Temat interpretacji
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2008 r. (data wpływu 30 czerwca 2008 r.) uzupełnione pismem z dnia 22 lipca 2008 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczące podatku od towarów i usług w zakresie przesyłania oraz archiwizowania faktur w formie elektronicznej - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 30 czerwca 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przesyłania oraz archiwizowania faktur w formie elektronicznej.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca zamierza stać się jako odbiorca e-faktur uczestnikiem systemu, który pozwoli na wystawianie, przesyłanie i przechowywanie faktury poprzez wymianę danych elektronicznych (EDI) zgodnie z brzmieniem § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur.
Podatnik będzie korzystać w tym zakresie z wydzielonej sieci usługodawcy informatycznego. W celu optymalizacji komunikacji w systemie EDI, zadaniem tego podmiotu będzie umożliwienie bezpiecznego przesyłania danych z systemu dostawcy oraz umożliwienie ściągania w formacie XML, poprzez dostęp do odpowiedniej strony www. Dodatkowo system usługodawcy będzie archiwizował wszystkie e-faktury w oryginalnym formacie i zgodnie z przepisami rozporządzenia zapewniona będzie czytelna wersja prezentacyjna e-faktury.
Powyższe oznacza, że faktury wystawione przez dostawcę będą archiwizowane w systemie usługodawcy w formacie IDOC, z równoczesnym udostępnieniem czytelnej formy faktury, natomiast dodatkowo będą one archiwizowane i przesyłane w formacie dogodnym dla Wnioskodawcy z możliwością udostępnienia ich w czytelnej formie umożliwiającej oglądanie. Innymi słowy system usługodawcy archiwizuje dla celów podatkowych komunikaty EDI (e-faktury) w formacie wystawcy faktury, zaś w przypadku odbiorcy e-faktur w formacie, na który komunikat EDI został przekonwertowany przez dostawcę usług informatycznych w celu umożliwienia ich odbioru.
Wyżej opisany system wymiany i archiwizowania e-faktur gwarantuje autentyczność ich pochodzenia, integralność danych, jak również czytelność przez cały okres ich przechowywania oraz natychmiastowy, pełny i ciągły dostęp drogą elektroniczną organom podatkowym i organom kontroli skarbowej. W szczególności system zapewnia możliwość udokumentowanego poboru i wykorzystania tych faktur przez organy podatkowe, w tym ich wydruk. Dodano, iż zapewnienie czytelności faktur elektronicznych wymaga zmiany formatu, w jakim są one przesyłane, na format gwarantujący wizualizację danych zawartych na fakturze, przy czym ważne jest to, że prezentacja czytelna nie ingeruje w format oryginalny faktury.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie .
Zdaniem Wnioskodawcy, dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w sekcji 5 Przesyłanie faktur drogą elektroniczną ustanawia szereg wymogów dotyczących e-faktur, jak również określa państwom członkowskim sytuacje, w których powinny one akceptować takie faktury. Najważniejszy z nich zawarty jest w art. 233 ust. 1 lit. a) i b) stanowiący, że państwa członkowskie akceptują faktury przesłane lub udostępniane drogą elektroniczną, pod warunkiem, że autentyczność pochodzenia faktur i integralność ich treści zagwarantowano za pomocą elektronicznej wymiany danych (EDI), w przypadku gdy porozumienie dotyczące takiej wymiany przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia i integralność danych.
Równocześnie art. 234 dyrektywy wskazuje, że państwa członkowskie nie mogą nakładać na podatników dostarczających towary lub świadczących usługi na ich terytorium żadnych innych obowiązków ani formalności związanych z przesłaniem lub udostępnianiem faktur drogą elektroniczną, w szczególności w odniesieniu do formatu przesyłanej e-faktury, ponieważ najważniejsze jest aby system wymiany i archiwizacji e-faktur gwarantował autentyczność ich pochodzenia i integralność ich treści.
Przenosząc zasady określone w dyrektywie na grunt polskiego prawa podatkowego Minister Finansów prawidłowo ustanowił regulację w § 4 pkt 2 rozporządzenia. Natomiast w § 6 ust. 5 rozporządzenia odniósł się również do formatu przesyłanej e-faktury.
Stosując subsumcję przywołanych wyżej przepisów prawa podatkowego, w szczególności dyrektywy, jak i rozporządzenia, Wnioskodawca stwierdza, iż system wymiany i archiwizacji e-faktur, którego stanie się uczestnikiem jako odbiorca, spełnia warunki w zakresie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktur i integralność danych oraz zapewnia czytelność e-faktur przez cały okres ich przechowywania.
Wnioskodawca wskazał, iż w odniesieniu do warunku, aby faktury przesłane w formie elektronicznej, były przechowywane przez ich wystawcę oraz odbiorcę w formacie, w którym zostały przesłane, jedyną możliwą interpretacją ww. przepisu jest przyjęcie, że czyni mu zadość sytuacja, w której wystawienie przez podatnika e-faktury w formacie IDOC, przy równoczesnym przetransponowaniu jej na platformie EDI na format odbiorcy, w którym on ją otrzymuje. Najważniejsze jest bowiem to, że ta sytuacja gwarantuje autentyczność pochodzenia e-faktur, integralność ich treści, jak również czytelność przez cały okres ich przechowywania.
Wnioskodawca zauważa, że w przypadku, gdy przepisy prawa krajowego pozostają w sprzeczności z uregulowaniami wspólnotowymi, pierwszeństwo w stosowaniu będą miały przepisy prawa wspólnotowego, a zatem odmienna interpretacja § 6 ust. 5 rozporządzenia w sprawie e-faktur naruszałaby dyrektywę, w szczególności jej art. 234.
Wnioskodawca wskazuje na orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 września 2007 r., sygn. Akt III SA/Wa 1054/07, w którym sąd stwierdził, że e-faktury mogą być dla celów podatkowych przechowywane w innym formacie niż zostały wysłane, pod warunkiem, iż format umożliwia zachowanie ich integralności, autentyczności pochodzenia, czytelności oraz możliwości wydruku.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur (Dz. U. Nr 133 poz. 1119), faktury wystawiane w formie elektronicznej przesyła się, w tym udostępnia, w tej formie odbiorcy oraz przechowuje się w tej formie przy zastosowaniu elektronicznych urządzeń do przetwarzania (łącznie z cyfrową kompresją) i przechowywania danych, z wykorzystaniem technik teletransmisji przewodowej, radiowej, technologii optycznych lub innych elektromagnetycznych środków.
Stosownie do treści § 4 pkt 2 cytowanego rozporządzenia, faktury mogą być wystawiane, przesyłane i przechowywane w formie elektronicznej, pod warunkiem że autentyczność ich pochodzenia i integralność ich treści będą zagwarantowane, poprzez wymianę danych elektronicznych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych, jeżeli zawarta umowa, dotycząca tej wymiany, przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność danych.
Natomiast w myśl § 6 ust. 5 ww. rozporządzenia, faktury przesłane w formie elektronicznej powinny być przechowywane przez ich wystawcę oraz odbiorcę w formie elektronicznej w formacie, w którym zostały przesłane, w sposób gwarantujący autentyczność ich pochodzenia i integralność ich treści, jak również ich czytelność przez cały okres ich przechowywania.
Dokonując analizy powyższych regulacji prawa podatkowego stwierdzić należy, iż faktury w formie elektronicznej powinny być przechowywane w formie elektronicznej w formacie, w którym zostały przesłane, w sposób gwarantujący autentyczność ich pochodzenia i integralność ich treści, jak również ich czytelność przez cały okres przechowywania.
W przedstawionym przez Podatnika zdarzeniu przyszłym, e-faktury będą archiwizowane w systemie usługodawcy w oryginalnym formacie, z równoczesnym udostępnieniem czytelnej formy faktury. Jednocześnie, Wnioskodawca zaznacza, iż dla odbiorcy będą one dodatkowo archiwizowane, przesyłane oraz udostępniane w czytelnej formie umożliwiającej oglądanie, co oznacza, iż system usługodawcy przekonwertuje komunikat EDI, w celu wizualizacji danych zawartych na fakturze, natomiast prezentacja czytelna nie ingeruje w format oryginalny faktury.
Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż faktury przesyłane w formie elektronicznej będą przechowywane przez wystawcę oraz odbiorcę, w formacie w którym zostały przesłane, w systemie usługodawcy. Wskazać przy tym należy, iż samo przekonwertowanie komunikatu EDI z formatu nieczytelnego na format czytelny, nie ingeruje w format faktury w rozumieniu przepisu § 6 ust. 5 rozporządzenia, lecz umożliwia jedynie jej wizualizację i wydruk w formie czytelnej.
Zaznaczyć jednakże należy, iż właściwymi fakturami udostępnianymi do celów podatkowych będą faktury przechowywane przez usługodawcę.
Organ podatkowy pragnie podkreślić, iż przepis § 6 ust. 5 rozporządzenia, nie narusza postanowień art. 234 dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatkowego, bowiem nie nakłada on dodatkowego obowiązku stosowania konkretnego formatu, w którym faktury elektroniczne mają być wystawiane, przechowywane oraz wysyłane. Jednakże, jeżeli faktury już zostały wystawione w określonym formacie, powinny one być przechowywane przez ich wystawcę oraz odbiorcę w formie elektronicznej w formacie, w którym zostały one przesłane.
Podkreślić należy także, iż procedury zapewniające integralność danych powodują, że faktura przesłana drogą elektroniczną dotarła do adresata kompletna i w niezmienionej formie. Faktura elektroniczna nie byłaby integralną gdyby nastąpiło przekonwertowanie jej formatu w trakcie przesyłania, a zatem narzucenie jednego formatu podczas przesyłania i przechowywania nie może być postrzegane jako nałożenie dodatkowego obowiązku ponad przepis dyrektywy.
Natomiast w odniesieniu do powołanego przez Wnioskodawcę orzeczenia Wojewódzki Sądu Administracyjnego w Warszawie, organ podatkowy stwierdza, iż orzeczenia wydawane przez sądy administracyjne rozstrzygają w indywidualnych sprawach i nie stanowią źródła prawa powszechnie obowiązującego w przeciwieństwie do ustaw podatkowych oraz aktów wykonawczych, które posiadają moc powszechnie obowiązującą do momentu ich zmiany lub uchylenia.
Reasumując, z przedstawionego zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku wynika, iż usługodawca archiwizuje e-faktury dla wystawcy oraz odbiorcy w niezmienionym formacie. Zatem w związku z faktem, iż nie nastąpi zmiana formatu wystawianych faktur przy przesyłaniu i przechowywaniu e-faktur w formie elektronicznej, w ocenie organu, spełnione zostaną warunki określone w § 4 oraz z § 6 ust. 5 rozporządzenia w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa).
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.