Temat interpretacji

opodatkowania czynności przekazania niezabudowanych działek gruntowych

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 10.01.2012 r. (data wpływu 13.01.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazania niezabudowanych działek gruntowych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13.01.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podatkowania czynności przekazania niezabudowanych działek gruntowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. jest podatnikiem podatku od osób prawnych oraz podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka będzie prowadziła działalność deweloperską oraz sprzedaż niezabudowanych działek przeznaczonych pod zabudowę domami mieszkalnymi.

Firma K. w dniu 06.06.2007 r. nabyła w formie aktu notarialnego nieruchomość gruntową, od której nie odliczyła podatku od towarów i usług, gdyż nieruchomość nabyta była od osób fizycznych nie będących podatnikami VAT czynnymi. W związku z powyższym firma nie otrzymała faktury dokumentującej nabycie nieruchomości. Spółka zakupiony grunt podzieliła na mniejsze działki i w drodze decyzji administracyjnej z dnia 14.03.2011 r. przekazała nieodpłatnie Gminie grunty o powierzchni 0,2677 ha, które zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego i ww. decyzją mają stanowić gminne drogi dojazdowe do pozostałych działek spółki jak i innych właścicieli oraz poszerzą już istniejącą drogę gminną. Wnioskodawca zgodnie z operatem szacunkowym wycenił przekazane działki na kwotę 216.526 złotych. Spółka planuje zawarcie porozumienia z gminą, w którym zrzeknie się roszczeń o odszkodowanie za ww. działki drogowe a gmina zobowiąże się do przyspieszenia terminu wykonania prac związanych z budową infrastruktury, które zgodnie z obowiązującym prawem są obowiązkiem władz lokalnych wynika to z ustaw i rozporządzeń m. in. z art. 3 ust. 1 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. 2006 Nr 123 poz. 858) i ustawy o drogach publicznych z 21 marca 1985 z póź. zm. Firma K. nie będzie miała żadnego wpływu na wartość prac, które gmina wykona na działkach przekazanych nieodpłatnie ale określa się, że będzie wyższa od kwoty przekazanych gruntów. Gmina na przekazanym gruncie wykona prace polegające na wycince drzew, wykonaniu tymczasowej nawierzchni i odcinka sieci wodociągowej. Zbudowana infrastruktura nie będzie wpływała swym oddziaływaniem jedynie na działki należące do spółki ale także będzie służyła innym mieszkańcom ponieważ zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego droga ma prowadzić do pozostałych działek, które obecnie korzystają z dróg tymczasowych, a następnie łączyć się będą z inną drogą gminną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego nieodpłatne przekazanie działek będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług od wartości określonej w operacie szacunkowym...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Przekazanie na rzecz Gminy przez Spółkę gruntów przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod drogi gminne nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), gdzie przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności: wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

W przedstawionym stanie faktycznym zostały spełnione dwie przesłanki:

• przekazanie miało charakter nieodpłatny

• podatnikowi przy zakupie nie przysługiwało odliczenie podatku naliczonego

Spółka nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie, gdyż strona sprzedająca była osobą fizyczną niebędącą czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Ponadto Spółka ma zamiar zrzec się odszkodowania w związku z tym nie ma podstaw do naliczenia podatku VAT należnego od wartości przekazanych działek określonych w operacie szacunkowym to jest kwoty 216,526 złotych, gdyż kwota ta nie zostanie nigdy przekazana na poczet odszkodowania wg. porozumienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne. Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m. in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, "Mienie", "Komentarz do art. 44-553 Kodeksu cywilnego", Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Piasecki Kazimierz, "Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz", Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 2 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Z przytoczonych przepisów wynika, iż - co do zasady opodatkowaniu podlegają czynności odpłatne, przy czym nie wynika z nich, że odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową - zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszaną - zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub świadczącego usługę.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Zatem, czynnikiem decydującym o tym, czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest określenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Wystąpić więc musi bezpośredni i niezbędny związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami i jednocześnie wynagrodzenie to może być wyrażone w pieniądzu.

Zgodnie z art. 61 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z dnia 27 marca 2003 r. (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z póź. zm.) wydanie decyzji o warunkach zabudowy jest możliwe jedynie w przypadku łącznego spełnienia wskazanych w przepisie warunków. Jednym z wspomnianych warunków jest przewidziany w ust. 1 pkt 2 ww. art. dostęp terenu do drogi publicznej.

Szczegółowe obowiązki dotyczące dróg dojazdowych do nieruchomości regulowane są jednak zapisami ustawy Prawo budowlane z dnia 7 lipca 1994 r. (Dz. U. z 2010 Nr 243, poz. 1623 z poź. zm.). Zgodnie z art. 34 wskazanej ustawy projekt budowlany powinien zawierać m. n. oświadczenie właściwego zarządcy drogi o możliwości połączenia działki z drogą publiczną zgodnie z przepisami o drogach publicznych. Zatem to do obowiązków inwestora przedkładającego projekt budowlany należy wskazanie usytuowania i wykonanie układów komunikacyjnych związanych z planowaną inwestycją.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka nabyła w formie aktu notarialnego nieruchomość gruntową, od której nie odliczyła podatku od towarów i usług, gdyż nieruchomość nabyta była od osób fizycznych nie będących podatnikami VAT czynnymi. W związku z powyższym firma nie otrzymała faktury dokumentującej nabycie nieruchomości. Spółka zakupiony grunt podzieliła na mniejsze działki i w drodze decyzji administracyjnej przekazała nieodpłatnie Gminie grunty o powierzchni 0,2677 ha, które zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego i ww. decyzją mają stanowić gminne drogi dojazdowe do pozostałych działek spółki jak i innych właścicieli oraz poszerzą już istniejącą drogę gminną. Wnioskodawca zgodnie z operatem szacunkowym wycenił przekazane działki na kwotę 216.526 złotych. Spółka planuje zawarcie porozumienia z gminą, w którym zrzeknie się roszczeń o odszkodowanie za ww. działki drogowe a gmina zobowiąże się do przyspieszenia terminu wykonania prac związanych z budową infrastruktury, które zgodnie z obowiązującym prawem są obowiązkiem władz lokalnych wynika to z ustaw i rozporządzeń m. in. z art. 3 ust. 1 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. 2006 Nr 123 poz. 858) i ustawy o drogach publicznych z 21 marca 1985 z póź. zm.

W tak przedstawionej sytuacji nie można jednak zgodzić się z Wnioskodawcą jakoby przekazanie przedmiotowych działek miało nastąpić nieodpłatnie. W niniejszej sprawie istnieje bezpośrednia i jasno sprecyzowana korzyść po stronie Spółki - dostawcy towaru w postaci przekazywanego gruntu. Jak wynika z przedstawionych przepisów do obowiązków developera ubiegającego się o pozwolenie na budowę należy zapewnienie komunikacji z drogą publiczną tj. dróg dojazdowych do oferowanych przez siebie nieruchomości. Wnioskodawca nawet zrzekając się odszkodowania w formie pieniężnej ponosi wymierną korzyść w postaci przerzucenia obowiązku zapewnienia komunikacji nieruchomości z drogą publiczną na gminę. Przenosząc własność nieruchomości na podmiot będący zarządca dróg gminnych Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pokrywania kosztów budowy infrastruktury drogowej. Jak wskazuje sama Spółka nie będzie miała ona żadnego wpływu na wartość prac, które gmina wykona na przekazanych działkach ale określa się, że będzie wyższa od kwoty przekazanych gruntów.

Przenosząc powyższe na grunt ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, iż opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają, co do zasady, transakcje odpłatne. W przedmiotowej sprawie, przekazanie gruntu będzie miało właśnie odpłatny charakter, przez co tut. Organ rozumie korzyść wynikającą z zapewnienia komunikacji z drogą publiczną (którą w ramach swej pierwotnej działalności winien zapewnić Wnioskodawca). Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług odpłatności (zapłaty) nie można utożsamiać wyłącznie ze świadczeniem pieniężnym. Wynagrodzenie może bowiem przybrać formę konkretnej, wymiernej korzyści po stronie dokonującego dostawy.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie zastosowania nie znajdzie przywołany przez Wnioskodawcę art. 7 ust. 2 pkt 2. Dokonywane przez Spółkę czynność należy rozpatrywać w oparciu o przepisu art. 7 ust. 1 jako odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż przekazanie na rzecz gminy gruntów przeznaczonych pod drogi gminne nie podlega opodatkowaniu należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie