Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna dotycząca podatku od towarów i usług w zakresie rejestracji sprzedaży biletów w imieniu i na rzecz zleceniodawcy przy zastosowaniu własnej kasy rejestrującej, sposobu wystawiania faktur w imieniu i na rzecz zleceniodawcy, obowiązku przechowywania przez Wnioskodawcę faktur i dokumentów kasowych, braku obowiązku wykazywania sprzedaży biletów w imieniu i na rzecz zleceniodawcy we własnych rejestrach sprzedaży i deklaracjach VAT-7.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2017 r. (data wpływu 21 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rejestracji sprzedaży biletów w imieniu i na rzecz zleceniodawcy przy zastosowaniu własnej kasy rejestrującej, sposobu wystawiania faktur w imieniu i na rzecz zleceniodawcy, obowiązku przechowywania przez Wnioskodawcę faktur i dokumentów kasowych, braku obowiązku wykazywania sprzedaży biletów w imieniu i na rzecz zleceniodawcy we własnych rejestrach sprzedaży i deklaracjach VAT-7 jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rejestracji sprzedaży biletów w imieniu i na rzecz zleceniodawcy przy zastosowaniu własnej kasy rejestrującej, sposobu wystawiania faktur w imieniu i na rzecz zleceniodawcy, obowiązku przechowywania przez Wnioskodawcę faktur i dokumentów kasowych, braku obowiązku wykazywania sprzedaży biletów w imieniu i na rzecz zleceniodawcy we własnych rejestrach sprzedaży i deklaracjach VAT-7.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

XXX dalej XXX jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jest samorządową jednostką kultury wpisaną do rejestru instytucji kultury pod nr 1 prowadzonego przez Urząd Miasta Gminy. Działalność XXX prowadzona jest w oparciu o ustawę z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz.U. z 2012 r. poz. 406) oraz statut nadany Uchwałą nr Rady Miasta z dnia 9 października 2012 r.

XXX w ramach prowadzonej działalności ma zamiar podpisać umowę z Agencją organizującą wydarzenia artystyczne/spektakle. Umowa dotyczy organizacji wydarzenia artystycznego/ spektaklu w siedzibie działalności XXX i sprzedaży biletów wstępu przez XXX w imieniu i na rzecz Agencji. Bilety będą sprzedawane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych, jak również na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą.

XXX za koszty organizacyjno-techniczne organizacji imprezy wystawi fakturę ze stawką VAT 23% i wykaże w rejestrach sprzedaży i deklaracji VAT-7 przychód i VAT należny z tego tytułu.

Za sprzedane w danym miesiącu bilety XXX wystawi fakturę na prowizję od sprzedaży ze stawką 23% oraz wykaże w rejestrach sprzedaży i deklaracji VAT-7 przychód i VAT należny z tytułu prowizji. Wartość prowizji (%) zostanie określona w umowie.

W celu prawidłowej ewidencji sprzedaży biletów przez XXX w imieniu i na rzecz Agencji:

• strony w umowie określą ilość i cenę biletów wstępu na określone wydarzenie, a także termin rozpoczęcia sprzedaży,
• XXX sprzedaż biletów wstępu na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych zaewidencjonuje na własnych kasach fiskalnych ze stawką 8%. Jednocześnie przy użyciu tych samych kas fiskalnych XXX będzie dokonywał sprzedaży własnej.
• XXX ostatniego dnia miesiąca dokona rozliczenia sprzedaży biletów na imprezę organizowaną przez Agencję na podstawie raportu generalnego sprzedaży, który będzie uwzględniał: ilość sprzedanych biletów, wartość netto, podatek VAT, wartość brutto,
• raport generalny sprzedaży będzie sporządzany w dwóch egzemplarzach. Jeden egzemplarz raportu XXX przekaże Agencji w terminie do 5-go dnia następnego miesiąca. Na jego podstawie Agencja w swoich rejestrach sprzedaży i deklaracji VAT-7 uwzględni sprzedaż biletów. Drugi egzemplarz raportu pozostanie w dokumentacji rozliczeniowej XXX i będzie podstawą do wyłączenia z rejestrów sprzedaży i deklaracji VAT-7 przychodu i kwoty podatku należnego z tytułu sprzedaży biletów wstępu na wydarzenie organizowane przez Agencję,
• w przypadku sprzedaży biletów na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, jak również konieczności wystawienia faktury (na żądanie klienta) potwierdzającej sprzedaż biletów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych, XXX wystawi klientowi fakturę, w której określony będzie wystawca faktury XXX, sprzedawca Agencja. XXX będzie ewidencjonował takie faktury pod odrębną numeracją. XXX przekaże klientowi oryginał faktury, pierwszą kopię przekaże Agencji wraz z raportem generalnym sprzedaży, druga kopia wraz z podpiętym paragonem fiskalnym (w przypadku wystawienia faktury na żądanie na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej lub rolnika ryczałtowego) pozostanie w dokumentacji rozliczeniowej XXX.
• Dodatkowe informacje dla przedstawienia stanu faktycznego:
• XXX będzie sporządzał raporty fiskalne dobowe po zakończeniu sprzedaży za dany dzień, nie później niż przed dokonaniem pierwszej sprzedaży w dniu następnym,
• każdy raport fiskalny dobowy zawiera wszystkie elementy, o których mowa w § 11 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2014 r. w sprawie kas rejestrujących,
• XXX będzie sporządzał raporty fiskalne okresowe (miesięczne) po zakończeniu sprzedaży za dany miesiąc,
• XXX będzie dokonywał wydruku wszystkich dokumentów emitowanych przez kasę fiskalną,
• XXX będzie przechowywał wszystkie dokumenty związane z rozliczeniem podatku VAT w podziale na okresy rozliczeniowe tj. faktury i wszystkie dokumenty emitowane przez kasę fiskalną do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy XXX ma obowiązek dokonywania ewidencji sprzedaży biletów w imieniu i na rzecz Agencji na własnej kasie fiskalnej?
2. Czy w przypadku konieczności wystawienia faktury za sprzedaż biletów na wydarzenie organizowane przez Agencję możliwe jest rozwiązanie, że XXX wystawi fakturę, na której będzie figurował jako wystawca faktury, a jako sprzedawca będzie wskazana Agencja?
3. Czy XXX ma obowiązek przechowywania kopii wystawionych faktur i dokumentów fiskalnych związanych ze sprzedażą w imieniu i na rzecz Agencji do upływu terminu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego?
4. Czy XXX ma obowiązek wykazywania sprzedaży biletów w imieniu i na rzecz Agencji we własnych rejestrach sprzedaży i deklaracji VAT-7?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r. nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z zasadą swobody umów wyrażoną w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014r., poz. 121, z późn. zm.) strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny wedle własnego uznania byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Strony umowy są zarówno w aspekcie prawnym, jak i finansowym odrębnymi podmiotami.

XXX działający w imieniu i na rzecz Agencji jest w świetle ustawy podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Z kolei jak wynika z zapisu art. 111 ust. 3b ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa, lub innych umów o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Zgodnie z zapisem § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U., poz. 363), podatnik, który ma obowiązek prowadzenia ewidencji, zlecając wykonanie sprzedaży innemu podmiotowi, przekazuje kasę powierzoną lub zobowiązuje go do prowadzenia ewidencji na swoją rzecz lub w swoim imieniu przy zastosowaniu kasy własnej tego podmiotu. W przypadku, gdy inny podmiot obowiązany jest również do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, ewidencjonuje na potrzeby obliczenia osiąganego przez siebie obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej i prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników (§ 5 ust. 2 rozporządzenia). Przekazanie innemu podmiotowi kasy powierzonej w celu prowadzenia ewidencji lub zobowiązanie innego podmiotu do prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kasy własnej, następuje na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej (§ 5 ust. 3 rozporządzenia).

W związku z powyższym to na XXX będzie ciążył obowiązek ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej obrotów z tytułu sprzedaży, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, zarówno własnej, jak i prowadzonej w imieniu i na rzecz Agencji.

Ad. 2.

Zgodnie z zapisem art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Zgodnie z treścią art. 106h ust. 1 ustawy, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż. Art. 106e ust. 1 ustawy o VAT określa niezbędne minimum elementów, które powinna zawierać faktura. Brak jest zatem przeszkód, aby faktura dokumentująca określoną transakcję, zawierała inne dodatkowe elementy, które nie zostały wykazane w katalogu art. 106e ust.1 ustawy o VAT. Zgodnie z brzmieniem powołanego przepisu, konieczne jest zatem, aby faktury, jako dokumenty potwierdzające rzeczywiste transakcje gospodarcze zawierały nazwy określające strony transakcji, ich adresy, a także numery identyfikacji podatkowej. W związku z powyższym, w przypadku dokumentowania fakturami sprzedaży dokonywanej przez XXX w imieniu i na rzecz Agencji to ww. faktury winne być opatrzone danymi Agencji jak sprzedawcy. Przy czym nie ma przeszkód, aby oprócz danych sprzedawcy, jako wystawcy faktury widniały dane XXX. Powołane wyżej przepisy wskazują bowiem jedynie otwarty katalog niezbędnych elementów, jakie powinny znajdować się na prawidłowo wystawionej fakturze, zatem umieszczenie na fakturze dodatkowych informacji nie narusza przepisów dotyczących wystawienia faktur VAT, a jednocześnie pozwala potwierdzić rzeczywisty przebieg transakcji.

Ad. 3.

Zgodnie z Art. 106g ust. 1 ustawy o VAT, faktury wystawia się co najmniej w 2 egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży. Wobec powyższego w przypadku, gdy wystąpi konieczność udokumentowania fakturą sprzedaży dokonanej w imieniu i na rzecz Agencji, XXX winien wystawić fakturę i jeden egzemplarz zachować w swojej dokumentacji oraz przekazać drugi egzemplarz faktury nabywcy biletu a trzeci egzemplarz faktury Agencji. W myśl art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy o VAT oraz § 6 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia, podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej są zobowiązani przechowywać kopie dokumentów zgodnie z wymogami zawartymi w tych przepisach. W świetle powyższego, skoro na XXX ciąży obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, to należy stwierdzić że na XXX będzie ciążył obowiązek przechowywania kopii dokumentów kasowych i kopii faktur do momentu upływu przedawnienia podatkowego.

Ad. 4.

XXX uważa, że nie ma obowiązku wykazywania sprzedaży biletów w imieniu i na rzecz Agencji we własnych rejestrach sprzedaży i deklaracjach VAT. Należy zauważyć, że ewidencja prowadzona w kasie rejestrującej jest niezależna od ewidencji, której prowadzenia wymagają inne przepisy, w szczególności art. 109 ust. 3 ustawy o VAT. Ewidencja prowadzona na podstawie art. 111 ustawy dotyczy bowiem części sprzedaży podatnika na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych. Ewidencja sprzedaży prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej spełnia wymogi zawarte w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług wyłącznie w przypadku, gdy zawiera dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, tj. dane odzwierciedlające rzeczywisty przebieg transakcji. Należy stwierdzić, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7(...). W myśl art. 29a ust. 1 pkt 1 ustawy, podstawą opodatkowania z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. XXX na podstawie podpisanej umowy planuje dokonywać sprzedaży biletów w imieniu i na rzecz Agencji w zamian za określone w umowie wynagrodzenie w postaci prowizji. Skoro sprzedaż biletów dokonywana jest przez XXX na rzecz i w imieniu Agencji, to u XXX nie wystąpi obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy. XXX dokonując sprzedaży biletów w imieniu i na rzecz Agencji nie ma obowiązku rozpoznawania podatku należnego z tytułu sprzedaży biletów dokonywanej w imieniu i na rzecz Agencji. Obowiązek podatkowy powstaje po stronie Agencji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zgodnie z którym podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powołany przepis art. 111 ust. 1 ustawy określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22).

Jak wynika z zapisu art. 111 ust. 3b ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363).

Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnicy, prowadzą ewidencję każdej sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej, wyłącznie przy użyciu kas, które mają potwierdzenie, że kasa spełnia funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy oraz kryteria i warunki techniczne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy.

Na podstawie § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnik, który ma obowiązek prowadzenia ewidencji, zlecając wykonywanie sprzedaży innemu podmiotowi, przekazuje kasę powierzoną lub zobowiązuje go do prowadzenia ewidencji na swoją rzecz lub w swoim imieniu przy zastosowaniu kasy własnej tego podmiotu.

W przypadku gdy inny podmiot obowiązany jest również do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, ewidencjonuje na potrzeby obliczenia osiąganego przez siebie obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej i prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników (§ 5 ust. 2).

Przekazanie innemu podmiotowi kasy powierzonej w celu prowadzenia ewidencji lub zobowiązanie innego podmiotu do prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kasy własnej, następuje na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej (§ 5 ust. 3).

Jak wynika z § 2 powołanego rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:

• innym podmiocie rozumie się przez to agenta, zleceniobiorcę, pośrednika lub inną osobę, która na podstawie umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innej umowy o podobnym charakterze dokonuje sprzedaży w imieniu lub na rzecz podatnika zobowiązanego do prowadzenia ewidencji (§ 2 pkt 3);
• kasie powierzonej rozumie się przez to kasę podatnika obowiązanego do jej stosowania w zakresie prowadzenia ewidencji, który na podstawie umowy przekazuje ją innemu podmiotowi do prowadzenia ewidencji w jego imieniu (§ 2 pkt 5);
• kasie własnej rozumie się przez to kasę podatnika obowiązanego do jej stosowania w zakresie prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży albo prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży i ewidencji prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników (§ 2 pkt 6).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności ma zamiar podpisać umowę z Agencją organizującą wydarzenia artystyczne/spektakle. Umowa dotyczy organizacji wydarzenia artystycznego spektaklu w siedzibie działalności Wnioskodawcy i sprzedaży biletów wstępu w imieniu i na rzecz Agencji. Bilety będą sprzedawane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych, jak również na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą.

Za koszty organizacyjno-techniczne organizacji imprezy Wnioskodawca wystawi fakturę ze stawką VAT 23% i wykaże w rejestrach sprzedaży i deklaracji VAT-7 przychód i VAT należny z tego tytułu.

Za sprzedane w danym miesiącu bilety Wnioskodawca wystawi fakturę na prowizję od sprzedaży ze stawką 23% oraz wykaże w rejestrach sprzedaży i deklaracji VAT-7 przychód i VAT należny z tytułu prowizji. Wartość prowizji (%) zostanie określona w umowie.

W celu prawidłowej ewidencji sprzedaży biletów przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz Agencji, strony w umowie określą ilość i cenę biletów wstępu na określone wydarzenie, a także termin rozpoczęcia sprzedaży. Sprzedaż biletów wstępu na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych Wnioskodawca zaewidencjonuje na własnych kasach fiskalnych ze stawką 8%, jednocześnie przy użyciu tych samych kas fiskalnych będzie dokonywał sprzedaży własnej.

Na tle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca powziął wątpliwość w kwestii obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży biletów w imieniu i na rzecz Agencji na własnej kasie fiskalnej (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

Mając na względzie przedstawiony w złożonym wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro na Wnioskodawcy, z tytułu dokonywania sprzedaży własnej, ciąży obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, to stosownie do art. 111 ust. 3b ustawy również sprzedaż realizowana w imieniu zleceniodawcy Agencji, powinna być przez Wnioskodawcę ewidencjonowana za pośrednictwem posiadanych przez niego kas rejestrujących. Zatem na potrzeby obliczenia osiąganego przez siebie obrotu oraz kwot podatku należnego Wnioskodawca

powinien ewidencjonować całą wartość sprzedaży własnej i prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników, zgodnie z powołanym wcześniej § 5 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących.

W odniesieniu do kwestii będącej przedmiotem pytań oznaczonych we wniosku nr 2 i 3, tj. sposobu wystawiania faktur należy wskazać, co następuje.

Zasady dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

Jak stanowi art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności ().

Stosownie do przepisu art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Na podstawie art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

• jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Jak wynika z zapisu art. 106d ust. 1 ustawy, podmiot, o którym mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1, nabywający towary lub usługi od podatnika może wystawiać w imieniu i na rzecz tego podatnika faktury:

1. dokumentujące dokonanie przez podatnika sprzedaży na rzecz tego podmiotu,
2. o których mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
3. dokumentujące dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 lit. B

• jeżeli ten podmiot i ten podatnik wcześniej zawarli umowę w sprawie wystawiania faktur w imieniu i na rzecz tego podatnika, w której została określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego tych czynności.

Faktury może wystawiać w imieniu i na rzecz podatnika również upoważniona przez niego osoba trzecia, w szczególności jego przedstawiciel podatkowy, o którym mowa w art. 18a art. 106d ust. 2 ustawy.

Jak wynika z przywołanych przepisów, ustawodawca dopuszcza możliwość wystawiania faktur przez podmiot trzeci w imieniu i na rzecz sprzedawcy, pod warunkiem jednak, że dysponuje on stosownym upoważnieniem.

W myśl art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem ().

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy, należy wskazać, że na fakturach dokumentujących sprzedaż oraz nabycie towarów i usług powinny być wskazane m.in. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług i ich adresy oraz numery, pod którymi podatnik i nabywca są zidentyfikowani na potrzeby podatku lub podatku.

Podkreślenia wymaga, że w systemie podatku od towarów i usług faktury są dokumentami sformalizowanymi potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktury winny zatem odzwierciedlać faktycznie dokonane transakcje pomiędzy prawidłowo oznaczonymi podmiotami gospodarczymi. Obligatoryjne elementy jakie musi zawierać faktura ustawodawca wymienił w cyt. wyżej art. 106e ustawy. Nie ma przeszkód aby na fakturze zawarte były również inne niż wymienione w art. 106e ustawy informacje/dane, (np. wynikające ze specyfiki działalności podatnika lub uzgodnione pomiędzy stronami transakcji), pod warunkiem jednak, że nie zakłóca to czytelności faktury.

Zauważyć przy tym należy, że wystawienie faktur przez Wnioskodawcę w imieniu i na rachunek zleceniodawcy Agencji, jest równoznaczne z wystawieniem ich przez Agencję, która jest faktycznym sprzedawcą.

A zatem ww. faktury, obok obligatoryjnych elementów wymienionych w art. 106e ust. 1 ustawy, m.in. danych Agencji jako sprzedawcy, mogą zawierać również inne dane, np. dane Wnioskodawcy jako wystawcy faktury, o ile Agencja upoważni Wnioskodawcę do wystawiania faktur w jej imieniu. Tak wystawione faktury, w celu zachowania przejrzystości dokumentu, winny jednak zawierać dokładne oznaczenie każdego z wymienionych podmiotów.

Odnosząc się zatem do wątpliwości Wnioskodawcy należy wskazać, że zgodnie z art. 106d ust. 2 ustawy, będzie mógł wystawiać faktury z tytułu czynności wykonywanych w imieniu i na rzecz Agencji, pod warunkiem posiadania stosownego upoważnienia tego podmiotu do wystawiania faktur w jego imieniu.

Odnosząc się natomiast do kwestii obowiązku przechowywania faktur i dokumentów fiskalnych należy wskazać co następuje.

Zgodnie z art. 106g ust. 1 ustawy o VAT faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Z art. 106h ust. 1 ustawy o VAT wynika, że w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Stosownie do art. 111 ust. 3a pkt 1, 6, 7 i 8 ww. ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani:

• dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy;
• przechowywać kopie dokumentów kasowych przez okres wymagany w art. 112, zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2016 r. poz. 1047 i 2255 oraz z 2017 r. poz. 61, 245 i 791);
• stosować kasy rejestrujące wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, z zastrzeżeniem ust. 3b;
• dokonywać wydruku emitowanych przez kasę rejestrującą dokumentów i ich kopii na nośniku papierowym.

Ponadto, zgodnie z art. 111 ust. 6a ustawy, kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej powinna posiadać numer unikatowy, nadawany w ramach czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Natomiast w myśl § 6 ust. 1, powołanego wcześniej rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnicy prowadząc ewidencję:

• wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny (§ 6 ust. 1 pkt 1);
• sporządzają raport fiskalny dobowy po zakończeniu sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem pierwszej sprzedaży w dniu następnym (§ 6 ust. 1 pkt 3);
• sporządzają raport fiskalny okresowy (miesięczny) po zakończeniu sprzedaży za dany miesiąc, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po danym miesiącu (§ 6 ust. 1 pkt 4);
• dokonują wydruku wszystkich emitowanych przez kasę dokumentów i w przypadku kas innych niż z elektronicznym zapisem kopii, kopii tych dokumentów na taśmie papierowej (§ 6 ust. 1 pkt 7);
• przechowują kopie dokumentów fiskalnych przez okres wymagany w ustawie oraz w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.4)) zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330) § 6 ust. 1 pkt 8.

Jak wynika z § 2 powołanego rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:

• dokumencie fiskalnym rozumie się przez to paragon fiskalny, fakturę i raport fiskalny (§ 2 pkt 1);
• paragonie fiskalnym rozumie się przez to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży (§ 2 pkt 12);
• raporcie fiskalnym (dobowym, okresowym, w tym miesięcznym, oraz rozliczeniowym) rozumie się przez to dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz sprzedaży zwolnionej od podatku (§ 2 pkt 19);

W myśl art. 112 ustawy, podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, z zastrzeżeniem art. 130d ust. 3 i art. 134 ust. 3.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy na gruncie powołanych wyżej przepisów prawa należy zatem stwierdzić, że stosownie do zapisu art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług oraz w § 6 ust. 1 pkt 8 ww. rozporządzenia, podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej są obowiązani przechowywać kopie dokumentów fiskalnych zgodnie z wymogami zawartymi w tych przepisach.

W świetle powyższego, skoro na Wnioskodawcy ciąży obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, to mając na uwadze brzmienie powołanego art. 111 ust. 3b ustawy o podatku od towarów i usług, jak również brzmienie § 5 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie kas rejestrujących Wnioskodawca będzie zobowiązany do przechowywania emitowanych przez posiadaną kasę rejestrującą wszystkich kopii dokumentów kasowych.

Należy przy tym zauważyć, że skoro stosownie do art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy, to przedmiotowy obowiązek przechowywania dotyczy de facto kopii emitowanych przez kasę rejestrującą paragonów fiskalnych. Wyjątkiem od tej zasady będzie sytuacja, gdy na żądanie osoby, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, wystawiona będzie faktura. Wówczas, stosownie do zapisu art. 106h ust. 1 ustawy, Wnioskodawca ma obowiązek przechowywania również oryginału paragonu fiskalnego wraz z kopią wystawionej faktury.

Ponadto, podatnicy są również zobowiązani do przechowywania wszystkich dokumentów w tym w szczególności faktur na podstawie cytowanego wyżej art. 112 ustawy. Tym samym, Wnioskodawca będzie również zobowiązany do przechowywania faktur związanych ze sprzedażą dokonywaną w imieniu i na rzecz będącej zleceniodawcą Agencji.

Co do kwestii będącej przedmiotem zapytania oznaczonego we wniosku nr 4 należy wskazać, co następuje.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 29a ust. 1 pkt 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 109 ust. 3 ustawy o VAT podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Powołany art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, nakłada na podatników prowadzenia ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej.

Należy zaznaczyć, iż ewidencja prowadzona w kasie rejestrującej jest niezależna od ewidencji, której prowadzenia wymagają inne przepisy, w szczególności art. 109 ust. 3 ustawy. Ewidencja prowadzona na podstawie art. 111 ustawy dotyczy bowiem części sprzedaży podatnika na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Ewidencja sprzedaży prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej spełnia wymogi zawarte w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług wyłącznie w przypadku gdy zawiera dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, tj. dane odzwierciedlające rzeczywisty przebieg transakcji.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach umowy zamierza dokonywać sprzedaży biletów w imieniu i na rzecz Agencji w zamian za określone w umowie wynagrodzenie w postaci prowizji.

Skoro zatem sprzedaż biletów będzie dokonywana przez Wnioskodawcę na rzecz i w imieniu Agencji, to u Wnioskodawcy nie wystąpi obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy, a tym samym Wnioskodawca nie ma obowiązku rozpoznawania podatku należnego z tytułu sprzedaży biletów dokonywanej w imieniu i na rzecz Agencji.

W świetle powyższego, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku uwzględniania sprzedaży biletów dokonanej w imieniu i na rzecz zleceniodawcy we własnej ewidencji sprzedaży (prowadzonej dla celów podatku od towarów i usług) oraz we własnej deklaracji VAT-7.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej