Temat interpretacji

Czy świadcząc usługi napraw i konserwacji pojazdów oraz usługi praktycznej nauki zawodu, Wnioskodawca musi rozliczać zakupy proporcją

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 sierpnia 2013 r. (data wpływu 3 września 2013 r.), uzupełnionym pismem z 27 listopada 2013 r. (data wpływu 29 listopada 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2013 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wniosek został uzupełniony pismem z 27 listopada 2013 r. (data wpływu 29 listopada 2013 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 22 listopada 2013 r. nr IBPP1/443-816/13/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Od 4 kwietnia 1992 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie konserwacji i naprawy pojazdów samochodowych. Jest czynnym podatnikiem VAT. Usługi naprawy i konserwacji pojazdów świadczone dla ludności i innych przedsiębiorstw opodatkowane są stawką podstawową 23%. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zawarł również umowę z Zespołem Szkół Ponadgimnazjalnych o prowadzenie praktycznej nauki zawodu o specjalizacji: mechanik pojazdów samochodowych. W ramach umowy prowadzi zajęcia praktyczne dla określonych uczniów zgodnie z programem nauczania. Praktyki odbywają się w miejscu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności uczniowie są szkoleni poprzez przekazywanie im wiedzy teoretycznej w zakresie zawodu jak również praktycznie poprzez wykonywanie przez nich poleceń szkoleniowca.

Za przedmiotowe szkolenie uczniów Wnioskodawca otrzymuje od szkoły wynagrodzenie obciążając szkołę fakturą ze stawką zwolnioną z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit c.

Do tej pory od poniesionych wydatków kosztowych Wnioskodawca odliczał podatek VAT w całości. Nie stosował proporcji sprzedaży opodatkowanej do zwolnionej i w takim stosunku nie był odliczany proporcjonalnie podatek VAT naliczony od poniesionych kosztów.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że:

1. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT od 1 stycznia 2001 r. Stał się podatnikiem VAT z tytułu przekroczenia obrotów w 2000 r. tj. kwoty 39.800,00 zł. Pierwszą deklarację VAT Wnioskodawca złożył za miesiąc styczeń 2001 r.
2. W związku z prowadzoną działalnością w zakresie napraw i konserwacji pojazdów samochodowych Wnioskodawca ponosi następujące koszty: koszty bezpośrednio związane z bieżącą działalnością tj. koszty energii elektrycznej, koszty połączeń telefonicznych, koszty zakupu narzędzi służących do wykonywania usług, zakup środków czystości do utrzymania porządku w warsztacie, zakup materiałów konserwujących urządzenia i maszyny służące wykonywaniu usług, koszty ogrzewania warsztatu w miesiącach zimowych oraz koszty bieżących remontów instalacji elektrycznej, instalacji ogrzewania oraz konieczne nakłady na malowanie ścian pomieszczeń warsztatowych.
3. Przy dokonywaniu zakupów kosztowych dla celów działalności nie ma dla Wnioskodawcy znaczenia czy w danym okresie szkoli praktykantów czy też nie. Koszty jego działalności są stałe, a fakt szkolenia uczniów pozostaje bez wpływu na wysokość ponoszonych przez niego wydatków. Ponoszone wydatki w 100% zaspakajają potrzeby działalności opodatkowanej. W związku ze szkoleniami uczniów Wnioskodawca nie dokupuje żadnych dodatkowych narzędzi czy urządzeń, nie zwiększa się również wysokość osiąganych przez niego przychodów opodatkowanych w okresach szkolenia, gdyż szkolenie uczniów pozostaje bez wpływu na ilość wykonywanych przez Wnioskodawcę usług. Wszystkie ponoszone koszty są w pełni związane z czynnościami opodatkowanymi i od wszystkich Wnioskodawca odlicza podatek VAT w pełnej wysokości. Dla potrzeb uczniów nie ponosi żadnych dodatkowych nakładów.
4. Usługi szkoleniowe są świadczone przez Wnioskodawcę w tym samym pomieszczeniu warsztatowym co wykonywane usługi opodatkowane ponieważ uczniowie właśnie poprzez obserwację procesu i procedur przy wykonywaniu przez Wnioskodawcę usług uczą się w jaki sposób należy wykonywać takie czynności. Uczniowie pod nadzorem Wnioskodawcy wykonują pewne czynności, które następnie są przez Wnioskodawcę sprawdzane. Uczniowie samodzielnie nie mogą wykonywać żadnych prac, Wnioskodawca pokazuje im w jaki sposób należy przeprowadzać i diagnozować sposób naprawy pojazdów. Uczniowie odbywają zajęcia praktyczne w okresie roku szkolnego tj. od września do czerwca z wyłączeniem ferii i innych dni wolnych od szkoły. Zajęcia praktyczne odbywają się trzy razy w tygodniu w godzinach od ósmej do trzynastej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z wykonywaniem działalności opodatkowanej i zwolnionej przy założeniu, że wszystkie koszty, które Wnioskodawca ponosi byłyby konieczne do poniesienia w takiej samej wysokości bez względu na świadczenie usług zwolnionych, może nie stosować proporcji określonej w art. 90 ust. 2, 3 i kolejne ustawy o VAT, tylko odliczać VAT w całości...

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług uważa on, że w jego przypadku nie musi stosować proporcji sprzedaży opodatkowanej do zwolnionej, gdyż sprzedaż zwolniona nie generuje w działalności Wnioskodawcy żadnych dodatkowych kosztów ponad te poniesione do prowadzenia sprzedaży opodatkowanej, a mianowicie świadczenia usług naprawy pojazdów. W związku z tym wszystkie poniesione przez Wnioskodawcę koszty w 100% dotyczą działalności opodatkowanej i w 100% może odliczać podatek naliczony. Dla działalności zwolnionej Wnioskodawca wykorzystuje jedynie swoją wiedzę i doświadczenie i przekazuje je teoretycznie i praktycznie uczniom wskazanym przez szkołę. Uczniowie przebywają w warsztacie Wnioskodawcy w godzinach pracy warsztatu, więc nie wiąże się to z ponoszeniem dodatkowych kosztów na prąd czy ogrzewanie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT. W myśl tego przepisu w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Zgodnie z powyższą regulacją z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Należy zauważyć, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością. Jednakże ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć zatem charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast, ze związkiem pośrednim nabywanych towarów i usług z działalnością podatnika mamy do czynienia w sytuacji, gdy ponoszone wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych obrotach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje uzyskanie obrotu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług.

Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez przedsiębiorstwo obrotów. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego, obsługi prawnej.

Należy ponadto zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej. Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Należy również podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

W sytuacji gdy podatnik w ramach prowadzonej działalności wykonuje czynności, od których przysługuje odliczenie podatku naliczonego oraz czynności, od których takie odliczenie nie przysługuje, zastosowanie znajduje przepis art. 90 ust. 1 ustawy, który stanowi, że w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 art. 90 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy proporcję, o której mowa w ust. 2 ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W świetle art. 90 ust. 4 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności (art. 90 ust. 5 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41, w zakresie w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

Jak stanowi art. art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku była mniejsza niż 500 zł podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%,
2. nie przekroczyła 2% podatnik ma praw uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Z powołanych wyżej przepisów dotyczących odliczenia podatku naliczonego wynika, że obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Oznacza to, że podatnik powinien przyporządkować dany zakup jako związany ze sprzedażą opodatkowaną lub zwolnioną, albo w odpowiednich częściach jako związany ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną.

Natomiast zasada proporcjonalnego odliczania podatku ma zastosowanie do tej kategorii zakupów, których nie da się jednoznacznie w całości lub w części przypisać do konkretnego rodzaju sprzedaży.

W przypadku bowiem mieszanego charakteru prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, jednoznaczne przyporządkowanie niektórych zakupów (np. kosztów ogólnych działalności) do poszczególnych rodzajów działalności może być utrudnione lub wręcz niemożliwe. Tylko w sytuacji, gdy przyporządkowanie to będzie niemożliwe, podatnik dla potrzeb odliczenia podatku w uprawnionej wysokości, zobowiązany jest obliczyć procentowy stosunek, w jakim pozostają ww. kategorie czynności, w oparciu o zapisy art. 90 ust. 2 i następne ustawy o podatku od towarów i usług.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem VAT od 1 stycznia 2001 r., prowadzi działalność gospodarczą w zakresie konserwacji i naprawy pojazdów samochodowych opodatkowaną stawką podstawową 23%. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zawarł również umowę z Zespołem Szkół Ponadgimnazjalnych o prowadzenie praktycznej nauki zawodu o specjalizacji: mechanik pojazdów samochodowych. W ramach umowy prowadzi zajęcia praktyczne dla określonych uczniów zgodnie z programem nauczania. Praktyki odbywają się w miejscu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności uczniowie są szkoleni poprzez przekazywanie im wiedzy teoretycznej w zakresie zawodu jak również praktycznie poprzez wykonywanie przez nich poleceń szkoleniowca. Za przedmiotowe szkolenie uczniów Wnioskodawca otrzymuje od szkoły wynagrodzenie obciążając szkołę fakturą ze stawką zwolnioną z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit c.

W związku z prowadzoną działalnością w zakresie napraw i konserwacji pojazdów samochodowych Wnioskodawca ponosi następujące koszty: koszty bezpośrednio związane z bieżącą działalnością tj. koszty energii elektrycznej, koszty połączeń telefonicznych, koszty zakupu narzędzi służących do wykonywania usług, zakup środków czystości do utrzymania porządku w warsztacie, zakup materiałów konserwujących urządzenia i maszyny służące wykonywaniu usług, koszty ogrzewania warsztatu w miesiącach zimowych oraz koszty bieżących remontów instalacji elektrycznej, instalacji ogrzewania oraz konieczne nakłady na malowanie ścian pomieszczeń warsztatowych.

Przy dokonywaniu zakupów kosztowych dla celów działalności nie ma dla Wnioskodawcy znaczenia czy w danym okresie szkoli praktykantów czy też nie. Koszty jego działalności są stałe. W związku ze szkoleniami uczniów Wnioskodawca nie dokupuje żadnych dodatkowych narzędzi czy urządzeń, nie zwiększa się również wysokość osiąganych przez niego przychodów opodatkowanych w okresach szkolenia, gdyż szkolenie uczniów pozostaje bez wpływu na ilość wykonywanych przez Wnioskodawcę usług. Dla potrzeb uczniów nie ponosi żadnych dodatkowych nakładów. Usługi szkoleniowe sa świadczone przez Wnioskodawcę w tym samym pomieszczeniu warsztatowym co wykonywane usługi opodatkowane ponieważ uczniowie właśnie poprzez obserwację procesu i procedur przy wykonywaniu przez Wnioskodawcę usług uczą się w jaki sposób należy wykonywać takie czynności. Uczniowie pod nadzorem Wnioskodawcy wykonują pewne czynności, które następnie są przez Wnioskodawcę sprawdzane. Uczniowie samodzielnie nie mogą wykonywać żadnych prac, Wnioskodawca pokazuje im w jaki sposób należy przeprowadzać i diagnozować sposób naprawy pojazdów. Uczniowie odbywają zajęcia praktyczne w okresie roku szkolnego tj. od września do czerwca z wyłączeniem ferii i innych dni wolnych od szkoły. Zajęcia praktyczne odbywają się trzy razy w tygodniu w godzinach od ósmej do trzynastej.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy uznać za niesłuszny pogląd Wnioskodawcy, że nie ponosi on żadnych kosztów związanych z działalnością zwolnioną. Jak podał ponosi on następujące koszty: koszty bezpośrednio związane z bieżącą działalnością tj. koszty energii elektrycznej, koszty połączeń telefonicznych, koszty zakupu narzędzi służących do wykonywania usług, zakup środków czystości do utrzymania porządku w warsztacie, zakup materiałów konserwujących urządzenia i maszyny służące wykonywaniu usług, koszty ogrzewania warsztatu w miesiącach zimowych oraz koszty bieżących remontów instalacji elektrycznej, instalacji ogrzewania oraz konieczne nakłady na malowanie ścian pomieszczeń warsztatowych.

Nie można przy tym zgodzić się z Wnioskodawcą, że powyższe zakupy dokonywane są wyłącznie w związku z prowadzoną działalnością w zakresie napraw i konserwacji pojazdów samochodowych, bowiem prócz tej działalności Wnioskodawca świadczy także usługi praktycznej nauki zawodu podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (tj. pozostające w kręgu usług regulowanych ustawą o VAT), choć korzystające ze zwolnienia z tego podatku na podstawie jak wskazał Wnioskodawca szczególnego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c tej ustawy.

Wnioskodawca podał, że przy dokonywaniu zakupów kosztowych dla celów działalności nie ma dla niego znaczenia czy w danym okresie szkoli praktykantów czy też nie. Koszty jego działalności są stałe i w związku z tym uważa, że wszystkie ponoszone przez niego koszty są w pełni związane z czynnościami opodatkowanymi. Idąc tym tokiem rozumowania należałoby przyznać, że w hipotetycznej sytuacji braku w danym okresie jakiegokolwiek zlecenia dotyczącego napraw i konserwacji pojazdów samochodowych, przy wykonywaniu usług praktycznej nauki zawodu, Wnioskodawca nie ponosiłby żadnych kosztów umożliwiających mu świadczenie usług praktycznej nauki zawodu co nie odpowiada stanowi faktycznemu w obliczu podanej przez Wnioskodawcę informacji, że koszty jego działalności są stałe. Oznaczałoby to, że w takiej hipotetycznej sytuacji wszelkie koszty stałe związane byłyby wyłącznie z prowadzoną w tym danym okresie działalnością w zakresie praktycznej nauki zawodu, tj. działalnością zwolnioną od podatku.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że Wnioskodawca świadcząc zarówno usługi w zakresie napraw i konserwacji pojazdów, jak i usługi w zakresie praktycznej nauki zawodu ponosi koszty związane z obydwoma tymi rodzajami działalności. Jednakże jak wynika z opisu stanu faktycznego nie ma możliwości faktycznego wyodrębnienia kwot podatku naliczonego do poszczególnych rodzajów czynności, jako że odbywają się one w tym samym pomieszczeniu oraz przy użyciu tych samych nabywanych przez Wnioskodawcę towarów i usług.

W myśl przytoczonego wyżej przepisu art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W sytuacji, gdy ponoszone wydatki dokumentowane fakturami za koszty energii elektrycznej, koszty połączeń telefonicznych, koszty zakupu narzędzi służących do wykonywania usług, zakup środków czystości do utrzymania porządku w warsztacie, zakup materiałów konserwujących urządzenia i maszyny służące wykonywaniu usług, koszty ogrzewania warsztatu w miesiącach zimowych oraz koszty bieżących remontów instalacji elektrycznej, instalacji ogrzewania oraz konieczne nakłady na malowanie ścian pomieszczeń warsztatowych służą czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT oraz zwolnionym od tego podatku, a Wnioskodawca nie ma możliwości faktycznego wyodrębnienia kwot podatku naliczonego do poszczególnych rodzajów czynności, to ma prawo do częściowego obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z ww. faktur w oparciu o proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

W celu wyliczenia proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, Wnioskodawca winien wziąć pod uwagę stosunek sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT do sprzedaży ogółem rozumianej jako sprzedaż opodatkowana i zwolniona.

Jednocześnie jeśli Wnioskodawca ponosi bieżące wydatki w okresie kiedy nie prowadzi działalności w zakresie praktycznej nauki zawodu, to jest zobowiązany do przeanalizowania dokonywanych zakupów pod katem tego z jaką sprzedażą będą związane i w odniesieniu do tych wydatków, które faktycznie będą służyły wyłącznie działalności opodatkowanej, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości.

Jeżeli jednak wydatki ponoszone w okresie, w którym Wnioskodawca nie prowadzi działalności w zakresie praktycznej nauki zawodu byłyby faktycznie związane również z działalnością zwolnioną, istnieje konieczność rozliczenia tych zakupów proporcją, o której mowa wyżej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że nie musi on stosować proporcji sprzedaży opodatkowanej do zwolnionej uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Jednocześnie tut. Organ zaznacza, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia prawidłowości stosowania dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług praktycznej nauki zawodu zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o VAT. Informacja ta została potraktowana przez tut. Organ jako element przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163 poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 3 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach