Temat interpretacji
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2008r. (data wpływu 13 marca 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 i 19 czerwca 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek z majątku osobistego - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 13 marca 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży działek z majątku osobistego Wnioskodawcy.
W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
W 1978 nabyła Pani wraz z mężem działkę rolną o pow. 1 ha do wspólnego majątku celem wybudowania domu dla rodziny. Od chwili zakupu przedmiotowe grunty nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej ani rolniczej, jak również nie wchodziły w skład gospodarstwa rolnego. Ziemia w tym czasie nie była użytkowana gospodarczo. W 1995 roku, po śmierci Pani męża przeprowadzono postępowanie spadkowe. Syn, jako spadkobierca po zmarłym, zamierza w przyszłości wybudować dom mieszkalny dla siebie na części działki nabytej w drodze spadku. Pani natomiast zamierza dokonać darowizny 1 działki na rzecz swojej siostry, a pozostałe 3 działki zamierza sprzedać, w pewnych odstępach czasu, w zależności od sytuacji materialnej. Obecnie jest Pani na emeryturze i przedmiotowe działki stanowią Pani majątek osobisty.
W uzupełnieniu wniosku z dnia 4 czerwca 2008 r. oświadczyła Pani, iż przedmiotowe działki są niezabudowane i wg. planu zagospodarowania przestrzennego są przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową. Poinformowała Pani również, iż nie dokonywała żadnych czynności zmierzających do przygotowania gruntu do sprzedaży oraz w przeszłości nie nabywała ani nie zbywała nieruchomości.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie .
Pani zdaniem, nie jest działalnością handlową sprzedaż 3 działek z majątku osobistego, bowiem nie zostały one nabyte w celu ich dalszej odsprzedaży. Stanowisko takie potwierdza wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 lutego 2007r., sygn. III SA/Wa 4176/06.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, żeby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy i zarobkowy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia częstotliwości, przez zamiar wykonywania danej czynności i w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa lata), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności.
Biorąc powyższe pod uwagę osoba fizyczna dokonująca jednorazowych lub okazjonalnych transakcji oraz nieprowadząca regularnej, zorganizowanej czy też zarejestrowanej działalności gospodarczej nie jest podatnikiem od towarów i usług. Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego gruntu przeznaczonego pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, to czynność taka nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Uzasadnionym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników, nawet jeżeli wykonują czynność dostawy towarów, jeśli zbywają część majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży
Ze złożonego wniosku wynika, że nabyła Pani do majątku osobistego działkę rolną, z zamiarem wybudowania domu dla rodziny. Zatem grunty te nie zostały nabyte z zamiarem dalszej odsprzedaży ani w celach zarobkowych. Dodatkowo po przeprowadzeniu postępowania spadkowego po zmarłym mężu działka została podzielona na 4 części. Planuje Pani, jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej sprzedać 3 działki, a jedną podarować siostrze. Planowana sprzedaż nie będzie miała charakteru komercyjnego. Grunty nie były wykorzystywane w żadnej działalności.
W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
W kontekście powyższego, sprzedaż przedmiotowych gruntów, jako majątku osobistego nie będzie uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i w konsekwencji nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.