Temat interpretacji

Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach VAT dokumentujących wypłaconą zachętę finansową, wystawionych przez kontrahentów na Spółkę, na mocy art. 86 ust. 1 ustawy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2014 r. (data wpływu 29 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłaty motywacyjnej i prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej wypłatę opłaty motywacyjnej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłaty motywacyjnej i prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej wypłatę opłaty motywacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podstawowym przedmiotem działalności gospodarczej Grupy R. Sp. z o.o. Sp. k. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest działalność polegająca na sprzedaży czasu reklamowego radia X oraz czasu i przestrzeni reklamowej w serwisach reklamowych R.. Działalność ta jest opodatkowana VAT. Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT w Polsce.

W związku z prowadzoną działalnością Spółka zawiera z różnymi kontrahentami umowy dotyczące współpracy, w tym sprzedaży czasu reklamowego w radiu oraz czasu i przestrzeni reklamowej w serwisach reklamowych. Umowy handlowe precyzują zasady współpracy pomiędzy Spółką a jej kontrahentami, w tym np. warunki składania i realizacji zamówień, warunki płatności, itd. Umowy handlowe mogą być zawierane na czas oznaczony lub nieoznaczony. W przypadku umów zawartych na czas oznaczony, strony mogą przedłużać okres ich obowiązywania.

Jednocześnie z uwagi na znaczną konkurencję panującą w branży reklamowej, w celu pozyskania bądź utrzymania kontrahentów, w zamian za zawarcie bądź przedłużenie umowy o współpracę z danym kontrahentem, bądź też w zamian za terminowe uzgodnienie warunków, na których taka umowa zostanie zawarta bądź przedłużona, Spółka rozważa wypłacanie na rzecz kontrahentów opłaty z tytułu zawarcia bądź przedłużenia umowy, bądź terminowego uzgodnienia warunków, na których taka umowa zostanie zawarta bądź przedłużona (dalej Opłata motywacyjna). Przedmiotowa Opłata motywacyjna może być wypłacana jednorazowo, bądź może mieć charakter okresowych płatności.

Opłata motywacyjna ma na celu wynagrodzenie kontrahenta za zawarcie (gotowość do zawarcia) bądź przedłużenie (gotowość do przedłużenia) umowy o współpracy i wykonywania obowiązków z niej wynikających. Przedmiotowa Opłata będzie ponoszona niezależnie od obowiązków wynikających z samej umowy o współpracy oraz późniejszych rozliczeń związanych z realizacją umowy o współpracy. Brak Opłaty motywacyjnej z tytułu przedłużenia umowy mógłby skutkować utratą danego kontrahenta, który mógłby zaniechać dalszej współpracy ze Spółką.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym zawarcie umowy z kontrahentem przez Spółkę oraz uiszczenie Opłaty motywacyjnej będzie pozostawać w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością opodatkowaną VAT (dającą prawo do odliczenia podatku naliczonego).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przedstawiona w opisanym zdarzeniu przyszłym Opłata motywacyjna stanowi wynagrodzenie z tytułu świadczenia realizowanego na rzecz Spółki, które podlega opodatkowaniu VAT i w konsekwencji w przypadku otrzymania przez Spółkę od kontrahenta faktury / faktur dokumentujących Opłatę motywacyjną Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego na otrzymanej fakturze...

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiona w zdarzeniu przyszłym Opłata motywacyjna stanowi w świetle przepisów ustawy o VAT wynagrodzenie z tytułu usług świadczonych na rzecz Spółki przez kontrahenta i tym samym podlega opodatkowaniu VAT (z zastosowaniem podstawowej stawki podatku). W konsekwencji w przypadku otrzymania przez Spółkę od kontrahenta faktury / faktur dokumentujących Opłatę motywacyjną Spółce przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego na otrzymanej fakturze, jako związanego z działalnością opodatkowaną.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów należy rozumieć co do zasady przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jaki właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT). Natomiast świadczenie usług określone zostało w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i oznacza każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjne niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W zakresie definiowania pojęcia świadczenia pomocniczo można się odwołać do art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zgodnie z którym świadczenie może polegać na działaniu albo zaniechaniu. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innego podmiotu), jak i zaniechanie (nie czynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Jak wynika z powyższego, pojęcie usługi zostało zdefiniowane w ustawie o VAT bardzo szeroko.

Mając na uwadze przywołane powyżej przepisy ustawy o VAT w zakresie definicji dostawy towarów i konstrukcji definicji świadczenia usług stwierdzić należy, że przepisy te realizują zasadę powszechności opodatkowania, która ma na celu objęcie opodatkowaniem każdej transakcji wykonywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W tym miejscu wskazać należy, że również przepisy Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.) wprowadzają szeroką definicję świadczenia usług. Zgodnie bowiem z art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE świadczenie usług oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów. Jak natomiast wynika z art. 25 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, świadczenie usług może obejmować między innymi jedną z następujących czynności:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych, bez względu na to, czy są one przedmiotem dokumentu ustanawiającego tytuł prawny, czy nie;
2. zobowiązanie do zaniechania działania lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług na podstawie nakazu wydanego przez organ władzy publicznej lub w jego imieniu lub z mocy prawa.

W tym miejscu wskazać należy również główne założenia i cele wyrażone w art. 1 Dyrektywy VAT. W myśl tego artykułu, podatek od wartości dodanej jest bowiem z założenia podatkiem nałożonym na konsumpcję towarów i usług. Chociaż płatnikiem podatku są wszystkie osoby zaangażowane w kolejne stadia transakcji gospodarczych, faktyczny i ostateczny ciężar podatku spoczywa jedynie na ostatecznym konsumencie. W świetle powyższych założeń opodatkowaniu podlegają tylko takie transakcje, w ramach których występuje możliwy do zidentyfikowania konsument towarów lub usług. W związku z powyższym zaniechanie działania lub tolerowanie czynności lub sytuacji podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywane jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta usługi.

Równocześnie, w celu uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem ot towarów i usług, bezwzględnym warunkiem wyrażonym w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT jest wystąpienie odpłatności za daną czynność. Odpłatność oznacza natomiast wykonanie czynności (dostawy towarów bądź świadczenia usług) za wynagrodzeniem. Przy czym, pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymaną zapłatą powinien wystąpić bezpośredni związek.

Kluczową kwestią warunkującą przy tym uznanie danej czynności (świadczenia) za transakcję objętą VAT jest jej uznanie za odrębną i niezależną, przy czym również wiążącą się z wynagrodzeniem świadczącego. Szczegółowe przesłanki pozwalające na stwierdzenie, czy na gruncie podatku VAT następuje świadczenie usług wynikają z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE). Analizując kwestię świadczenia usług, TSUE wypracował konkretne warunki, których łączne spełnienie umożliwia uznanie określonej czynności za odpłatne świadczenie usług, które podlega opodatkowaniu VAT tj.:

• pomiędzy daną usługą a otrzymanym w zamian za jej wykonanie wynagrodzeniem istnieje bezpośredni i ścisły związek, oparty na relacjach cywilnoprawnych pomiędzy podmiotami (przykładowo, wyrok z dnia 5 lutego 1981 r., w sprawie C-154/80 - Staatssecretaris van Financien przeciwko Associetion cooperative CooperatieveAardappelenbewaarplaats GA);
• w ramach danego stosunku prawnego muszą istnieć co najmniej dwa podmioty, z których jeden będzie świadczył usługi, drugi zaś będzie ich beneficjentem (przykładowo, wyrok ETS z dnia 29 lutego 1996 r. w sprawie C-215/94 - Jurgen Mohr przeciwko Finanzamt Bad Segeberg),
• stosunek prawny łączący usługodawcę i usługobiorcę opiera się na zasadzie wzajemności (przykładowo, wyrok ETS z dnia 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 - R.J. Tolsma przeciwko Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden),
• wynagrodzenie może być wyrażone w pieniądzu.

Podobne stanowisko wyraził NSA w wyroku z dnia 14 listopada 2012 r. (sygn. I FSK 196/12) wskazując: Przyjmuje się, że aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usłużę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem musi być bezpośredni, co oznacza, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana test usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Jak natomiast wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego, Spółka w celu utrzymania kontrahentów, w zamian za zawarcie, bądź przedłużenie umowy o współpracę z danym kontrahentem bądź też terminowe uzgodnienie warunków, na których takowa umowa zostanie zawarta / przedłużona, wypłacać będzie na rzecz kontrahentów Opłaty motywacyjne. Opłata motywacyjna ma na celu wynagrodzenie kontrahenta za zawarcie (gotowość do zawarcia) bądź przedłużenie (gotowość do przedłużenia) umowy o współpracy i wykonywania obowiązków z niej wynikających.

W konsekwencji, w ocenie Spółki, uznać należy, że pomiędzy Spółką a kontrahentem dochodzić będzie do nawiązania odrębnego od umowy o współpracy stosunku zobowiązaniowego, którego istotą jest z jednej strony wyrażenie przez kontrahenta akceptacji na warunki umowy o współpracy (zgoda na zawarcie bądź przedłużenie umowy o współpracy), z drugiej natomiast uiszczenie przez Spółkę na rzecz kontrahenta uzgodnionej kwoty - Opłaty motywacyjnej. Przedmiotowa Opłata motywacyjna wypłacana będzie na rzecz konkretnego podmiotu - kontrahenta, który rozpocznie (wyrazi gotowość do rozpoczęcia) lub będzie kontynuował (wyrazi gotowość do kontynuowania) współpracę ze Spółką. W tej sytuacji, występuje wyraźny związek pomiędzy wynagrodzeniem (Opłatą motywacyjną) wypłacanym przez Spółkę a wzajemnym zachowaniem kontrahenta zawarciem / przedłużeniem umowy o współpracy i wyrażeniem tym samym zgody na proponowane przez Spółkę warunki wynikające z treści umowy.

Ponadto, Opłata motywacyjna będzie ponoszona niezależnie od obowiązków wynikających z umowy o współpracy oraz późniejszych rozliczeń wynikających z realizacji umowy o współpracy. Opłata motywacyjna stanowi zatem samoistne wynagrodzenie należne kontrahentowi za jego określone zachowanie.

Tak więc, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, spełnione zostaną wszystkie przesłanki warunkujące uznanie ww. czynności za odpłatną usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, tj,:

• Spółkę oraz poszczególnych kontrahentów łączyć będzie stosunek zobowiązaniowy, którego istotą jest z jednej strony zawarcie (gotowość do zawarcia) lub przedłużenie (gotowość do przedłużenia) umowy i tym samym wyrażenie przez kontrahenta akceptacji na warunki umowy o współpracy, z drugiej natomiast uiszczenie przez Spółkę na rzecz kontrahenta wynagrodzenia - Opłaty motywacyjnej,
• Istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie świadczącego usługę, tj. kontrahenta, gdyż za swoje zachowanie (wyświadczenie usługi) otrzyma on wynagrodzenie w postaci Opłaty motywacyjnej,
• Istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie nabywającego usługę, tj. Spółki, która zyskuje pewność, że dany kontrahent, na rzecz którego uiszczana będzie Opłata motywacyjna rozpocznie bądź będzie kontynuował współpracę ze Spółką,
• Odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością kontrahenta, która miałaby być opodatkowana podatkiem VAT, tym samym istnieje element wzajemności pomiędzy zachowaniami podmiotów,
• Wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę (kontrahenta) stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za świadczenie, jakim jest zobowiązanie się kontrahenta do zawarcia / przedłużenia umowy o współpracy ze Spółką,
• Istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia. W analizowanym przypadku kontrahent ma prawo żądać wypłat określonych kwot. Zatem kwota świadczenia jest jasno i precyzyjnie przez strony określona.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, przedstawiona w zdarzeniu przyszłym Opłata motywacyjna stanowi w świetle przepisów ustawy o VAT wynagrodzenie z tytułu usług świadczonych na rzecz Spółki przez kontrahenta i tym samym podlega opodatkowaniu VAT.

Mając równocześnie na uwadze fakt, że uiszczane przez Spółkę Opłaty motywacyjne będą miały na celu zawarcie / przedłużenie umów z kontrahentami i tym samym przyczyniać się będą do wykonywania przez Spółkę czynności opodatkowanych (sprzedaży towarów Spółki), Spółce przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego na otrzymywanych od kontrahentów fakturach dokumentujących nabycie usług związanych z zawarciem / przedłużeniem umów o współpracy.

Przedstawione powyżej stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe. Dla przykładu wskazać można interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 24 października 2012 r., (sygn. IBPP1/443-773/12/BM), w której stwierdzono, że: kwota pieniężna (opłata motywacyjna) wypłacona Kontrahentowi Wnioskodawcy (odbiorcy) przez Wnioskodawcę z tytułu gotowości do przystąpienia do danej umowy handlowej a następnie wykonania wynikających z niej obowiązków stanowi wynagrodzenie za świadczoną usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku VAT, co skutkuje koniecznością wystawienia przez kontrahenta Wnioskodawcy (Odbiorcę) na rzecz Wnioskodawcy faktury VAT, o ile kontrahent Wnioskodawcy (Odbiorca) jest podatnikiem podatku VAT czynnym. Podobnie stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 29 maja 2013 roku, IPPP1/443-216/13-4/AS, w której wskazano, że: ...zdarza się, iż w wyniku negocjacji kolejnej (bądź pierwszej) umowy najmu z dotychczasowymi (bądź potencjalnymi) najemcami, Spółka zobowiązuje się do wypłaty najemcy jednorazowej, bezzwrotnej kwoty tytułem zachęty do zawarcia negocjowanej umowy najmu. Obowiązek zapłaty kwoty zachęty wynika wprost z postanowień umów najmu (lub aneksu do niej), a jednorazowa kwota jest wypłacana na początku umowy najmu (...) W takiej sytuacji występuje wyraźny związek wypłaconego przez Spółkę wynagrodzenia za wzajemne zachowanie najemcy - przystąpienie do zawarcia długoterminowej umowy najmu lub przedłużenie umowy najmu i wyrażenie zgody na proponowane przez Spółkę warunki wynikające z jej treści. Tak więc otrzymana kwota przez najemcę od Spółki jest związana z jego określonym zachowaniem, a zatem świadczeniem przez niego usługi. Wypłacona kwota, jak sama Spółka wskazuje, jest formą zachęcania potencjalnego najemcy do zaakceptowania proponowanych przez Spółkę warunków wynikających z przedstawionej umowy najmu. Zatem występuje konieczny element wzajemności, wystarczający do uznania, że płatność jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zatem, jak wynika z powołanych regulacji, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Należy jednak zaznaczyć, że nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Z kolei, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w związku z prowadzoną działalnością Spółka zawiera z różnymi kontrahentami umowy dotyczące współpracy, w tym sprzedaży czasu reklamowego w radiu oraz czasu i przestrzeni reklamowej w serwisach reklamowych. Jednocześnie z uwagi na znaczną konkurencję panującą w branży reklamowej, w celu pozyskania bądź utrzymania kontrahentów, w zamian za zawarcie bądź przedłużenie umowy o współpracę z danym kontrahentem, bądź też w zamian za terminowe uzgodnienie warunków, na których taka umowa zostanie zawarta bądź przedłużona, Spółka rozważa wypłacanie na rzecz kontrahentów opłaty z tytułu zawarcia bądź przedłużenia umowy, bądź terminowego uzgodnienia warunków, na których taka umowa zostanie zawarta bądź przedłużona (Opłata motywacyjna). Przedmiotowa Opłata motywacyjna może być wypłacana jednorazowo, bądź może mieć charakter okresowych płatności. Opłata motywacyjna ma na celu wynagrodzenie kontrahenta za zawarcie (gotowość do zawarcia) bądź przedłużenie (gotowość do przedłużenia) umowy o współpracy i wykonywania obowiązków z niej wynikających. Przedmiotowa Opłata będzie ponoszona niezależnie od obowiązków wynikających z samej umowy o współpracy oraz późniejszych rozliczeń związanych z realizacją umowy o współpracy. Brak Opłaty motywacyjnej z tytułu przedłużenia umowy mógłby skutkować utratą danego kontrahenta, który mógłby zaniechać dalszej współpracy ze Spółką. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym zawarcie umowy z kontrahentem przez Spółkę oraz uiszczenie Opłaty motywacyjnej będzie pozostawać w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością opodatkowaną VAT (dającą prawo do odliczenia podatku naliczonego).

W odniesieniu do przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że niezależnie od zawarcia umowy sprzedaży czasu reklamowego w radiu oraz czasu i przestrzeni reklamowej w serwisach reklamowych dochodzi do zawiązania innego stosunku zobowiązaniowego, w którym kontrahent zobowiązuje się do zawarcia / przedłużenia umowy, bądź terminowego uzgodnienia warunków, na których taka umowa zostanie zawarta lub przedłużona, w zamian za wypłaconą kwotę pieniężną. Należy zwrócić uwagę, że kwota na zachętę ma skłonić kontrahenta do zawarcia/przedłużenia umowy bądź terminowego uzgodnienia warunków, na których taka umowa zostanie zawarta lub przedłużona i tym samym umożliwić Spółce osiąganie przychodów z tytułu prowadzonej działalności związanej ze sprzedażą czasu reklamowego w radiu oraz czasu i przestrzeni reklamowej w serwisach reklamowych.

Zatem, w takiej sytuacji występuje wyraźny związek wypłaconego przez Spółkę Wynagrodzenia z wzajemnym zachowaniem kontrahentów - zawarcie (gotowość do zawarcia) bądź przedłużenie (gotowość do przedłużenia) umowy o współpracy i wykonywania obowiązków z niej wynikających. Tak więc, otrzymana przez kontrahenta kwota jest związana z jego określonym zachowaniem, a zatem świadczeniem przez niego usługi. Zatem występuje konieczny element wzajemności, wystarczający do uznania, że płatność jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę.

W konsekwencji w świetle przestawionych okoliczności sprawy, zachowanie kontrahenta mocą art. 8 ust. 1 ustawy, należy uznać za usługę świadczoną odpłatnie i w związku z tym podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W odniesieniu do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego, należy zauważyć, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego, stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z kolei, w myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Na mocy art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Cytowany wyżej przepis art. 88 nie będzie miał zastosowania w sytuacji opisanej we wniosku, ponieważ faktura wystawiona Wnioskodawcy przez kontrahenta z tytułu otrzymanej kwoty pieniężnej stanowiącej zachętę do zawarcia / przedłużenia umowy, bądź terminowego uzgodnienia warunków, na których taka umowa zostanie zawarta lub przedłużona - będzie dokumentowała czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług w myśl art. 8 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, z uwagi na powołany art. 86 ust. 1 ustawy oraz przedstawione we wniosku okoliczności sprawy należy stwierdzić, że w opisanej sprawie został spełniony podstawowy warunek uprawniający Wnioskodawcę do odliczenia podatku VAT, gdyż wydatek związany z zachętą finansową będzie związany niewątpliwie z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy (podatnika podatku VAT) w zakresie sprzedaży czasu reklamowego w radiu oraz czasu i przestrzeni reklamowej w serwisach reklamowych, a przesłanki ograniczające prawo do odliczania w omawianej sprawie nie zaistnieją.

Zatem Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach VAT dokumentujących wypłaconą zachętę finansową, wystawionych przez kontrahentów na Spółkę, na mocy art. 86 ust. 1 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 635 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie