Temat interpretacji

W odpowiedzi na pismo z dnia 25.05.2004 r. w sprawie udzielenia pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Bochni na podstawie art. 14 a § 1, 2 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr. 137, poz.926 ze zm.) informuje:
Ad.2 Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr. 54, poz. 535) obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5 tejże ustawy tzn. których dopuszczalna ładowność jest niniejsza niż określona według wzoru;
DŁ = 357 + n x 68 kg gdzie:
DŁ - oznacza dopuszczalna ładowność,
n - oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy.
Dopuszczalna ładowność pojazdów oraz ilość miejsc (siedzeń) określona jest na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisie decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji nie maj ą określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznaje się również za samochody osobowe.
Niemniej, zgodnie z treścią ust. 4 ww. art. 86 ustawy o VAT z kategorii pojazdów samochodowych objętych powyższym ograniczeniem wyłączone zostały:
- pojazdy specjalne - jeżeli z wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym, wynika, że jest to pojazd specjalny,
- pojazdów samochodowych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym, wynika takie przeznaczenie.
Z powyższych przepisów nie wynika, aby sam brak u podatnika wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, skutkował wyłączeniem prawa podatnika do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego w stosunku do nabywanych paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu tych pojazdów samochodowych. Istotne jest bowiem, aby z homologacji wydanej dla danego typu pojazdu samochodowego wynikało uprawnienie, którego podatnik dowodzi tj. że pojazd ma określony typ, przeznaczenie, określoną ładowność oraz określoną liczbę miejsc (siedzeń).
Obowiązek homologacji pojazdów oraz możliwość zwolnienia z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji wprowadzono dnia 1 stycznia 1984 r. zgodnie z art. 55 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr. 6, poz.35). Pierwsze świadectwa typu zostały wydane przez Ministra Komunikacji z datą 31 stycznia 1984 r. Zarówno w okresie wcześniejszym, jak i obecnie, świadectwa te wydaje minister właściwy ds. transportu na podstawie wyników badań homologacyjnych. Świadectwa te są przechowywane w Ministerstwie Infrastruktury oraz przez podmiot (producenta, importera) dla którego zostało ono wydane.
Od 1984 r. producent lub importer nowych pojazdów obowiązany był dołączyć do sprzedawanych pojazdów wyciąg ze świadectwa homologacji, będący dla organu rejestracyjnego źródłem informacji o jego danych technicznych.
W sytuacji, kiedy podatnik posiada używany samochód ciężarowy z państw członkowskich Unii Europejskiej, należy wyjaśnić, że np. europejskie świadectwa homologacji przechowują odpowiednie władze homologacyjne państw członkowskich, które te świadectwa wydały oraz producent danego typu pojazdu.
Z Pani pisma nie wynika o jakie przyczepy lub naczepy do samochodu ciężarowego chodzi tzn. jaki jest ich symbol PKWiU. Zasadniczo przyczepy i naczepy są objęte symbolem PKWiU 34.20.23 "Przyczepy i naczepy pozostałe". Jeżeli zatem chodzi Pani o to, czy do nabycia towarów kwalifikowanych do symbolu PKWiU 34.20.23 ma zastosowanie przepis art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, to należy stwierdzić, iż nie - gdyż towary te w świetle PKWiU nie można uznać za pojazdy samochodowe.

Ad.3 Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, obrotem jest także otrzymana dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana z dostawą lub świadczeniem usług. Obrotem jest w myśl tej regulacji jakiekolwiek otrzymane dofinansowanie stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, jako np. pokrycie części ceny lub rekompensata z powodu obniżenia ceny (np. dopłaty do świadczonych usług przewozu osób lub ładunków, czy też dopłaty do ceny leków lub produktów rolnych). Aby takie dofinansowanie stanowiło obok ceny uzupełniający ją element podstawy opodatkowania z tytułu dostawy lub świadczenia usług, dofinansowanie to musi być bezpośrednio związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Dla określenia, czy dane dofinansowanie stanowi obrót, czy tez nie, należy zbadać warunki jej przyznania, w szczególności określić jakie są cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.
Jeżeli zatem wyłącznym celem przyznanych Pani dotacji, o których mowa w zapytaniu, było dofinansowanie nabycia przez Panią środków trwałych, to należy stwierdzić, iż dotacje te nie stanowią elementu uzupełniającego podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
W obrocie gospodarczym pod pojęciem "bonusy" przyjęło się uznawać kwoty pieniężne przekazanie przez sprzedawcę towaru kupującemu z tytułu wielkości zrealizowanych przez kupującego nabyć towarów. Sytuację, w której sprzedawca za zgodą kupującego przekazuje mu określone kwoty pieniężne właśnie z tego tytułu, na gruncie ustawy o VAT należy uznać za udzielenie rabatu po dokonaniu dostawy towarów. Do rabatów, które zostały przyznane po dostawie towaru i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia obrotu, odnosi się art. 29 ust. 4 ustawy o VAT. Taki rabat, w myśl tego przepisu, jeżeli jest udokumentowany, pomniejsza u sprzedawcy obrót. U nabywcy zaś, w myśl art. 86 ust. 2 ustawy o VAT w przypadku, gdy udokumentowany rabat dotyczy dostawy opodatkowanej, pomniejsza kwotę podatku naliczonego. Zasady dokumentowania udzielonego rabatu po wystawieniu faktury oraz terminy, w których sprzedawca pomniejsza kwotę podatku należnego (w związku z pomniejszeniem obrotu), a nabywca pomniejsza kwotę podatku naliczonego, reguluje § 19 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie maj ą zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr. 97, poz.971).
Ad 4 W art. 90 i art. 91 ustawy o VAT określono zasady określania wysokości podatku naliczonego pomniejszającego wysokość podatku należnego w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.
W przypadku, gdy nie jest możliwe w stosunku do tych towarów i usług wyodrębnienie całości lub części kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, ustawodawca określił zasady częściowego odliczania podatku naliczonego, jak również zasady dokonywania korekt, w oparciu o proporcję obrotów osiągniętych przez podatnika w roku poprzednim.

Proporcję tę ustala się jako udział (ułamek):
W liczniku tego ułamka mieści się roczny obrót z tytułu czynności w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z wyłączeniem wartości obrotu z tytułu dostawy (sprzedaży) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji, używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności oraz z wyłączeniem sporadycznych transakcji dotyczących nieruchomości. (art.90 ust. 3 - 6);
W mianowniku natomiast uwzględnia się całkowity obrót uzyskany z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Przy czym tak ustalony całkowity obrót w mianowniku:
- pomniejsza się o wartość obrotu z tytułu dostawy (sprzedaży) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji, używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności (art. 90 ust. 5),
- pomniejsza się o wartość obrotu z tytułu sporadycznych transakcji dotyczących nieruchomości oraz sporadycznych usług wymienionych w załączniku Nr 4 w poz. 3 ustawy o VAT, czyli wymienionych tani, zwolnionych od podatku , usług pośrednictwa finansowego (art. 90 ust. 6),
- powiększa się o kwoty otrzymanych subwencji (dotacji) innych niż określone w art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, czyli otrzymanych na pokrycie ogólnie rozumianych kosztów działalności, a więc nie mających bezpośredniego związku z konkretnymi dostawami lub świadczeniami (dotacje, subwencje, które nie stanowią uzupełniającego elementu podstawy opodatkowania z tytułu dostawy lub świadczenia usług).
W art. 163 ustawy o VAT postanowiono, że jeżeli w 2003 r. podatnik osiągnął obrót przekraczający 30.000 zł. z tytułu wykonywania czynności, które zgodnie z przepisami nowej ustawy o VAT podlegałyby opodatkowaniu lub nie podlegałyby opodatkowaniu, przy obliczaniu kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu zgodnie z art. 90 w okresach rozliczeniowych od maja do grudnia 2004 r. przyjmuje się proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 3 - 8 tejże ustawy, wyliczoną na podstawie obrotów osiągniętych w 2003 r. z wykonywania tych czynności, uwzględniając zakres prawa do obniżania kwoty podatku należnego, jaki wynika z nowej ustawy o VAT.
Mając na względzie powyższe uregulowania należy stwierdzić, iż w mianowniku ustalanej na okres od maja do grudnia 2004r. proporcji za 2003 r.należy uwzględnić otrzymane w 2003 r.dotacje na pokrycie kosztów nabycia środka trwałego (decyduje data otrzymania dotacji).
Biorąc pod uwagę wyżej przedstawione wyjaśnienie, iż "bonusy" stanowią jedną z form udzielania kupującemu rabatu po dokonanej dostawie, należy stwierdzić, iż punktu widzenia kupującego "otrzymującego bonus" rabat ten pozostaje bez jakiegokolwiek związku z regulacjami zawartymi w art. 90 i 91 ustawy o VAT.
Dla prawidłowego określenia proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 - 8 tejże ustawy o VAT, niezbędna jest prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja wykonywanych przez podatnika w poprzednim roku czynności. Ustawa o VAT identyfikuje bowiem czynności w związku z którymi przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (choć może w sposób pośredni) za pomocą tychże klasyfikacji. W zakresie klasyfikacji obowiązują dla potrzeb podatkowych klasyfikacje obowiązujące na dzień przed wejściem w życie ww. ustawy o VAT tj. na dzień 19 kwietnia 2004 r.(art. 41 ust. 4 ustawy). Organ podatkowy nie jest uprawniony do zdefiniowania czynności w zakresie klasyfikacji statystycznych. Podatnik w razie wątpliwości co do zdefiniowania czynności pod względem klasyfikacji statystycznych, winien zwrócić się o wydanie opinii w tym przedmiocie do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych, Urzędu Statystycznego w Łodzi ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź. Tymczasem z treści złożonego zapytania nie wynika jak przedstawia identyfikacja poruszonej w zapytaniu czynności sprzedaży wierzytelności pod względem klasyfikacji statystycznych.

Jeżeli zatem w zapytaniu chodzi czynność kwalifikowaną wg. PKWiU w grupowaniu o symbolu statystycznym 65.23.10-00.00 (Usługa pośrednictwa finansowego), to zgodnie z poz. 3 załącznika Nr 4 do ustawy o VAT usługa ta jest zwolniona od podatku. Na podstawie zaś art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do takiej czynności prawo podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego nie przysługuje. Tak więc w proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 - 8 tejże ustawy o VAT, ustalanej na okres od maja do grudnia 2004 r. należałoby obrót osiągnięty w 2003 r. z tytułu sprzedaży własnych wierzytelności uwzględnić w mianowniku, z wyjątkiem sytuacji, gdy czynności te są dokonywane sporadycznie.
Ad.5 Jak wynika z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. opłatna dostawa towarów na terytorium kraju. W art. 7 ust. 1 ustawy o VAT jako zasadę przyjęto, że za dostawę towarów uznaje się "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel", Nie posłużono w tym przypadku pojęciami "sprzedaż" oraz "przeniesienie własności", które zawężałyby zakres przedmiotowy tak określonej dostawy towarów. Definicja dostawy zawarta w ustawie o VAT jest zatem bardzo szeroka, wskazująca, że istotny jest przede wszystkim ekonomiczny, a nie prawny aspekt transakcji, w ramach której podatnik przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania towarami jak w przypadku własności.
Jak wynika z powyższego, dla wypełnienia sformuawanej w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT definicji "dostawy" obojętny pozostaje fakt, iż w świetle kodeksu cywilnego,w związku ze złożonym przez sprzedawcą oświadczeniem woli zastrzegającym własność rzeczy sprzedanej do czasu spełnienia się zdarzenia przyszłego (uiszczenia ceny), skutek rozporządzający (przeniesienie własności rzeczy) nastąpi dopiero po wydaniu przez sprzedającego tejże rzeczy.
Zgodnie z art. 86 ust. 12 ustawy o VAT, w przypadku otrzymania faktury dokumentującej nabycie towarów oraz otrzymanej od komitenta z tytułu dostawy towarów będących przedmiotem umowy komisu, przed nabyciem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, z wyłączeniem przypadków, gdy faktura dotyczy czynności, od których obowiązek podatkowy powstał zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt. 1, 2, 4, 7, 9-11 - prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje z chwilą nabycia prawa do rozporządzania towarem. Również i w tym przepisie "nabycie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel" nie należy rozumieć jako cywilistyczne przeniesienia prawa własności, lecz jako objęcie ekonomicznego władztwa nad rzeczą (towarem).
Odnoście pytania zawartego w pkt. 1 złożonego pisma, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Bochni informuje, że z zapytaniem tym winne się zwrócić do właściwego naczelnika urzędu skarbowego osoby, których indywidualnie przedstawiona w tym punkcie sprawa dotyczy. Przedstawiona w tym punkcie sprawa nie dotyczy Pani jako podatnika, płatnika lub inkasenta. Zgodnie zaś z art. 14 a § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, na zapytanie podatnika, płatnika lub inkasenta jest obowiązany do udzielenia pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie, w której nie wszczęto postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej.

Jednocześnie Naczelnik Urzędu Skarbowego w Bochni przeprasza za opóźnienie w udzieleniu mniejszej pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, które zostało spowodowane ogromną ilością w ostatnim czasie podobnych zapytań, jak również rozmiarem poruszonych przez Panią kwestii.