Temat interpretacji

Opodatkowanie nieodpłatnych wydań towarów, gdy jednostkowy koszt wytworzenia lub cena nabycia tych towarów jest niższa niż 10 zł;

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 09.06.2011 r. (data wpływu 13.06.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnych wydań towarów, gdy jednostkowy koszt wytworzenia lub cena nabycia tych towarów jest niższa niż 10 zł - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13.06.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnych wydań towarów, gdy jednostkowy koszt wytworzenia lub cena nabycia tych towarów jest niższa niż 10 zł .

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka S.A. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) specjalizuje się w produkcji, sprzedaży i dystrybucji mydeł, detergentów, wyrobów toaletowych oraz chemii gospodarczej. Spółka w ramach prowadzonej działalności marketingowej podejmuje szereg działań polegających m.in. na nieodpłatnym wydaniu towarów, które produkuje lub dystrybuuje. Działania Spółki mają na celu zapoznanie klientów z szeroką gamą produktów Spółki, a także zachęcenie ich do kupna produktów. W konsekwencji działania marketingowe Spółki mają przyczynić się do zwiększenia zainteresowania towarami produkowanymi przez Wnioskodawcę, a co za tym idzie do zwiększenia sprzedaży.

W związku z powyższym, przedstawiciele handlowi w imieniu Spółki przekazują nieodpłatnie towary Spółki m.in.:

• sieciom handlowym (tzw. handel nowoczesny),

• średnim i małym przedsiębiorstwom handlowym (tj. hurtowniom i sklepom, tzw. handel tradycyjny).

W szczególności, Spółka przekazuje swoim kontrahentom towary własne, których jednostkowy koszt wytworzenia lub cena nabycia nie jest wyższa niż 10 zł (netto), m.in. proszki, mydła, płyny do płukania tkanin, żele pod prysznic itp. Spółka przekazuje niekiedy jednemu podmiotowi więcej niż po jednej sztuce ww. produktów. W związku z tym, Spółka nie wyklucza sytuacji, gdy przekazywane towary ze względów transportowych będą umieszczone w opakowaniu zbiorczym (np. w kartonie).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w stanie faktycznym przedstawionym powyżej dokonywanie przez Spółkę nieodpłatnych wydań towarów, gdy jednostkowy koszt wytworzenia lub cena nabycia tych towarów nie jest wyższa niż 10 zł, należy traktować jako przekazanie prezentów o małej wartości zgodnie z art. 7 ust. 3 i 4 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535, dalej: ustawa o VAT), nawet jeżeli jednemu podmiotowi przekazane zostanie więcej niż jedna sztuka danego produktu...

Zdaniem Wnioskodawcy:

W opinii Spółki przedstawione w powyższym stanie faktycznym nieodpłatne wydania towarów, które są przez nią produkowane lub dystrybuowane, gdy jednostkowy koszt wytworzenia lub ich cena nie jest wyższa niż 10 zł, również wówczas gdy jednemu podmiotowi przekazane zostanie więcej niż jedna sztuka danego produktu, należy uznać jako przekazanie prezentów o małej wartości zgodnie z art. 7 ust. 3 i 4 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Spółki

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W świetle art. 7 ust. 2 ustawy o VAT czynnością traktowaną na równi z dostawą towarów jest nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Jednocześnie z treści art. 7 ust. 3 ustawy wynika iż art. 7 ust. 2 ustawy o VAT nie stosuje się, gdy podatnik będzie przekazywał drukowane materiały reklamowe i informacyjne oraz próbki lub prezenty o małej wartości. Zatem takich przekazań w świetle ustawy o nie uznaje się za dostawę towarów.

Dodatkowo w art. 7 ust. 4 ustawy o VAT ustawodawca przedstawił definicję legalną pojęcia prezenty o małej wartości, przez które należy rozumieć przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób,
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazanie jednej osobie towarów nie podlega opodatkowaniu, jeżeli jednostkowa cena netto nabycia tego towaru lub jednostkowy koszt jego wytworzenia (określone w momencie przekazywania towaru) nie jest wyższy niż 10 zł lub mieści się w przedziale od 10,01 zł do 100 zł pod warunkiem prowadzenia dodatkowej ewidencji osób obdarowanych.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, Spółka przekazuje swoim kontrahentom towary własne, których jednostkowy koszt wytworzenia lub cena nabycia nie jest wyższa niż 10 zł. Czasem zdarza się, że nieodpłatne wydanie dokonywane na rzecz jednego podmiotu obejmuje więcej niż jedną sztukę towaru. W związku z tym Spółka ze względów transportowych umieszcza wspomniane towary w opakowaniach zbiorczych, np. w kartonie i w takiej postaci przekazuje kontrahentom.

Zdaniem Spółki w świetle art. 7 ust. 3 w związku z art. 7 ust. 4 ustawy o VAT nieodpłatne przekazanie towarów, których jednostkowy koszt wytworzenia lub cena nabycia nie jest wyższa niż 10 zł, nie podlega opodatkowaniu VAT, nawet w sytuacji, gdy jeden podmiot otrzymałby więcej niż jedną sztukę towaru a ze względów transportowych przekazywane towary byłby umieszczone w opakowaniu zbiorczym. Za tym stanowiskiem przemawia wykładnia literalna i celowościowa przepisów art. 7 ust. 3 i 4 ustawy o VAT.

Wykładnia literalna

W pierwszej kolejności należy podkreślić, że literalna wykładnia przepisu art. 7 ust. 4 ustawy o VAT wskazuje, że ustawodawca definiując pojęcie prezentu o małej wartości przedstawił dwie alternatywne sytuacje, gdy przekazywane towary powinno się uznawać za takie prezenty, tj.:

1. łączna wartość przekazanego towaru w roku podatkowym nie może przekroczyć kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób albo
2. cena nabycia towaru lub jednostkowy koszt jego wytworzenia nie przekraczają 10 zł.

Ustawodawca konstruując ww. przepis nie posłużył się żadnym pojęciem sugerującym, że podatnik musi spełnić łącznie ww. przesłanki, aby uznać jego nieodpłatne wydania za prezenty o małej wartości.

Podobne stanowisko zawiera interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 1 grudnia 2010 r. IPPP3/443-898/10-4/SM), w której organ potwierdził stanowisko wnioskodawcy, że: analiza językowa przepisu ust. 4 art. 7 ustawy o VAT nie pozwala na stwierdzenie, iż zamiarem ustawodawcy było połączenie obu dyspozycji i tym samym określenie prezentów o małej wartości poprzez dwie przesłanki, których łączne wypełnienie pozwala na zdefiniowanie prezentu jako prezentu małej wartości. Ustawodawca, zmierzając bowiem do ustalenia kilku przesłanek wspólnie będących warunkiem zastosowania danej regulacji używa do tego celu odpowiednich łączników albo słowa łącznie lub jego synonimów. (...) W cytowanym powyżej art. 7 ustawy o VAT takie stwierdzenia nie zostały użyte. Oznacza to, że literalne brzmienie analizowanego przepisu prowadzi do wniosku, iż wskazanych przesłanek nie należy rozpatrywać łącznie jako części składowych jednego warunku wyłączenia dokonywanych wydań z opodatkowania VAT. Ponadto Spółka analizując przepis art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT chciałaby zwrócić uwagę na pojęcie jednostkowa. W opinii Spółki to pojęcie powinno rozumieć się w ten sposób, że cenę nabycia lub koszt wytworzenia należy odnosić do pojedynczego towaru wydawanego nieodpłatnie, nawet gdy Spółka ze względów transportowych będzie wydawała towary w opakowaniu zbiorczym.

Według definicji zawartej w Słowniku PWN (http://sjp.pwn.pl/słownik/) jednostkowy oznacza odniesienie do pojedynczej rzeczy. Natomiast według definicji ze Słownika PWN Biznes (http://biznes..pwn.pl/) koszt jednostkowy to koszt całkowity przypadający na jednostkę produkcji.

Takie rozumienie pojęcia jednostkowy potwierdził również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 19 czerwca 2008 r. (znak IPPP2/443-385/08/MS).

Dodatkowo należy podkreślić, że ustawodawca zdefiniował prezenty o małej wartości jako towary przekazywane przez podatnika jednej osobie. Ustawodawca nie wskazał jednakże kogo należy rozumieć pod sformułowaniem jedna osoba. W związku z tym za jedną osobę należy uznawać zarówno osobę fizyczną, osobę prawną jak i jednostkę organizacyjną, która nie posiada osobowości prawnej. Takie stanowisko zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 7 lipca 2009 r. (znak IPPP2/443-510/09-2/AS), w której organ uznał, że: odnośnie kwestii dotyczącej podmiotów, którym wręczane są prezenty o małej wartości, organ podatkowy stwierdza, iż jest to nieistotne kogo Spółka obdarowuje przedmiotowymi prezentami dołączonymi do czasopism.

Zatem w przypadku przekazywania bez wynagrodzenia przez Spółkę swoim kontrahentom towaru, który Spółka produkuje lub dystrybuuje i którego koszt wytworzenia lub cena jednostkowa nie przewyższa kwoty 10 zł, to takie wydanie nie podlega opodatkowaniu.

Wykładnia celowościowa

Jak wskazano powyżej, zdaniem Spółki, ustawodawca wyodrębnił dwie alternatywne sytuacje, gdy przekazywane towary powinno się uznawać za prezenty o małej wartości. Można w związku z tym uznać, że celem ustawodawcy było wprowadzenie i utrzymanie wyłączenia spod opodatkowania nieodpłatnych wydań towarów, których jednostkowa cena jest niewielka, a w konsekwencji konsumpcja związana z takimi towarami jest znikoma.

Należy podkreślić, że sytuacje wskazane w art. 7 ust. 4 ustawy o VAT są niezależne od siebie. W związku z tym jeśli podatnik spełni przesłanki do zastosowania któregokolwiek z wymienionych przypadków dokonywane przez niego wydania bez wynagrodzenia nie będą podlegały opodatkowaniu VAT.

Podobne stanowisko zostało potwierdzone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w indywidualnej interpretacji z 1 grudnia 2010 r. (znak IPPP3/443-898/10-4/SM) Spełnienie zatem którejkolwiek z powyżej wskazanych przesłanek pozwala na nieopodatkowywanie nieodpłatnych wydań. Uznać więc należy, że konstrukcja przewidziana w art. 7 ust. 4 pkt 2 zakłada, że jeżeli wartość jednostkowa wydawanego towaru nie przekracza 10 zł, jego wydanie nie będzie podlegać opodatkowaniu niezależnie od tego komu zostały wydane towary i czy podatnik prowadzi ewidencję obdarowanych, o której mowa w pkt 1 analizowanego przepisu. Co więcej, samo zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania ma na celu uniknięcie konieczności weryfikowania czy dana osoba otrzymała przedmioty o łącznej wartości powyżej 100 zł, gdyż charakter wydań często uniemożliwia taką weryfikację (np. przy masowych akcjach marketingowych).

Podsumowując, nie powinno się interpretować przepisu art. 7 ust. 4 ustawy o VAT w sposób prowadzący do konkluzji, że dopiero kumulatywne spełnienie dwóch ww. przesłanek pozwoli uznać, że przekazywane towary są prezentami o małej wartości.

Podsumowanie

W opinii Spółki, przedstawione powyżej argumenty przemawiają za uznaniem, że nieodpłatne wydania towarów, które są produkowane lub dystrybuowane przez Spółkę, gdy jednostkowy koszt wytworzenia lub cena ich nabycia nie jest wyższa niż 10 zł, należy traktować jako przekazanie prezentów o małej wartości zgodnie z art. 7 ust. 3 i 4 ustawy o VAT bez względu na to, komu Spółka przekazuje towary oraz niezależnie do tego, ile sztuk danego towaru otrzymuje dany podmiot. Ta teza pozostanie zatem aktualna również w sytuacji, gdy dla jednego podmiotu w ciągu podatkowego przekazana zostanie większa ilość towarów i kwota takich wydań przekroczy 100 zł. W rozpatrywanej sytuacji jedynym warunkiem wyłączenia spod opodatkowania nieodpłatnych wydań jest fakt, że cena nabycia lub koszt wytworzenia wydawanego przez Spółkę pojedynczego towaru nie będzie wyższy niż 10 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie