Temat interpretacji

W zakresie opodatkowania darowizny składników majątku

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17.10.2012r. (data wpływu 23.10.2012 r.) uzupełnionego w dniu 09.01.2013 r. (data wpływu 11.01.2013 r.) na wezwanie Organu z dnia 03.01.2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania darowizny składników majątku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.10.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania darowizny składników majątku.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 09.01.2013 r. (data wpływu 11.01.2013 r.) na wezwanie z dnia 03.01.2013 r. (skutecznie doręczone w dniu 07.01.2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w zakresie sprzedaż detaliczna przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet, na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej w Rzeczypospolitej Polskiej. Syn Wnioskodawcy prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet, na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej w Rzeczypospolitej Polskiej.

Ze względu na stan zdrowia Wnioskodawca aktem notarialnym darował synowi przedsiębiorstwo, w szczególności:

1. Sklep internetowy wraz z prawami autorskimi do szaty graficznej sklepu i do loga graficznego.
2. Komputer marki X z 2011 roku.
3. Drukarkę marki B. z 2010 roku.
4. Konto użytkownika A.
5. Samochód ciężarowy marki M., rok produkcji 2003.

Rynkowa wartość samochodu 22.000 zł (Wnioskodawca kupił samochód na VAT marża), pozostałe składniki darowizny Wnioskodawca wycenił na kwotę 3.450 zł.

W uzupełnieniu do przedmiotowego wniosku Wnioskodawca wskazał, iż prowadził działalność gospodarczą pod nazwą S. w Z. W skład przedsiębiorstwa wchodzi w szczególności:

1. Sklep internetowy S. wraz z prawami autorskimi do szaty graficznej sklepu i do loga graficznego.
2. Komputer marki X z 2011 roku.
3. Drukarka marki B. z 2010 roku.
4. Konto użytkownika A.
5. Samochód ciężarowy marki M., , rok produkcji 2003, na dowód rejestracyjny wydany przez Starostę w dniu 22 czerwca 2010 roku.

To wszystko w dniu 19.09.2012 r. umową darowizny Wnioskodawca przekazał synowi. Stany magazynowe pozostały w firmie Wnioskodawcy. Samochód kupiony był umową VAT-marża. Łączna kwota pozostałych pozycji to 3.450 złotych (trzy tysiące czterysta pięćdziesiąt złotych).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od kwoty 3.450 zł Wnioskodawca musi odprowadzić do urzędu skarbowego podatek VAT (wszystko rozliczone wg. faktur zakupu). Samochód Wnioskodawca kupił na VAT marża i nie odbierał VAT. Komputer i drukarka nie były amortyzowane, ponieważ zakup mieścił się w jednorazowym odpisie (koszty zakupu).

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca w następujący sposób ostatecznie sformułował pytanie:

Czy od kwoty 3.450 złotych Wnioskodawca powinien odprowadzić podatek VAT do urzędu Skarbowego...

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazał On synowi aktem notarialnym w formie darowizny i zatem uważa, że nie powinien odprowadzać podatku VAT. (Wnioskodawca zasięgnął informacji w Krajowej Informacji Podatkowej i odpowiedziano mu, że podatku dochodowego w takiej sytuacji nie ma, ale co do podatku VAT nie umiano się ustosunkować).

W uzupełnieniu do przedmiotowego wniosku Wnioskodawca wskazał, iż przedsiębiorstwo przekazał darowizną synowi. Firma działa na zasadzie zamówień przez odbiorców. Zrealizowane zamówienie klienta dowożony jest transportem Wnioskodawcy lub klient odbiera sam, albo Wnioskodawca wysyła. Towar magazynowy w firmie może być, ale nie musi. Dlatego Wnioskodawca uważa, że VAT nie trzeba odprowadzać.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Stosownie do zapisu zawartego w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie transakcji zbycia należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu dostawy towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy tzn. zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej, w tym także w formie umowy darowizny.

Zaznaczyć należy, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji przedsiębiorstwa. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zatem, składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Ponadto art. 552 K.c. stanowi, iż czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą S., w zakresie sprzedaży detalicznej przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet. Ze względu na stan zdrowia Wnioskodawca aktem notarialnym w dniu 19.09.2012 r. darował synowi przedsiębiorstwo pod nazwą S. Wnioskodawca wskazał, iż w skład przedsiębiorstwa wchodzi w szczególności:

1. Sklep internetowy wraz z prawami autorskimi do szaty graficznej sklepu i do loga graficznego.
2. Komputer marki X z 2011 roku.
3. Drukarka marki B. z 2010 roku.
4. Konto użytkownika A.
5. Samochód ciężarowy marki M., rok produkcji 2003, na dowód rejestracyjny wydany przez Starostę w dniu 22 czerwca 2010 roku.

Jak wskazano we wniosku, stany magazynowe pozostały w firmie Wnioskodawcy natomiast samochód kupiony był umową VAT-marża. Łączna kwota pozostałych pozycji to 3.450 złotych.

Odnosząc treść przytoczonych przepisów do opisu sprawy stwierdzić należy, że przedmiotem darowizny są wymienione we wniosku składniki majątku. Wnioskodawca wskazał, iż stany magazynowe pozostały w jego firmie, zatem uznać należy, iż stany magazynowe nie były przedmiotem przekazania darowizny. Ze stanu faktycznego nie wynika również, aby przenoszone były zobowiązania i należności przedsiębiorstwa, o których mowa ww. art. 55¹ ustawy Kodeks cywilny.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż opisana przez Wnioskodawcę czynność darowizny na rzecz syna wymienionych we wniosku składników majątku nie posiada cech właściwych dla przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Zatem w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania przepis art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Należy w tym miejscu wskazać, iż ustawodawca dla celów podatku od towarów i usług zrównał z odpłatną dostawą towarów niektóre czynności nieodpłatne. I tak, zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, czyli przez odpłatną dostawę towarów, rozumie się również przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Analizując powyższy przepis prawa stwierdzić należy, że co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, a w szczególności darowizny, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zatem przesłanką opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów jest, aby podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, w całości lub w części. Nieodpłatne przekazanie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy w związku z nabyciem bądź wytworzeniem towarów będących przedmiotem przekazania podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

A zatem aby uznać za opodatkowaną dostawę towarów w postaci przekazania nieodpłatnego przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa muszą zostać spełnione dwa warunki łącznie:

1. dostawa ta musi stanowić przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, lub stanowić wszelką inną darowiznę,
2. podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

W myśl art. 106 ust. 7 ustawy w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca darował synowi należące do jego przedsiębiorstwa składniki majątku. Co do części wskazanych składników Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a co do części (samochód nabyty na fakturę VAT marża) takie prawo nie przysługiwało.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny należy uznać nieodpłatne przekazanie (darowiznę) tych składników majątku, od których Wnioskodawcy przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy ich nabyciu za odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W związku z powyższym Wnioskodawca winien udokumentować tą odpłatną dostawę towarów poprzez wystawienie faktury wewnętrznej, o której mowa ww. art. 106 ust. 7 ustawy.

Natomiast nie można uznać nieodpłatnego przekazania (darowizny) tych składników majątku, od których Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy ich nabyciu (samochód nabyty na fakturę VAT marża) za odpłatną dostawę towarów. Nieodpłatne przekazanie takich składników majątku nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W przedstawionych okolicznościach nie została bowiem spełniona przesłanka art. 7 ust. 2 ustawy dotycząca istnienia prawa do odliczenia podatku naliczonego przy ich nabyciu. Brak prawa do odliczenia podatku naliczonego wyklucza możliwość uznania nieodpłatnego przekazania za dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu. Dostawę towarów niepodlegającą opodatkowaniu nie dokumentuje się fakturą wewnętrzną.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 304 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie