Temat interpretacji

Prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupami dokonanymi na rzecz podmiotu trzeciego (zakładu komunalnego).

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2012 r. (data wpływu 22 czerwca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 27 sierpnia 2012 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupami dokonanymi na rzecz podmiotu trzeciego (zakładu komunalnego) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 27 sierpnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupami dokonanymi na rzecz podmiotu trzeciego (zakładu komunalnego).

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

W Gminie, która jest podatnikiem podatku od towarów i usług, utworzono Zakład Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej. Zakład ten zajmuje się gospodarką wodno-kanalizacyjną, mieszkaniową, utrzymaniem czystości oraz innymi zadaniami zleconymi przez Gminę. Na początku swojej działalności Zakład nie miał zawartych umów z dostawcami energii, paliwa oraz telefonii komórkowej. W związku z zaistniałą sytuacją Gmina, która miała zawarte umowy z dostawcami na dostawę towarów lub usług do wszystkich jednostek, m. in. również do Zakładu, koszty niektórych usług i towarów przeniosła na faktycznego odbiorcę, czyli Zakład, poprzez wystawienie tzw. refaktur bez naliczenia marży. Refakturowanie nie dotyczy towarów i usług zwolnionych od podatku od towarów i usług. Refaktury za usługi i towary ujmowane są w ewidencji sprzedaży, a faktury będące podstawą wystawienia refaktur ujmowane są w ewidencji zakupu.

W związku z powyższym, w uzupełnieniu wniosku, zadano następujące pytanie.

Czy Gmina może odliczyć podatek naliczony z faktur będących podstawą wystawienia refaktur...

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących nabycia towarów i usług, o których mowa w stanie faktycznym, gdyż odsprzedając je (refakturując) realizuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) dalej ustawa - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują również sytuacje, w których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, pomimo tego, że spełnione są generalne przesłanki upoważniające go do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Ograniczenia te zawarte są w art. 88 ustawy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W art. 7 ust. 1 ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W przepisie art. 8 ust. 1 ustawy zdefiniowano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl ust. 2a powołanego artykułu, w przypadku gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powyższy przepis stanowi implementację prawa unijnego, gdyż zgodnie z art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347, str. 1 ze zm.), w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Gmina (podatnik podatku od towarów i usług) utworzyła Zakład Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej. Na początku swojej działalności Zakład nie miał zawartych umów z dostawcami energii, paliwa oraz telefonii komórkowej. W związku z tym Gmina, mając zawarte umowy z różnymi podmiotami na dostawę towarów lub świadczenie usług, koszty niektórych z nich przeniosła na faktycznego odbiorcę, tj. Zakład, poprzez wystawienie tzw. refaktur bez naliczenia marży. Refakturowanie nie dotyczy towarów i usług zwolnionych od podatku od towarów i usług. Refaktury ujmowane są w ewidencji sprzedaży, a faktury będące podstawą wystawienia refaktur, ujmowane są w ewidencji zakupu.

Na tym tle Gmina powzięła wątpliwość dotyczącą prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z ww. zakupami.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów należy potwierdzić, że Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących dokonanie przedmiotowych zakupów, skoro nabyte towary i usługi były wykorzystane do wykonywania czynności opodatkowanych (ich odsprzedaży Zakładowi), o ile nie zachodzą okoliczności wyłączające to prawo, wynikające z art. 88 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270) . Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy