W ocenie Wnioskodawcy, zgodnie z art. 20 ust. 7 ustawy o VAT w przypadku wystawienia przez dostawcę towaru - w transkacji wewnątrzwspólnotowej - faktury potwierdzającej otrzymanie przez niego od nabywcy całości lub części należności przed dokonaniem dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terenie kraju obowiązek podatkowy u nabywcy powstaje z chwilą wystawienia tej faktury. W przedmiotowej sprawie faktura od kontrahenta włoskiego nie potwierdza zaliczki, nie spełnia więc przesłanki do opodatkowania jej w Polsce. Jednocześnie ustawa o VAT nie przewiduje opodatkowania zaliczek w innym przypadku niż przy wystawieniu przez dostawcę faktury potwierdzającej otrzymanie zaliczki, wobec czego zapłata zaliczki nie powoduje powstania obowiązku podatkowego dla Wnioskodawcy i w konsekwencji transakcja będzie opodatkowana dopiero w momencie dokonania dostawy lub wystawienia faktury na dostawę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
Zgodnie z art. 9 ust. 2 pkt 1 lit. a i pkt 2 ustawy o VAT powyższy przepis stosuje się pod warunkiem, że nabywcą towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika, natomiast dokonujący dostawy jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a (tj. czynny podatnik podatku od towarów i usług lub podatnik podatku od wartości dodanej).

Stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 20 ust. 1. Zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy o VAT jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.
Zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy o VAT jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.
W myśl art. 20 ust. 5 w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9.
Stosownie do art. 20 ust. 6 ustawy o VAT w przypadku gdy przed terminem, o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.
Zgodnie z art. 20 ust. 7 ustawy o VAT przepis ust. 6 stosuje się odpowiednio do faktur wystawianych przez podatnika podatku od wartości dodanej potwierdzających otrzymanie przez niego od podatnika całości lub części należności przed dokonaniem dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju.

W świetle art. 86 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.
Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 - w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym u nabywcy odpowiednio od importu usług lub wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca.
W myśl art. 86 ust. 11 ustawy o VAT jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za następny okres rozliczeniowy.

W świetle § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97 poz. 970 ze zm.) kwoty wyrażone w walucie obcej wykazywane na fakturze przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień wystawienia faktury, jeżeli faktura jest wystawiana w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
W przypadku gdy na dzień wystawienia faktury bieżący kurs średni waluty obcej nie został wyliczony i ogłoszony, do przeliczenia stosuje się kurs wymiany ostatnio wyliczony i ogłoszony (ust. 2).
Natomiast w przypadku niewystawienia faktury w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień powstania obowiązku podatkowego. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio (ust. 3).
Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do przeliczania kwot wykazywanych na fakturze wystawionej przez podatnika podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, jeżeli dokumentują one czynności, które u podatnika stanowią: wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, dostawę towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, lub import usług (ust. 4).

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca w maju 2008r. otrzymał od włoskiego kontrahenta faktury VAT na płatność zaliczki na poczet wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Zapłaty zaliczki wskazanej na fakturze Wnioskodawca dokonał w czerwcu 2008r.
Dodatkowo Wnioskodawca wskazał, iż każdorazowo zakup towarów jest związany z działalnością opodatkowaną VAT.

Należy zauważyć, iż przepisy prawa podatkowego wiążą z faktem wystawienia faktury określone skutki prawne, zarówno dla Wnioskodawcy, jak i dla włoskiego kontrahenta (dla kontrahenta fakt wystawienia faktury wywoła skutki przewidziane w prawie włoskim).
W ocenie tut. organu, w przedmiotowej sprawie nie będzie miał zastosowania ww. przepis art. 20 ust. 7 ustawy o VAT. Przedmiotowe faktury zaliczkowe, w dacie ich wystawienia przez włoskiego kontrahenta, nie potwierdzały bowiem otrzymania od Wnioskodawcy całości lub części należności przed dokonaniem dostawy towaru (kwoty wynikające z tych faktur zostały zapłacone przez Wnioskodawcę dopiero po ich otrzymaniu).
Zastosowanie w sprawie znajdzie natomiast przepis art. 20 ust. 6 ustawy o VAT, bowiem został spełniony warunek, zgodnie z którym podatnik podatku od wartości dodanej (kontrahent włoski) wystawił fakturę przed terminem, o którym mowa ust. 5. Zatem obowiązek podatkowy powstał w momencie wystawienia faktury.
Zauważyć bowiem należy, iż przepis art. 20 ust. 6 ww. ustawy stanowi jedynie o wystawieniu faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie precyzując, czy faktura ma dokumentować dostawę towaru.
W konsekwencji, zgodnie z art. 20 ust. 6 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstał u Wnioskodawcy w maju 2008r., tj. w momencie wystawienia przez włoskiego kontrahenta przedmiotowych faktur, dokumentujących płatność zaliczki na poczet wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.
Na podstawie art. 86 ust. 10 pkt 2, w związku z faktem, iż obowiązek podatkowy w podatku należnym powstał w maju 2008r., Wnioskodawca nabył prawo do obniżenia kwoty podatku należnego w rozliczeniu za maj bądź ewentualnie czerwiec 2008r.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach informuje, że kwestia ustalenia czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT wykazanego na fakturach zaliczkowych krajowych wystawionych przez dostawców przed otrzymaniem zaliczki będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach