Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 sierpnia 2008 r. (data wpływu 6 sierpnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 września (data wpływu 25 września 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości zabudowanej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 sierpnia 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 23 września 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości zabudowanej.

W kwietniu 2008 r. Wnioskodawca nabył zabudowaną nieruchomość. Przy jej zakupie nie odliczył podatku naliczonego (faktura została wystawiona ze stawką zwolnioną). Wnioskodawca wprowadził nabytą nieruchomość do ewidencji środków trwałych i od maja 2008 r. zaczął ją amortyzować. Za trzy miesiące zamierza sprzedać część nabytej nieruchomości, obecnie jest na etapie wyodrębnienia działki. Wnioskodawca oświadczył, że nie poniósł nakładów, które przekroczyłyby 30% wartości zakupu nieruchomości.

Pismem z dnia 23 września 2008 r. Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem sprzedaży będą dwie działki, na które składają się: budowla z gruntem (plac składowy w 100% pokryty płytami betonowymi) oraz budynki z gruntem. Zabudowa tych nieruchomości została zakończona w 1970 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie .

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa nieruchomości korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ponieważ nie skorzystał z odliczenia podatku naliczonego, nie poniósł nakładów przekraczających 30% wartości nieruchomości. Ponadto nieruchomość można uznać za towar używany, gdyż od chwili nabycia nieruchomości do sprzedaży jej części upłynie okres 6 miesięcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w wyż. cyt. przepisie, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Co do zasady stawka podatku na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22%. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub objęcie ich zwolnieniem od podatku.

Stosownie do postanowień art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Przez dostawę towarów używanych, w myśl art. 43 ust. 2 pkt 1, rozumie się:

1. budynki i budowle lub ich części jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat,
2. pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.

Ponadto w myśl art. 43 ust. 6 ustawy zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

1. miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków,
2. użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

Podkreślić należy, że aby cytowany przepis art. 43 ust. 6 ustawy miał zastosowanie, to wszystkie wyżej wymienione warunki muszą zostać spełnione łącznie. Niewystąpienie jednego z nich, oznacza zastosowanie zwolnienia przy sprzedaży używanych budynków, budowli i ich części.

Kwestię opodatkowania dostawy zabudowanego gruntu rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ze zwolnienia korzysta również dostawa gruntu, na którym są one posadowione.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza podzielić i sprzedać cześć nabytej nieruchomości. Wskutek tego podziału powstaną dwie odrębne nieruchomości zabudowane (grunt zabudowany budowlą oraz grunt zabudowany budynkami). W chwili zakupu całej nieruchomości zabudowanej Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (transakcja była zwolniona od podatku), a od końca roku, w którym zakończono budowę posadowionych na gruncie budowli i budynków upłynęło ponad 5 lat. Z treści wniosku wynika ponadto, że nie zostały poniesione wydatki na ulepszenie przedmiotowych budynków i budowli przekraczające 30% wartości początkowej.

Zatem, mając na uwadze powołane przepisy należy uznać, że przedmiotowa transakcja sprzedaży dwóch wyodrębnionych zabudowanych nieruchomości gruntowych podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie, w kontekście cytowanych wyżej przepisów prawa podatkowego należy zwrócić uwagę, że przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawca błędnie uznał, że upływ ponad 6 miesięcy od dnia zakupu ww. nieruchomości jest warunkiem wystarczającym do uznania jej za towar używany.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.