Temat interpretacji

Czy przedmiotowa transakcja handlowa na rzecz kontrahenta norweskiego stanowić będzie wewnatrzwspólnotową dostawę towarów, w stosunku do której można zastosować stawkę 0%, w sytuacji kiedy towar transportowany jest do kontrahenta z innego kraju członkowskiego wskazanego przez firmę z Norwegii?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2008 r. (data wpływu 6 października 2008 r.), uzupełnionym pismami z dnia 18 i 28 listopada 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji łańcuchowej za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismami z dnia 18 i 28 listopada 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji łańcuchowej za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W przedmiotowym wniosku, oraz piśmie stanowiącym jego uzupełnienie, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka (jako podatnik VAT UE) będzie wystawiać fakturę sprzedaży na rzecz kontrahenta z Norwegii, który wystawi fakturę na rzecz podmiotu z innego kraju członkowskiego. Firma norweska nie jest zidentyfikowana dla transakcji wewnątrzwspólnotowych w żadnym z państw członkowskich. Przedmiotem dostawy jest odzież dla jednostek militarnych. Dostawa ta nie jest dokonywana na rzecz sił zbrojnych, o których mowa w § 7c. ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, lecz na rzecz podmiotów będących firmami. Transport organizowany jest przez Spółkę (nie będącą pośrednikiem), która dokona bezpośredniego transportu z Polski na terytorium innego kraju Unii Europejskiej dla kontrahenta będącego podatnikiem podatku od wartości dodanej. Dostarczony towar Spółka wysyła, a firma norweska wystawia jednocześnie fakturę i wysyła ją do kontrahenta z kraju Unii Europejskiej. Przedmiotowy towar nie opuści terytorium Wspólnoty. Spółka będzie w posiadaniu dowodów potwierdzających wywiezienie towaru z terytorium kraju i dostarczenia go do nabywcy (z innego kraju UE) tj. deklaracje klienta, potwierdzenie odbioru i list przewozowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie :

Czy przedmiotowa transakcja handlowa na rzecz kontrahenta norweskiego stanowić będzie wewnatrzwspólnotową dostawę towarów, w stosunku do której można zastosować stawkę 0%, w sytuacji kiedy towar transportowany jest do kontrahenta z innego kraju członkowskiego wskazanego przez firmę z Norwegii...

Zdaniem Wnioskodawcy dostawa tego typu nie stanowi eksportu towarów w rozumieniu ustawy, gdyż brak jest potwierdzenia przez urząd celny wywozu towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty. Według Spółki jest to wewnątrzwspólnotowa dostawa towaru, ponieważ jest on transportowany z Polski do innego kraju członkowskiego, a odbiorca (nie kontrahent norweski) jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraj (art. 13 ust. 1 i 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów usług). Posiadane dowody: deklaracja klienta, potwierdzenie odbioru towaru i list przewozowy, upoważniają do skorzystania z 0% stawki podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zasadnicze znaczenie dla kwestii zastosowania stawki 0% ma ustalenie miejsca dokonania dostawy towarów przez Spółkę na rzecz kontrahenta norweskiego, a tym samym miejsce jej opodatkowania.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Z postanowień zawartych w ust. 2 powołanego artykułu wynika, że w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru jest przyporządkowana tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport jest przyporządkowana dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że nabywca ten udowodni, że wysyłkę lub transport towaru należy zgodnie z zawartymi przez niego warunkami dostawy przyporządkować jego dostawie. Z powyższego wynika, że możliwe jest przyporządkowanie transportu tylko jednej dostawie.

Na podstawie art. 22 ust. 3 pkt 1 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.

Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 8 powołanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 grudnia 2008 r., przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia łodzi rekreacyjnych oraz prywatnych statków powietrznych lub innych prywatnych środków transportu, w tym środków transportu, o których mowa w art. 16 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 288 z 29.10.2005, str. 1), zwanego dalej "rozporządzeniem nr 1777/2005";

Zgodnie z postanowieniami art. 13 ust. 1 ww. ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl ust. 2 powołanego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe zharmonizowane, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Powyższe oznacza, iż przemieszczenie towarów nie będących nowymi środkami transportu, ani wyrobami akcyzowymi zharmonizowanymi, traktowane będzie jako wewnątrzwspólnotowa dostawa tylko wtedy, gdy nastąpi ono z terytorium kraju (Polski) na terytorium innego państwa członkowskiego, a dokonujący dostawy, jak i nabywca będą zidentyfikowani dla transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Z sytuacji opisanej przez Wnioskodawcę wynika, że dokonuje On dostawy odzieży na rzecz podmiotu norweskiego, będącego jednocześnie nabywcą tych towarów i zarazem ich dostawcą na rzecz kontrahentów z innych państw członkowskich Unii Europejskiej. Transportu odzieży z Polski do innych krajów Wspólnoty dokonywać będzie Spółka, która jest jego organizatorem.

Powyższe wskazuje, że mamy do czynienia z tzw. transakcją łańcuchową.

Należy zauważyć, że w oparciu o art. 22 ust. 2 zdanie pierwsze cytowanej ustawy, transport przyporządkowany będzie dostawie dokonywanej przez Spółkę na rzecz kontrahenta z Norwegi. Zatem zgodnie z zapisem ust. 3 pkt 1 powyższego artykułu miejscem dostawy tych towarów i opodatkowania będzie terytorium kraju - Polska.

Z treści wniosku wynika, iż Spółka nie posiada dokumentów celnych potwierdzających, że sprzedawana przez nią odzież opuszcza terytorium Wspólnoty, ponieważ przedmiotowy towar transportowany będzie bezpośrednio z Polski na terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej. Zatem nie dojdzie do eksportu towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 powołanej ustawy.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że przedmiotem dostawy nie będą wyroby akcyzowe zharmonizowane, a dostawa przez Wnioskodawcę dokonywana będzie na rzecz podmiotu z Norwegii, który nie posiada europejskiego numeru podatnika podatku od wartości dodanej, a więc nie jest zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Wobec powyższego, pomimo, że dochodzi do przemieszczenia towarów z Polski na terytorium innych krajów Wspólnoty, nie zostają spełnione przesłanki, o których mowa w art. 13 cytowanej ustawy, aby przedmiotową dostawę uznać za wewnatrzwspólnotową. Zatem czynność ta nie może korzystać z preferencyjnej, 0% stawki podatku przewidzianej przez ustawodawcę dla WDT.

Reasumując, na gruncie powołanych wyżej regulacji przedmiotowa transakcja dostawy odzieży na rzecz podmiotu z Norwegii jako dostawa krajowa, będzie opodatkowana na terytorium Polski, według stawek podatku właściwych dla sprzedawanych wyrobów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania niniejszej interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Referencje

ILPP2/443-352/10-2/ISN, interpretacja indywidualna
ILPP2/443-352/10-3/ISN, interpretacja indywidualna
ILPP2/443-352/10-6/ISN, interpretacja indywidualna
ILPP2/443-352/10-7/ISN, interpretacja indywidualna

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy