Temat interpretacji

Podstawa opodatkowania z tytułu obrotu walutami.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku sygnowanym datą 30 lipca 2012 r. (data wpływu 1 października 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 grudnia 2012 r. (data wpływu 18 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia obrotu z tytułu wymiany walut jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia obrotu z tytułu wymiany walut. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 12 grudnia 2012 r. (data wpływu 18 grudnia 2012 r.) o pytanie przyporządkowane do stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Jedną z form przedmiotu działalności Spółki jest prowadzenie kantoru, w którym odbywa się sprzedaż walut. Usługi pośrednictwa finansowego są zwolnione od podatku od towarów i usług. W rozliczeniach w zakresie świadczenia usług wymiany walut Spółka traktuje cały obrót całą uzyskaną kwotę od nabywcy. Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania w podatku od towarów i usług jest obrót, z zastrzeżeniem art. 30. Art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy stanowi, że podstawą opodatkowania czynności maklerskich, wynikających z zarządzania funduszami powierniczymi, czynności wynikające z umów agencyjnych, zlecenie, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla prowadzących przedsiębiorstwa maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzenia za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku. Z wykładni art. 30 ust. 1 pkt 4 w związku z art. 29 ust. 1 ustawy wynika, że transakcje obrotu walutami, w których nie są naliczane żadne opłaty ani też prowizje, podstawę opodatkowania stanowi zrealizowany wynik (zysk brutto), przy uwzględnieniu ceny nabycia walut przez Spółkę od nabywcy w danym okresie. Wnioskodawca ma wątpliwości, czy wobec tego świadczeniem usług wymiany walut jest uzyskana marża, czyli wynik na transakcjach uzyskanych w danym okresie, czy też uzyskana cała kwota należna od nabywcy, jak Spółka dotychczas rozliczała. Według Spółki podstawą opodatkowania w odniesieniu do świadczonych usług jest wynagrodzenie, jakie Spółka otrzymuje od nabywcy. Przy świadczeniu usług wymiany walut obrót, jest to różnica pomiędzy ceną zakupu a ceną sprzedaży danej waluty obcej. Przy sprzedaży walut nie są naliczane opłaty ani też prowizje, w stosunku do których ogólny wynik stanowi podstawę opodatkowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Dotyczy ustalenia udziału rocznego obrotu do wyliczenia udziału sprzedaży opodatkowanej w sprzedaży ogółem.

Co jest obrotem przy prowadzeniu działalności kantorowej polegającej wyłącznie na pośrednictwie zakupu i sprzedaży walut, czy uzyskana marża, wynik jaki uzyskany jest, czy też cała należna kwota od nabywcy...

Zdaniem Wnioskodawcy, obrotem z tytułu wymiany walut jest uzyskana marża, która stanowi wynagrodzenie, a nie cały uzyskany obrót.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel () art. 7 ust. 1 ustawy.

Ponadto, art. 8 ust. 1 ustawy określa, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, iż działalność kantorowa została uregulowana w ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. Prawo dewizowe (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 826). W art. 2 ust. 1 pkt 19 ww. ustawy prawo dewizowe ustawodawca postanowił, iż działalnością kantorową jest regulowana działalność gospodarcza polegająca na kupnie i sprzedaży wartości dewizowych oraz pośrednictwie w ich kupnie i sprzedaży.

W świetle z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z kolei z art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy wynika, iż podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami inwestycyjnymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 3.

Z opisu sprawy wynika, iż jedną z form przedmiotu działalności Spółki jest prowadzenie kantoru, w którym odbywa się sprzedaż walut. Przy sprzedaży walut nie są naliczane opłaty ani też prowizje, w stosunku do których ogólny wynik stanowi podstawę opodatkowania.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy wobec tego obrotem z tytułu świadczenia usług wymiany walut (pośrednictwo przy zakupie i sprzedaży walut) jest uzyskana marża, czyli wynik na transakcjach uzyskanych w danym okresie, czy też uzyskana cała kwota należna od nabywcy.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera szczególnego przepisu, który określałby wprost podstawę opodatkowania dla usług polegających na wymianie walut, na pośrednictwie w ich sprzedaży.

Natomiast kwestia ta była przedmiotem rozstrzygnięcia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku w sprawie C-172/96 First National Bank of Chicago TSUE orzekł, że w przypadku transakcji wymiany walutowej, kiedy bank nie pobiera opłat ani prowizji, podstawę opodatkowania stanowi ogólny wynik transakcji usługodawcy w danym okresie.

Uwzględniając powyższe przepisy, podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest ogólny dodatni wynik transakcji w danym okresie z tytułu transakcji zakupu i sprzedaży walut. Wobec powyższego, obrót z tytułu świadczenia usług wymiany walut to różnica pomiędzy ceną zakupu, a ceną sprzedaży danej waluty obcej.

Reasumując, obrotem przy prowadzeniu działalności kantorowej polegającej wyłącznie na pośrednictwie zakupu i sprzedaży walut, jest uzyskana marża, czyli różnica pomiędzy ceną zakupu, a ceną sprzedaży danej waluty obcej.

Dodatkowo tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Spółki, co do której przedstawione zostało własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej w wydanej interpretacji rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 429 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu