Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2008r. (data wpływu 15 lipca 2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 września 2008r. (data wpływu 26 września 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lipca 2008r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 24 września 2008r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie sprzedaży nieruchomości gruntowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka nabyła w styczniu 2001r. od Rolniczego Zespołu, rejestrowanego w rejestrze Spółdzielni Sądu Gospodarczego nieruchomość niezabudowaną (trzy działki), które zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego były oznaczone jako:

• tereny obszarów dróg krajowych,
• obszary przemysłu składów i baz.
  
  

Nabycie odbyło się wyłącznie na podstawie aktu notarialnego. Sprzedaż nieruchomości nie była opodatkowana podatkiem VAT. Nieruchomość została nabyta z zamiarem jej zagospodarowania na bazę magazynową (udokumentowany plan posadowienia magazynów handlowych). Spółka uzyskała zwolnienie od podatku od nieruchomości z uwagi na planowane inwestycje. Ze względu na szereg nieprzewidzianych okoliczności, m.in. zmiany przepisów prawnych na Ukrainie inwestowanie na tym terenie stało się niecelowe, gdyż został utracony główny atut jakim była lokalizacja w pobliżu trzech przejść granicznych. Wobec powyższego podjęto decyzję o zbyciu nieruchomości szczególnie, że w międzyczasie Spółka wszczęła postępowanie naprawcze, na którego realizację konieczne było pozyskanie środków finansowych. W lipcu 2008r. Spółka zawarła przedwstępną umowę sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. Kupującymi są: spółka z o.o. oraz dwie osoby fizyczne, które nabędą udziały wynoszące po 1/3 części każdy. W chwili sprzedaży zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego ww. nieruchomość jest określona w planie jako:

• tereny usług i obsługi biznesu,
• tereny usług komercyjnych,
• ciąg pieszo-jezdny.
  
  

Zgodnie z zapisem umowy przedwstępnej w miejsce ww. nabywców może wystąpić inny podmiot. Spółka przystąpi do zawarcia przyrzeczonej umowy i przeniesienia własności nieruchomości po uzyskaniu wiążącej interpretacji podatkowej w przedmiotowym zakresie.Pismem z dnia 24 września 2008r. Wnioskodawca uzupełnił przedstawione zdarzenie przyszłe w następujący sposób:Działka nr 196/6 położona w obrębie M. zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego Gminy z dnia 28 sierpnia 2002r. stanowi tereny usług i obsługi biznesu. Pomimo koncepcji jej zagospodarowania pod budowę magazynów handlowych pozostaje niezabudowana.Działka nr 196/7 położona w obrębie M. zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego Gminy z dnia 28 sierpnia 2002r. stanowi tereny usług i obsługi biznesu, tereny usług komercyjnych, ciąg pieszo-jezdny, wodociąg gminny. Pomimo koncepcji jej zagospodarowania pod budowę magazynów handlowych pozostaje niezabudowana.Działka nr 196/8 położona w obrębie M. zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego Gminy z dnia 28 sierpnia 2002r. stanowi ciąg pieszo-jezdny. Pomimo koncepcji jej zagospodarowania pod budowę magazynów handlowych pozostaje niezabudowana.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanym stanie faktycznym sprzedaż nieruchomości jest zwolniona od podatku VAT, gdyż:

• przedmiotem działalności spółki nie jest obrót nieruchomościami,
• przy nabyciu nieruchomości spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT (nabycie bez podatku VAT),
• spółka nie poniosła wydatków na modernizację,
• ma zastosowanie zwolnienie przewidziane dla towarów używanych w myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy Spółka nie ma obowiązku wystawienia faktury VAT za sprzedaż ww. działek. Sprzedaż odbywa się na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.Natomiast przez dostawę towarów w świetle art. 7 ust. 1 ww. ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.W myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż w obecnym stanie prawnym grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż gruntu stanowi dostawę towarów i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, według stawki określonej art. 41 ust. 1 tej ustawy. Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy gruntu zostały określone między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług. Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu a nie jego klasyfikacją gleboznawczą. Wskazać przy tym należy, iż na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji pojęcia gruntu przeznaczonego pod zabudowę.Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o przeznaczeniu gruntu. Z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego wynika, że zamierza dokonać sprzedaży niezabudowanych działek gruntu położonych na obszarze objętym obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego miasta jako:

• tereny usług i obsługi biznesu ( działka nr 196/6),
• tereny usług i obsługi biznesu, tereny usług komercyjnych, ciąg pieszo-jezdny (działka nr 196/7),
• ciąg pieszo-jezdny (działka nr 196/8)
  
  

Spółka nabyła ww. nieruchomość gruntową z zamiarem jej zagospodarowania na bazę magazynową (udokumentowany plan posadowienia magazynów handlowych).

Powołany przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT dotyczy towarów używanych. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Przez towary używane zgodnie z ust. 2 wskazanego przepisu ustawy rozumie się:

1. budynki i budowle lub ich części - jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat,
2. pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.
   
   

Zatem w sprawie będącej przedmiotem wniosku powołane przez Wnioskodawcę przepisy art. 43 ust. 1 pkt 2 nie znajdują zastosowania, bowiem grunty nie są zaliczane do towarów używanych.W związku z powyższym dla dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę ustawa nie przewiduje preferencyjnych stawek podatku VAT. Zatem sprzedaż ww. nieruchomości gruntowej podlega opodatkowaniu 22% stawką podatku VAT. Zgodnie z art. 106. ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.Natomiast art. 106 ust. 4 ww. ustawy stanowi, iż podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

W świetle powyższego Wnioskodawca winien dostawę przedmiotowych działek udokumentować fakturą VAT. Jedynym wyjątkiem i odstępstwem od tej reguły jest sytuacja, gdy nabywcą przedmiotowej działki będzie osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. W takim bowiem przypadku Wnioskodawca będzie zobowiązany do wystawienia faktury VAT wyłącznie na żądanie nabywcy (osoby nieprowadzacej działalności gospodarczej).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008r.

W związku z powyższym tut. organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.