Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 25.07.2008 r. (data wpływu 04.08.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04.08.2008 r. wpłynął ww. wniosek (uzupełniony pismem z dnia 22.09.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik wraz z małżonkiem nabyli w dniu 28.01.2004r. prawo użytkowania wieczystego gruntu (niezabudowanej działki) od użytkownika wieczystego, któremu Gmina Miasto oddała ww. działkę w użytkowanie wieczyste od 1997 r. do dnia 21.05 2096 r. Podatnik wraz z małżonkiem w grudniu 2007r. (akt notarialny ) wnieśli ww. prawo użytkowania gruntu w formie aportu do spółki jawnej, w której byli wspólnikami. Faktycznie spółka jawna nigdy nie podjęła żadnej działalności gospodarczej i w kwietniu 2008 r. wspólnicy spółki jawnej podjęli uchwałę o rozwiązaniu spółki i przeprowadzeniu likwidacji spółki. W lipcu 2008 r. w trakcie postępowania likwidacyjnego nastąpił zwrot wkładu niepieniężnego w naturze. tj. prawa użytkowania wieczystego ze spółki jawnej dla podatnika i jego małżonka (również akt notarialny). Prawo użytkowania wieczystego nie było wykorzystywane w działalności spółki jawnej, gdyż spółka faktycznie nie prowadziła żadnej działalności. Prawo użytkowania wieczystego nie zostało również wciągnięte do ewidencji środków trwałych. Podatnik zamierza pod koniec 2008 r. lub w lutym 2009 r. dokonać zbycia prawa użytkowania wieczystego. Podatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług ogólnobudowlanych i jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Małżonek podatnika również prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług hotelowych i jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Zbycie prawa użytkowania wieczystego nie jest dokonywane w ramach ich działalności gospodarczej. Prawo użytkowania wieczystego gruntu nie było i nie będzie wykorzystywane w ich indywidualnej działalności faktycznie również nie było wykorzystywane w ramach działalności spółki jawnej. W uzupełnieniu wniosku Strona wskazała, iż nie zakupiła przedmiotowego prawa użytkowania wieczystego z zamiarem jego wykorzystania do działalności gospodarczej. Przedmiotowa nieruchomość nie była i nie jest zabudowana i jest położona na terenie określonym jako obszar o wiodącej funkcji mieszkaniowej, co wynika ze studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Miasta P. Powierzchnia zbywanego gruntu wynosi 0,2274 ha, a grunt ten nigdy nie był wykorzystywany do działalności rolniczej, ani też dzierżawiony, czy też wynajmowany. Ponadto Wnioskodawca i współmałżonek posiadają nieprawomocną decyzję w sprawie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego we własność. Wnioskodawca podnosi, iż nie dokonano żadnego podziału nieruchomości, oraz że nie planuje, ani on, ani też małżonka w przyszłości sprzedaży gruntu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega, m in., odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Na podstawie art. 2 ust. 6 ww. ustawy budynki i grunty są towarem w rozumieniu tej ustawy. Aby dostawa budynku i gruntu podlegała opodatkowaniu musi być, w świetle obowiązujących przepisów dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług w sposób częstotliwy.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się co do zasady przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W rozumieniu art. 15 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei stosownie do ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

W związku z tym opodatkowaniu podlega przeniesienie przez podatnika podatku od towarów i usług (w rozumieniu cytowanego art. 15 ust. 1 ustawy o VAT) związanego z jego działalnością prawa własności do budynku i gruntu.

Natomiast skoro dokonywana przez podatnika i jego małżonka sprzedaż użytkowania wieczystego w zakresie w jakim nie są oni podatnikami podatku od towarów i usług w rozumieniu cytowanego art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, to nie są również zobowiązani do odprowadzenia podatku od towarów i usług od transakcji sprzedaży prawa użytkowania wieczystego. Ponadto okoliczności sprzedaży nie wskazują na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Powyższe rozumowanie jest ponadto uzasadnione również interpretacjami podatkowymi udzielanymi w podobnych sprawach przez:

• Urząd Skarbowy w Olsztynie z dnia 2004.12.29 US IV/III/443-120/04
• Urząd Skarbowy w Krośnie z dnia 2004.09.03 - PP 443/106/04
• Urząd Skarbowy w Pruszkowie z dnia 07.05.2007 r. 1421/AV/443-424/DEC/KW/07

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary w świetle art. 2 pkt. 6 ustawy, rozumie się rzeczy ruchome jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei, stosownie do ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przedstawiony wyżej art. 15 ust. 2 ustawy definiuje działalność gospodarczą znacznie szerzej, niż to wynika z ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2004 r. Nr 173, poz. 1807 ze zm.). Powołana ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje bowiem zarobkową działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły.

O ile ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje jedynie czynności wykonywane w sposób ciągły, zorganizowany i profesjonalny, o tyle ustawa o podatku VAT katalog podatników poszerza o podmioty, które mimo, że czynność wykonały jednorazowo, jednak działały z zamiarem jej powtarzania. Z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku VAT mamy do czynienia jeżeli podmiot wykonując określone czynności działa w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy i ma zamiar wykonywać tego typu czynności częstotliwie.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia częstotliwości, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jeden).

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca wraz z małżonką w 2004 r. dokonał zakupu prawa wieczystego użytkowaniu gruntu. Strona wskazała, iż grunt nie był zakupiony z zamiarem wykorzystania do działalności gospodarczej. Następnie w 2007 r. małżonkowie wnieśli ww. prawo do spółki jawnej, w której byli wspólnikami. Prawo użytkowania wieczystego nie zostało wciągnięte do ewidencji środków trwałych. W 2008 r. spółka jawna została rozwiązana. Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż spółka nigdy nie podjęła żadnej działalności i w kwietniu 2008 r. wspólnicy podjęli uchwałę o rozwiązaniu spółki i przeprowadzono likwidację. W lipcu 2008 r. nastąpił zwrot wkładu tj. prawa użytkowania wieczystego. Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż zarówno on jak i jego żona prowadzą odrębne działalności gospodarcze (nie związane z obrotem nieruchomościami), a przedmiotowy grunt nigdy nie był wykorzystywany do działalności rolniczej, ani też dzierżawiony, czy też wynajmowany. Wnioskodawca wskazał, iż nie dokonał żadnego podziału nieruchomości, oraz że nie planuje (ani też jego małżonka) w przyszłości sprzedaży gruntu. Obecnie Strona dysponuje nieprawomocną decyzją w sprawie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego we własność.

Zatem, sprzedaż prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej będzie miała charakter incydentalny, oraz będzie dokonana przez osoby fizyczne z majątku osobistego poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z powyższym planowana sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, i tym samym Wnioskodawca, (ani też jego małżonek) nie będzie zobowiązany do zapłaty z tego tytułu podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto zauważyć należy, iż przedmiotowa interpretacja nie rozstrzyga kwestii zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych. W powyższym zakresie będzie wydane oddzielne rozstrzygniecie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.