Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku w kontekście uprawnienia Wnioskodawcy do odliczenia podatku naliczonego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 12 maja 2015 r. (data wpływu 18 maja 2015 r.) uzupełnionym pismem z 14 lipca 2015 r. (data wpływu 20 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku w kontekście uprawnienia Wnioskodawcy do odliczenia podatku naliczonego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku w kontekście uprawnienia Wnioskodawcy do odliczenia podatku naliczonego. Wniosek został uzupełniony pismem z 14 lipca 2015 r. (data wpływu 20 lipca 2015 r.) o wskazanie konsekwencji w zakresie prawa podatkowego jakie będą wynikały z przedstawionego zdarzenia przyszłego dla Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie świadczenia dostawy rur preizolowanych opodatkowanych stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%, zawiera z innymi podmiotami umowy wspólnych przedsięwzięć budowlanych (umowy konsorcjum). W umowach tych występuje jako tzw. członek konsorcjum. Liderem konsorcjum jest inny podmiot, którego zadaniem jest m.in. reprezentowanie konsorcjum wobec inwestora. W zależności od postanowień umownych, lider odpowiedzialny jest za koordynację prac związanych z realizacją wspólnego przedsięwzięcia, jak również za relacje z ostatecznym odbiorcą jako podmiot uprawniony m.in. do wystawienia faktury dokumentującej wynagrodzenie uczestników konsorcjum. W ramach umowy konsorcjum (lub poza umową, w ramach umów z poszczególnymi konsorcjantami) lider zobowiązany jest także do obciążania pozostałych konsorcjantów (po cenie zakupu w ustalonej w umowie proporcji) kosztami. Koszty te dotyczą m.in. ubezpieczeń i gwarancji bankowych. Powyższe usługi świadczone przez ich dostawców są zwolnione od podatku VAT. W ramach realizacji zadania objętego umową konsorcjum lider występuje jako generalny wykonawca i zawiera z pozostałymi uczestnikami konsorcjum umowy o podwykonawstwo. Firmy ubezpieczające (ubezpieczyciele) dokonywały gwarancji ubezpieczeniowych zgodnie z warunkami opisanymi przez zamawiającego (inwestora) w specyfikacji istotnych warunków zamówienia. W przypadku składania ofert w postępowaniu przetargowym w imieniu konsorcjum, gwarancje ubezpieczeniowe wystawiane są zawsze na lidera na podstawie pełnomocnictw udzielonych przez wszystkich członków konsorcjum lub wpisania do tychże gwarancji pozostałych uczestników konsorcjum. Nabyte usługi gwarancji ubezpieczeniowych dotyczą zapłaty wadium, należytego wykonania umowy, usunięcia wad i usterek w okresie gwarancji, ubezpieczenia ryzyk budowlanych. W umowach konsorcjum znajdują się zapisy, że w zakresie odpowiedzialności cywilnej i kontraktowej, względem zamawiającego uczestnicy konsorcjum odpowiadają solidarnie.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że przedstawione zdarzenie przyszłe bezpośrednio dotyczy sfery jego praw i obowiązków podatkowych, jako podatnika. W takim też charakterze Wnioskodawca złożył przedmiotowy wniosek. Zawarte we wniosku pytanie dotyczy wątpliwości mogących powstać w związku z fakturowaniem przez Lidera konsorcjum na rzecz członków konsorcjum usług ubezpieczenia i gwarancji realizacji kontraktu. Zdaniem Wnioskodawcy są to usługi zwolnione z podatku VAT. Gdyby jednak Lider wystawił fakturę zawierającą stawkę VAT za te usługi właściwą dla usługi kompleksowej (np. 23%), Wnioskodawcy, stosownie do treści art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, nie przysługiwałoby prawo do odliczenia podatku naliczonego z takiej faktury.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dokonując obciążenia konsorcjantów przedmiotowymi kosztami, w ramach zawartej umowy konsorcjum lub umów z poszczególnymi uczestnikami konsorcjum, Lider winien stosować stawkę podatku właściwą dla realizowanego zadania w ramach umowy konsorcjum, tj. 23%, czy też stosować stawki podatku, zwolnienia zawarte w fakturach lub dokumentach dostawców refakturowanych usług gwarancji i ubezpieczenia...

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy VAT zwalnia się od podatku, usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Zgodnie z ust. 1 pkt 39 ww. artykułu, zwalnia się od podatku usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę;

Lider konsorcjum odpowiedzialny jest za koordynację prac związanych z realizacją wspólnego przedsięwzięcia. W ramach umowy konsorcjum (lub poza umową w ramach umów z poszczególnymi konsorcjantami) lider zobowiązany jest także do obciążania pozostałych konsorcjantów (po cenie zakupu w ustalonej w umowie proporcji) kosztami m.in. ubezpieczeń i gwarancji bankowych.

Firmy ubezpieczające udzielały tzw. gwarancji ubezpieczeniowych zgodnie z warunkami opisanymi przez zamawiającego (inwestora) w specyfikacji istotnych warunków zamówienia. W przypadku składania ofert w postępowaniu przetargowym w imieniu konsorcjum gwarancje ubezpieczeniowe wystawiane są zawsze na Lidera na podstawie pełnomocnictw udzielonych przez wszystkich członków konsorcjum.

Nabyte usługi gwarancji ubezpieczeniowych dotyczą zapłaty wadium, należytego wykonania umowy, usunięcia wad i usterek w okresie gwarancji, ubezpieczenia ryzyk budowlanych. W umowach konsorcjum znajdują się zapisy, że w zakresie odpowiedzialności cywilnej i kontraktowej względem zamawiającego uczestnicy konsorcjum odpowiadają solidarnie. Lider występuje wobec pozostałych uczestników konsorcjum w charakterze ubezpieczyciela.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, iż dostawy realizowane w ramach konsorcjum przez Wnioskodawcę wykonywane są na rzecz zleceniodawcy (inwestora), natomiast obciążenie przez Lidera przedmiotowymi kosztami dotyczy relacji Lider członkowie konsorcjum. W relacjach tych nie zachodzi więc tożsamość podmiotowa.

Tak więc nie dość, że powyższe czynności są czynnościami odrębnymi, to ich odbiorcami są różne podmioty (inwestor lub podwykonawca). Z tego powodu w odniesieniu do analizowanych transakcji nie znajdzie zastosowanie przepis art. 26a ust 6 pkt 2, który wyraźnie odnosi się do kosztów pobieranych przez dostawcę od nabywcy.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, nie można wywodzić, że stawka podatku do czynności wykonywanych na rzecz konsorcjantów (podwykonawców) przez Lidera winna być taka sama jak do czynności wykonywanych na rzecz inwestora. Mając na uwadze powyższe oraz charakter czynności świadczonych przez Lidera na rzecz członków konsorcjum należy stwierdzić, iż czynności tych nie można traktować jako świadczenia złożonego wobec czego należy je rozpatrzyć jako świadczenia odrębne. Wobec czego Lider obciążając uczestników konsorcjum kosztami gwarancji bankowych jest podmiotem świadczącym usługi, gdyż dokonując kupna przedmiotowych usług działa we własnym imieniu, ale na rzecz konsorcjantów. Do usług gwarancji bankowych Lider powinien zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy.

W odniesieniu do usług ubezpieczeniowych należy wskazać, że w sytuacji, kiedy gwarancje ubezpieczeniowe udzielane przez ubezpieczyciela są wyłącznie Liderowi, który wobec podwykonawców występuje w roli ubezpieczającego, również działa w charakterze podmiotu świadczącego usługi, które zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, są zwolnione od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, zwanym dalej podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Stosownie do regulacji art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Należy zauważyć, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem, aby uznać dane świadczenie za odpłatne musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Jak stanowi art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powyższy przepis stanowi implementację art. 28 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L 347, str. 1 ze zm.), zgodnie z którym w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Instytucja konsorcjum nie występuje ani w prawie cywilnym, ani podatkowym. Wyjątkiem jest prawo bankowe, które wymienia konsorcjum bankowe. Zawieranie takich porozumień jest jednak dopuszczalne, w ramach swobody umów. Stosownie do art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121 z późn. zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Celem zawiązania konsorcjum jest najczęściej wspólne działanie w realizacji konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na potencjał finansowy lub też szeroki zakres przedmiotowy przekracza możliwość jednego podmiotu. Umowa konsorcjum z reguły wiąże podmioty na czas określony, najczęściej oznaczony osiągnięciem celu, do którego zostało powołane. Podmioty tworzące konsorcjum zachowują niezależność w działaniach nieobjętych umową zaś w działaniach konsorcjum realizują wspólną politykę finansową objętą porozumieniem. Konsorcjum zwykle nie jest spółką prawa handlowego, nie posiada osobowości prawnej, nie jest odrębnym podmiotem gospodarczym, nie musi więc być rejestrowane.

Konsorcjum w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego nie może być uznane za podatnika podatku od towarów i usług. Oznacza to, że relacji zachodzących pomiędzy stronami umowy konsorcjum (podatnikami podatku od towarów i usług), dla potrzeb VAT nie należy oceniać na zasadach wewnętrznych rozliczeń konsorcjum. Powyższego nie zmienia okoliczność, że w przypadku umów konsorcjum dopuszczalne jest zawarcie ustaleń, że rozliczenia gospodarcze i księgowe, w tym dotyczące podpisywania umów z podmiotami świadczącymi usługi na rzecz uczestników konsorcjum, będą dokonywane przez wytypowany przez uczestników konsorcjum podmiot wiodący.

A zatem przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum są odrębnymi podatnikami VAT. Powyższe oznacza, że działając w ramach konsorcjum powinni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych do niej, w tym także w zakresie prawidłowego dokumentowania określonych czynności.

Według regulacji art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,

Jednak zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku, usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Stosownie do zapisu ust. 15 powołanego artykułu, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.

Z kolei, na mocy art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie świadczenia dostawy rur preizolowanych opodatkowanych stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%, zawiera z innymi podmiotami umowy wspólnych przedsięwzięć budowlanych (umowy konsorcjum). W umowach tych występuje jako tzw. członek konsorcjum. Liderem konsorcjum jest inny podmiot, którego zadaniem jest m.in. reprezentowanie konsorcjum wobec inwestora. W zależności od postanowień umownych, lider odpowiedzialny jest za koordynację prac związanych z realizacją wspólnego przedsięwzięcia, jak również za relacje z ostatecznym odbiorcą jako podmiot uprawniony m.in. do wystawienia faktury dokumentującej wynagrodzenie uczestników konsorcjum. W ramach umowy konsorcjum (lub poza umową, w ramach umów z poszczególnymi konsorcjantami) lider zobowiązany jest także do obciążania pozostałych konsorcjantów (po cenie zakupu w ustalonej w umowie proporcji) kosztami. Koszty te dotyczą m.in. ubezpieczeń i gwarancji bankowych. Powyższe usługi świadczone przez ich dostawców są zwolnione od podatku VAT. W ramach realizacji zadania objętego umową konsorcjum lider występuje jako generalny wykonawca i zawiera z pozostałymi uczestnikami konsorcjum umowy o podwykonawstwo. Firmy ubezpieczające (ubezpieczyciele) dokonywały gwarancji ubezpieczeniowych zgodnie z warunkami opisanymi przez zamawiającego (inwestora) w specyfikacji istotnych warunków zamówienia. W przypadku składania ofert w postępowaniu przetargowym w imieniu konsorcjum, gwarancje ubezpieczeniowe wystawiane są zawsze na lidera na podstawie pełnomocnictw udzielonych przez wszystkich członków konsorcjum lub wpisania do tychże gwarancji pozostałych uczestników konsorcjum. Nabyte usługi gwarancji ubezpieczeniowych dotyczą zapłaty wadium, należytego wykonania umowy, usunięcia wad i usterek w okresie gwarancji, ubezpieczenia ryzyk budowlanych. W umowach konsorcjum znajdują się zapisy, że w zakresie odpowiedzialności cywilnej i kontraktowej, względem zamawiającego uczestnicy konsorcjum odpowiadają solidarnie.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w sytuacji gdy, w ramach umowy konsorcjum (lub poza umową, w ramach umów z poszczególnymi konsorcjantami) lider zobowiązany jest także do obciążania pozostałych konsorcjantów (po cenie zakupu ustalonej w umowie proporcji) kosztami ubezpieczeń i gwarancji bankowych, to koszty te winny być odprzedawane przez lidera na konsorcjantów (w tym Wnioskodawcę) jako podwykonawców, z zastosowaniem zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 i 39 ustawy właściwego dla świadczenia tych usług.

Zatem, dokonując obciążenia konsorcjantów kosztami usług gwarancji i ubezpieczenia, w ramach zawartej umowy konsorcjum lub umów z poszczególnymi uczestnikami konsorcjum, Lider powinien zastosować zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 i 39 ustawy o VAT. W konsekwencji Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z tytułu nabycia tych usług.

Gdyby jednak Lider wystawił fakturę zawierającą stawkę VAT za te usługi właściwą dla usługi kompleksowej (np. 23%), Wnioskodawcy, stosownie do treści art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT nie przysługiwałoby prawo do odliczenia podatku naliczonego z takiej faktury.

Tutejszy Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego (z uwzględnieniem wyjaśnienia zawartego w uzupełnieniu z dnia 14 lipca 2015 r.). Inne kwestie podniesione w opisie zdarzenia przyszłego oraz własnym stanowisku w sprawie, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej w niniejszej interpretacji rozpatrzone.

Ponadto, Tut. organ pragnie zauważyć, że granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14 b § 1, 2 i 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 tut. organ dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego tj. nie przeprowadza dowodów oraz nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zauważa się również, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

A zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 538 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu