Temat interpretacji

Wnioskująca dokonując sprzedaży opisanych we wniosku działek gruntu z majątku prywatnego, niezwiązanego z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie będzie działała w charakterze handlowca, podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w tym zakresie. Zatem sprzedaż opisanych we wniosku działek gruntu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2013 r. (data wpływu do BKIP w Toruniu 16 września 2013 r., data wpływu do BKIP w Płocku 9 grudnia 2013 r.) - uzupełnionym w dniu 3 grudnia 2013 r. - o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2013 r. do BKIP w Płocku wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu.

Wniosek uzupełniony został w dniu 3 grudnia 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskująca jest właścicielką ziemi rolnej 12,31 ha nr księgi wieczystej 6139 położonej w Województwie P, Powiat B, jednostka ewidencyjna M - obszar wiejski. Grunt ten Wnioskująca nabyła w 2000 r. Od 1998 r. Zainteresowana mieszka i pracuje oraz płaci podatki w Niemczech. W Polsce nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej i nie ma żadnych dochodów. Nie jest również posiadaczem nr REGON ponieważ nigdy w Polsce nie pracowała. Ziemię rolną Wnioskująca zakupiła w roku 2000 z myślą o powrocie w przyszłości do Polski i możliwości rozwinięcia gospodarstwa rolnego. Z upływem czasu plany Wnioskującej jednak uległy zmianie. Wnioskująca założyła rodzinę w Niemczech i nie planuje powrotu do Polski na stałe. Dlatego też postanowiła zakupionej ziemi rolnej przywrócić walory do użytku rolnego i zleciła wykarczowanie i rekultywację kilkuletnich samosiejek. Na tak przygotowanej ziemi rolnej Wnioskująca planuje zlecić uprawę trawy biologicznej około 8 do 10 ha, a niewielką część przeznaczyć na podział działek rolnych o powierzchni 0,30 ha. Sprzedaż działek Wnioskująca planuje oferować na platformach internetowych.

Ponadto w uzupełnieniu do wniosku Zainteresowana wskazała, że jak wynika z informacji Rejestru Gruntów obszar wiejski, Powiat b, Województwo P, dla ziemi rolnej, o której mowa we wniosku, nie istnieje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy. Ziemia ta jest ziemią rolną składającą się z następujących klas gruntowych:

• grunty orne klasy IVb - 6,53 ha,
• grunty orne klasy V - 4,19 ha,
• grunty orne klasy VI - 0,06 ha,
• nieużytki - 1,53 ha.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskująca będzie musiała odprowadzić podatek VAT sprzedając podzieloną ziemię rolną na działki rolne o powierzchni 0,30 ha...

Zdaniem Wnioskującej, dokonanie podziału gruntu na kilka mniejszych działek rolnych o powierzchni 0,30 ha i ich sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Sprzedaż działek będzie obejmowała majątek osobisty i nie ma żadnego związku z prowadzeniem działalności gospodarczej. Sam fakt sprzedaży gruntu nie może stanowić wyłącznej przesłanki kwalifikującej jako podatnika VAT. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, aby stać się podatnikiem podatku VAT, sprzedaż wykonana jednorazowo musi wskazywać na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Wnioskująca zaznacza, że sprzedaż działek rolnych będzie miała charakter jednorazowy, a sama Wnioskująca nie będzie podejmowała aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami. Nie będzie prowadziła żadnych działań marketingowych za wyjątkiem umieszczenia w internecie ogłoszenia o sprzedaży działek, która to sprzedaż będzie dokonana w ramach zarządu majątkiem osobistym. Skoro transakcja sprzedaży obejmować będzie ziemię rolną, czyli grunt niezabudowany inny niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, korzysta ona ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast dostawa towarów mieści się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 cyt. ustawy, który stanowi, że sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Pod pojęciem towaru rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ww. ustawy).

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2013 r. - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza - związana z profesjonalnym obrotem gospodarczym - powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem handel należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

W art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, określono, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Jak wynika z powyższego, do dostawy gruntów niezabudowanych i nieprzeznaczonych pod zabudowę, generalnie stosuje się zwolnienie od podatku VAT. Wskazać tu jednak należy, że zgodnie z podstawowymi zasadami tego podatku, zwolniona od podatku VAT na podstawie ww. przepisu może być jedynie taka czynność w zakresie sprzedaży gruntu, która objęta jest zakresem opodatkowania tym podatkiem, tzn. czynność spełniająca definicję działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wykonana przez podmiot działający w tym zakresie jako podatnik podatku VAT.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zatem w okolicznościach analizowanej sprawy, aby stwierdzić czy planowana przez Wnioskującą sprzedaż niezabudowanych działek korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie cyt. wcześniej przepisu, należy w pierwszej kolejności rozważyć, czy czynność ta będzie w ogóle objęta zakresem opodatkowania tym podatkiem. Wyjaśnienie tej wątpliwości uzależnione jest od stwierdzenia, czy sprzedając opisane działki Wnioskująca wykonuje działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, i działa w tym zakresie jako podatnik podatku VAT.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowić miała sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in. że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Trybunał zwrócił również uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Zatem kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Aktywność taka musi odpowiadać działaniom, które podejmuje podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami. Do czynności takich należałoby zaliczyć np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o uchwalenie zmian w planie zagospodarowania przestrzennego terenu mającego być przedmiotem dostawy, czy też prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych usług o podobnym charakterze. Jest to tylko przykładowe wyliczenie, co oznacza, że by uznać osobę za podatnika podatku od towarów i usług mogą mieć wpływ również inne czynności, które będą skutkowały koniecznością zapłaty podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej i nie podejmuje aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców wymienionych powyżej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskująca jest właścicielką ziemi rolnej 12,31 ha. Grunt ten Wnioskująca nabyła w 2000 r. Od 1998 r. Zainteresowana mieszka i pracuje oraz płaci podatki w Niemczech. W Polsce nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej i nie ma żadnych dochodów. Nie jest również posiadaczem nr REGON ponieważ nigdy w Polsce nie pracowała. Ziemię rolną Wnioskująca zakupiła w roku 2000 z myślą o powrocie w przyszłości do Polski i możliwości rozwinięcia gospodarstwa rolnego. Z upływem czasu plany Wnioskującej jednak uległy zmianie. Wnioskująca założyła rodzinę w Niemczech i nie planuje powrotu do Polski na stałe. Dlatego też Wnioskująca postanowiła zakupionej ziemi rolnej przywrócić walory do użytku rolnego i zleciła wykarczowanie i rekultywację kilkuletnich samosiejek. Na tak przygotowanej ziemi rolnej Wnioskująca planuje zlecić uprawę trawy biologicznej około 8 do 10 ha, a niewielką część przeznaczyć na podział działek rolnych o powierzchni 0,30 ha. Sprzedaż działek Wnioskująca planuje oferować na platformach internetowych. Jak wynika z informacji Rejestru Gruntów, dla ziemi rolnej, o której mowa we wniosku nie istnieje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy. Ziemia ta jest ziemią rolną składającą się z następujących klas gruntowych:

• grunty orne klasy IVb - 6,53 ha,
• grunty orne klasy V - 4,19 ha,
• grunty orne klasy VI - 0,06 ha,
• nieużytki - 1,53 ha.

Na podstawie okoliczności przedstawionych we wniosku stwierdzić należy, że w analizowanym przypadku brak jest przesłanek świadczących o aktywności Wnioskującej w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Jak wskazano wcześniej, do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. W przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia ze zbiorem zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, wykonywanie czynności marketingowych, co świadczyłoby o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną), zatem planowana przez Wnioskującą sprzedaż posiadanych nieruchomości gruntowych nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Sprzedając nieruchomości gruntowe Wnioskująca korzystać będzie z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Zatem ww. czynności sprzedaży oznaczają działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Podsumowując, Wnioskująca dokonując sprzedaży opisanych we wniosku działek gruntu z majątku prywatnego, niezwiązanego z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie będzie działała w charakterze handlowca, podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w tym zakresie. Zatem sprzedaż opisanych we wniosku działek gruntu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. W związku z tym, że do opisanej transakcji nie będą miały zastosowania przepisy dotyczące podatku VAT, Wnioskująca nie będzie miała możliwości zastosowania zwolnienia od tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Organ wskazuje ponadto, że zgodnie z przepisem art. 14f § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40,00 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. W przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

Złożony przez Wnioskującą wniosek dotyczy jednego zdarzenia przyszłego zatem opłata od złożonego wniosku powinna być uiszczona w wys. 40 zł. Wnioskująca dokonała opłaty od złożonego wniosku w wys. 45 zł na konto Izby Skarbowej w B. Kwota 5 zł stanowi zatem nadpłatę i zostanie zwrócona Wnioskującej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 254 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie