Temat interpretacji

Opodatkowanie artykułów reklamowych (z logo plecaki, długopisy, koszulki, balony itd.) art. 7 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 24 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Po 319/09 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 lipca 2010 r. sygn. akt I FSK 1793/09 stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2008 r. (data wpływu 25 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania artykułów reklamowych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Wniosek Spółki Akcyjnej reprezentowanej przez Pełnomocnika z dnia 23 września 2008 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczy opodatkowania nieodpłatnego przekazania artykułów reklamowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca dokonuje nieodpłatnych przekazań należących do niego towarów, przy nabyciu których przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Przekazania są związane z prowadzonymi przez niego działaniami promocyjnymi i reklamowymi, stanowiącymi realizację strategii marketingowej. Prowadzone akcje promocyjne i reklamowe mają zachęcić kontrahentów Zainteresowanego do zakupu jego produktów. Ponieważ Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą urządzeń elektroenergetycznych, akcje promocyjne i reklamowe skierowane są do podwykonawców, dostawców i kooperantów, jak i podmiotów, które mogą stać się potencjalnymi klientami. Również organizowane są konkursy dla pracowników, w ramach których przekazywane są nagrody.

Przekazania dotyczą różnego rodzaju towarów z logo firmy (lub bez), np.: kubki, smycze i inne gadżety, aparaty fotograficzne. Organizowane są też wycieczki.

Wszystkie działania związane z przekazywanymi towarami mają na celu promocję marki i podtrzymanie pozycji Wnioskodawcy na rynku, co oznacza, że nieodpłatne wydania związane są z prowadzonym przedsiębiorstwem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy nieodpłatne przekazanie nagród, gadżetów lub innych towarów (upominków) stanowiących formę reklamy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy Zainteresowanemu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, w stanie prawnym obowiązującym po 1 czerwca 2005 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, analiza art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT prowadzi do wniosku, iż nie ma on obowiązku opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem tych towarów.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, przedmiotem opodatkowania jest:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
2. eksport towarów,
3. import towarów,
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie zaś z art. 7 ust. 2 tej ustawy, czynnością zrównaną z odpłatną dostawą towarów jest przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części. A zatem, z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, że odnosi się on do takiego przekazania towarów, które nastąpiło wyłącznie na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Oznaczać to więc może, iż przepis pomija takie nieodpłatne przekazanie towarów, które zostało dokonane na cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

W świetle powyższego, należy stwierdzić, iż Spółka, przekazując należące do niej towary w formie nagród, gadżetów, upominków oraz innych towarów stanowiących reklamę Spółki, dokonuje nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z przedsiębiorstwem. W konsekwencji takie przekazanie towarów nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Spółka nie będzie obowiązana do rozliczenia, w związku z nieodpłatnym przekazaniem nagród na cele związane z reklamą Spółki, podatku należnego i wystawiania faktur wewnętrznych.

Według Zainteresowanego, nieodpłatne przekazanie na rzecz np. podwykonawców jego kontrahentów towarów o charakterze reklamowym lub nagród (wycieczka) motywuje do realizacji przedsięwzięcia w sposób bardziej efektywny. W niektórych wypadkach, gdy przekazany towar zawiera logo firmy, nieodpłatne przekazanie ma charakter reklamowy (tzw. branding). Akcje promocyjno-reklamowe sprzedawanych przez Wnioskodawcę urządzeń mają na celu poinformowanie potencjalnych klientów o towarze, zwiększenie ich zainteresowania oferowanymi produktami, a w konsekwencji mają przyczynić się do zwiększenia sprzedaży.

Tym samym, związek tychże przekazań z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem jest wyraźny i nie powinien budzić żadnych wątpliwości. Z kolei związek ten powoduje, iż nie dochodzi do spełnienia wszystkich warunków opodatkowania nieodpłatnej dostawy, o których mowa w art. 7 ust. 2 ustawy VAT.

Ponadto Zainteresowany wskazał, że przepisu art. 7 ust. 2 ustawy VAT nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy VAT). Tym samym, w odniesieniu do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek nie będzie miał znaczenia cel dokonanego przekazania. Każde ich przekazanie nie będzie bowiem podlegało opodatkowaniu. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w literaturze przedmiotu, m.in. w komentarzu Tomasza Michalika (VAT Komentarz Rok 2007, Podatkowe Komentarze Becka, Warszawa 2007, str. 111) oraz w komentarzu A. Bartosiewicza i R. Kubackiego (A. Bartosiewicz, R. Kubacki, VAT. Komentarz, Lex, 2007, wyd. II, Komentarz do art. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług).

Powyższe stanowisko znajduje także potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 listopada 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 1268/07. Zdaniem Sądu, w przypadku, gdy podatnik w celu promocji i reklamy swojej działalności przekazuje nieodpłatnie towary swoim klientom, to takie przekazanie ma związek z prowadzonym przezeń przedsiębiorstwem. W ocenie Sądu, od dnia 1 czerwca 2005 r. wszelkie czynności nieodpłatnego przekazania przez podatnika towarów na cele związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w tym na cele reprezentacji i reklamy, nie podlegają VAT. A zatem, jeżeli podatnik dokonuje nieodpłatnej dostawy towarów w celu promocji i reklamy swojego przedsiębiorstwa, to takie czynności nie powodują powstania obowiązku podatkowego w VAT. Sąd podkreślił, że polskie przepisy są w tym zakresie bardziej liberalne niż dyrektywa. Natomiast przepisy dyrektywy można stosować bezpośrednio tylko wtedy, gdy są one korzystniejsze dla podatnika niż przepisy krajowe. Podobnie do tej kwestii odniósł się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 5 października 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 1255/07. Sąd wskazał, że jeżeli podatnik przekazuje nieodpłatnie towary należące do jego przedsiębiorstwa na cele związane z promocją i reklamą, a czynność ta jest bezpośrednio związana z jego działalnością gospodarczą, wówczas przekazanie to nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Także Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 3 kwietnia 2007 r. sygn. akt l SA/Wr 152/07 wyraził pogląd o braku obowiązku opodatkowania przekazywanych nieodpłatnie w ramach reklamy towarów. W tym wyroku Sąd wskazał, iż stanowisko organów podatkowych dotyczące interpretacji art. 7 ustawy o VAT, obowiązującego przed dniem 1 czerwca 2005 r., czyli przed nowelizacją, jest prawidłowe a podatnik miał obowiązek opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Jednakże zmiany wprowadzone do ustawy VAT, które nabrały mocy prawnej z dniem 1 czerwca 2005 r. usunęły zapisy będące źródłem rozbieżnych interpretacji i największych kontrowersji związanych z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Niespójny zapis ust. 3 zastąpiono brzmieniem Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek. Obecnie zestawiając brzmienie art. 7 ust. 2 ustawy z ust. 3 nie powinno ulegać wątpliwości, że opodatkowaniu podlega wyłącznie nieodpłatne przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa na cel inny niż związany z prowadzoną działalnością. Natomiast ze znowelizowanych przepisów art. 7 ust. 3-7 ustawy wynika, że nie podlega opodatkowaniu nieodpłatne przekazanie, mające charakter darowizny, wszelkich towarów na cele związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa podatnika. Wnioskodawca również wskazał na uchwałę Składu Siedmiu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 maja 2007 r. sygn. akt l FPS 5/06, z której wynika, że przepis art. 7 ust. 2 i ust. 3, w brzmieniu obowiązującym w okresie od 1 maja 2004 r. do dnia 31 maja 2005 r., obejmował opodatkowaniem nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w związku z nabyciem tych towarów. To potwierdza, iż po 1 czerwca 2005 r. obowiązek podatkowy nie występuje.

Potwierdza to także wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 maja 2008 r. sygn. akt l FSK 600/07, w którym stwierdzono, że dokonane po 1 czerwca 2005 r. nieodpłatne przekazanie towarów, jeżeli jest związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa podatnika, nie podlega opodatkowaniu. Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, że nowelizacja doprowadziła do tego, że przepisy polskiej ustawy o podatku od towarów i usług są niezgodne z Dyrektywą 2006/112 przy czym są one korzystniejsze dla podatnika.

Dlatego też, co potwierdził również NSA, nie mają w tym momencie znaczenia przepisy dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej z dnia 11 grudnia 2006 r. L 347/1), z których wynika, iż każda nieodpłatna dostawa niezależnie od tego, czy jest dokonywana na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, czy też na cele z nim związane jest uważana za dostawę podlegającą opodatkowaniu. Niewłaściwa implementacja przepisów Dyrektywy do prawa krajowego, powoduje, że władze krajowe nie mogą powoływać się przeciwko podatnikowi bezpośrednio na przepisy Dyrektywy.

Stanowisko, iż nieodpłatne przekazanie towarów związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT znajduje potwierdzenie także w bieżącym orzecznictwie. W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 sierpnia 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 539/08, Sąd stwierdził, iż przekazywanie nagród w ramach programu lojalnościowego nie jest obciążone VAT.

Podsumowując, Wnioskodawca w przypadku przekazania towarów o charakterze reklamowym nie będzie miał obowiązku naliczenia i zapłacenia podatku należnego od tej czynności, gdyż w świetle obowiązujących przepisów art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przekazanie to, jako ściśle związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, nie podlega opodatkowaniu.

Gdyby jednak przyjąć stanowisko przeciwne, z czym Zainteresowany się nie zgadza, iż nieodpłatne przekazanie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to doszłoby do niedopuszczalnej, bo sprzecznej z wykładnią językową, interpretacji cyt. art. 7 ust. 2, a także do niedopuszczalnej sytuacji, w której Państwo musiałoby się powołać na przepisy Dyrektywy, aby zastosować wobec podatnika opodatkowanie. W obecnie obowiązującym brzmieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, wszelkie czynności nieodpłatnego przekazania przez podatnika towarów na cele związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w tym na cele reklamy, nie podlegają VAT.

A zatem, jeżeli Wnioskodawca dokonuje nieodpłatnej dostawy towarów w celu promocji i reklamy swojego przedsiębiorstwa, to takie czynności nie powodują powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, mimo iż przy zakupie dokonano odliczenia podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 14a oraz 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), w procesie interpretowania przepisów prawa Minister Finansów ma obowiązek uwzględniać orzecznictwo sądów polskich oraz ETS, zatem posłużenie się w sprawie ww. orzecznictwem jest jak najbardziej zasadne.

Wobec powyższego Spółka wnosi o potwierdzenie, iż nie występuje obowiązek opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów należących do jej przedsiębiorstwa na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, jeżeli przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem tych towarów.

Na tle przedstawionego opisu sprawy oraz własnego stanowiska Zainteresowanego, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 16 grudnia 2008 r. interpretację indywidualną nr ILPP2/443-867/08-2/JK, w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe.

W ocenie tut. Organu, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opisane przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym nieodpłatne przekazanie kontrahentom (lub potencjalnym klientom) artykułów opatrzonych logo firmy lub bez logo, przy których nabyciu miał prawo do odliczenia podatku naliczonego, a które nie spełniają definicji próbek oraz prezentów o małej wartości, stanowi dostawę towarów i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Pismem z dnia 22 grudnia 2008 r. Spółka Akcyjna reprezentowana przez Pełnomocnika wezwała Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 21 stycznia 2009 r. nr ILPP2/443/W-110/08-2/SJ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu, stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, Spółka Akcyjna reprezentowana przez Pełnomocnika wniosła w dniu 20 lutego 2009 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Sąd, po rozpoznaniu sprawy, wydał wyrok w dniu 24 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Po 319/09, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

Pismem z dnia 1 września 2009 r. Minister Finansów złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku WSA.

Wyrokiem z dnia 2 lipca 2010 r. sygn. akt I FSK 1793/09 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku WSA w Poznaniu w dniu 24 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Po 319/09 oraz w wyroku NSA z dnia 2 lipca 2010 r. sygn. akt I FSK 1793/09 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W art. 7 ust. 1 ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez dostawę towarów rozumie się również w myśl art. 7 ust. 2 ustawy przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

   - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Jednocześnie z treści art. 7 ust. 3 ustawy wynika, iż nie uznaje się za dostawę towarów przekazywania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Z literalnego brzemienia art. 7 ust. 2 ustawy wynika wprost, że odnosi się on do takiego przekazania towarów, które nastąpiło wyłącznie na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Oznacza to, że przepis ten pomija takie nieodpłatne przekazania towarów, które zostały dokonane na cele związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika. Przepis ust. 3 tego artykułu określa tylko rodzaje towarów których przekazanie wskazane w ust. 2 czyli na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem zostało wyłączone z zakresu przedmiotowego opodatkowania jest to przepis szczególny zawierający wyjątki w stosunku do ust. 2.

Należy zatem uznać, że przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem, w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług, nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z tym nabyciem.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca dokonuje nieodpłatnych przekazań należących do niego towarów, przy nabyciu których przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Przekazania są związane z prowadzonymi przez niego działaniami promocyjnymi i reklamowymi, stanowiącymi realizację strategii marketingowej. Prowadzone akcje promocyjne i reklamowe mają zachęcić kontrahentów Zainteresowanego do zakupu jego produktów. Ponieważ Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą urządzeń elektroenergetycznych, akcje promocyjne i reklamowe skierowane są do podwykonawców, dostawców i kooperantów, jak i podmiotów, które mogą stać się potencjalnymi klientami. Również organizowane są konkursy dla pracowników, w ramach których przekazywane są nagrody.

Przekazania dotyczą różnego rodzaju towarów z logo firmy (lub bez), np.: kubki, smycze i inne gadżety, aparaty fotograficzne. Organizowane są też wycieczki.

Wszystkie działania związane z przekazywanymi towarami mają na celu promocję marki i podtrzymanie pozycji Wnioskodawcy na rynku, co oznacza, że nieodpłatne wydania związane są z prowadzonym przedsiębiorstwem.

Mając na uwadze treść przytoczonych wyżej przepisów oraz opis stanu faktycznego stwierdza się, że nieodpłatne przekazanie kontrahentom (lub potencjalnym klientom) artykułów opatrzonych logo firmy lub bez logo, przy których nabyciu Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego, a które nie spełniają definicji próbek oraz prezentów o małej wartości, nie stanowi dostawy towarów i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tut. Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności sprawy opodatkowania organizowanych przez Wnioskodawcę w formie nagród wycieczek.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu