Temat interpretacji

brak opodatkowania sprzedaży działki

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2015 r. (data wpływu 20 maja 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 czerwca 2015 r. (data wpływu 22 czerwca 2015 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 10 czerwca 2015 r. (skutecznie doręczone w dniu 15 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działki jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działki. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 18 czerwca 2015 r. złożonym w dniu 18 czerwca 2015 r. (data wpływu 22 czerwca 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 10 czerwca 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca aktem darowizny z 26 sierpnia 1992 r. otrzymał od rodziców grunt rolny (m. in działkę nr 4/25). Nieruchomość nie była wykorzystywana do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej.

Następnie 23 stycznia 2013 r. Wnioskodawca w drodze zamiany stał się właścicielem części działki (nr 5/7) przylegającej do gruntu, którego był właścicielem. Zamiana działek została dokonana w celu ich lepszego wykorzystania przez właścicieli (dostęp do drogi etc.). Zamiana została dokonana bez dopłat. Nabycie nastąpiło przez Wnioskodawcę do jego majątku osobistego.

Obecnie do Wnioskodawcy zgłosiła się osoba fizyczna, która mieszka na sąsiadującej działce i jest zainteresowana nabyciem prawa własności do działki składającej się z części działki 4/25 oraz części działki 5/7 (działka oznaczona KW ). Wnioskodawca nie ogłaszał ani nie reklamował sprzedaży gruntu, nie zamierza również sprzedawać innych działek nabytych w ramach darowizny lub zmiany.

W związku z planowanym zdarzeniem przyszłym, Wnioskodawca chciałby potwierdzić skutki podatkowe dotyczące sprzedaży.

W nadesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że nieruchomość gruntowa będąca przedmiotem sprzedaży jako odrębna działka nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych. Nie była przedmiotem umów najmu, dzierżawy, ani żadnych innych umów o podobnym charakterze. Nieruchomość gruntowa cały czas stanowiła łąkę - część gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wskazał także, że nie podejmował w stosunku Nieruchomości żadnych czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości gruntu w szczególności działań zmierzających do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy terenu, wydzielenia dróg, uzbrojenia terenu, ogrodzenia terenu, podłączenia mediów, działań marketingowych. Wnioskodawca wskazał, iż sam porozumiał się z właścicielem sąsiedniej, bardzo wąskiej działki by dokonać scalenia i podziału. Zamiast działek o szerokości ok. 12 i 14 metrów, właściciele ( w tym Wnioskodawca) są obecnie właścicielami krótszych działek szerokich na ok. 26 co jest znacznie wygodniejsze dla prowadzonego gospodarstwa rolnego. Zainteresowany wskazał także, iż to przyszły nabywca sam zidentyfikował Wnioskodawcę jako właściciela działki, którą chciałby nabyć.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy z tytułu sprzedaży działki, Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika od towarów i usług...

Stanowisko Wnioskodawcy

Sprzedaż działki we wskazanych okolicznościach nie powoduje uznania go za podatnika VAT zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT z tytułu dokonanej czynności, ponieważ nie jest ona w tym przypadku dokonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów należy rozumieć, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towary oznaczają natomiast rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z brzmienia przepisu wynika, iż warunkiem niezbędnym do uzyskania statusu podatnika na gruncie podatku od towarów i usług jest wykonywanie czynności w ramach prowadzonej samodzielnej działalności gospodarczej.

Ponadto, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Tym samym, aby mówić o działalności gospodarczej, należy wykonywać ją w sposób ciągły oraz w celach zarobkowych.

Ponieważ ustawa o VAT uzależnia określenie statusu podatnika od okoliczności wykonania czynności podlegającej opodatkowaniu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w celu ustalenia czy czynność sprzedaży działki w opisanym zdarzeniu przyszłym stanowi taką działalność warto odwołać się do orzecznictwa TSUE oraz polskich sądów administracyjnych, gdzie wypracowana została interpretacja powyższych pojęć.

Przykładowo Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie pomiędzy Finanzamt Ulzen a Dieter Armbrecht (sygn. C-291/92) stwierdził, że w przypadku sprzedaży przez podatnika majątku, który był przeznaczony choćby w części na cele inne niż związane z prowadzoną działalnością (usługową) i którą to część traktował jako majątek osobisty realizujący cele prywatne, to w odniesieniu do sprzedaży tej części majątku nie występuje on jako podatnik, a transakcja taka nie podlega opodatkowaniu.

TSUE uznał, że brak jest regulacji prawnej uniemożliwiającej podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą wyłączenie z systemu VAT części majątku przeznaczonego do celów prywatnych/osobistych. TSUE wskazał również, iż decyzja o zaliczeniu danego składnika majątku do majątku osobistego czy związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą jest suwerenną wolą samego podatnika.

W orzeczeniach dotyczących wprost zagadnienia sprzedaży nieruchomości tj. wyroki TSUE z 15 września 2011 r. w połączonych sprawach Słaby (C-180/10) oraz Kuć (C-181/10), Trybunał wyjaśnił co należy brać pod uwagę ustalając czy sprzedaż nieruchomości jest działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów o VAT.

Zdaniem Trybunału osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Natomiast, jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, należy uznać ją za podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej.

Trybunał wskazał również, że za podatnika będzie można uznać każdego, kto dokonuje transakcji związanych z okazjonalną sprzedażą nieruchomości, jeśli w przepisach krajowych zostało to bezpośrednio uregulowane.

Podsumowując czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą przesądzać o uznaniu sprzedającego za prowadzącego działalność gospodarczą. Kryterium takim nie jest także zakres transakcji (częstotliwość oraz liczba). Z drugiej strony, w przypadku, gdy właściciel angażuje przy sprzedaży nieruchomości środki podobne do stosowanych przez profesjonalistów (handlowców), w szczególności uzbraja teren, prowadzi szersze działania marketingowe, to wykracza poza ramy zwykłego zarządu nieruchomością, co może pozwalać na uznanie, że prowadzi działalność gospodarczą, co w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie ma jednak miejsca.

W przedmiocie wniosku występuje analogiczna sytuacja, ponieważ Wnioskodawca nie prowadzi działalności polegającej na sprzedaży nieruchomości i nie ma takiego zamiaru (nie ogłasza sprzedaży oraz nie podejmuje aktywnych działań w celu jej dokonania, nie angażuje środków).

Tym samym, należy uznać, że Wnioskodawca z tytułu planowanej czynności nie będzie podatnikiem podatku VAT. W tym przypadku bowiem czynność sprzedaży działki nie kreuje działalności gospodarczej oraz nie ma wpływu na status VAT, ponieważ nie jest ona wykonywana w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W wyroku z dnia 18 grudnia 2008 r. (sygn. I FSK 1584/07) wskazano ponadto, że ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód to w świetle art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT.

Jednocześnie w wyrokach z 9 listopada 2011 r. (I FSK 1289/10) oraz 7 października 2011 r. (I FSK 1655/11) Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że transakcje okazjonalne nie zostały objęte zakresem działalności gospodarczej w ustawie o VAT. Wobec tego, w każdym przypadku konieczne jest ustalenie czy działania sprzedawcy mieszczą się w zakresie pojęcia działalności gospodarczej.

Z przywołanego orzecznictwa wynika, że dla uznania za podatnika VAT konieczne jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

1. wykonanie czynności opodatkowanej VAT;
2. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Dopiero wówczas dany podmiot działa w charakterze podatnika VAT z tytułu dokonania określonej czynności. Natomiast w przypadku Wnioskodawcy, należy podkreślić, że nie są spełnione przesłanki do uznania go za podatnika VAT z tytułu sprzedaży działki, ponieważ nie dokonuje on tej czynności w ramach wykonywania działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe, należy uznać, że w zakresie przedstawionym w zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca nie dokonuje czynności stanowiącej samodzielną działalność gospodarczą, w konsekwencji dokonując sprzedaży działki nie działa on w charakterze podatnika VAT. W efekcie, planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż działki nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest łączne spełnienie dwóch przesłanek:

• po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegającychopodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

• po drugie musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121), rzeczami w rozumieniu niniejszego Kodeksu są tylko przedmioty materialne. Wyjaśnić jednocześnie należy, że przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy. Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome. Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 cyt. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza mocą ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług dla uznania określonych zachowań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, gdyż związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem handel należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest również czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców.

W konsekwencji, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W odniesieniu do niniejszej sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie może być podatnikiem podatku od towarów i usług w związku z planowaną sprzedażą przedmiotowej działki. Pomimo, że grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, to nie można uznać, że przy dokonywaniu sprzedaży ww. działki, która stanowi własność Wnioskodawcy, będzie działał w charakterze handlowca.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca nie wykazał jakiejkolwiek aktywności w celu przygotowania gruntu do sprzedaży, ani nie będzie wykonywał jakichkolwiek działań zmierzających do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności tej działki, tj. czynności charakterystycznych dla wykonywania działalności gospodarczej. Ponadto opisana działka nie była wykorzystywana do wykonywania jakiejkolwiek działalności gospodarczej, nigdy nie była też oddawana w najem, dzierżawę. W konsekwencji, przy uwzględnieniu braku ze strony Wnioskodawcy działań marketingowych, należy stwierdzić, że dokonując planowanej sprzedaży będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Taka sprzedaż będzie oznaczała działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie znajdą zastosowania. Wnioskodawca będzie dokonywał zbycia gruntu należącego do majątku prywatnego.

Podsumowując należy stwierdzić przy uwzględnieniu aktualnego orzecznictwa sądowego, w tym wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach (C-180/10 i (C-181/10) że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest normatywnych przesłanek, aby uznać Wnioskodawcę za podatnika tego podatku.

Z ww. orzeczenia TSUE oraz aktualnego orzecznictwa wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną), a ponieważ w rozpatrywanej sprawie nie mamy do czynienia ze zbiorem tych zorganizowanych działań planowana sprzedaż działki, należącej do majątku prywatnego, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem należy uznać, że Wnioskodawca w wyniku dokonania czynności sprzedaży działki, nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, dla Wnioskodawcy z tytułu dokonania przedmiotowej sprzedaży nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek. Natomiast w kwestii dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 451 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie