Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2008 r. (data wpływu 7 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT aportu udziałów spółki kapitałowej do spółki osobowej jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT aportu udziałów spółki kapitałowej do spółki osobowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca rozważa utworzenie spółki komandytowej gdzie będzie wspólnikiem. Dwuosobowa Spółka, na podstawie art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) wybierze jako formę opodatkowania podatkiem dochodowym, stawkę 19%.

Wnioskodawca analizuje skutki prawno-podatkowe wniesienia do spółki komandytowej 50% posiadanych udziałów w spółce z o.o. jako wkładu niepieniężnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl regulacji § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97 , poz. 970) zwalnia się od podatku wkłady niepieniężne (aporty) wnoszone do spółek prawa handlowego i cywilnego.

Na poparcie swego stanowiska Wnioskodawca powołuje się na wyrok NSA w Warszawie w składzie 7 sędziów z dnia 31 grudnia 2003 r. sygn. FSA 1/2001.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 cyt. ustawy. Jak stanowi art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towar należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ww. ustawy).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 cyt. ustawy na równi z odpłatną dostawą towarów traktuje się również nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części.

Jak wskazuje art. 8 ust. 3 cyt. ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza przystąpić do spółki komandytowej, do której wniesie tytułem wkładu posiadane udziały w spółce z o.o.

Udziały zawarte w spółce z ograniczoną działalnością bezpośrednio wiążą się z wniesionym wkładem. Udział jest określoną kwotowo i wyrażoną cyfrą określającą nominał częścią kapitału zakładowego, który musi mieć określoną wartość i nie powinien być wyrażony w ułamku (Andrzej Kidyba, Kodeks Spółek Handlowych. Tom I. Komentarz do art. 1-300 ksh, wyd. V). Udział w spółce rozumiany jest także jako ogół praw i obowiązków wspólnika, które wynikają z przepisów Kodeksu spółek handlowych i umowy spółki. Zatem udziały w spółce z o.o. nie spełniają definicji towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT i tym samym nie mogą być przedmiotem dostawy towarów.

Na podstawie przywołanego powyżej art. 8 cyt. ustawy stwierdzić należy, iż usługami są nie tylko czynności, które zostały wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, ale także każde zachowanie podatnika wobec nabywcy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, które nie jest dostawą towarów. Zatem świadczeniem usług będzie także m. in. - zgodnie z ww. art. 8 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy - przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji wartości niematerialnych i prawnych. W związku z tym, należy posiłkować się definicją zawartą w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Zgodnie z art. 22 b ust. 1 ww. ustawy, wartości niematerialne i prawne stanowią składnik majątku trwałego firmy i obejmują:

• spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
• spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
• prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
• autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
• licencje,
• prawa określone w ustawie z 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.),
• wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how),
  
  

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu lub umowy określonej w art. 23a pkt 1.

Wartościami niematerialnymi i prawnymi, zgodnie z art. 22b ust. 2 ustawy o podatku od osób fizycznych są również, niezależnie od okresu używania:

• wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w wyniku nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze kupna lub przyjęcia do odpłatnego korzystania, a odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z przepisami dot. leasingu dokonuje korzystający;

• koszty prac rozwojowych zakończonych wynikiem pozytywnym, który może być wykorzystany na potrzeby działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

- produkt lub technologia wytwarzania są ściśle ustalone, a dotyczące ich koszty prac rozwojowych wiarygodnie określone, oraz
- techniczna przydatność produktu lub technologii została przez podatnika odpowiednio udokumentowana i na tej podstawie podatnik podjął decyzję o wytwarzaniu tych produktów lub stosowaniu technologii, oraz
- z dokumentacji dotyczącej prac rozwojowych wynika, że koszty prac rozwojowych zostaną pokryte spodziewanymi przychodami ze sprzedaży tych produktów lub zastosowania technologii,

wartości niematerialne i prawne wymienione w ust. 1 nie stanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy leasingu finansowego.

Katalog tych wartości ma charakter zamknięty, co oznacza, że inne niż wymienione w nim składniki majątku podatnika, chociażby nawet spełniały warunki do uznania ich za wartości niematerialne i prawne, nie stanowią tych wartości i nie podlegają amortyzacji na gruncie ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

A zatem udziały w spółce z o.o. nie stanowią wartości niematerialnych i prawnych, i tym samym przeniesienie praw z nich wynikających nie stanowi świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W sytuacji przedstawionej przez Podatnika nie znajdzie również zastosowania przepis art. 8 ust. 2 cyt. ustawy, który zrównuje czynności nieodpłatnego świadczenia usług niestanowiących dostawy towarów z odpłatnym świadczeniem usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 cyt. ustawy. Przekazanie bowiem (wniesienie aportem) udziałów spółki kapitałowej do spółki komandytowej wiąże się z uzyskaniem przez wnoszącego określonych wartości materialnych (w zamian za wniesiony wkład niepieniężny wnoszący otrzyma udziały w tworzonej spółce).

Z powyższego wynika, że udziały zawarte w spółce z o.o. nie stanowią w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, towaru. W tej sytuacji nie mogą być one przedmiotem dostawy. Analiza ustawodawstwa odnoszącego się do sprawy, wskazuje również, iż:

• wnosząc udziały jako aport nie wystąpią przesłanki by taką czynność uznać za usługę oraz
• udziały nie są wartościami materialnymi lub prawnymi.
  
  

Reasumując, taka konstrukcja obowiązujących w prawnym porządku krajowym przepisów skutkuje stwierdzeniem, iż czynność wniesienia przez Wnioskodawcę aportem udziałów spółki z o.o. nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług (skutkując tym samym brakiem obowiązków podatkowych w zakresie podatku VAT).

Na poparcie swego stanowiska Wnioskodawca przytoczył wyrok NSA w Warszawie w składzie 7 sędziów z dnia 31 grudnia 2003 r. sygn. FSA 1/2001. Pragnąc odnieść się do powołanego rozstrzygnięcia tut. Organ podkreśla, iż przytoczony wyrok zastosowanie ma w konkretnej sprawie i tylko do niej się odnosi (nie będąc jednocześnie wykładnią prawa).

Jednocześnie tut. Organ podatkowy informuje, iż w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania a w przedmiocie pytania dotyczącego podatku od czynności cywilnoprawnych wydana zostanie odrębna interpretacja indywidualna.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.