opodatkowanie sprzedaży gruntu - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 16.02.2010, sygn. IBPP1/443-1211/09/BM, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

opodatkowanie sprzedaży gruntu

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2009r. (data wpływu 30 listopada 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 stycznia 2010r. (data wpływu 2 lutego 2010r.), oraz pismem z dnia 11 lutego 2010r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2009r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 stycznia 2010r. (data wpływu 2 lutego 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 15 stycznia 2010r. znak: IBPP1/443-1211/09/BM oraz pismem z dnia 11 lutego 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 30 października 2009r. nastąpiła sprzedaż gruntu na podstawie aktu notarialnego nr XXX. Stan prawny gruntu: według wypisu z rejestru gruntów są to grunty orne, łąki trwałe. Na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy L. teren ten jest przeznaczony do zagospodarowania na usługi turystyki i sportu ze szczególnym warunkiem zagospodarowania terenu który mówi, że realizacja zabudowy może nastąpić po wykonaniu sieci urządzeń kanalizacji sanitarnej. Na dzień sprzedaży gruntu nie ma wykonanej żadnej sieci urządzeń kanalizacji sanitarnej. Grunty w wyniku sprzedaży nie utraciły charakteru rolnego. Stan prawny sprzedającego grunt - Wnioskodawca prowadzi handel hurtowy i detaliczny części samochodowych jest płatnikiem podatku VAT. Sprzedawany grunt pochodził z gospodarstwa rolnego.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej tj. handel używanymi częściami samochodowymi oraz świadczy usługi naprawy pojazdów od dnia 21 czerwca 2005r.

Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu przepisów o podatku VAT, nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych. Sprzedane grunty nie służyły do działalności rolniczej. Grunty zostały zakupione w celu utworzenia takiego gospodarstwa rolnego, ale ciężka choroba współwłaściciela gruntów zmusiła Właściciela do sprzedaży jej części i zaniechania w obecnym czasie wszelkich inwestycji w ten grunt.

Wnioskodawca nie występował o dopłaty unijne bezpośrednie dla rolników.

Grunt rolny został w 2009r. podzielony przez geodetę. Podział został wymuszony przez obowiązujące przepisy dotyczące sprzedaży gruntów rolnych. Ilość sprzedanych działek wynosi 16 sztuk, o łącznej powierzchni 1,9303 ha.

Grunt był zakupiony jako jedna działka w 2008r. jako działka o numerze 442/3 w celu zorganizowania gospodarstwa rolnego.

W okresie posiadania tj. od 2008r. grunty nie były jeszcze wykorzystywane ze względu na powstałą ciężką chorobę współwłaściciela gruntów.

Przedmiotem zapytania jest grunt rolny niezabudowany.

Grunty nie były przedmiotem żadnych umów cywilnoprawnych ani nie były wykorzystywane dla celów działalności gospodarczej.

Zgodnie z wypisem z planu zagospodarowania przestrzennego dla działki nr 442/3 (jest to numer działki przed podziałem, czyli obejmuje wszystkie działki jakie powstały po podziale również te sprzedane) teren jest przeznaczony pod usługi turystyki i sportu. Ustalenia posiadają szczególne warunki zagospodarowania terenów tj. realizacja zabudowy może nastąpić po wykonaniu sieci i urządzeń kanalizacji sanitarnej. Obecnie na tym terenie nie ma żadnych takich urządzeń. Teren ten znajduje się w strefie ochrony pośredniej wewnętrznej zbiornika B. W strefie tej ustalony jest zakaz odprowadzania ścieków do wód powierzchniowych lub gruntowych oraz gnojownicowania pól.

Wnioskodawca nie dokonał żadnych inwestycji w grunt.

Sprzedaż była spowodowana chorobą współwłaściciela gruntu w celu jego dalszego leczenia.

Wnioskodawca dokonał sprzedaży w 2008r. innej nieruchomości rolnej w celu nabycia działki 442/3. Ze sprzedaży tej działki Wnioskodawca nie odprowadził podatku VAT i nie składał deklaracji z uwagi na to, ze był to grunt rolny. Pieniądze ze sprzedaży działki w 2008r. zostały spożytkowane na zakup ziemi graniczącej z gruntami Wnioskodawcy od Agencji Rynku Rolnego.

Środki uzyskane ze sprzedaży działek zostały w części przeznaczone na dokończenie budowy własnego domu mieszkalnego oraz ulokowane w banku.

Wnioskodawca posiada inne nieruchomości gruntowe (np. pozostałe po podziale działki 442/3), które w obecnym czasie nie zamierza sprzedawać. Wnioskodawca częściowo jest uzależniony od stanu zdrowia współwłaściciela gruntów, dalsze pogorszenie jego stanu zdrowia może spowodować w przyszłości konieczność sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług sprzedaż gruntu jest zwolniona z podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż gruntu rolnego na podstawie aktu notarialnego nr A 6142/2009 została przez sprzedającego potraktowana jako zwolniona z podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących do dnia 31 grudnia 2009r., gdyż we wniosku z dnia 25 listopada 2009r. Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez świadczenie usług w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

podwójnego opodatkowania,
braku opodatkowania,
zakłócenia konkurencji.

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

powszechność opodatkowania,
faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ww. ustawy, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia częstotliwości, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy dziesięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Ze złożonego wniosku wynika, że w przedmiotowej sprawie wystąpił szereg okoliczności, które łącznie wskazują, że sprzedaż działek, o których mowa we wniosku, dokonana została w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca w dniu 30 października 2009r. dokonał sprzedaży gruntu na podstawie aktu notarialnego. Według wypisu z rejestru gruntów są to grunty orne, łąki trwałe. Zgodnie z wypisem z planu zagospodarowania przestrzennego dla działki nr 442/3 (jest to numer działki przed podziałem, czyli obejmuje wszystkie działki jakie powstały po podziale również te sprzedane) teren jest przeznaczony pod usługi turystyki i sportu. Ustalenia posiadają szczególne warunki zagospodarowania terenów tj. realizacja zabudowy może nastąpić po wykonaniu sieci i urządzeń kanalizacji sanitarnej. Obecnie na tym terenie nie ma żadnych takich urządzeń. Teren ten znajduje się w strefie ochrony pośredniej wewnętrznej zbiornika B. W strefie tej ustalony jest zakaz odprowadzania ścieków do wód powierzchniowych lub gruntowych oraz gnojownicowania pól. Wnioskodawca nie dokonał żadnych inwestycji w grunt. Na dzień sprzedaży gruntu nie ma wykonanej żadnej sieci urządzeń kanalizacji sanitarnej. Grunty w wyniku sprzedaży nie utraciły charakteru rolnego. Sprzedawany grunt pochodził z gospodarstwa rolnego. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej tj. handel używanymi częściami samochodowymi oraz świadczy usługi naprawy pojazdów od dnia 21 czerwca 2005r.

Wnioskodawca nie jestem rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu przepisów o podatku VAT, nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych. Sprzedane grunty nie służyły do działalności rolniczej. Grunty zostały zakupione w celu utworzenia takiego gospodarstwa rolnego, ale ciężka choroba współwłaściciela gruntów zmusiła Właściciela do sprzedaży jej części i zaniechania w obecnym czasie wszelkich inwestycji w ten grunt.

Grunt był zakupiony w 2008r. jako jedna działka o numerze 442/3 w celu zorganizowania gospodarstwa rolnego. Wnioskodawca dokonał sprzedaży w 2008r. innej nieruchomości rolnej w celu nabycia działki 442/3. Ze sprzedaży tej działki Wnioskodawca nie odprowadził podatku VAT i nie składał deklaracji z uwagi na to, ze był to grunt rolny. Pieniądze ze sprzedaży działki w 2008r. zostały spożytkowane na zakup ziemi graniczącej z gruntami Wnioskodawcy.

Środki uzyskane ze sprzedaży działek zostały w części przeznaczone na dokończenie budowy własnego domu mieszkalnego oraz ulokowane w banku.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że przedmiotowe grunty zostały zakupione w 2008r. w celu utworzenia gospodarstwa rolnego. Przedmiotowy grunt został w 2009r. podzielony. W dniu 30 października 2009r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży 16 działek. Łączna powierzchnia tych działek wynosi 1,9303 ha.

Wnioskodawca nabył w 2008r. grunty rolne w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego, które co do zasady jeśli jest wykorzystywane przez posiadacza do prowadzenia działalności rolniczej, stanowi majątek przedsiębiorstwa rolnika i w takim przypadku należy je uznać jako służące działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT.

Należy zatem zauważyć, że Wnioskodawca przy zakupie w 2008r. ww. gruntu rolnego przede wszystkim brał pod uwagę cel, na jaki miał być przeznaczony tenże grunt, tzn. prowadzenie gospodarstwa rolnego czyli działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT.

Istotnym jest również to, że Wnioskodawca dokonał sprzedaży w 2008r. innej nieruchomości rolnej w celu nabycia działki 442/3. Pieniądze ze sprzedaży działki w 2008r. zostały spożytkowane na zakup ziemi graniczącej z gruntami Wnioskodawcy.

Zdaniem tut. organu powyższe potwierdza, że Wnioskodawca, dokonując sprzedaży w 2008r. innej nieruchomości rolnej w celu nabycia działki 442/3, z przeznaczeniem utworzenia gospodarstwa rolnego, dokonał tego w celu prowadzenia działalności gospodarczej (gospodarstwa rolnego) albo w celu ewentualnej sprzedaży w przyszłości lub lokaty kapitału.

Zdaniem tut. organu nie można uznać, aby tak duży areał służył wyłącznie co celów osobistych Wnioskodawcy i jego rodziny. Również z ekonomicznego punktu widzenia nie można przyjąć, że tak znaczny areał przeznaczony był na potrzeby osobiste Wnioskodawcy i jego rodziny, tym bardziej, że Wnioskodawca sam wskazuje we wniosku że planował prowadzić na tych gruntach działalność rolniczą.

Z powyższego wynika, iż grunty, z których Wnioskodawca wyodrębnił działki, które były przedmiotem sprzedaży (nabyte z zamiarem prowadzenia gospodarstwa rolnego) były i są wykorzystane przez Wnioskodawcę w celach zarobkowych.

Ponadto bez znaczenia dla przedmiotowego stwierdzenia (wobec zamiaru prowadzenia działalności gospodarczej) jest, że Wnioskodawca nie wykorzystywał tych gruntów do działalności rolniczej, ponieważ choroba współwłaściciela gruntów zmusiła Właściciela do sprzedaży jej części i zaniechania w obecnym czasie wszelkich inwestycji w ten grunt.

Należy również zauważyć, że Wnioskodawca 2008r. dokonał sprzedaży innej nieruchomości rolnej w celu nabycia działki 442/3. Pieniądze ze sprzedaży działki w 2008r. zostały spożytkowane na zakup ziemi graniczącej z gruntami Wnioskodawcy.

Powyższe wskazuje niewątpliwie, że przedmiotowe grunty służyły celom zarobkowym Wnioskodawcy.

Za istotny należy uznać również fakt, że dokonano podziału gruntu rolnego działki nr 442/3 na wydzielone działki, które zgodnie z ustaleniem miejscowego zagospodarowania przestrzennego znajdują się na terenach przeznaczonych pod usługi turystyki i sportu, zatem ich podstawowym przeznaczeniem jest budowa obiektów związanych z usługami turystyki i sportu. Bez znaczenia dla przedmiotu sprawy pozostaje fakt, że ustalenia posiadają szczególne warunki zagospodarowania terenów tj. realizacja zabudowy może nastąpić po wykonaniu sieci i urządzeń kanalizacji sanitarnej oraz, że obecnie na tym terenie nie ma żadnych takich urządzeń.

Za uznaniem Wnioskodawcy za podatnika z tytułu sprzedaży przedmiotowych działek przemawia także fakt, że w dniu 30 października 2009r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży działek gruntowych, które powstały w wyniku podziału działki gruntowej o numerze 442/3, oraz że Wnioskodawca posiada inne nieruchomości gruntowe (np. pozostałe po podziale działki 442/3), które w obecnym czasie nie zamierza sprzedawać ale pogorszenie jego stanu zdrowia współwłaściciela gruntów może spowodować w przyszłości konieczność ich sprzedaży.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, że środki uzyskane ze sprzedaży działek zostały w części przeznaczone na dokończenie budowy własnego domu mieszkalnego oraz ulokowane w banku.

Należy podkreślić, że sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej potwierdzony obiektywnymi dowodami przesądza o konieczności traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT nawet wtedy, gdy przewidywana transakcja gospodarcza, która miała prowadzić do transakcji opodatkowanych, nie zostanie przez Wnioskodawcę zrealizowana.

Przez termin zamiar należy bowiem pojmować nie wolę wewnętrzną ale wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych, możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustalaniu zamiaru nie można poprzestawać tylko na oświadczeniach zainteresowanej osoby. Wskazane przez Wnioskodawcę fakty wskazują bowiem jednoznacznie na zamiar związania nabytej nieruchomości z planowaną działalnością gospodarczą.

Dokonując inwestycji środków pieniężnych czyni się to z zamiarem ich odzyskania w przyszłości. Ponadto należy zauważyć, iż Sprzedający dokonując ww. sprzedaży 16 działek i planując ewentualną sprzedaż pozostałych działek budowlanych kieruje się m.in. celem materialnym tj. budowa domu mieszkalnego oraz lokatą kapitału.

W tym konkretnym przypadku odzyskanie zainwestowanych środków możliwe jest przede wszystkim przez sprzedaż ww. działek (nieruchomości), ewentualnie dzierżawę nieruchomości lub dokonanie na niej inwestycji. Z powyższego wynika, iż zakupu przedmiotowej nieruchomości gruntowej nie można traktować inaczej niż celem osiągnięcia w przyszłości korzyści majątkowych, a więc zakupu dokonano dla celów zarobkowych.

Zatem sam zamiar wykorzystania przedmiotowej nieruchomości gruntowej dla celów zarobkowych Wnioskodawca podjął już w momencie zakupu działki (przeznaczenie na prowadzenie gospodarstwa rolnego). Oczywistym bowiem jest, że dokonując inwestycji w postaci zakupu gruntu w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego czyni się to z zamiarem osiągnięcia zysków w przyszłości, chociaż zamiar ten nie zawsze będzie zrealizowany.

Bez znaczenia pozostaje zatem fakt, że choroba współwłaściciela gruntów zmusiła Właściciela do sprzedaży jej części i zaniechania w obecnym czasie utworzenia planowanego gospodarstwa rolnego i wszelkich inwestycji w ten grunt.

Powyższe wskazuje na podjęcie przez Wnioskodawcę świadomych działań polegających na sprzedaży działek w sposób częstotliwy w celu osiągnięcia korzyści finansowej.

Zakres i skala przedsięwzięcia tj. sprzedaż działek budowlanych (dokonana w 2008r. sprzedaż nieruchomości rolnej w celu nabycia działki 442/3, oraz sprzedaż w dniu 30 października 2009r. 16 działek o łącznej powierzchni 1,9303 ha) wskazuje jednoznacznie, że sprzedaż ta dokonywana jest w sposób częstotliwy, w celach zarobkowych.

Odnosząc przedstawiony wyżej stan faktyczny do obowiązujących w sprawie przepisów stwierdzić należy, że nieruchomość opisana we wniosku, z której wyodrębniono działki przeznaczone pod zabudowę, będące przedmiotem sprzedaży, nie została nabyta jedynie na cele osobiste, a w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego, budowy domu oraz lokaty kapitału (lokaty bankowe).

Wnioskodawca podejmując czynności polegające na sprzedaży ww. działek powstałych z podziału ww. nieruchomości, rozporządza swoim majątkiem w celu osiągnięcia zysku. W takiej sytuacji dostawa ta kwalifikuje tę czynność jako działalność gospodarczą podejmowaną w celach zarobkowych.

Podjęte przez Wnioskodawcę działania są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, bowiem Wnioskodawca dokonał zakupu nieruchomości z zamiarem wykorzystania jej dla celów zarobkowych. Należy również zauważyć, iż w kontekście podstawowej zasady podatku VAT, jaką jest zasada neutralności, bezzasadnym byłoby przyjęcie przez ustawodawcę, iż ta sama czynność w przypadku podmiotu, który zarejestrował się jako podatnik VAT czynny i zgłosił działalność w zakresie handlu nieruchomościami byłaby opodatkowana inaczej, niż w przypadku gdy dokonuje jej podmiot, który takiego zgłoszenia nie dokonał, kiedy zamiar i efekt zarobkowy obydwu transakcji jest identyczny. Różnica wynika tylko z kwestii formalnych dokonanych przez obydwa podmioty.

Wymienione powyżej okoliczności jednoznacznie wskazują, iż podjęto działania wskazujące na zamiar związania zakupionej przedmiotowej nieruchomości z działalnością gospodarczą, a zatem jej sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jak już wcześniej wskazano opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, a grunt niewątpliwie jest towarem. Tym samym Wnioskodawca staje się z tytułu tej dostawy podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przedstawione okoliczności, wskazują bezspornie na zarobkowy charakter dokonywania tych czynności.

Zatem w ocenie tut. organu z uwagi na fakt, że Wnioskodawca przedmiotowe grunty wykorzystywał w sposób ciągły dla celów zarobkowych, a środki uzyskane ze sprzedaży działek przeznaczył częściowo na zabezpieczenie bytu (dokończenie budowy domu) oraz lokaty bankowe, należy uznać, że sprzedaż przedmiotowych działek przeznaczonych pod zabudowę należy zaklasyfikować, jako działalność gospodarczą.

W świetle powyższego należy uznać, iż Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie działa w charakterze handlowca z zamiarem wykonywania czynności dla celów zarobkowych, tym samym spełnia przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT kwalifikujące do uznania go za podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą.

Reasumując, jak wykazano powyżej dokonana przez Wnioskodawcę w dniu 30 października 2009r. sprzedaż 16 działek o łącznej powierzchni 1,9303 ha, które powstały w wyniku podziału działki gruntowej o numerze 442/3, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług gdyż Wnioskodawca działa w przedmiotowej sprawie w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

W kwestii natomiast stawki podatku VAT dla planowanej sprzedaży wskazać należy, że zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku VAT stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Intencją ustawodawcy jest więc opodatkowanie dostawy zarówno terenów budowlanych (działka zabudowana, działka budowlana, teren zabudowy) jak też przeznaczonych pod zabudowę.

Z treści wniosku wynika, iż będące przedmiotem sprzedaży działki, w obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego znajdują się w granicach terenów przeznaczonych pod usługi sportu i turystyki, ze szczególnym warunkiem zagospodarowania terenu który mówi, że realizacja zabudowy może nastąpić po wykonaniu sieci urządzeń kanalizacji sanitarnej. Na dzień sprzedaży gruntu nie ma wykonanej żadnej sieci urządzeń kanalizacji sanitarnej. Zdaniem Wnioskodawcy grunty w wyniku sprzedaży nie utraciły charakteru rolnego.

Należy zauważyć, iż ustawodawca w ustawie o VAT nie wskazał na postawie jakich kryteriów należy daną nieruchomość gruntową uznać jako przeznaczoną pod zabudowę czy też nie. Należy zatem uznać, iż ustawodawca dopuszcza w tej materii możliwość korzystania z innych aktów prawnych czy też aktów administracyjnych regulujących te kwestie.

W tym miejscu należy zauważyć, że zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z dnia 27 marca 2003r. (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), zwanej dalej ustawą o planowaniu, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Należy uznać, iż podmiotem właściwym do dokonywania przeznaczenia danego gruntu, jako budowlanego lub też nie, jest gmina, a zatem źródłem wywodzenia czy dana nieruchomość gruntowa jest przeznaczona pod zabudowę czy też nie, są akty prawne lub administracyjne wydane przez właściwą jednostkę samorządową.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania.

Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę.

W przypadku jego braku zgodnie z art. 4 ust. 2 tej ustawy określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zgodnie natomiast z art. 9 ust. 1 ww. ustawy w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych (art. 9 ust. 4).

Należy również zauważyć, że ustawa o VAT w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu, a nie jego klasyfikacją gleboznawczą.

Jak wykazano powyżej o przeznaczeniu gruntu rozstrzyga odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu.

We wniosku Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotowe grunty według wypisu z rejestru gruntów są to grunty orne, łąki trwałe.

O ile przeznaczenie terenu określa plan zagospodarowania przestrzennego, decyzja o ustaleniu warunków zabudowy oraz studium zagospodarowania, o tyle ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.) informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich.

Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego, jednakże tylko w zakresie danych faktycznych w niej zawartych i nie określają przeznaczenia gruntu. Stąd też z uwagi na fakt, iż w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT mowa jest o przeznaczeniu terenu, a nie o klasyfikacji gleboznawczej, nie powinna być ona co do zasady w tym przypadku brana pod uwagę.

Zatem fakt, iż w ewidencji gruntów wskazana we wniosku przez Wnioskodawcę nieruchomość gruntowa oznaczona jest jako grunty orne, łąki trwałe nie ma znaczenia dla określenia przeznaczenia danego terenu.

Z wniosku wynika, że w obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego będące przedmiotem sprzedaży działki znajdują się w granicach terenów przeznaczonych pod usługi sportu i turystyki. Zatem ich podstawowym przeznaczeniem jest budowa obiektów związanych z usługami turystyki i sportu. Przy czym bez znaczenia dla przedmiotu sprawy pozostaje fakt, że ustalenia posiadają szczególne warunki zagospodarowania terenów tj. realizacja zabudowy może nastąpić po wykonaniu sieci i urządzeń kanalizacji sanitarnej oraz, że obecnie na tym terenie nie ma żadnych takich urządzeń.

Zatem bezsprzecznym pozostaje więc fakt, iż działki będące przedmiotem sprzedaży znajdują się na terenach przeznaczonych pod zabudowę.

W świetle powyższego dostawa (sprzedaż) tych działek niezabudowanych, na podstawie 41 ust. 1 ustawy o VAT będzie więc podlegała opodatkowaniu 22% stawką podatku od towarów i usług gdyż żaden przepis ustawy o VAT oraz rozporządzenia wykonawczego do tej ustawy nie zwalnia od tego podatku dostawy tych działek ani nie przewiduje innej (niż podstawowa) stawki podatku VAT przy tej transakcji.

Zatem dokonanie dostawy ww. nieruchomości niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki w wysokości 22%, stosownie do przepisów art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto w myśl art. 113 ust. 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2009r.) zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Podkreślić należy, iż zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d cytowanej ustawy, zwolnienia od podatku, wskazanego w ust. 1 i ust. 9 tego artykułu, nie stosuje się do podmiotów dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę.

Oznacza to, że Wnioskodawca, który dokonał sprzedaży terenów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę zobowiązany jest do opodatkowania tych transakcji, także wtedy, gdy osiągnięty obrót z tego tytułu nie przekroczył równowartości 50.000 zł.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Na marginesie należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), zatem niniejsza interpretacja wydana na wniosek Wnioskodawcy nie stanowi jednocześnie interpretacji dla współwłaściciela gruntu, który jeśli jest zainteresowany uzyskaniem dla siebie interpretacji indywidualnej powinien złożyć odrębny wniosek, przedstawić właściwy dla siebie stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), pytanie oraz własne stanowisko w sprawie, jak również wnieść odrębną opłatę.

Należy jednak zaznaczyć, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Końcowo nadmienia się, iż w myśl w art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika więc, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie