Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 10.07.2008 r. (data wpływu 21.07.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prowadzenia ewidencji dla celów podatku VAT i składania deklaracji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.07.2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie prowadzenia ewidencji dla celów podatku VAT i składania deklaracji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podatnik - wnioskodawca Wxxxxxxx Pxxxxxx jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą zarejestrowaną w ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez Prezydenta M. St. Wxxxxxxx pod numerem xxxxxx, pod nazwą Kancelaria Radcy Prawnego Wxxxxxxx Pxxxxxx oraz Wxxxxxxx Pxxxxx Pxxxxxxx Cxxxxxxxxx (jednostka lokalna). Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. W związku z utworzeniem jednostki lokalnej Wxxxxxxx Pxxxxxx Pxxxxxxx Cxxxxxxxxx powstała wątpliwość dotycząca kwestii prowadzenia księgi przychodów i rozchodów, Rejestru VAT (ewidencja sprzedaży i zakupu dla potrzeb podatku VAT) oraz składania deklaracji dla podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem wnioskodawcy:

Podatnik postępuje prawidłowo prowadząc dwie ewidencję sprzedaży i dwie ewidencje zakupu dla potrzeb rozliczania podatku VAT. Podatnicy VAT czynni muszą prowadzić tzw. pełną ewidencję sprzedaży i zakupu dla potrzeb rozliczania podatku VAT. Przepisy ustawy o VAT nie narzucają określonej formy prowadzenia ewidencji. Istotne jest wyłącznie to, aby zawierała ona wszystkie elementy wskazane w ustawie od podatku od towarów i usług, a także inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji VAT. Ustawodawca nie określił wymogów co do formy prowadzenia ewidencji, dlatego też każdy z podatników sam powinien wybrać taki sposób jej prowadzenia, który umożliwi terminowe i prawidłowe sporządzenie deklaracji podatkowej na podstawie zgromadzonych w ewidencjach danych. W zależności od rozmiaru prowadzonego przedsiębiorstwa podatnicy decydują się na prowadzenie jednej ogólnej ewidencji sprzedaży, bądź też prowadzą ich kilka. W ewidencji sprzedaży podatnik winien ujmować całą dokonywaną sprzedaż, wynikającą zarówno z faktur sprzedaży, jak i tę, która nie została udokumentowana fakturami VAT. Prowadzenie dwóch ewidencji w przypadku utworzenia jednostki lokalnej nie jest zakazane, ponieważ brak jest regulacji ustawowych dotyczących sposobu prowadzenia ewidencji, podatnik sam decyduje o formie i ilości prowadzonych rejestrów. W ewidencji zakupu powinny być wyszczególnione wszystkie dane, które umożliwiają prawidłowe sporządzenie deklaracji VAT. Celem tej ewidencji jest wykazanie kwot podatku naliczonego, które podatnik może odliczyć od podatku należnego. Podobnie jak w przypadku ewidencji sprzedaży, ustawodawca nie określił wzoru ewidencji zakupu, w związku z czym każda forma tej ewidencji, która zawiera powyższe dane, jest ewidencją prawidłową.

Jeśli podatnik prowadzi kilka ewidencji sprzedaży i zakupu dla potrzeb rozliczenia podatku VAT dla każdego punktu czy też jednostki oddzielnie - na koniec miesiąca (czy kwartału) podatnik musi zestawić dane wynikające z wszystkich tych ewidencji i dopiero po podsumowaniu danych może sporządzić jedną ogólną deklarację VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 zez m.), zwanej dalej ustawą - podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Przepisy ustawy o VAT nie narzucają określonej formy prowadzenia ewidencji. Ważne jest tylko, aby zawierała ona wszystkie elementy wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy oraz inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji VAT.

Ustawodawca nie określił szczegółowych wymogów co do formy prowadzenia ewidencji, zatem każdy z podatników sam powinien wybrać taki sposób jej prowadzenia, który ułatwi terminowe sporządzenie deklaracji na podstawie zgromadzonych w ewidencjach danych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jako osoba fizyczna działalność gospodarczą pod nazwą Kancelaria Radcy Prawnego Wxxxxxxx Pxxxxxx oraz Wxxxxxx Pxxxxxx Pxxxxxx Cxxxxxxxxx (jednostka lokalna). Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zatem w związku z utworzeniem ww. jednostki lokalnej (tj. Waldemar Pxxxxxx Pxxxxxxx Cxxxxxxxxx) może on prowadzić dwie odrębne ewidencje sprzedaży i zakupów (zgodnie z wymogami określonymi w art. 109 ust. 3 ustawy), na podstawie których (po ich podsumowaniu) będzie sporządzał deklarację podatkową dla celów podatku od towarów i usług.

W myśl art. 99 ust. 1-3 - podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale.

Mali podatnicy, którzy nie wybrali metody kasowej, oraz podatnicy, o których mowa w art. 43 ust. 3, wykonujący wyłącznie czynności wymienione w tym przepisie, mogą również składać deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 2, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do końca kwartału poprzedzającego kwartał, za który będzie po raz pierwszy składana kwartalna deklaracja podatkowa.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zatem w sytuacji przedstawionej we wniosku, Wnioskodawca, jako osoba fizyczna, bez względu na rodzaje prowadzonej działalności oraz nazwy, pod jakimi on funkcjonuje (czy utworzenie tzw. jednostek lokalnych) traktowany jest jako jeden podatnik podatku od towarów i usług, w związku z czym jest obowiązany do składania jednej deklaracji dla potrzeb podatku od towarów i usług (w zależności od sytuacji - za okresy miesięczne lub kwartalne).

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych będzie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.