Temat interpretacji

Prawo do odliczenia podatku VAT w przypadku zmiany statusu samochodu ciężarowego na samochód osobowy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2011r. (data wpływu 22 lutego 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 maja 2011r. (data wpływu 17 maja 2011r.) oraz pismem z dnia 7 czerwca 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT w przypadku zmiany statusu samochodu ciężarowego na samochód osobowy jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2011r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 12 maja 2011r. (data wpływu 17 maja 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 28 kwietnia 2011r. znak: IBPP2/443-280/11/ABu oraz pismem z dnia 7 czerwca 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT w przypadku zmiany statusu samochodu ciężarowego na samochód osobowy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w dniu 25.08.2009r. zakupiła samochód marki Peugeot 4007 na podstawie umowy leasingowej nr na okres trzech lat do dnia 25.07.2012r. W dniu zakupu samochód otrzymał świadectwo homologacji nr kwalifikujące auto jako pojazd N1/ciężarowy oraz wpis do dowodu rejestracyjnego rodzaj pojazdu samochód ciężarowy. Przez okres 1,5 roku Wnioskodawczyni odliczała z faktury leasingowej kwotę podatku naliczonego. Z dniem 01.01.2011r. w związku ze zmianami w ustawie samochód stracił status samochodu ciężarowego i został zakwalifikowany jako osobowy.

W piśmie uzupełniającym z dnia 12 maja 2011r., Wnioskodawczyni wskazała, że:

• jest osobą prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą i zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT,
• przedmiotowy samochód jest wykorzystywany wyłącznie w działalności opodatkowanej Wnioskodawczyni, dopuszczalna całkowita masa przedmiotowego pojazdu wynosi do 3,5 tony stosownie do treści świadectwa homologacji,
• w przedmiotowym pojeździe nie dokonywano zmian lub przeróbek, w wyniku których pojazd przestałby spełniać warunki pojazdu ciężarowego czy zmianie uległyby parametry wynikające ze świadectwa homologacji,
• umowa leasingu nie została złożona w terminie do dnia 31 stycznia 2011r., z uwagi na uchybienie terminowi, a Wnioskodawczyni złożyła wniosek o przywrócenie terminu do ww. czynności wraz z jednoczesnym dokonaniem wnioskowanej czynności i na chwilę obecną pod sygnaturą, toczy się przed Dyrektorem Izby Skarbowej postępowanie podatkowe,
• w odniesieniu do umowy leasingu nie były dokonywane żadne zmiany.

Ponadto, w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni podała, iż w terminie uległa poważnej kontuzji uniemożliwiającej jej jakąkolwiek pracę, poruszanie się. Stan zdrowia zmusił Wnioskodawczynię do ciągłego leżenia, a odczuwalny ból uniemożliwiał jej prowadzenie działalności gospodarczej i związanych z nią obowiązków.

Wnioskodawczyni wskazała, iż tylko wymieniona wyżej obiektywna okoliczność uniemożliwiła jej zadośćuczynienie obowiązkowi złożenia umowy leasingowej w celu jej rejestracji do właściwego Urzędu Skarbowego w terminie do dnia 31 stycznia 2011r.

Wobec faktu, iż Wnioskodawczyni utraciła prawo do pełnego odliczania kwoty podatku VAT z faktur opiewających na czynsz leasingowy, a tym samym w związku z niezarejestrowaniem terminowym umowy leasingu w Urzędzie Skarbowym samochód utracił właściwości pojazdu ciężarowego, które dawały podstawy do pełnego odliczenia podatku VAT.

Organ administracji nie jest związany podaną przez stronę podstawą prawną żądania, gdyż mając obowiązek dochodzenia prawdy obiektywnej i działania na podstawie prawa, musi rozpoznać sprawę co do istoty na podstawie obowiązującego prawa, mającego zastosowanie w konkretnym stanie faktycznym (wyrok NSA z dnia 7 września 1994r., III SA 1111/93, ONSA 1995, nr 3, poz. 120).

W piśmie uzupełniającym z dnia 7 czerwca 2011r. Wnioskodawczyni jednoznacznie wyjaśniła, iż wniosek o wydanie interpretacji dotyczy rat od zakupionego samochodu ciężarowego w formie leasingowej nr umowy z dnia na samochód marki Peugeot nr rejestracyjny dla których nie stosowano ograniczenia w odliczeniu podatku w wysokości 60% (nie więcej jednak niż 6.000 zł).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie

(sformułowane w piśmie z dnia 12 maja 2011r.):
Czy Wnioskodawczyni przysługuje prawo do odliczenia z tytułu zakupu przedmiotowego pojazdu podatku VAT według zasad dotyczących odliczeń jak dla samochodu osobowego...

Zdaniem Wnioskodawczyni, przysługuje jej prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu zakupu przedmiotowego pojazdu (podatku naliczonego) w wysokości 60% lecz nie większej niż kwota 6.000 zł, z uwagi na zmianę kwalifikacji przedmiotowego pojazdu z ciężarowego na osobowy (sformułowane w piśmie z dnia 12 maja 2011r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl powyższego przepisu, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezsporny związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem komisu

-z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2012r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z użytkowaniem pojazdów samochodowych będących przedmiotem m.in. umowy leasingu, zostały uregulowane w przepisach ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011r.) do dnia 31 grudnia 2012r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Jednocześnie, stosownie do zapisów ust. 2 ww. art. 3 ustawy o VAT, przepis art. 3 ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej).

Natomiast, gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym dokonał jego odliczenia (art. 3 ust. 4 ustawy nowelizującej).

W przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w art. 3 ust. 1 cyt. ustawy, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł (art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej).

Przepisu art. 3 ust. 6 oraz art. 5 stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy nowelizującej nie stosuje się do pojazdów samochodowych będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, w stosunku do których przysługiwało podatnikowi, na dzień poprzedzający dzień wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. na dzień 31 grudnia 2010r.), prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z takiej umowy i do których nie miał zastosowania art. 86 ust. 7 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług).

Przepis ust. 1 ma zastosowanie w odniesieniu do umowy zawartej przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej, bez uwzględniania zmian tej umowy po wejściu w życie cyt. ustawy, oraz pod warunkiem, że umowa została zarejestrowana we właściwym urzędzie skarbowym do dnia 31 stycznia 2011r. (art. 6 ust. 2 ww. ustawy nowelizującej).

Z okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni w dniu 25.08.2009r. zakupiła samochód marki Peugeot 4007 na podstawie umowy leasingowej nr na okres trzech lat do dnia 25.07.2012r. W dniu zakupu samochód otrzymał świadectwo homologacji nr kwalifikujące auto jako pojazd N1/ciężarowy oraz wpis do dowodu rejestracyjnego rodzaj pojazdu samochód ciężarowy. Przez okres 1,5 roku Wnioskodawczyni odliczała z faktury leasingowej kwotę podatku naliczonego. Z dniem 01.01.2011r. w związku ze zmianami w ustawie samochód stracił status samochodu ciężarowego i został zakwalifikowany jako osobowy.

W piśmie uzupełniającym z dnia 12 maja 2011r., Wnioskodawczyni wskazała, że:

• jest osobą prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą i zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT,
• przedmiotowy samochód jest wykorzystywany wyłącznie w działalności opodatkowanej Wnioskodawczyni, dopuszczalna całkowita masa przedmiotowego pojazdu wynosi do 3,5 tony stosownie do treści świadectwa homologacji,
• w przedmiotowym pojeździe nie dokonywano zmian lub przeróbek, w wyniku których pojazd przestałby spełniać warunki pojazdu ciężarowego czy zmianie uległyby parametry wynikające ze świadectwa homologacji,
• umowa leasingu nie została złożona w terminie do dnia 31 stycznia 2011r., z uwagi na uchybienie terminowi, a Wnioskodawczyni złożyła wniosek o przywrócenie terminu do ww. czynności wraz z jednoczesnym dokonaniem wnioskowanej czynności i na chwilę obecną pod sygnaturą, toczy się przed Dyrektorem Izby Skarbowej postępowanie podatkowe,
• w odniesieniu do umowy leasingu nie były dokonywane żadne zmiany.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy prawa oraz uwzględniając opis stanu faktycznego, należy stwierdzić, iż przedmiotowy samochód nie spełnia wymogów do pełnego odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 3 ust. 1 i 2 ustawy nowelizującej. Tym samym w omawianej sprawie zastosowanie znajdzie uregulowanie art. 3 ust. 6 cyt. ustawy. W oparciu o ww. przepis Wnioskodawczyni przysługuje ograniczone prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących raty leasingu, tj. w wysokości 60% kwoty podatku naliczonego od raty udokumentowanej fakturą, wynikającej z zawartej umowy, nie więcej jednak niż 6.000 zł. Skoro bowiem, jak wskazano w stanie faktycznym, Zainteresowana nie dopełniła obowiązku i nie zarejestrowała umowy leasingu przedmiotowego samochodu we właściwym urzędzie skarbowym do dnia 31 stycznia 2011r., w związku z powyższym, Wnioskodawczyni nie przysługuje prawo do skorzystania z wyłączenia, o którym mowa w art. 6 ust. 1 ustawy nowelizującej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy zauważyć, iż elementy stanu faktycznego, będące przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego przed Dyrektorem Izby Skarbowej w Rzeszowie nie dotyczą kwestii, o którą Wnioskodawczyni wnosiła we wniosku z dnia 18 lutego 2011r., a zatem nie stanowią przedmiotu rozstrzygnięcia niniejszej interpretacji.

Ponadto należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach