Temat interpretacji

Czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty (100%) podatku naliczonego od zakupu samochodu oraz od paliwa kupowanego do napędu przedmiotowego samochodu w trakcie jego wyłącznego przeznaczenia na odpłatne użytkowanie przez okres nie krótszy niż 6 m-cy?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2013 r. (data wpływu 9 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 października 2013 r. (data wpływu 22 października 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie samochodu oraz paliwa nabytego przez wynajmującego,
• nieprawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie paliwa nabytego przez najemcę.

UZASADNIENIE

W dniu 9 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie samochodu oraz paliwa do jego napędu. Wniosek uzupełniono w dniu 22 października 2013 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Przedmiotem prowadzonej przez Zainteresowanego działalności (przeważającej) wg kodu PKD 56.10.A jest restauracja, 55.10.Z - usługi hotelarskie oraz sklep spożywczy.

W ramach podatku od towarów i usług Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem. W najbliższym czasie Zainteresowany zamierza rozszerzyć dotychczasową działalność gospodarczą o wynajem samochodów osobowych (poniżej 3,5 tony) z kierowcą - kod PKD 49.32. oraz wynajem i dzierżawę samochodów osobowych i furgonetek, bez kierowcy - kod PKD 77.11.

Planowany zakup samochodu osobowego, który nie ma homologacji ciężarowej (auto poniżej 3,5 tony) zostanie w chwili zakupu przeznaczony na wynajem, jako - samochód do ślubu, do korzystania przez nowożeńców.

Auto będzie zadysponowane w ściśle określony sposób - oddane w odpłatne używanie na podstawie odrębnej umowy. Przeznaczenie auta do działalności polegającej na wynajmowaniu samochodów, nie będzie trwało krócej niż 6 miesięcy.

W sytuacji, gdy w lokalu restauracyjnym Zainteresowanego odbywać się będzie wesele, nowożeńcy w ramach kolejnej oferowanej przeze Wnioskodawcę usługi, będą mogli wynająć auto z kierowcą lub bez kierowcy na dowolną ilość dni w ramach zaślubin, wesela, czy podróży poślubnej.

Samochód osobowy oddany do używania w ramach umowy najmu, dzierżawy lub umowy o podobnym charakterze, będzie przeznaczony wyłącznie na wspomniane wyżej cele i będzie wykorzystywany przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Z przeprowadzonego przez Wnioskodawcę rozpoznania rynku wynika, że na dodatkowe usługi, które chce wprowadzić - wynajem samochodu osobowego w ramach różnego rodzaju imprez i uroczystości rodzinnych znajdzie Zainteresowany potencjalnych nabywców. W dotychczasowej działalności niejednokrotnie organizatorzy imprez zgłaszali się do Wnioskodawcy poszukując, firmy świadczącej takie usługi. Zainteresowany sądzi więc, że rozszerzenie swojej działalności o dodatkowe usługi będzie źródłem dochodu dla firmy oraz należnych podatków z tego tytułu.

Ponadto z pisma z dnia 18 października 2013 r. stanowiącego uzupełnienie do wniosku wynika, że:

1. zasadniczo usługa będzie uwzględniała dostarczenie pojazdu wraz z zatankowanym do pełna zbiornikiem paliwa oraz zwrotem przez najemcę pojazdu wraz z pełnym bakiem paliwa; Wnioskodawca nie wyklucza też możliwości zawarcia umów z najemcą, w ramach których paliwo może zostać wliczone w cenę usługi. Będzie to opisane w treści umowy i uwzględni ilość przejechanych kilometrów i cenę za 1 litr paliwa;
2. w sytuacji, gdy koszt paliwa będzie wliczony w cenę świadczonej usługi najmu, faktury z tytułu zakupu paliwa będą wystawiane na Wnioskodawcę;
3. faktycznym nabywcą paliwa będzie Zainteresowany - gdy dostarczy samochód najemcy wraz z pełnym bakiem. Nabywcą paliwa do tego pojazdu będzie również wynajmujący, zwracający zgodnie z umową przedmiot najmu wraz z pełnym bakiem;
4. samochód z pełnym zbiornikiem paliwa będzie przekazywany najemcy, najemca spalając paliwo w trakcie jazdy będzie musiał je sam uzupełnić;
5. zasadniczo Wnioskodawca ma i będzie miał wpływ na miejsce nabycia paliwa. Miejscem nabycia przez Zainteresowanego paliwa będzie stacja benzynowa oferująca dobrą jego jakość w korzystnej cenie i niedalekiej odległości od pojazdu. W przypadku uzupełnienia zbiornika paliwa przez najemcę Wnioskodawca nie będzie miał takiego wpływu;
6. Wnioskodawca zakłada, że paliwo dostarczone najemcy w zbiorniku wynajmowanego pojazdu zostanie wykorzystane przez niego do napędu tego pojazdu w celu przemieszczania się. Zainteresowany przyjmuje, że tylko tak i w takim celu wykorzystywane będzie paliwo w ramach umowy;
7. Sformułowanie reklamacja dotycząca nabytego paliwa w rozumieniu Wnioskodawcy może odnosić się jedynie do dostarczenia paliwa odpowiedniej jakości i w ilości wskazanej na rachunku. Zainteresowany nie zakłada pośrednictwa przy wnoszeniu i rozpatrywaniu reklamacji dotyczącej nabytego paliwa pomiędzy najemcą, który dokonuje zakupu paliwa a stacją benzynową w tym zakresie. Umowa zakłada zwrot sprawnego technicznie wynajmowanego pojazdu. Jeśli paliwo zakupione przez najemcę będzie złej jakości i uszkodzi pojazd, to roszczenia z tytułu określa umowa;
8. opłaty za paliwo do wynajmowanego pojazdu Wnioskodawca uiszcza dostarczając najemcy pojazd wraz z pełnym zbiornikiem. Najemca ponosi opłaty za paliwo w związku z jego zużyciem w toku eksploatacji (przemieszczania się pojazdu i spalania go) zwracając pojazd zgodnie z umową również z pełnym zbiornikiem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty (100%) podatku naliczonego od zakupu samochodu oraz od paliwa kupowanego do napędu przedmiotowego samochodu w trakcie jego wyłącznego przeznaczenia na odpłatne użytkowanie przez okres nie krótszy niż 6 m-cy...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz w myśl art. 3 ust. 1 i art. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów usług oraz o transporcie drogowym - obowiązującej również do końca roku 2013 - podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupu samochodu osobowego oraz paliwa do napędu takiego samochodu - w przypadku, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Rozszerzając przedmiot działalności gospodarczej o wynajem i dzierżawę samochodów osobowych i furgonetek kod PKD 77.11 oraz wynajem samochodów osobowych z kierowcą kod PKD 49.32 i pojazd ten zostanie oddany w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze i pojazd ten będzie przeznaczony wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy, wówczas będzie przysługiwało mi prawo do pełnego obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od nabycie takiego pojazdu oraz paliwa do napędu tego pojazdu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• prawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie samochodu oraz paliwa nabytego przez wynajmującego,
• nieprawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie paliwa nabytego przez najemcę.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W art. 88 ust. 3a ustawy, ustawodawca wskazał katalog przypadków, w których faktury VAT nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Dotyczy to sytuacji, gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
   1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
   2. w których kwota podatku wykazana na oryginale faktury lub faktury korygującej jest różna od kwoty wykazanej na kopii;
2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
3. wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą tę samą sprzedaż;
4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
   1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,
   2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
   3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności;
5. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
6. zaświadczenie, o którym mowa w art. 86 ust. 5, zawiera informacje niezgodne ze stanem faktycznym,
7. wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze w części dotyczącej tych czynności.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym, związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. Jeśli podatnik zamierza przeznaczyć dane towary lub usługi na cele działalności opodatkowanej, to jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów i usług (choćby przed zrealizowaniem prawa do odliczenia, towary bądź usługi nie zostały jeszcze spożytkowane na cele działalności opodatkowanej).

Istotna jest intencja nabycia jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wskazać należy, że do dnia 31 grudnia 2010 r. zasady odliczenia podatku VAT od nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., kwestie dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów regulują przepisy ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz.U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

I tak, w myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ww. ustawy nowelizującej, przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Stosownie do art. 3 ust. 3 ww. ustawy nowelizującej, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Z wyżej powołanego przepisu art. 3 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, których dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 3,5 tony, wykorzystywanych w celach prowadzonej działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

Jednak, w myśl art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, przepis ust. 1 tego artykułu nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Sformułowanie zawarte w powyższym zacytowanym przepisie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, dotyczące przedmiotu działalności podatnika nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym, lecz w sensie zadysponowania konkretnym samochodem w pewien określony sposób.

W kontekście ww. przepisu przedmiot działalności gospodarczej w tym przypadku jest związany jednocześnie z wynajmem/dzierżawą konkretnych samochodów ze względu na użycie w nim wyrazu tych, przy czym najem/dzierżawa samochodów jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie.

Zatem zaistnienie przesłanki w postaci prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wynajmu/dzierżawy samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze nie jest wystarczające do nabycia prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. samochodów i pojazdów. Bowiem do nabycia tego uprawnienia niezbędne jest zaistnienie drugiej przesłanki w postaci przeznaczenia danego samochodu do wynajmu/dzierżawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, której przedmiotem jest restauracja, usługi hotelarskie oraz sklep spożywczy. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem. W najbliższym czasie Zainteresowany zamierza rozszerzyć dotychczasową działalność gospodarczą o wynajem samochodów osobowych poniżej 3,5 tony z kierowcą oraz wynajem i dzierżawę samochodów osobowych i furgonetek bez kierowcy. Planowany zakup samochodu osobowego, który nie ma homologacji ciężarowej (auto poniżej 3,5 tony) zostanie w chwili zakupu przeznaczony na wynajem, jako samochód do ślubu, do korzystania przez nowożeńców. Auto będzie zadysponowane w ściśle określony sposób, tj. oddane w odpłatne używanie na podstawie odrębnej umowy. Przeznaczenie auta do działalności polegającej na wynajmowaniu samochodów, nie będzie trwało krócej niż 6 miesięcy. W sytuacji, gdy w lokalu restauracyjnym Zainteresowanego odbywać się będzie wesele, nowożeńcy w ramach kolejnej oferowanej przeze Wnioskodawcę usługi, będą mogli wynająć auto z kierowcą lub bez kierowcy na dowolną ilość dni w ramach zaślubin, wesela, czy podróży poślubnej. Samochód osobowy oddany do używania w ramach umowy najmu, dzierżawy lub umowy o podobnym charakterze, będzie przeznaczony wyłącznie na wspomniane wyżej cele i będzie wykorzystywane przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego (100%) z faktur dokumentujących nabycie samochodu oraz paliwa do jego napędu.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan prawny oraz opis sprawy należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca nabyty ww. samochód przeznacza wyłącznie na cele wynajmu przez okres co najmniej 6 miesięcy w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej w tym zakresie, zatem Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktury VAT dokumentującej nabycie tego samochodu, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zw. z art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej.

Natomiast w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakupione paliwo do napędu ww. samochodu stwierdzić należy co następuje.

W niniejszej sprawie aby ocenić czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia paliw do napędu samochodu osobowego oddanego w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dokonać należy oceny charakteru transakcji pomiędzy Wnioskodawcą a najemcą samochodu.

Z opisu sprawy wynika, że usługa wynajmu samochodu będzie uwzględniała zasadniczo dostarczenie pojazdu wraz z zatankowanym do pełna zbiornikiem paliwa oraz zwrotem przez najemcę pojazdu wraz z pełnym bakiem paliwa. Wnioskodawca nie wyklucza też możliwości zawarcia umów z najemcą, w ramach których paliwo może zostać wliczone w cenę usługi. Będzie to opisane w treści umowy i uwzględni ilość przejechanych kilometrów i cenę za 1 litr paliwa. W sytuacji, gdy koszt paliwa będzie wliczony w cenę świadczonej usługi najmu, faktury z tytułu zakupu paliwa będą wystawiana na Wnioskodawcę. Faktycznym nabywcą paliwa będzie Zainteresowany - gdy dostarczy samochód najemcy wraz z pełnym bakiem. Nabywcą paliwa do tego pojazdu będzie również wynajmujący, zwracający zgodnie z umową przedmiot najmu wraz z pełnym bakiem. Samochód z pełnym zbiornikiem paliwa będzie przekazywany najemcy, najemca spalając paliwo w trakcie jazdy będzie musiał je sam uzupełnić. Zasadniczo Wnioskodawca ma i będzie miał wpływ na miejsce nabycia paliwa. Miejscem nabycia przez Zainteresowanego paliwa będzie stacja benzynowa oferująca dobrą jego jakość w korzystnej cenie i niedalekiej odległości od pojazdu. W przypadku uzupełnienia zbiornika paliwa przez najemcę Zainteresowany nie będzie miał takiego wpływu. Wnioskodawca zakłada, że paliwo dostarczone najemcy w zbiorniku wynajmowanego pojazdu zostanie wykorzystane przez niego do napędu tego pojazdu w celu przemieszczania się. Zainteresowany przyjmuje, że tylko tak i w takim celu wykorzystywane będzie paliwo w ramach umowy. Najemca ponosi opłaty za paliwo w związku z jego zużyciem w toku eksploatacji (przemieszczania się pojazdu i spalania go) zwracając pojazd zgodnie z umową również z pełnym zbiornikiem.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie.

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (). Przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Należy zauważyć, że w określeniu jak właściciel zawiera się możliwość uznania za dostawę owego faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. Podkreślenia wymaga, że dostawa, w rozumieniu ustawy o VAT, nie może być utożsamiana z dostawą w rozumieniu Kodeksu cywilnego. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług dostawa oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem. Zauważyć należy również, że dostawa w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie wiąże się z przeniesieniem własności towarów.

Ponadto w myśl art. 2 pkt 22 ustawy, pod pojęciem sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W kontekście powyższych rozważań, warto wskazać wyrok TSUE z dnia 6 lutego 2003 r. w sprawie C-185/01 (Auto Lease Holland BV). W sprawie tej Podatnik, będący firmą leasingową oferował swoim klientom usługę zarządzania zakupami paliwa do samochodów będących przedmiotem leasingu. W ramach usługi podatnik udostępniał klientom karty kredytowe wystawione na siebie. Klienci dokonywali płatności ryczałtowych w ciągu roku. Na zakończenie roku następowało rozliczenie końcowe, na podstawie którego klienci obciążani byli rzeczywistymi kosztami paliwa. Faktury za paliwo wystawiane były przez stacje benzynowe na Podatnika, który ujmował te koszty na fakturze za usługi leasingu wystawiane klientom.

Trybunał zauważył, że dostawa towarów nie odwołuje się do przeniesienia własności zgodnie z procedurami określonymi w stosownym prawie krajowym, lecz obejmuje wszelkie przeniesienie majątku rzeczowego przez jedną stronę, które uprawnia drugą stronę w rzeczywistości do dysponowania nim tak, jakby ta strona była właścicielem tego majątku. Cel VI Dyrektywy może być zagrożony, jeśli warunki wystąpienia dostawy towarów - będącej jedną z trzech transakcji opodatkowanych - różniłyby się w poszczególnych Państwach Członkowskich, jak to ma miejsce w przypadku warunków regulujących przeniesienie własności w prawie cywilnym. W konsekwencji, aby odpowiedzieć na przekazane pytanie, konieczne jest ustalenie, na rzecz kogo - leasingodawcy czy leasingobiorcy - spółki naftowe przenosiły, w postępowaniu głównym, to prawo do rzeczywistego dysponowania towarem jak właściciel. Nie podlega sporowi, że leasingobiorca ma prawo do dysponowania paliwem tak, jakby był on jego właścicielem. Otrzymuje on paliwo bezpośrednio na stacjach benzynowych, a Auto nie ma w żadnym momencie prawa do decydowania, w jaki sposób to paliwo ma zostać zużyte i w jakim celu. Argument, iż paliwo jest dostarczane Auto, biorąc pod uwagę, że leasingobiorca nabywa paliwo w imieniu i na koszt tej spółki, która ponosi z góry koszt tego towaru, nie może być przyjęty.

W analizowanej sprawie możliwe będą jak wskazał Zainteresowany dwie sytuacje, tj. gdy nabywcą paliwa będzie Wnioskodawca jako wynajmujący, udostępniając samochód z pełnym bakiem oraz gdy nabywcą paliwa będzie najemca.

W niniejszej sprawie istotnym jest więc ustalenie kto w konsekwencji nabywa prawo do rozporządzania nabytym towarem (paliwem). W pierwszej sytuacji niewątpliwie prawo to nabywa Wnioskodawca i w związku z tym dochodzi do dostawy paliwa przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahentów. Natomiast w sytuacji drugiej Wnioskodawca nie dokonuje dostawy paliwa na rzecz swoich kontrahentów, w okresie faktycznego wynajmu samochodu, gdyż paliwo to jest przekazywane bezpośrednio pomiędzy stacją paliw a podmiotami wynajmującymi samochód. Tym samym Zainteresowany ani przez moment nie dysponuje paliwem jak właściciel z tego też względu nie może przekazać tego prawa (odsprzedać paliwa) na swych kontrahentów. W konsekwencji, skoro nie dochodzi do dostawy paliwa przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahentów ten element transakcji jako taki nie powinien być opodatkowany, a tym samym wykazany na fakturze, niezależnie od tego czy występuje samodzielnie, czy też jako element składowy świadczenia głównego jakim jest wynajem samochodów.

Zatem w odniesieniu do sytuacji, gdy wynajmowane samochody faktycznie są oddane w odpłatne użytkowanie i Wnioskodawca dokonuje zakupu paliwa do wynajmowanego samochodu, decydując o ilości, jakości i czasie zakupu, kierując się ogólną zasadą wynikającą z art. 86 ust. 1 ustawy, należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury za paliwo do napędu tych samochodów, z uwagi na fakt, że Zainteresowany dysponuje zakupionym paliwem jak właściciel (jest nabywcą towaru). Natomiast w sytuacji gdy samochody są oddane w odpłatne użytkowanie, ale to najemcy dokonują zakupu paliwa do wynajmowanych samochodów, decydując o ilości, jakości i czasie zakupu, należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej zakup paliwa do tego samochodu, z uwagi na fakt, że Zainteresowany nie dysponuje przedmiotowym paliwem jak właściciel - nie jest nabywcą towaru, pomimo iż przewidziany przepisem art. 4 ustawy nowelizującej, zakaz odliczania podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, dotyczy tylko tych paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, które wykorzystywane są do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 (tj. pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony), a przedmiotowy samochód w okresie gdy jest przedmiotem najmu korzysta z wyłączenia z tej grupy pojazdów poprzez spełnienie przesłanek zawartych w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej.

Obowiązek udokumentowania fakturą sprzedaży dokonanej przez podatnika podatku od towarów i usług wynika z art. 106 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W celu rzetelnego odzwierciedlenia w wystawianym dokumencie zaistniałego zdarzenia gospodarczego niniejszy przepis nakłada na podatnika (sprzedawcę) obowiązek uwzględnienia przede wszystkim daty dokonania sprzedaży, ceny, stawki podatku, podstawy opodatkowania, a także, co istotne w niniejszej sprawie - danych podatnika - wystawcy faktury oraz nabywcy towaru lub usługi. Faktury są bowiem dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Pełnią szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

W rezultacie łącznej analizy regulacji zawartych w art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług, który stanowi, że termin sprzedaży należy rozumieć m.in. jako odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju oraz w art. 7 ust. 1 tej ustawy określającej dostawę towarów jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel () stwierdzić należy, że podatnik dokumentując czynność dostawy towarów poprzez wystawienie faktury VAT zobowiązany jest do umieszczenia danych faktycznego nabywcy towarów tzn. takiego, na którego przenoszone jest prawo do rozporządzania towarem jak właściciel.

Tym samym, z uwagi na treść art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy, Zainteresowanemu nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z wystawionych na niego faktur dokumentujących zakup paliwa zużywanego przez najemców, ponieważ nie dokumentują one rzeczywistych czynności dokonanych na jego rzecz.

Zatem udzielając odpowiedzi na sformułowane we wniosku pytanie stwierdzić należy, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty (100%) podatku naliczonego od zakupu samochodu oraz od paliwa kupowanego do napędu samochodu w trakcie jego wyłącznego przeznaczenia na odpłatne użytkowanie przez okres nie krótszy niż 6 m-cy, o ile paliwo do napędu wynajmowanego samochodu będzie nabywane bezpośrednio przez Zainteresowanego (wynajmującego).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 3 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu