Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2008r. (data wpływu 20 marca 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia w jakim okresie oraz z jaką stawką Spółka powinna ująć przedstawioną transakcję wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty Europejskiej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia w jakim okresie oraz z jaką stawką Spółka powinna ująć przedstawioną we wniosku (dot. sytuacji 2) transakcję wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty Europejskiej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Spółka dokonuje sprzedaży towarów dla kontrahentów spoza Wspólnoty Europejskiej (eksport). W związku z wprowadzeniem systemu ECS, Spółka otrzymuje na adres e-mail komunikaty IE-599 od agencji celnej, która zajmuje się obsługą Spółki.

W Spółce występuje transakcje eksportowe, dla których:

• zarówno nabywcą jak i odbiorcą jest ten sam podmiot z kraju trzeciego,
  
• nabywcą jest podmiot z danego państwa trzeciego, natomiast towar jedzie do innego odbiorcy wskazanego przez nabywcę do tego samego państwa trzeciego albo innego państwa trzeciego.
  
  

Eksport dokonywany jest w ramach dostawy na warunkach EXW, FCA albo FOB.

Komunikaty IE-599, które Spółka otrzymuje od agencji celnej na adres e-mail są wystawiane na Spółkę, jako eksportera. Podsumowując Wnioskodawca wskazał, że w komunikacie IE-599 w polu Nadawca występuje Spółka.

Faktura została wystawiona na kontrahenta ostatniego dnia miesiąca, tj. 29 lutego. W dniu 5 marca Spółka otrzymała drogą mailową od agencji celnej komunikat IE599, zawierający następujące dane:

data przyjęcia - 1 marzec, data zwolnienia - 1 marzec, data wyprowadzenia - 5 marzec.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jakim okresie oraz z jaką stawką Spółka powinna ująć powyższą transakcję w deklaracji VAT-7?

Zdaniem Wnioskodawcy Spółka dokonuje eksportu bezpośredniego, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług. W eksporcie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą potwierdzenia przez urząd celny określony w przepisach celnych wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty. Stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 41 ust. 4 i 5, pod warunkiem, że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty. Jeżeli powyższy warunek nie został spełniony - zgodnie z art. 41 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług - podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed złożeniem deklaracji podatkowej za ten okres. W razie nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 41 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu. Spółka stwierdziła, iż posiada już dokument celny potwierdzający wywóz komunikat IE-599. W związku z powyższym uważa, iż zgodnie z art. 41 ust. 7 nie powinna wykazywać tej dostawy w lutym lecz powinna ująć transakcję jako eksport w miesiącu marcu stosując stawkę 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 st. 1 pkt 1-4, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz lub
   
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia łodzi rekreacyjnych oraz prywatnych statków powietrznych lub innych prywatnych środków transportu, w tym środków transportu, o których mowa w art. 16 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 288 z 29.10.2005, str. 1).
   
   

Jak wynika z powyższego ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar:

• jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz lub
  
• jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz.
  
  

Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów z Polski poza terytorium UE i na niego wystawione są dokumenty eksportowe jako zgłaszającego towar do odprawy celnej stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz. W tym przypadku polski eksporter sprzedaje towar podmiotowi zagranicznemu, który wywozi je lub zleca ich wywóz poza granicę Wspólnoty.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ww. ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a) ustawy, stawka podatku wynosi 0%.

Zgodnie natomiast z przepisem art. 41 ust. 6 ustawy o VAT, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się w eksporcie towarów, pod warunkiem, że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty. Oznacza to, iż prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% z tytułu eksportu towarów uzależnione jest od posiadania przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty.

Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed złożeniem deklaracji podatkowej za ten okres. W razie nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju (art. 41 ust. 7 ustawy o VAT). Przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu (ust. 8 art. 41 ustawy o VAT).

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne, eksportem towarów jest więc potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów. Ustalając zakres zastosowania przepisu art. 41 ust. 6 i 7 ustawy o podatku od towarów i usług właściwym staje się przyjęcie uregulowań zawartych w przepisach prawa celnego. Warunkiem zastosowania preferencyjnej stawki 0% jest bowiem posiadanie stosownych dokumentów spełniających warunki określone w przepisach celnych, które będą jednoznacznie potwierdzać wywóz towarów poza granicę Wspólnoty.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują jaki oraz w jakiej formie powinien być sporządzony dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty. W takim przypadku należy odwołać się do regulacji zawartych w przepisach celnych wskazujących jednoznacznie rodzaj dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza obszar celny Wspólnoty.

Kwestia dokonywania zgłoszeń celnych została uregulowana rozporządzeniem Komisji (EWG) Nr 2454 z dnia 2 lipca 1993r. ustanawiającym przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE. L. Nr 253, poz. 1 ze zm.).

Zgodnie z pkt 14 preambuły rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1875/2006 z dnia 18 grudnia 2006r. zmieniającego rozporządzenie (EWG) Nr 2454/93 ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE. L. Nr 360, poz. 64 ze zm.) organy celne zostały zobowiązane do zastąpienia w procedurze wywozu, uszlachetniania biernego oraz powrotnego wywozu, obecnej procedury z zastosowaniem dokumentów w formie papierowej procedurą elektronicznej wymiany danych.

Z dniem 31 sierpnia 2007r., w związku z uruchomieniem w Polsce pełnej funkcjonalności I fazy Systemu Kontroli Eksportu (ang. Export Control System, ECS), uległy zmianie zasady dokonywania zgłoszeń do procedury wywozu, procedury uszlachetniania biernego oraz powrotnego wywozu po gospodarczej procedurze celnej. System ECS pozwala na elektroniczną obsługę zgłoszenia wywozowego przesyłanego przez zgłaszającego/eksportera, zarówno w urzędzie celnym wywozu, jak też w urzędzie celnym wyprowadzenia i opiera się na obiegu komunikatów elektronicznych pomiędzy urzędami celnymi a podmiotami dokonującymi zgłoszeń celnych.

Tak więc w chwili obecnej, w przypadku dokonywania eksportu, potwierdzanie wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty może odbywać się z wykorzystaniem systemu ECS lub poza tym systemem. Każda z tych dwóch form dokumentu jest równorzędna.

Gdy procedura wywozu obsługiwana jest poza systemem ECS, zasady potwierdzenia wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty dla celów podatku od towarów i usług są takie jak dotychczas. Dokumentem potwierdzającym dokonanie wywozu jest tu karta 3 SAD.

Natomiast w przypadku gdy procedura wywozu obsługiwana jest przez system ECS, zgodnie z art. 796e ww. rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2454/93, wprowadzonego w życie przepisem art. 1 pkt 57 cyt. rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1875/2006 z dnia 18 grudnia 2006r., urząd celny wywozu potwierdza fizyczne wyprowadzenie towarów przesyłając zgłaszającemu komunikat Potwierdzenie wywozu komunikat IE-599. Podpisany i przesłany w systemie ECS przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych komunikat IE-599 jest dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty. Komunikat ten zawiera dane zgłoszenia z momentu zwolnienia zgłoszenia do procedury wywozu oraz informację o potwierdzeniu wywozu lub zatrzymaniu towaru na granicy.

Na mocy art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

W eksporcie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą potwierdzenia przez urząd celny określony w przepisach celnych wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty (art. 19 ust. 6 ustawy).

Z opisanej w przedmiotowej sprawie sytuacji wynika, że na dokumencie celnym potwierdzającym wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty (komunikacie IE-599) jako eksporter widnieje Spółka. W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z tzw. eksportem bezpośrednim.

Spółka wskazała również, że wystawiła fakturę eksportową 29 lutego, natomiast potwierdzenie wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty komunikat IE-599 - otrzymała 5 marca.

Mając na uwadze ww. przepisy prawa (w szczególności przepisy art. 41 ust. 6 oraz ust 7. ww. ustawy o podatku od towarów i usług) stanowisko Spółki, iż w przedmiotowej sytuacji powinna wykazać przedmiotową dostawę jako eksport ze stawką 0% w rozliczeniu za miesiąc marzec należało uznać za prawidłowe.

Zauważa się, iż w przedmiotowej interpretacji nie rozstrzygano kwestii, czy otrzymany przez Spółkę droga mailową od agencji celnej komunikat IE-599 jest dokumentem, o którym mowa w ww. art. 41 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach informuje , że poruszone w przedmiotowym wniosku kwestie:

• uznania czy wywóz towarów poza granice Wspólnoty Europejskiej na warunkach opisanych we wniosku stanowi tzw. eksport bezpośredni,
  
• określenia w jakim okresie oraz z jaką stawką Spółka powinna ująć transakcje opisaną w pkt 3 oraz
  
• ustalenia jaki dokument jest wymagany zgodnie z art. 41 ustawy o podatku od towarów i usług, aby Spółka mogła nie wykazywać sprzedaży eksportowej jako sprzedaży krajowej wg stawki 22% w miesiącu wystawienia faktury z tytułu sprzedaży eksportowej

będą przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.