Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2008 r. (data wpływu 19 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania wewnątrzwspólnotowych usług transportu towarów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2008 r. został złożony w/w wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowych usług transportu towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Strona prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług przewozu towarów na terenie krajów Unii Europejskiej. Strona jest czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym również dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. Strona zawarła umowę na świadczenie usług transportowych z firmą spedycyjną z siedzibą w D (Kontrahent), posługującą się numerem identyfikacji podatkowej nadanym w D, posiadającą oddział w Polsce. Jest to jedyna firma, na rzecz której Strona świadczy usługi. Od Kontrahenta Strona otrzymuje zlecenie przewozu towarów, a po jego zrealizowaniu jest zobowiązana do przekazania właściwych listów i dokumentów przewozowych dotyczących zrealizowanego zlecenia. Na tej podstawie Kontrahent wystawia Stronie notę kredytową wyrażoną w euro za wykonaną usługę. Kontrahent nie żąda od Strony faktury VAT, jednak Strona - na podstawie każdej otrzymanej noty kredytowej - wystawia fakturę VAT w euro, dokumentując tym samym wykonanie na rzecz kontrahenta usługi transportu wewnątrzwspólnotowego. Na fakturze Strona wskazuje, że usługa ta nie podlega opodatkowaniu w Polsce na podstawie art. 27 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, oraz powołuje § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług. Ponadto Strona wystawia fakturę wewnętrzną, na której przeliczane są kwoty należności wyrażone w euro za świadczone usługi na wartości w PLN według właściwego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, do otrzymanej noty kredytowej wystawionej przez Kontrahenta ma obowiązek wystawić fakturę VAT (w euro), na której należy wskazać, że wykonana usługa nie podlega opodatkowaniu na terenie Polski na podstawie art. 27 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, jak również należy powołać § 27 w/w rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. Ponadto Strona uważa, że do wystawionej przez siebie faktury VAT wyrażonej w euro powinna sporządzić fakturę wewnętrzną, w celu przeliczenia kwot w euro na wartość wyrażoną w PLN, według właściwego kursu ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 27 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 ze zm.), w przypadku świadczenia usług transportowych miejscem świadczenia jest miejsce gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości, z zastrzeżeniem art. 28. W myśl postanowień art. 28 ust. 1 w/w ustawy, w przypadku transportu towarów, którego rozpoczęcie i zakończenie ma miejsce odpowiednio na terytorium dwóch różnych państw członkowskich, zwanego dalej wewnątrzwspólnotową usługą transportu towarów, miejscem świadczenia usługi jest miejsce, gdzie transport towarów się rozpoczyna, z zastrzeżeniem ust. 3. W ust. 3 powołanego wyżej artykułu ustawodawca postanowił, iż w przypadku gdy nabywca usługi, o której mowa w ust. 1 i 2, podał dla tej czynności świadczącemu wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia transportu, miejscem świadczenia usługi jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy ten numer.

Zgodnie z zapisem zawartym w art. 106 ust. 1 w/w ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2 w/w ustawy). Zgodnie z treścią przepisu § 27 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2005 r., Nr 95, poz. 798 ze zm.), przepisy § 9, 11-23 i 26 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub w przypadku terytorium państwa trzeciego podatku o podobnym charakterze. W ust. 2 i 3 wyżej cytowanego paragrafu określono, iż faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 9, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem. Faktury te mogą również nie zawierać danych określonych w § 9 ust. 1 pkt 2, dotyczących nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 4. W przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 27 ust. 3 pkt 2 oraz art. 28 ust. 3, 4, 6 i ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego, innym niż terytorium kraju, oraz informację, że zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi (§ 27 ust. 4 rozporządzenia).

Z opisu stanu faktycznego zawartego we wniosku wynika, że Strona świadczy usługi transportu wewnątrzwspólnotowego na rzecz duńskiej firmy spedycyjnej posługującej się numerem identyfikacji podatkowej nadanym w Danii, posiadającej oddział w Polsce. Mając na uwadze powołane wyżej przepisy, stwierdzić należy, że jako zarejestrowany w Polsce podatnik VAT czynny Strona jest zobowiązana do wystawienia faktury VAT w celu udokumentowania wykonania usług transportowych na rzecz w/w duńskiej firmy spedycyjnej (Kontrahenta). Przy czym obowiązek ten wynika wprost z zapisu art. 106 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, nie zaś z faktu otrzymywania not kredytowych od zleceniodawcy. W związku z powyższym nie można uznać za prawidłowe stanowiska, iż Strona jest zobowiązana wystawiać faktury VAT do otrzymanych not kredytowych. Jeżeli świadczone przez Stronę usługi spełniają przesłanki pozwalające do uznania ich za wewnątrzwspólnotowe usługi transportu towarów, niepodlegające opodatkowaniu na terytorium kraju na podstawie przywołanego wcześniej art. 28 ust. 1 i 3 ustawy (zaznaczyć należy, że przedmiotem analizy tutejszego organu nie było ustalenie miejsca opodatkowania tych usług), to w zakresie dokumentowania wykonania przedmiotowych usług fakturami VAT znajdą zastosowanie regulacje § 27 w/w rozporządzenia Ministra Finansów. W tej sytuacji, wystawiona w sposób prawidłowy faktura nie będzie zawierać stawki podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem, musi jednak zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego, innym niż terytorium kraju, oraz informację, że zobowiązany do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi. Jednocześnie zastrzec należy, iż w sytuacji, kiedy Kontrahent podałby Stronie w celu rozliczenia usług transportowych numer identyfikacji podatkowej nadany w Polsce (wówczas usługi te podlegałyby opodatkowaniu na terenie kraju), w/w przepisy dotyczące wystawiania faktur nie będą mieć zastosowania.

W tym miejscu wyjaśnić należy, iż powołany przez Stronę we wniosku przepis art. 27 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, dotyczy ustalenia miejsca świadczenia usług wymienionych w ust. 4 tego artykułu (takich jak np. usługi sprzedaży praw lub udzielania licencji, reklamy, doradztwa, bankowych, dostarczania personelu i innych) i nie ma zastosowania w niniejszej sprawie. Nie można zatem zgodzić się ze stwierdzeniem Strony, iż na fakturze należy wskazać że wykonana usługa nie podlega opodatkowaniu na terenie Polski na podstawie art. 27 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc się z kolei do kwestii wykazywania przez Stronę na fakturach kwot wyrażonych w walucie obcej euro, wskazać należy na brzmienie § 9 ust. 6 cyt. wyżej rozporządzenia Ministra Finansów, zgodnie z którym kwoty podatku wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określona jest kwota należności w fakturze. Z powyższego wynika, że ustawodawca dopuścił możliwość (brak zakazu) wystawiania faktur w walucie obcej przy jednoczesnym obowiązku wykazania kwoty podatku w złotych polskich. Natomiast sposób przeliczania kwot wykazywanych na fakturach, w sytuacji gdy kwoty te wykazywane są w walutach obcych, określony został w rozdziale 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.).

Zagadnienie wystawiania faktur wewnętrznych uregulowane zostało w art. 106 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, który stanowi, iż w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Podkreślenia wymaga fakt, iż powyższy przepis zawiera zamknięty katalog czynności dokumentowanych fakturami wewnętrznymi. Nie wymieniono w nim świadczenia usług transportu wewnątrzwspólnotowego. Zatem przedstawione we wniosku stanowisko, dotyczące obowiązku wystawienia faktur wewnętrznych do wystawionych uprzednio przez Stronę faktur VAT, należy uznać za nieprawidłowe. Na marginesie dodać należy, iż Strona wystawiając faktury w euro, dla własnej wygody może przyjąć opcję sporządzania faktur, w której uwzględni oprócz kwot wyrażonych w walucie obcej odpowiednio przeliczone na PLN kwoty należności za wykonane usługi, gdyż ułatwi to późniejsze przenoszenie poszczególnych wartości do ewidencji, która musi być sporządzona w złotówkach, a na podstawie której następnie sporządza się deklaracje VAT-7 zawierające wartości netto i kwoty podatku w walucie polskiej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 w/w ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 w/w ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 w/w ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.