Temat interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 27.08.2008 r. (data wpływu 01.09.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania planowanej sprzedaży nieruchomości jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01.09.2008 r. wpłynął ww. wniosek (uzupełniony pismem z dnia 27.10.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania planowanej sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wraz z żoną jako osoby fizyczne nieprowadzące żadnej działalności gospodarczej byli i są właścicielami wspólnota małżeńska kilku nieruchomości. niektóre sprzedali. 22.02.2006 r. sprzedali działkę budowlaną w W (własność hipoteczna) firmie budowlanej (minęło 5 lat od daty nabycia) 29.05.2006 r. sprzedali spółdzielcze mieszkanie własnościowe w W (minęło ponad 5 lat od daty nabycia). W obu wyżej wymienionych przypadkach nie płacili podatku.

01.10.2001 r. małżonkowie kupili w M.dwie sąsiadujące ze sobą działki (odrębne księgi wieczyste własność hipoteczna, teren usługowo mieszkalny) i wybudowali na nich budynek usługowy, który został oddany do użytkowania 06.10.2006 r. Wnioskodawca zaznaczył, iż przy budowie budynku nie był zarejestrowanym podmiotem podatku VAT i nie odliczał podatku naliczonego związanego z budową. W budynku nigdy nie była prowadzona działalność gospodarcza, ani też nie był wynajmowany. W 2008 r. na skutek zmiany sytuacji rodzinnej Wnioskodawca wraz z żoną ma zamiar sprzedać nieruchomość jako część majątku prywatnego. Wnioskodawca zaznacza, że nieruchomość nie była kupiona w celu jej odsprzedaży.

Ponadto Wnioskodawca podniósł, iż jeśli ma zapłacić podatek to prosi o opisanie poszczególnych kroków postępowania, tak aby urząd skarbowy nie miał wątpliwości do słuszności jego postępowania.

W związku z wezwaniem Strony do uzupełnienia stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Wnioskodawca wskazał, iż zakup gruntu dotyczył terenu wg przeznaczenia jako grunt pod zabudowę usługowo- mieszkalną i w momencie dokonywania transakcji zakupu celem była realizacja nabycia uniwersalnej nieruchomości do majątku własnego tzn. realizacja budowy budynku mieszkalno-usługowego zgodnie z przeznaczeniem gruntów. Zamiarem było zamieszkanie w budowanej nieruchomości przez Wnioskodawcę i jego małżonkę albo przez spadkobierców, czyli dzieci a powierzchnia użytkowa miała umożliwić ewentualne prowadzenie działalności gospodarczej lub innej, gdyby zaszła potrzeba zaspokajania kwestii materialnych. W okresie późniejszym okazało się, że realizacja inwestycji pod zasoby mieszkaniowe jest wykluczona z uwagi na uciążliwe warunki usytuowania działek ze względu na powstałe ogromne natężenie ruchu komunikacyjnego -droga krajowa . W związku z powyższym w roku 2004 oboje z żoną postanowili, że wspomniany zakup w wyniku pogorszenia się warunków zewnętrznych (ruch, hałas i zanieczyszczenie, wibracje przejeżdżających TIR-ów), że niniejsza nieruchomość nie będzie spełniać warunków mieszkaniowych i w ich ocenie nadawać się może wyłącznie pod cele użytkowe. Dlatego w roku 2004 zmuszeni powstałą sytuacją Wnioskodawca i jego żona wystąpili o zmiany projektowe i przekwalifikowanie z budynku mieszkalno- usługowego na budynek w całości przeznaczony na cele użytkowe (handlowo-usługowo- biurowy) na podstawie wydanej Decyzji o zmianie do Decyzji z dnia 22.04.2002 roku na budowę budynku mieszkalno- usługowego.

Natomiast, cel budowy budynku usługowego wyniknął z powyższej sytuacji. Pierwotnie według projektu (Decyzji z dnia 22.04.2002 roku) i jego realizacji miał to być budynek mieszkalny z częścią usługową, w celu zaspokojenia rodzinnych potrzeb mieszkalnych i ewentualnie użytkowych (osobiste miejsce pracy dla rodziny z myślą o dzieciach). Ponadto Wnioskodawca podniósł, iż o zamiarze kolejnych sprzedaży nieruchomości decydują często sytuacje wynikające ze zdarzeń losowych lub podobnych tzn. potrzeba środków finansowych (edukacja dzieci, zabezpieczenie emerytalne) lub zmiana miejsca zamieszkania itp. To też ma miejsce przy planowanej sprzedaży nieruchomości będącej przedmiotem zapytania . W wyniku podjętych decyzji o zmianie planów życiowych przez rodzinę Wnioskodawcy (wyjazd dziecka zagranicę i dalsza tam edukacja) zmuszony jest on zabezpieczyć się finansowo.

Wnioskodawca wskazuje, iż w przypadku jego rodziny o zamiarze kupna, czy sprzedaży nieruchomości nie decydowały i nie decydują zamiary zarobkowe, zakup w celu dalszej odsprzedaży a jedynie wyprzedaż z majątku osobistego w celu zaspokojenia dalszych celów życiowych.

Mając na uwadze zapisy ustawy o VAT Wnioskodawca zauważa, iż nie działał i nie ma zamiaru wykonywania czynności sprzedaży nieruchomości w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Mając na względzie również przepisy unijne w odczuciu Wnioskodawcy, nie ma wyraźnego powiązania jego osoby jako podatnika do podatku VAT, z pojęciem działalności gospodarczej związanej z profesjonalnym obrotem nieruchomościami, cechowanym stałością powtarzalnością i niezależnością wykonywania prowadzoną w celach zarobkowych. Planowana sprzedaż nie stanowi profesjonalnego obrotu gospodarczego realizowanego w sposób ciągły i zorganizowany a jest wyprzedażą z majątku osobistego. Obecnie nie planuje sprzedaży innej nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

• Jaki podatek VAT, i czy w ogóle Wnioskodawca powinien zapłacić...
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, on i jego żona nie podlegają podatkowi od towarów i usług przy sprzedaży działki wraz z budynkiem, bowiem nie są i nie byli zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i nie odliczali podatku naliczonego związanego z budową. Ww. sprzedaż ma nastąpić z majątku prywatnego i nie występują okoliczności wskazujące na handlowe. Pogląd wyrażony w wyroku NSA w Warszawie z dnia 29.10.2007 r. IFPS 3/2007, przepis art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, o czym stanowi art. 5 ust. 2 ww. ustawy.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 2 ust. 6 ustawy o VAT towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do: podwójnego opodatkowania, braku opodatkowania, zakłócenia konkurencji.

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.: powszechność opodatkowania, faktyczne opodatkowanie konsumpcji, stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o VAT.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Przykładowo zlecenie wykonania analizy opłacalności inwestycji, która w rezultacie nigdy faktycznie nie została zrealizowana, powinno być traktowane jako działalność gospodarcza.

Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Ze złożonego wniosku wynika, iż w przedmiotowej sprawie wystąpił szereg okoliczności, które łącznie wskazują, że przyszłą sprzedaż nieruchomości (tj. gruntu wraz z posadowionym na nim budynkiem użytkowym), należy zakwalifikować jako dokonywana w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą., a okoliczności te są następujące:

• w 2001 r. małżeństwo kupiło dwie działki budowlane (teren usługowo- mieszkalny), z myślą o budowie budynku mieszkalno usługowego, w celu zamieszkania i ewentualnego prowadzenia działalności gospodarczej

• w 2004 r. .małżonkowie wystąpili o zmiany projektowe i przekwalifikowali budynek na budynek w całości przeznaczony na cele użytkowe

• w 2006 r. budynek został oddany do użytkowania

• w 2004 r. wybudowało na nich budynek usługowy

• poza, ww. nieruchomością 22.02.2006 r. małżeństwo sprzedało działkę budowlaną, a 29.05.2006 r. mieszkanie.
  
  

Wymienione powyżej okoliczności jednoznacznie wskazują, iż zarówno w momencie nabycia gruntu, jak i w czasie jego posiadania, podjęto szereg działań wskazujących na zamiar związania zakupionej nieruchomości z działalnością gospodarczą, a zatem jej sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jak już wcześniej wskazano opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, a grunt jak i budynek niewątpliwie są towarami. Tym samym Wnioskodawca stanie się z tytułu tej dostawy podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Transakcje wykonywane przez Wnioskodawcę w 2006 r. oraz zakup gruntu w celu zaspokojenia nie tylko potrzeb mieszkaniowych ale również w celu podjęcia działalności gospodarczej, następnie wybudowanie budynku usługowego, niemającego nic wspólnego z zaspokojeniem własnych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy, wskazują bezspornie na częstotliwy i zarobkowy charakter dokonywania tych czynności.

Twierdzenie Wnioskodawcy, że w jego przypadku jest to wyprzedaż majątku osobistego w celu zaspokojenia dalszych celów życiowy, nie może w tym przypadku przesądzać o osobistym charakterze dokonanych czynności, każdy bowiem podmiot prowadzący działalność gospodarczą, będącą źródłem utrzymania tego podmiotu, prowadzi ją właśnie po to aby osiągać zyski i przeznaczać je na zaspokojenie własnych potrzeb bytowych.

Według prawa unijnego, z mocy art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej - ujednolicona podstawa wymiaru podatku (od 1 stycznia 2007r. art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE RADY z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej) działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych. Zgodnie z art. 4 ust. 3 VI Dyrektywy (art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE) państwa członkowskie mogą również uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie zawiera transakcje związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 2, (art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE). Prawo unijne wskazuje zatem, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem i działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie majątku rzeczowego i wartości niematerialnych w celu uzyskiwania z tego tytułu dochodu.

Natomiast jeśli chodzi o wyrok powołany przez Stronę z dnia 29.10.2008 r. sygn. IFP3/2007, to należy wskazać iż Sąd podkreślił konieczność badania okoliczności każdej konkretnej sprawy. To one bowiem - jak wynika z uzasadnienia wyroku - decydują o tym, czy określony podmiot w odniesieniu do danej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług. Opierając się na analizie definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że podatnikiem podatku od towarów i usług staje się ten, kto dokonuje określonej czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, tj. w zakresie działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód. W przypadku sprzedaży działek podatnikiem tego podatku będzie więc - zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego -podmiot, który dokonując sprzedaży, choćby jednorazowo, działa niezależnie jako handlowiec; przy czym w przypadku handlu związek ten winien zaistnieć już w momencie zakupu sprzedawanej następnie rzeczy.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przestawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że zachowania Wnioskodawcy jednoznacznie wyczerpują znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, tym samym osobę podejmującą te czynności należy uznać za podatnika podatku VAT, a dostawa przedmiotowego gruntu wraz z budynkiem usługowym, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem.

Zdaniem organu fakt zakupu gruntu, rezygnacja z budowy budynku mieszkaniowo-usługowego, wybudowanie budynku usługowego wskazują na to, iż zmiana ta została dokonana w tym celu i z tym zamiarem, by prowadzić działalność gospodarczą, która ma przynieść Wnioskodawcy określony zysk. Są to właśnie okoliczności, które wskazują na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy. Zarówno w momencie nabycia gruntu, jak i w czasie jego posiadania, podjęto szereg działań wskazujących na zamiar związania zakupionej nieruchomości z działalnością gospodarczą. Nawet jeśli Wnioskodawca początkowo nie zamierzał przeznaczyć nabytego gruntu do sprzedaży, to nie ulega wątpliwości, że nabył go dla celów działalności gospodarczej, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalnością gospodarczą.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, obrotem zaś jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków albo budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29 ust. 5 ustawy o VAT).

Sprzedaż gruntu w takim przypadku nie ma charakteru samodzielnego, lecz jest związana z obiektem, który z tym gruntem jest trwale związany. Co do zasady stawka podatku na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - wynosi 22%.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Towarami używanymi, o których mowa w ww. ust. 1 pkt 2, są zgodnie z art. 43 ust. 2 pkt 1, budynki i budowle lub ich części - jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat.

Ze stanu faktycznego sprawy wynika, iż Wnioskodawca nie dokonywał odliczenia podatku naliczonego związanego z budową budynku, a na dzień złożenia wniosku o interpretacje nie minęło 5 lat od wybudowania budynku. Dlatego też należy wskazać, iż w przypadku, gdy sprzedaż nieruchomości nastąpi przed upływem 5 lat licząc od końca roku, w którym zakończono budowę, Wnioskodawca stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT będzie zobowiązany, opodatkować sprzedaż stawką w wysokości 22%.

Podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3. (art. 96 ust. 1 ustawy o VAT). Jednakże należy wskazać, iż w myśl art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Natomiast podatnik rozpoczynający wykonywanie czynności określonych w art. 5 w trakcie roku podatkowego jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez podatnika wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, kwoty określonej w ust. 1 lub w ust. 8 (art. 113 ust. 9 wskazanej ustawy). Jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1 lub w ust. 8, zwolnienie określone w ust. 9 według zapisu ust. 10 powołanego artykułu traci moc z momentem przekroczenia tej wartości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.