzystywał budynek do własnych celów (np. zaplecze socjalno-biurowe) może go sprzedać ze zwolnieniem z podatku VAT. Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, iż (...) definicja pierwszego zasiedlenia (zajęcia) zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. (...) polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku (...). Porównując zakresy definicji pierwszego zasiedlenia wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

W dalszej części orzeczenia Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, iż użyty w treści art . 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunek w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem, a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej, albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. Podsumowując Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż polski ustawodawca przekroczył granice swobodnego uznania pozbawiając podatników - takich jak w okolicznościach przedmiotowej sprawy - zwolnienia z VAT. Spółka użytkując w części budynek dla celów działalności gospodarczej spełniła warunki przewidziane dla zwolnienia w art . 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. W sprawie doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu wyżej wskazanym i nie można twierdzić, że przedmiotowa dostawa dokonywana jest w ramach pierwszego zasiedlenia (...).

Wnioskodawca zauważa, iż na niezgodność z prawem unijnym regulacji dot. pierwszego zasiedlenia Naczelny Sąd Administracyjny wskazywał już wcześniej w swoim wyroku z dnia 30 października 2014 r. sygn. akt IFSK 1545/13.

W konsekwencji zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż udziału w nieruchomości zabudowanej (działka ew. nr 82) będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Wobec tego bezprzedmiotowym stało się badanie spełnienia warunków do zwolnienia wskazanych w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży na rzecz współwłaściciela udziałów w nieruchomości zabudowanej oznaczonej jako działka ewidencyjna nr 82 jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel () - art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa podatkowego, uzasadnione jest twierdzenie, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa jako podatnik VAT.

W świetle treści art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z przytoczonych przepisów prawa podatkowego wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie wykonywane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany, wynajmu, dzierżawy.

Należy stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), zatem dla zamierzonych czynności Gmina będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, natomiast czynności te w świetle ustawy będą traktowane jako odpłatna dostawa towarów.

Zgodnie z art . 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art . 83, art . 119 ust. 7, art . 120 ust. 2 i 3, art . 122 i art . 129 ust. 1. Jednakże na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art . 146f, stawka podatku, o której mowa w art . 41 ust. 1 i 13, art . 109 ust. 2 i art . 110, wynosi 23%.

Niemniej zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki podatku.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W świetle przytoczonego przepisu, kluczowe dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy nieruchomości jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - art. 2 pkt 14 ustawy o VAT - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy powinno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu. Ponadto, za oddanie do użytkowania w ramach czynności podlegających opodatkowaniu, uznać należy nie tylko sprzedaż, ale również umowy najmu i dzierżawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Według art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

W tym miejscu należy nadmienić, że dla dostawy nieruchomości, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r.), zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów ‑ zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje sprzedaż na rzecz współwłaściciela udziałów w nieruchomości zabudowanej, oznaczonej jako działki ewidencyjne nr 82 i 88/1 w obrębie 5-05-01, o łącznej powierzchni 1030 m².

Przedmiotowa nieruchomość stanowi współwłasność Wnioskodawcy w części 1/20 oraz osoby fizycznej w pozostałej części. Współwłaściciel nieruchomości w części 19/20 (osoba fizyczna) nabył udziały na mocy decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 3 lutego 1999 r.

W dniu 1 lipca 2013 r. wydana została przez Zarząd Dzielnicy decyzja o przekształceniu udziału wynoszącego 19/20 części w prawie użytkowania wieczystego ww. gruntu w prawo własności.

Na działce ewidencyjnej nr 82 posadowiony jest budynek wybudowany w drugiej połowie XIX wieku. W latach 70-tych XX wieku przeprowadzono jego adaptację na cele biurowe. Nieruchomość została skomunalizowana decyzjami Wojewody z dnia 5 marca 1991 r. oraz nr 32266 z dnia 9 listopada 1992 r. Powołane akty stwierdzają nabycie przez Dzielnicę z mocy prawa w dniu 27 maja 1990 r. nieodpłatnie własności nieruchomości. Według posiadanych danych wartość początkowa budynku posadowionego na tej nieruchomości na dzień nabycia wynosiła 1 036 843 700,00 zł (po denominacji 103 684,37 zł). Budynek ten w całości użytkowany był przez Urząd Dzielnicy. W latach 2004-2012 swoje siedziby miały w nim Wydział Inwestycji Urzędu Dzielnicy oraz podległe jednostki budżetowe, tj. Dzielnicowe Biuro Finansów Oświaty oraz Ośrodek Pomocy Społecznej. Stosowne opłaty eksploatacyjne za zajmowane pomieszczenia w omawianym budynku (tj. za wywóz nieczystości, dostarczanie wody, odprowadzanie ścieków, opłaty za energię cieplną, energię elektryczną, ochronę budynku oraz usługi telekomunikacyjne) rozliczane były na podstawie faktur wystawianych przez Urząd Dzielnicy na ww. jednostki według stawek podatku VAT obowiązujących dla danej usługi w momencie powstania obowiązku podatkowego tj. 22%, 7% oraz 23% i 8%.

W przedmiotowym budynku zostały wykonane następujące prace, sfinansowane przez Gminę:

w 1998 r. wykonano adaptację strychu na cele biurowe na kwotę 2 019 057, 52 zł;
w 1999 r. do ww. adaptacji wykonano wentylację mechaniczną na kwotę 132 165, 55 zł.

z dnia 17 września 2009 r., zawarta na czas oznaczony do dnia 16 września 2011 r.,
z dnia 17 stycznia 2012 r., zawarta na czas oznaczony do dnia 30 czerwca 2012 r.

Zgodnie z treścią ww. umów Wnioskodawca zobowiązany było do wykonania na własny koszt i we własnym zakresie napraw i bieżących konserwacji, np. usuwania niedrożności przewodów odpływowych, instalacji elektrycznej, napraw okien, drzwi, podłóg, malowania powierzchni.

w 2006 r. - montaż systemu blokad drzwi od bramy (wartość brutto 7 930, 00 zł) oraz malowanie klatek schodowych (wartość brutto 3 211, 40 zł),
w 2009 r. - wymiana skorodowanego odcinka instalacji wodociągowej (wartość brutto 16 591,88 zł), montaż i uruchomienie systemu kontroli dostępu (wartość brutto 12 383, 00 zł), wymiana wykładzin oraz postawienie ścianek działowych (wartość brutto 36 251, 20 zł), prace remontowe (wartość brutto 4 948, 93 zł),
w 2010 r. - wymiana klimatyzatorów (wartość brutto 11 956, 00 zł),
w 2012 r. - wymiana odcinka kanalizacji (wartość brutto 1 650, 51 zł) oraz wymiana rozdzielnicy elektrycznej (wartość brutto 1 045, 50 zł).

Dzielnica w okresie od 2009 r. do 2012 r. dokonywała odliczeń podatku naliczonego związanego z ww. wydatkami przy zastosowaniu współczynnika struktury sprzedaży (WSS).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy transakcja sprzedaży na rzecz współwłaściciela udziałów w nieruchomości zabudowanej oznaczonej jako działka ewidencyjna nr 82 stanowić będzie dostawę towarów opodatkowaną podatkiem od towarów i usług korzystającą ze zwolnienia z tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, że nieodpłatnie użyczał pomieszczeń podległym jednostkom budżetowym (Dzielnicowe Biuro Finansów Oświaty i Ośrodek Pomocy Społecznej). Miasto z tytułu opłat eksploatacyjnych za zajmowane pomieszczenia w przedmiotowym budynku wystawiało na rzecz ww. jednostek faktury za wywóz nieczystości, dostarczanie wody, odprowadzanie ścieków, opłaty za energię cieplną, energię elektryczną, ochronę budynku oraz usługi telekomunikacyjne, według stawek podatku VAT obowiązujących dla danej usługi w momencie powstania obowiązku podatkowego tj. 22%, 7% oraz 23% i 8%.

W opisanej sprawie ponoszenie przez podmioty trzecie korzystające z przedmiotu użyczenia opłat z tytułu kosztów związanych z zapewnieniem dostawy mediów stanowi wynagrodzenie za usługę w postaci udostępnienia pomieszczeń w Budynku będącym własnością Miasta podległym jednostkom budżetowym, co w rezultacie czyni korzystanie z pomieszczeń przez ww. jednostki czynnością odpłatną.

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz ww. pomiotów stanowią więc świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

Zatem w przedstawionej sytuacji nie występuje nieodpłatne świadczenie usług przez Wnioskodawcę na rzecz ww. podmiotu, ale ma miejsce odpłatne udostępnianie pomieszczeń.

Powierzchnie Budynku zostały oddane do użytkowania w ramach czynności opodatkowanych i tym samym doszło do pierwszego zasiedlenia obiektu. Z treści wniosku wynika, że podległe miastu jednostki miały siedzibę w Budynku w latach 2004-2012. Od momentu pierwszego zasiedlenia do momentu planowanej transakcji upłynie więc okres dłuższy niż 2 lata.

Sprzedaż na rzecz współwłaściciela udziałów w nieruchomości zabudowanej oznaczonej jako działka ewidencyjna nr 82 będzie stanowiła dostawę towarów opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, podlegającą zwolnieniu przewidzianemu w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zdaniem tut. Organu nie można zgodzić się ze stwierdzeniem, że polski ustawodawca formułując definicję pierwszego zasiedlenia dokonał nieprawidłowej implementacji dyrektywy 2006/112/WE Rady Unii Europejskiej. Wnioskodawca powołał w złożonym przez siebie wniosku wyrok NSA z dnia 14 maja 2015 r., sygn. I FSK 382/14. Natomiast tut. Organ zaznacza, że w tej kwestii zostały wydane inne orzeczenia, w których stwierdzono prawidłowość polskiej definicji pierwszego zasiedlenia.

Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik użytkował nieruchomość do działalności gospodarczej, nie oznacza to, że została ona zasiedlona. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w najem, dzierżawę, leasing. Zarówno sprzedaż, jak i najem, dzierżawa, leasing są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu (zob. wyrok WSA w Gliwicach z dnia 8 lutego 2010 r., sygn. akt III SA/Gl 1359/09, www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Stwierdzić należy, że z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata. Należy również podkreślić, że przepisy krajowe, w przedmiotowym zakresie, nie sprzeciwiają się regulacjom wspólnotowym. Z definicji pierwszego zasiedlenia zawartej w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT wynika, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Państwa członkowskie mogą zastosować kryteria inne niż kryterium pierwszego zasiedlenia, takie jak okres upływający między datą ukończenia budynku a datą pierwszej dostawy lub też okres upływający między datą pierwszego zasiedlenia a datą następnej dostawy, pod warunkiem że okresy te nie przekraczają, odpowiednio, pięciu i dwóch lat. Dyrektywa nie zawiera definicji pierwszego zasiedlenia, stanowiącego przesłankę wyłączenia ze zwolnienia dostawy budynków i związanych z nimi gruntów. Należy zauważyć, że wskazane w art. 12 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE kryterium pierwszego zasiedlenia może być zastąpione innymi kryteriami, takimi jak okres upływający między datą ukończenia budynku a datą pierwszej dostawy lub też okres upływający między datą pierwszego zasiedlenia a datą następnej dostawy, pod warunkiem że okresy te nie przekraczają odpowiednio pięciu i dwóch lat (art. 12 ust. 2 akapit trzeci Dyrektywy). Skoro wskazany przepis art. 12 ust. 2 zdanie trzecie Dyrektywy daje możliwość państwom członkowskim określenia własnych zasad (kryteriów) dotyczących opodatkowania dostawy budynków i budowli, to tym samym należy przyjąć, że daje również możliwość definiowania pojęcia pierwsze zasiedlenie. Ustawodawca krajowy z możliwości tej skorzystał. W sytuacji kiedy przepisy Dyrektywy w istocie nie definiują pierwszego zasiedlenia, przepisy krajowe nie odstępując od tego kryterium jedynie je doprecyzowały (zob. wyrok WSA w Krakowie z dnia 25 listopada 2010 r., sygn. akt I SA/Kr 1581/10, (www.orzeczenia.nsa. gov.pl), jak również wyrok WSA z dnia 23 stycznia 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 1767/14, oraz wyrok WSA w Gdańsku z dnia 16 lipca 2014 r. sygn. akt. I SA/Gd 646/14. Tak więc powołany przez Stronę wyrok uznano jako element argumentacji Strony, lecz nie mający wpływu na końcowe rozstrzygnięcie sprawy.

W zakresie pytania Nr 1 dotyczącego stawki podatku VAT właściwej dla sprzedaży udziału w działce niezabudowanej oznaczonej Nr 88/1 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 717 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie