Temat interpretacji

Określenie czy Wnioskodawca będzie mógł odliczyć podatek naliczony VAT z faktur dokumentujących wypłacone odszkodowanie w związku z rozwiązaniem umowy o zarządzanie.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej Y, przedstawione we wniosku z dnia 14 sierpnia 2008r. (data wpływu 21 sierpnia 2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 listopada 2008r. (data wpływu 20 listopada 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy Wnioskodawca będzie mógł odliczyć podatek naliczony VAT z faktur dokumentujących wypłacone odszkodowanie w związku z rozwiązaniem umowy o zarządzanie - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 sierpnia 2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy Wnioskodawca będzie mógł odliczyć podatek naliczony VAT z faktur dokumentujących wypłacone odszkodowanie w związku z rozwiązaniem umowy o zarządzanie.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 listopada 2008r. (data wpływu 20 listopada 2008r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 7 listopada 2008r. znak: IBPP2/443-772/08/JJ.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W okresie od dnia 11 października 2006r. do dnia 22 lutego 2007r. Pan pełnił w Y S.A. funkcję prezesa zarządu na podstawie umowy o zarządzanie, Nr 2/2006 zawartej w dniu 26 października 2006r. pomiędzy Y S.A. a Z Spółka z o.o.

Z umowy wynika obowiązek wypłacenia w dniu rozwiązania umowy odszkodowania w wysokości dwunastomiesięcznego wynagrodzenia. Z Sp z o.o. wystawiła na tę okoliczność fakturę VAT nr 17/2007 z dnia 18.04.2007r. na kwotę 645 569,22 brutto z opisem za doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzanie, zgodnie z umową o zarządzanie Nr 2/2006 z dnia 26.10.2006r".

Y S.A. zakwestionował wysokość kwoty z ww. faktury i odesłał ją wystawcy.

W związku z rozwiązaniem umowy" oraz wytoczeniem przez Z Sp z o.o. powództw sądowych Y S.A. podpisał z Z Sp z o.o. dwa porozumienia, w związku z czym powództwa zostały umorzone.

Porozumienie zawarte w dniu 22 sierpnia 2007 roku opiewało na łączną kwotę netto 509 163,00 zł, VAT 112 015,00 zł, brutto 621 178,00 zł i obejmowało:

• odszkodowanie w wysokości 462 337 zł netto,
• premię kwartalną za okres zatrudnienia w wysokości 15 971,00 zł netto,
• premię roczną za okres zatrudnienia w wysokości 30 855,00 zł netto.

Zgodnie z powyższym porozumieniem Z wystawił n/w faktury z opisem świadczenie pieniężne zgodnie z umową o zarządzanie Nr 2/2006 oraz porozumieniem z dnia 22.08.2007

• fakturę z dn. 27.08.2007 na kwotę netto 100 000,00 Vat 22 000,00 brutto 122 000,00,
• fakturę z dn. 28.09.2007 na kwotę netto 81 832,60 Vat 18 003,17 brutto 99 835.77,
• fakturę z dn. 02.11.2007 na kwotę netto 81 832,60 Vat 18 003,17 brutto 99 835,77,
• fakturę z dn. 01.12.2007 na kwotę netto 81 832,60 Vat 18 003,17 brutto 99 835,77,
• fakturę z dn. 02.01.2008 na kwotę netto 81 832,60 Vat 18 003,17 brutto 99 835,77,
• fakturę z dn. 01.02.2008 na kwotę netto 81 832,60 Vat 18 003.17 brutto 99 835,77.

Porozumienie zawarte w dniu 29.09.2007r. opiewało na kwotę netto 325 000,00 Vat 71 500,00 brutto 396 500,00. Zgodnie z tym porozumieniem Z Sp. z o.o. wystawił n/w faktury:

• korektę zmiejszającą wartość faktury nr 17/2007 z dnia 18.04.2007r. o kwotę netto 420 815,10 Vat 92 579,32 brutto 513 394,42,
• fakturę z dn. 25.10.2007r. na kwotę netto 108 340,00 Vat 23 834,80 brutto 132 174,80,
• fakturę z dn. 26.11.2007r. na kwotę netto 108 320,00 Vat 23 830,40 brutto 132 150,40.

Faktury otrzymane po rozwiązaniu umowy o zarządzanie" i wynikające z tej umowy i zawartych porozumień koszty Y S.A. potraktował w p.d.o.p. jako koszty nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów, jak również w podatku od towarów i usług VAT nie odliczył kwot podatku naliczonego wynikającego z tych faktur.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jeżeli koszty wynikające z faktur Z Sp. z o.o. będą kosztami uzyskania przychodów, to czy do końca roku 2007 Y S.A. będzie mógł podatek naliczony VAT z tych faktur odliczyć...

Zdaniem Wnioskodawcy, definicja świadczenia usług na gruncie podatku VAT ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów, będąc wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania VAT wszelkich transakcji dokonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej, jednakże do uznania tych czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy czynności i beneficjenta (konsumenta) danej usługi, a wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę powinno stanowić wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy.

W kwestii kar umownych można ogólnie wskazać, że tego rodzaju świadczenia, co do zasady nie podlegają, opodatkowaniu podatkiem od towaru i usług, jeśli stanowią formę odszkodowania za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania i brak jest bezpośredniego beneficjenta świadczenia. W takim przypadku zapłata kary umownej nie stanowi wynagrodzenia w zamian za świadczenie jakiejkolwiek usługi.

Wypłata świadczeń pieniężnych jako odszkodowanie za rozwiązanie umowy nie powinna podlegać podatkowi od towarów i usług. Y S.A. z tego tytułu nie otrzymał żadnych bezpośrednich korzyści, trudno więc tutaj mówić o świadczeniu usług podlegającemu podatkowi VAT. Jeżeli zatem faktura dokumentująca czynność, która nie podlega VAT, podatnik nie ma, co do zasady, prawa do doliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającego z tej faktury.

Art. 88 ust. 3a pkt 2 (do końca 2007 roku) zgodnie z którym, nawet jeśli dana czynność nie podlegałaby VAT, ale wystawiona faktura dokumentująca tę czynność zawierałaby kwotę podatku, a kwota faktury byłaby uregulowana, podatnik do końca 2007r. zachował prawo do jej odliczenia.

Zatem od wszystkich otrzymanych faktur przed 1.01.2008 Y S.A. miałby prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego w fakturach wystawionych przez Z Sp. z o.o. Jednakże z uwagi na to, że Y S.A. potraktował koszty wynikające z wystawionych faktur jako koszt nie stanowiący kosztów uzyskania przychodów" nie mógł i nie miał zarazem prawa do takiego odliczenia podatku VAT, jeżeli koszty nie stanowiły kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności,
2. zobowiązania do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś) jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Należy jednak zaznaczyć, iż nie każde powstrzymanie się od działania czy tolerowania czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy.

Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

• zobowiązanie do powstrzymanie się od działania czy tolerowania czynności lub sytuacji musi być odpłatne,
• zobowiązanie to musi wynikać z wyraźnego stosunku zobowiązaniowego,
• musi istnieć konkretny podmiot będący bezpośrednim beneficjentem (konsumentem) tego zobowiązania.

Jednocześnie należy zauważyć, iż czynność podlega opodatkowaniu, gdy dokonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego tej płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Generalna zasada określająca prawne możliwości odliczenia podatku naliczonego wyrażona jest w art. 86 ust. 1 cyt. ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Powyższy przepis stanowi, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jedynie w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Prawo to wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i zapewnia neutralność tego podatku dla czynnych podatników VAT.

Wykazana zatem zasada wyłącza możliwość dokonywania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 cyt. wyżej ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

• z tytułu nabycia towarów i usług,
• potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
• od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Ponadto, stosownie do art. 86 ust. 10 cyt. ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-4 oraz ust. 11, 12, 16 i 18. Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 11 ustawy o VAT, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za następny okres rozliczeniowy. Wobec powyższego należy stwierdzić, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, i dotyczy podatku naliczonego wynikającego z zakupów towarów i usług wykorzystywanych do dokonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Przepisy przewidują również sytuacje, w których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, pomimo tego, że spełnia on generalne przesłanki upoważniające go do obniżenia kwoty podatku należnego. Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. Przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy wydatków związanych z dostawą towarów oraz świadczeniem usług w przypadkach określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, jeżeli czynności te zostały opodatkowane (art. 88 ust. 3 pkt 3 ustawy). Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Powyższe ograniczenie nie ma zastosowania w odniesieniu do wydatków związanych z nabyciem towarów i usług, zaliczanych u podatnika do środków trwałych niepodlegających amortyzacji, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, jeżeli fakt ten pozostaje w ścisłym związku ze zwolnieniem od tego podatku (art. 88 ust. 3 pkt 2 ww. ustawy).

Natomiast przepis art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT obowiązujący od dnia 1 stycznia 2005r. stanowi, iż nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu, jest zwolniona od podatku a kwota wykazana w fakturze nie została uregulowana.

Regulacja ta oznaczała, że kontrahent transakcji niepodlegającej opodatkowaniu lub zwolnionej od podatku, jeżeli otrzymał fakturę z wykazanym z tytułu tej czynności podatkiem i uregulował należność z tej faktury, miał prawo do odliczenia wykazanego w niej podatku naliczonego.

Tym samym przepis art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy w brzmieniu od dnia 1 stycznia 2005r., w zakresie w jakim dopuszczał prawo odliczenia podatku z faktury dokumentującej czynność niepodlegającą opodatkowaniu lub zwolnioną z podatku był niezgodny z VI Dyrektywą. Tym też umotywowano zmianę tego przepisu od dnia 1 stycznia 2008r. i wyeliminowanie z jego treści końcowej części a kwota wykazana w fakturze nie została uregulowana, która to część tego przepisu umożliwiała poprzez spełnienie warunku uregulowania kwoty wykazanej w fakturze odliczenie podatku z takiej faktury dokumentującej czynność niepodlegającą podatkowi lub zwolnioną od podatku. Zgodnie natomiast z obecną treścią tego przepisu, podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego w każdym przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Zwrócić należy uwagę, iż podatek wykazany w takiej fakturze, wystawionej w trybie art. 108 ust. 1 ustawy, może i powinien zostać skorygowany.

Podatnik, który otrzymał tego rodzaju fakturę, stwierdzając, że czynność, która została na jego rzecz zrealizowana nie podlega opodatkowaniu lub jest od niego zwolniona, powinien powstrzymać się od odliczenia podatku z tej faktury, lecz jednocześnie, w zakresie kwoty wykazanego podatku, może nie regulować tej części należności jako bezpodstawnej jej wystawcy, zwracając mu tym samym uwagę na konieczność jej korekty.

Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawca do końca 2007r. mógł dokonać odliczenia podatku naliczonego VAT z faktur wystawionych przez Z Sp. z o.o., jeżeli koszty wynikające z tych faktur będą kosztami uzyskania przychodu i kwota faktury została uregulowana, gdyż jak wynika z art. 88 ust. 3a pkt 2 w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2007r., Podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur mimo, iż faktury te dokumentowały czynność niepodlegającą podatkowi VAT.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w okresie od dnia 11 października 2006r. do dnia 22 lutego 2007r. Pan "x" pełnił w Y S.A. funkcję prezesa zarządu na podstawie umowy o zarządzanie, Nr 2/2006 zawartej w dniu 26 października 2006r. pomiędzy Y S.A. a Z Spółka z o.o. Z umowy wynika obowiązek wypłacenia w dniu rozwiązania umowy odszkodowania w wysokości dwunastomiesięcznego wynagrodzenia. Z Sp z o.o. wystawiła na tę okoliczność fakturę VAT nr 17/2007 z dnia 18.04.2007r. na kwotę 645 569,22 brutto z opisem za doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzanie, zgodnie z umową o zarządzanie Nr 2/2006 z dnia 26.10.2006r". Faktury otrzymane po rozwiązaniu umowy o zarządzanie" i wynikające z tej umowy i zawartych porozumień koszty Y S.A. potraktował w p.d.o.p. jako koszty nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów, jak również w podatku od towarów i usług VAT nie odliczył kwot podatku naliczonego wynikającego z tych faktur.

W przedmiotowej sprawie stosownie do treści przywołanych przepisów Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Spółkę z o.o. Z na rzecz Y S.A., pod warunkiem, że:

• wydatki na zakup przedmiotowej usługi stanowić będą koszt uzyskania przychodu;
• zakup przedmiotowej usługi będzie związany z czynnościami opodatkowanymi.

Kwestia uznania przedmiotowych zakupów za koszt uzyskania przychodu była przedmiotem interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 listopada 2008r. nr IBPB3/423-711/08/PP, wydanej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. W interpretacji tej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, uznając stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe, wyraził pogląd, że poniesione przez Wnioskodawcę koszty związane z rozwiązaniem umowy o zarządzanie nie zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu, ani zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Wydatki te zatem nie stanowią na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto kwestia uznania czy słusznie został naliczony VAT w fakturach dokumentujących wypłacone odszkodowanie w związku z rozwiązaniem umowy o zarządzanie była przedmiotem interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 24 listopada 2008r. nr IBPP2/443-772/08/JJ, wydanej w zakresie podatku od towarów i usług. W interpretacji tej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, uznając stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe, wyraził pogląd, iż odszkodowanie otrzymane z tytułu rozwiązania ww. umowy nie mieści się w katalogu czynności wymienionych art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz treść ww. interpretacji i powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, iż Wnioskodawca nie miał i nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wypłacone odszkodowanie w związku z rozwiązaniem umowy o zarządzanie, gdyż:

• wydatki związane z rozwiązaniem umowy o zarządzanie nie zostały poniesione w celu uzyskania przychodu,
• przedmiotowa czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Ponadto, zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do nich dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej określenia czy słusznie został naliczony VAT w fakturach dokumentujących wypłacone odszkodowanie, w związku z rozwiązaniem umowy o zarządzanie, będzie przedmiotem odrębnej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach