Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2008 r. (data wpływu 14 lipca 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 września 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług legalizacji przyrządów pomiarowych na stacji paliw (PKWiU 74.02), w cenę których wkalkulowano m. in. koszty urzędu miar jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług legalizacji przyrządów pomiarowych na stacji paliw (PKWiU 74.02), w cenę których wkalkulowano m. in. koszty urzędu miar.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka świadczy usługi legalizacji przyrządów pomiarowych na stacjach paliw. Przyrządy pomiarowe podlegają prawnej kontroli metrologicznej. Za zgłoszenie i przeprowadzenie tych czynności odpowiedzialna jest firma świadcząca usługi. Prawna kontrola metrologiczna polega na legalizacji przyrządu pomiarowego. Legalizacja jest sprawdzeniem i poświadczeniem przez organ administracji miar, czy przyrząd pomiarowy spełnia wymagania przepisów metrologicznych i może być stosowany w obrocie publicznym do wyznaczania ilości albo jakości rzeczy lub usług w celu uzyskania prawidłowej podstawy do rozliczeń.

Usługa wygląda następująco: pracownik Spółki przelewa z urządzenia pomiarowego do kolby wzorcowej odpowiednią ilość produktu a obecny przy tej czynności urzędnik wyznaczony przez właściwy urząd miar sprawdza, czy urządzenie działa zgodnie z normami dla niego przyjętymi. Urząd miar zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 10 października 2004 r. w sprawie opłat za czynności urzędowe wykonywane przez organ administracji miar i podległe im urzędy wystawia noty księgowe, które nie podlegają opodatkowaniu. Spółka wystawiając fakturę za usługę bierze pod uwagę koszty własne, czyli: dojazd, czas pracy pracownika oraz koszty urzędu miar, podsumowując zlecenie nalicza podatek od towarów i usług wg 22% stawki.

Realizując usługę za legalizację, jeden z naszych usługodawców wymaga rozdzielenia jednej pracy na dwie osobne faktury. Na jednej fakturze znajdują się koszty poniesione przez Spółkę, na drugiej zaś znajdują się wyłącznie kosztu urzędu miar. Mając na uwadze fakt, iż jest to tylko rozbicie kosztów jednego zlecenia Spółka stosuje podatek od towarów i usług w wysokości 22% na obydwu fakturach.

Faktura wystawiona przez Spółkę zawiera informację, że są to koszty usługi wraz z przygotowaniem wg 22% stawki VAT, na drugiej fakturze jest informacja, że jest na niej opłata poniesiona za legalizację wobec urzędu miar Spółka nalicza podatek od towarów i usług również w wysokości 22%. Przy wykonaniu usługi legalizacji potrzebny jest pracownik Spółki, dlatego naliczana jest stawka VAT w wysokości 22%.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Spółka wskazała, iż usługa legalizacji przyrządów pomiarowych mieści się w PKWiU w grupowaniu 74.02.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie :

Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe jest naliczenie 22% podatku od towarów i usług na fakturze opisującej koszty urzędu miar, gdyż jest to tylko rozbicie kosztów pracy. Rozłożenie kosztów jednej pracy na dwie faktury faktura przedstawiająca koszty urzędu miar również jest obciążona 22% podatkiem od towarów i usług, mimo iż opłaty udokumentowane notami księgowymi wystawionymi przez urząd miar nie podlegają opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług zgodnie z art. 8 ust. 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 29 ust. 1 powołanej ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zatem przedmiotem opodatkowania jest skategoryzowana usługa, nie zaś zbiór wyodrębnionych w jej ramach usług. Wobec powyższego podstawą opodatkowania w przedmiotowej sprawie jest wartość usługi legalizacji przyrządów pomiarowych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że elementem składowym świadczonej usługi jest m. in czynność sprawdzenia przez pracownika urzędu miar, czy dane urządzenie działa zgodnie z normami, za co urząd miar pobiera od Spółki opłatę, dokumentując ją notą księgową.

Opłata ta jest wkalkulowana w cenę i stanowi element kalkulacji należnego wynagrodzenia za usługę legalizacji przyrządów pomiarowych.

Zatem, Spółka powinna dokonać opodatkowania świadczonej usługi legalizacji przyrządów pomiarowych wg stawki obowiązującej dla tej usługi.

Stawka podatku na podstawie art. 41 ust. 1 powołanej ustawy - wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2 - 12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Spółka wskazała, iż świadczona usługa w zakresie legalizacji przyrządów pomiarowych sklasyfikowana jest wg PKWiU w grupowaniu 74.02.

Analizując treść ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów wykonawczych do tej ustawy we wskazanym PKWiU ustawodawca nie przewidział zwolnienia z opodatkowania ani też obniżonej do wysokości 0%, 3% czy 7% stawki podatku. Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, iż usługa legalizacji przyrządów pomiarowych sklasyfikowana zgodnie Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług w grupowaniu 74.02 stanowi czynność opodatkowaną stawką podstawową w wysokości 22%, niezależnie od tego, czy w treści faktury poszczególne elementy składowe będą wyodrębnione, czy też nie.

Nadmienia się, iż niniejsza interpretacja dotyczy prawidłowości opodatkowania świadczonej usługi i nie rozstrzyga prawidłowości udokumentowania świadczonych usług dwiema fakturami, gdyż ta kwestia nie była przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.