Temat interpretacji

Podstawa opodatkowania przy dostawie (zamianie) urządzeń elektroenergetycznych wchodzących w skład przebudowanej linii wysokiego napięcia

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2013 r. (data wpływu 11 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania przy dostawie (zamianie) urządzeń elektroenergetycznych wchodzących w skład przebudowanej linii wysokiego napięcia jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• stawki podatku VAT przy dostawie urządzeń elektroenergetycznych wchodzących w skład przebudowanej linii wysokiego napięcia;

• podstawy opodatkowania przy dostawie (zamianie) urządzeń elektroenergetycznych wchodzących w skład przebudowanej linii wysokiego napięcia;

• prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktury wystawionej przez PL.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

PGE (dalej: PGE lub Wnioskodawca) jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Prowadzi działalność gospodarczą polegającą na dystrybucji energii elektrycznej, tj. na jej transporcie za pomocą sieci i urządzeń elektroenergetycznych wysokich, średnich i niskich napięć do odbiorców końcowych.

Spółka wchodzi w skład Grupy Kapitałowej PGE prowadzącej działalność w zakresie dystrybucji obrotu i wytwarzania energii elektrycznej. W grupie został zrealizowany program konsolidacji, który objął kilkanaście podmiotów. W pierwszym etapie realizacji tego programu z Zakładów Energetycznych zajmujących się obrotem i dystrybucją energii elektrycznej zostały wydzielone zakłady samodzielnie sporządzające bilans (zorganizowane części przedsiębiorstwa dalej: zcp) w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym w 2007 roku zajmujące się dystrybucją, które zostały następnie wniesione aportem do spółek z ograniczoną odpowiedzialnością, co nastąpiło dnia 30 czerwca 2007r. Przeniesienia majątku obejmującego także towary w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT dokonano zatem w ramach czynności niepodlegającej opodatkowaniu.

Wydzielenie z Zakładów Energetycznych spółek dystrybucyjnych dokonane w dniu 30 czerwca 2007 r. przedstawia poniższy schemat:

1. A Zakład Energetyczny S.A. - wydzielenie zcp zajmującej się dystrybucją i wniesienie aportem do PGE Dystrybucja A Sp. z o.o.
2. B Zakłady Energetyczne B S.A. - wydzielenie zcp zajmującej się dystrybucją I wniesienie aportem do PGE Dystrybucja B Sp. z o.o.
3. C Zakład Energetyczny SA - wydzielenie zcp zajmującej się dystrybucją i wniesienie aportem do PGE Dystrybucja C Sp. z o.o.
4. Zakład Energetyczny D S.A. - wydzielenie zcp zajmującej się dystrybucją i wniesienie aportem do PGE Dystrybucja D Sp. z o.o.
5. E Korporacja Energetyczna S.A.- wydzielenie zcp zajmującej się dystrybucją i wniesienie aportem do PGE Dystrybucja E Sp. z o.o.
6. Zakłady Energetyczne F S.A. - wydzielenie zcp zajmującej się dystrybucją i wniesienie aportem do PGE Zakłady Energetyczne F Dystrybucja Sp. z o.o.
7. Zakład Energetyczny G S.A. - wydzielenie zcp zajmującej się dystrybucją i wniesienie aportem do PGE Dystrybucja G Sp. z o.o.
8. Zakład Energetyczny H S.A. - wydzielenie zcp zajmującej się obrotem energią. Pozostała część przedsiębiorstwa zajmująca się dystrybucją zmieniła nazwę na PGE Dystrybucja H S.A.

Dalszymi założeniami procesu konsolidacji było zintegrowanie czterech obszarów biznesowych: Energii Konwencjonalnej, Sprzedaży Detalicznej, Dystrybucji oraz Energetyki Odnawialnej. Wyznaczone cztery spółki przejmujące, połączyły się z pozostałymi podmiotami działającymi w tej samej linii biznesowej przez przejęcie zgodnie z art. 492 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (dalej: KSH). W wyniku połączenia całość majątku spółek przejmowanych została przeniesiona na spółkę przejmującą, dokonującą konsolidacji w swojej linii biznesowej. W rezultacie połączenia, spółki przejmujące stały się następcami prawnym spółek przejętych zgodnie z art. 494 KSH i wstąpiły we wszelkie przepisane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki spółek przejmowanych.

Spółka PGE Dystrybucja S.A. powstała w dniu 27 listopada 2009 roku była podmiotem konsolidującym działalność w zakresie obszaru dystrybucji energii elektrycznej. W dniu 31 sierpnia 2010 r. nastąpiło połączenie, w wyniku którego Spółka przejęła osiem spółek dystrybucyjnych:

• PGE Dystrybucja A Sp. z o. o.,

• PGE Dystrybucja B Sp. z o. o.,

• PGE Dystrybucja C Sp. z o. o.,

• PGE Dystrybucja D Sp. z o. o.,

• PGE Dystrybucja E Sp. z o. o.,

• PGE Dystrybucja F Sp. z o. o.,

• PGE Dystrybucja G S. A.,

• PGE Zakłady Energetyczne H Dystrybucja Sp. z o. o.

Połączenie zakończyło proces konsolidacji spółek dystrybucyjnych.

W rezultacie, zgodnie z art. 494 KSH, Wnioskodawca stał się następcą prawnym 8 przejętych spółek dystrybucyjnych, które przed połączeniem były samodzielnymi podatnikami podatku od towarów i usług. W wyniku połączenia straciły osobowość prawną i stały się oddziałami Wnioskodawcy.

Efektem tych przekształceń, przedmiotowo istotnym dla problemu postawionego do rozstrzygnięcia, jest fakt przeniesienia własności na Wnioskodawcę m.in. urządzeń elektrycznych wchodzących w skład linii 110 kV relacji 400 - WSK II. Nakłady na tą linię zostały poniesione przez przedsiębiorstwo państwowe, którego majątek został przejęty przez Zakłady Energetyczne B S.A. Dowód OT (przyjęcia środka trwałego) nosi datę 3 czerwca 1978 roku. Kolejne nakłady na tą linię, przyjęte dowodem PT, zostały dokonane w 1980 roku. Od 1978 roku przedmiotowa sieć jest amortyzowana. Linia ta służyła do prowadzenia działalności w zakresie dystrybucji energii elektrycznej, która to działalność jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług (stawka 23%).

Z uwagi na to, że nakłady na wybudowanie linii były ponoszone w okresie, gdy nie obowiązywała ustawa z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług, a także poprzednia ustawa z dnia 8 stycznia 1993 roku o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, oraz przy nabyciu towarów i usług niezbędnych do wybudowania tych linii przez podmioty, które dokonały wydzielenia ze swoich struktur działalności dystrybucyjnej (zakładów samodzielnie sporządzających bilans), które następnie zostały wniesione do spółek dystrybucyjnych - podatek VAT nie wystąpił. Wnioskodawca nabywając przedmiotową linię w ramach majątku PGE Dystrybucja B Sp. z o.o., tj. czynności niepodlegającej opodatkowaniu (przejęcie 8 spółek dystrybucyjnych) nie odliczył podatku naliczonego z uwagi na to, że podatek ten nie wystąpił. Oczywiście w trakcie eksploatacji przedmiotowej linii, po dniu 5 lipca 1993 roku podatek naliczony od ponoszonych bieżących wydatków podlegał odliczeniu.

W dniu 16 października 2009 roku PGE Dystrybucja B Sp. z o.o. zawarła Porozumienie w sprawie przebudowy (dalej: Porozumienie) urządzeń z Portem Lotniczym S.A (dalej: PL). W § 1 pkt 1 Porozumienia wymieniono m.in. linię wysokiego napięcia 110 kV relacji 400 - WSK2. Konieczność przebudowy przedmiotowej linii była podyktowana usunięciem kolizji z prowadzoną przez PL inwestycją budowy portu lotniczego.

Na podstawie tego Porozumienia PL, własnym kosztem i staraniem, zobowiązał się do przebudowy linii elektroenergetycznej stanowiącej własność Wnioskodawcy. Po usunięciu kolizji PL zobowiązał się do ustanowienia nieodpłatnej służebności przesyłu dla nowowybudowanych urządzeń energetycznych na rzecz PGE Dystrybucja B Sp. z o.o.

Po dokonaniu przebudowy odcinka sieci elektroenergetycznej, strony Porozumienia w terminie 14 dni zobowiązały się do podpisania umowy zamiany urządzeń elektroenergetycznych wchodzących w skład linii przebudowywanej na urządzenia elektroenergetyczne wchodzące w skład przebudowanej części linii elektroenergetycznej wraz z dokumentacją techniczną i prawną.

W wykonaniu tego zobowiązania PGE i PL w dniu 14 marca 2012 roku zawarto Umowę zamiany urządzeń elektroenergetycznych (dalej: Umowa).

Z § 1 i § 2 Umowy wynika, że PGE przeniosła na jej podstawie na rzecz PL własność urządzeń elektroenergetycznych wchodzących w skład przebudowanej części sieci elektroenergetycznej (wysokiego napięcia 1400 - WSK II) - linia 110 kV relacji 400 - WSK II, a PL przeniosła na rzecz PGE własność urządzeń elektroenergetycznych składających się na przebudowany przez PL odcinek sieci elektroenergetycznej (wysokiego napięcia L400 - WSK II), tj. linii kablowej wysokiego napięcia wraz z osprzętem oraz słupy linii napowietrznej.

Wartość przekazywanych przez PGE urządzeń określono na kwotę 3.020.080 zł netto. Wartość przekazywanych przez PL urządzeń określono na kwotę 3.775.100 zł netto.

Jednocześnie strony Umowy oświadczyły, że nie kwestionują ww. wartości urządzeń elektroenergetycznych i dokonują zamiany bez dodatkowych opłat. Strony Umowy zgodnie oświadczyły, że urządzenia elektroenergetyczne wchodzące w skład sieci przebudowywanej (starej linii) i przebudowanej (nowej linii) są ich wyłączną własnością i są wolne od wad prawnych oraz praw osób trzecich.

Wydanie przez PGE urządzeń elektroenergetycznych wchodzących w skład przebudowanej linii nastąpiło w dniu 1 marca 2012 roku. Na udokumentowanie tej czynności została wystawiona faktura VAT, gdzie wykazano podatek obliczony wg stawki 23% od kwoty 3.020.080 zł, tj. wartości przekazywanych urządzeń. Wnioskodawca nie posiada informacji co do sposobu wykorzystania przedmiotowych urządzeń przez PL. Nie jest jednak wykluczone, że nabywca po zdemontowaniu starej" linii uznał urządzenia wchodzące w jej skład za nieprzydatne i pozbył się ich, w tym także poprzez utylizację.

Wydanie przez PL urządzeń elektroenergetycznych wchodzących w skład nowowybudowanej linii zostało udokumentowane fakturą VAT wystawioną na Wnioskodawcę na kwotę 3.775.100 zł netto, podatek VAT 868.273 zł obliczony wg stawki 23%. PGE pomniejszyło podatek należny o podatek naliczony wynikający z tej faktury w rozliczeniu za miesiąc, w którym została ona otrzymana przez Wnioskodawcę. Nowowybudowana sieć służy przesyłowi przez PGE energii elektrycznej. Usługi przesyłu energii są czynnością opodatkowaną wg stawki 23%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

(We wniosku pytanie nr 2) Czy podstawa opodatkowania wynikająca z umowy, określona na kwotę 3.020.080 zł netto została przyjęta prawidłowo...

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowo ustalono podstawę opodatkowania na kwotę netto 3.020.080 zł, od której to obliczono należny podatek. Za taką oceną przemawia następująca argumentacja.

Podstawą opodatkowania w myśl art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Na podstawie art. 29 ust. 3 cyt. ustawy, jeżeli należność jest określona w naturze, podstawą opodatkowania jest wartość rynkowa towarów lub usług pomniejszona o kwotę podatku.

Przez wartość rynkową, stosownie do art. 2 pkt 27b ww. ustawy rozumie się całkowitą kwotę, jaką, w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju; w przypadku gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub świadczenia usług, przez wartość rynkową rozumie się:

1. w odniesieniu do towarów - kwotę nie mniejszą niż cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy,
2. w odniesieniu do usług - kwotę nie mniejszą niż całkowity koszt poniesiony przez podatnika na wykonanie tych usług.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że na okoliczność zamiany urządzeń zostały ustalone ich wartości w kwotach netto, które wg strony umowy odzwierciedlają ich wartość rynkową.

W pierwszej kolejności stwierdzić należy, że przepisy podatkowe nie regulują zasad zawierania umów cywilnoprawnych, ani nie mają wpływu na ich treść. Kwestie zawierania umów reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny. Stosownie do art. 353¹ Kodeksu cywilnego, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Wysokość podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynikać powinna wyłącznie z umowy zawartej pomiędzy kontrahentami. Organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy stronami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w trakcie przeprowadzonego przez organ pierwszej instancji postępowania podatkowego.

Biorąc powyższe pod uwagę, jak również przywołane przepisy wskazać należy, że podstawa opodatkowania powinna być określona na podstawie powołanego w sprawie art. 29 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług z uwzględnieniem definicji wartości rynkowej określonej w art. 2 pkt 27b cyt. ustawy. Jeżeli ustalona w oparciu o powołane przepisy wartość rynkowa nie zawiera podatku od towarów i usług, to w celu określenia podstawy opodatkowania powinna być powiększona o kwotę podatku.

W przedmiotowej sprawie wartość przekazywanych na rzecz PL urządzeń została przez strony określona w Umowie i nie jest przez nie kwestionowana. Jeżeli zatem, dla dokonania wyceny spełnione zostało kryterium wartości rynkowej przekazywanych przez Wnioskodawcę urządzeń, kwota określona na 3.020.080 zł netto stanowi podstawę opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne. Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m. in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, Mienie, Komentarz do art. 44-553 Kodeksu cywilnego, Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Piasecki Kazimierz, Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz, Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług , o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Dostawa towarów mieści się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, według której sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z przytoczonych przepisów nie wynika, że odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszaną zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

Prawną istotę umowy zamiany regulują przepisy prawa cywilnego, a zwłaszcza art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zgodnie z którym przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie do przeniesienia własności innej rzeczy. W rozumieniu Kodeksu cywilnego umowa zamiany jest więc umową konsensualną, wzajemną i zobowiązującą. A zatem Kodeks cywilny odnosząc się do zamiany jako rodzaju stosunku zobowiązaniowego ustalił, że przedmiotem zamiany mogą być rzeczy.

Natomiast z treści art. 604 K.c. wynika, że do zamiany stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży.

Odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju oznacza wykonanie tych czynności za wynagrodzeniem. Przepisy podatkowe nie zawierają jakichkolwiek ograniczeń, co do formy zapłaty. Wynagrodzenie (zapłata) nie musi nastąpić w formie świadczenia pieniężnego. Może to być również świadczenie rzeczowe. Taki sposób rozliczania wzajemnych należności przedsiębiorców nie stanowi naruszenia dyspozycji zawartej w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. 2010 r. Nr 220 poz. 1447 ze zm.), który zastrzega jedynie, że bezpośrednie przepływy pieniężne powinny odbywać się w formie bezgotówkowej. Inne sposoby wykonania zobowiązań skutkujące zapłatą nie zostały wyłączone.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Prowadzi działalność gospodarczą polegającą na dystrybucji energii elektrycznej, tj. na jej transporcie za pomocą sieci i urządzeń elektroenergetycznych wysokich, średnich i niskich napięć do odbiorców końcowych. W dniu 16 października 2009 roku PGE Dystrybucja B Sp. z o.o. zawarła Porozumienie w sprawie przebudowy urządzeń z Portem Lotniczym S.A. W § 1 pkt 1 Porozumienia wymieniono m.in. linię wysokiego napięcia 110 kV relacji 400 - WSK2. Na podstawie tego Porozumienia PL, własnym kosztem i staraniem, zobowiązał się do przebudowy linii elektroenergetycznej stanowiącej własność Wnioskodawcy. Po usunięciu kolizji PL zobowiązał się do ustanowienia nieodpłatnej służebności przesyłu dla nowowybudowanych urządzeń energetycznych na rzecz PGE Dystrybucja B Sp. z o.o. Po dokonaniu przebudowy odcinka sieci elektroenergetycznej, strony Porozumienia w terminie 14 dni zobowiązały się do podpisania umowy zamiany urządzeń elektroenergetycznych wchodzących w skład linii przebudowywanej na urządzenia elektroenergetyczne wchodzące w skład przebudowanej części linii elektroenergetycznej wraz z dokumentacją techniczną i prawną. W wykonaniu tego zobowiązania PGE i PL w dniu 14 marca 2012 roku zawarto Umowę zamiany urządzeń elektroenergetycznych. Z § 1 i § 2 Umowy wynika, że PGE przeniosła na jej podstawie na rzecz PL własność urządzeń elektroenergetycznych wchodzących w skład przebudowanej części sieci elektroenergetycznej (wysokiego napięcia 1400 - WSK II) - linia 110 kv relacji 400 - WSK II, a PL przeniosła na rzecz PGE własność urządzeń elektroenergetycznych składających się na przebudowany przez PL odcinek sieci elektroenergetycznej (wysokiego napięcia L400 - WSK II), tj. linii kablowej wysokiego napięcia wraz z osprzętem oraz słupy linii napowietrznej. Wartość przekazywanych przez PGE urządzeń określono na kwotę 3.020.080 zł netto. Wartość przekazywanych przez PL urządzeń określono na kwotę 3.775.100 zł netto. Jednocześnie strony Umowy oświadczyły, że nie kwestionują ww. wartości urządzeń elektroenergetycznych i dokonują zamiany bez dodatkowych opłat. Strony Umowy zgodnie oświadczyły, że urządzenia elektroenergetyczne wchodzące w skład sieci przebudowywanej (starej linii) i przebudowanej (nowej linii) są ich wyłączną własnością i są wolne od wad prawnych oraz praw osób trzecich. Na udokumentowanie tej czynności została wystawiona faktura VAT, gdzie wykazano podatek obliczony wg. stawki 23% od kwoty 3.020.080 zł, tj. wartości przekazywanych urządzeń.

Mając na uwadze ww. przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, należy wskazać, iż przeniesienie przez Wnioskodawcę na rzecz PL własność urządzeń elektroenergetycznych wchodzących w skład przebudowanej części sieci elektroenergetycznej stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Należy zauważyć, iż przedmiotem określonej czynności jest konkretna dostawa bądź usługa, a nie zbiór dowolnie wyodrębnionych w jej ramach usług czy też części. Zatem w świetle powołanego powyżej przepisu art. 29 ust. 1 ustawy, kwota należna obejmuje wszystkie elementy kosztów związanych z dostawą towarów czy świadczeniem usługi kształtujące cenę, której sprzedawca żąda od nabywcy. Tak skalkulowana kwota należności powinna zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla danego towaru czy świadczonej usługi.

Zgodnie z art. 29 ust. 3 ustawy, jeżeli należność jest określona w naturze, podstawą opodatkowania jest wartość rynkowa towarów lub usług pomniejszona o kwotę podatku.

Z kolei w myśl art. 29 ust. 5 cyt. ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Ponadto, zgodnie z art. 29 ust. 9 ustawy, w przypadku wykonania czynności, o których mowa w art. 5, dla których nie została określona cena, podstawą opodatkowania jest wartość rynkowa towarów lub usług pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 10 i 12.

Z art. 2 pkt 27b lit. a ustawy wynika, że przez wartość rynkową rozumie się całkowitą kwotę, jaką, w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju; w przypadku gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub świadczenia usług, przez wartość rynkową rozumie się w odniesieniu do towarów kwotę nie mniejszą niż cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy.

Z powyższych regulacji wynika, że kwotę należną (zapłatę), stanowi korzyść majątkowa, jaką podatnik uzyska lub ma uzyskać, w związku z wykonaniem czynności opodatkowanej. Zasada ta ma również zastosowanie do transakcji, w ramach których zapłata dokonywana przez nabywcę towaru bądź usługi ma charakter mieszany, tj. jedna jej część realizowana jest w formie pieniężnej, zaś druga ma charakter świadczenia w naturze, czy też transakcji w których odpłatność przybiera formę rzeczową.

Zatem, niezależnie od tego, czy kontrahenci ustalając wiążąco pieniężną wartość danego świadczenia, przystają na pełne rozliczenie w formie pieniężnej, czy też świadczący godzi się na przyjęcie zapłaty w naturze (towar bądź usługa), podstawę opodatkowania w zakresie podatku od towarów i usług, zgodnie z cyt. art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stanowi kwota całego świadczenia ustalona przez strony tej transakcji.

Jednocześnie , stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. 2001 r., Nr 97, poz. 1050 ze zm.), cena oznacza wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega dostawa towarów, natomiast jeżeli wartość rynkowa towarów wynikająca z zawartej umowy jest jedynym wynagrodzeniem należnym Wnioskodawcy z tytułu dostawy towarów to stanowi w myśl art. 29 ust. 1 ustawy kwotę należną zawierającą podatek od towarów i usług (o ile taki podatek od danej transakcji jest należny). Podstawą opodatkowania jest zatem wartość rynkowa pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Jeśli natomiast zgodnie z odpowiednimi dokumentami, przepisami innych gałęzi prawa czy uzgodnieniami pomiędzy stronami, wartość rynkowa nieruchomości wynikająca z zawartej umowy nie jest jedyną kwotą należną Wnioskodawcy za towary i z tych dokumentów, przepisów czy też uzgodnień wynika, że jest to kwota, do której należy doliczyć podatek VAT według właściwej stawki, to kwota ta będzie kwotą netto.

Trzeba mieć bowiem na uwadze, że co do zasady (poza wyjątkami określonymi w ustawie np. w art. 32 ustawy) przepisy prawa podatkowego pozostawiają stronom transakcji rozstrzygnięcie kwestii wysokości wynagrodzenia za dostawę towarów czy świadczenie usług.

Podkreślenia wymaga fakt, że tylko sprzedawca jest w stanie określić, co dokładnie jest wkalkulowane w kwotę należną od nabywcy. Podstawa opodatkowania wynikać powinna wyłącznie z umowy zawartej pomiędzy kontrahentami. Dodatkowo należy zauważyć, że organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy kontrahentami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, co może być stwierdzone jedynie w trakcie przeprowadzonego przez organ pierwszej instancji postępowania podatkowego.

W sytuacji, gdy strony transakcji na dzień dokonania zamiany urządzeń elektroenergetycznych ustaliły w zawartej umowie, że wartość tych urządzeń jest kwotą netto, to stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy zaznaczyć, że w myśl art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Podany we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe stanowi jedyną faktyczną podstawę udzielonej interpretacji i tym samym wyznacza granice, w jakich interpretacja będzie mogła wywoływać określone w ustawie skutki prawne. Od początku wprowadzenia w procedurze podatkowej instytucji interpretacji przyjmuje się, że specyfika regulacji dotyczącej interpretacji przepisów prawa podatkowego wyklucza stosowanie przepisów Ordynacji podatkowej regulujących postępowanie dowodowe (wyjaśniające), zatem postępowanie w przedmiocie interpretacji bazuje wyłącznie na opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę.

Podkreśla się, iż tut. Organ przy wydawaniu interpretacji nie dysponuje odpowiednimi narzędziami, w tym określonymi w Dziale IV ustawy Ordynacja podatkowa, umożliwiającymi przeprowadzenie postępowania.

Niniejszą interpretacja załatwiono wniosek w części dotyczącej podstawy opodatkowania przy dostawie (zamianie) urządzeń elektroenergetycznych wchodzących w skład przebudowanej linii wysokiego napięcia. Wniosek w części dotyczącej stawki podatku VAT przy dostawie urządzeń elektroenergetycznych wchodzących w skład przebudowanej linii wysokiego napięcia został załatwiony interpretacją Nr IPTPP1/443-107/13-4/MW, natomiast w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktury wystawionej przez PL interpretacją Nr IPTPP1/443-107/13-6/MW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 512 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi