Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15.02.2008 r. (data wpływu 19.02.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatkowej dotyczącej sprzedaży urządzeń, będących przedmiotem eksportu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19.02.2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatkowej dotyczącej sprzedaży urządzeń, będących przedmiotem eksportu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest podmiotem mającym siedzibę w Niemczech, zarejestrowanym na terytorium Polski dla potrzeb podatku od towarów i usług. Przedmiotem jej działalności opodatkowanej VAT w Polsce jest między innymi zakup i sprzedaż towarów, których odbiorcami są podmioty mające siedzibę na terytorium Unii Europejskiej i zarejestrowane dla celów VAT między innymi w Polsce. Spółka dokonuje również transakcji polegających na zakupie urządzeń od krajowego (polskiego) producenta, a następnie sprzedaży tych urządzeń innemu podmiotowi unijnemu, zarejestrowanemu w Polsce dla celów VAT. Z kolei odbiorca tych urządzeń dokonuje eksportu towarów poza terytorium UE, przewożąc je przez granicę na zlecenie ostatecznego klienta w wykonaniu zawartej z nim umowy dostawy urządzeń. Dokumenty przewozowe oraz SAD eksportowy wystawiane są na podmiot, który dokonuje ostatecznej dostawy.

Jak wynika z powyższego stanu faktycznego, krajowy producent (A) wystawia faktury sprzedaży na Spółkę (B), która następnie dokonuje sprzedaży urządzeń do ostatecznego eksportera (C), ten zaś wywozi towar do pozaunijnego odbiorcy, na rzecz którego dokonuje również montażu urządzeń w miejscu ich przeznaczenia. Krajowy producent uważa, iż dokonuje sprzedaży krajowej i wystawia na Spółkę faktury z naliczonym podatkiem VAT według stawki krajowej (w tym przypadku jest to 22%).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 2 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny wyjścia wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4 w/w ustawy. W przedmiotowej sprawie niewątpliwie ma miejsce wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty. Wywóz ten jest również potwierdzony dokumentem celnym.

Wywóz ten ma być dokonany zgodnie z art. 2 ust. 8 w/w ustawy przez dostawcę lub nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub w jego imieniu. W przedmiotowej sprawie spółka B jest nabywcą pośrednim a C nabywcą finalnym. Zarówno nabywca pośredni jak również finalny nie mają siedziby na terytorium kraju. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nakładają w art. 41 ust. 4 oraz ust. 6 w powiązaniu art. 2 ust. 8 obowiązek potwierdzenia wywozu towarów dokumentem celnym. Zgodnie z art. 41 ust. 11 w/w ustawy z dokumentu tego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy. Przepisy te nie przewidują natomiast wymogu tożsamości nabywcy wywiezionych towarów. Nie należy również w przedmiotowej sprawie wywodzić z art. 7 ust. 8 i art. 22 ust. 2 w/w ustawy konieczności przyporządkowania transportu jednej z dostaw i opodatkowania drugiej jako dostawy krajowej. Przepisy te bowiem stanowią regulację ogólną, której przedmiotem jest wielofazowość i powszechność podatku VAT obowiązujące w obrocie krajowym jak również w obrocie wewnątrzwspólnotowym. Dostawa towarów poza terytorium Wspólnoty nie podlega natomiast opodatkowaniu ani podatkiem od towarów i usług ani podatkiem od wartości dodanej żadnego z krajów Wspólnoty. Zatem regulacja dotycząca samego opodatkowania wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty jest szczególną normą prawną wyłączającą zastosowanie normy ogólnej.

W związki z powyższym w przedmiotowej sprawie uzasadnione jest opodatkowywanie dostaw do spółki B ze stawką 0% pod warunkiem dostarczenia dokumentów celnych potwierdzających wywóz tych towarów poza terytorium Wspólnoty przez spółkę C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm. ), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów usług, zwanym dalej podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 2 pkt 8 ustawy ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o eksporcie towarów - rozumie się przez to potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem (...).
   
   

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Wobec powyższego, aby uznać daną czynność za eksport towarów, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• ma miejsce czynność określona w przepisach art. 7 ust. 1 pkt 1-4 ww. ustawy,

• następnie, w konsekwencji tej czynności, dochodzi do wywozu towaru z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni),

• wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
  
  

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych przesłanek powoduje, iż nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy. Jak wynika z treści złożonego wniosku, wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty nie będzie dokonany w ramach transakcji pomiędzy Spółką A (krajowym producentem urządzenia), a Wnioskodawcą (Spółką B) - podmiotem zagranicznym zarejestrowanym dla celów podatku VAT w Polsce, lecz w ramach całkowicie odrębnej transakcji, tj. pomiędzy Spółką C (nabywca przedmiotowej maszyny od Wnioskodawcy, podmiot unijny zarejestrowany w Polsce, będący ostatecznym eksporterem transportującym i montującym te towary) i podmiotem z poza terytorium Wspólnoty, w której to transakcji Spółka A już nie będzie uczestniczyć.

Zatem w myśl powołanych powyżej przepisów, w przedstawionym przypadku po stronie Spółki A nie mamy do czynienia z eksportem pośrednim, w rozumieniu przepisów art. 2 pkt 8 lit. b) ustawy. Opisany stan faktyczny wskazuje na dokonanie przez wymienioną spółkę dostawy krajowej na rzecz kontrahenta, posiadającego status podatnika krajowego (Wnioskodawca, tj. Spółka B, podmiot mający siedzibę na terytorium Niemiec prowadzi opodatkowaną podatkiem VAT w Polsce działalność w zakresie zakupu i sprzedaży towarów i jest zarejestrowany jako polski podatnik podatku od towarów i usług). Powyższe skutkuje brakiem prawa do rozliczenia przedmiotowej transakcji jako sprzedaży eksportowej opodatkowanej stawką 0%, natomiast zastosowanie znajdzie stawka podatku od towarów i usług właściwa dla sprzedaży w kraju.

Z uwagi na fakt, że występującym o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego jest Spółka, a zapytanie dotyczy kontrahenta, dokonującego dostawy towarów na jej rzecz rzecz, przedmiotowa interpretacja nie wywoła skutków określonych w art. 14k-14n ustawy Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.