Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 08 listopada 2007 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 15 listopada 2007 r. data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie 20 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania najmu lokalu mieszkalnego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania najmu lokalu mieszkalnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie:

1. usług obiektów noclegowych turystyki i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania, pozostałe - (55.2 PKD),
2. obsługa nieruchomości na własny rachunek (70.1 PKD),
3. wynajem nieruchomości na własny rachunek (70.2 PKD),
4. obsługa nieruchomości świadczona na zlecenie (70.3 PKD).

W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca wynajął stosowną umową najmu lokal mieszkalny. Lokal położony na terenie Polski przeznaczono dla jednego z zagranicznych kontrahentów ze Szwajcarii. W tej sytuacji Wnioskodawca wystawia faktury za wynajem mieszkania na adres szwajcarskiego kontrahenta. Na wystawianych fakturach pomiędzy Wnioskodawcą a kontrahentem szwajcarskim brak jest numeru NIP kontrahenta zagranicznego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji dalszego wynajmu lokalu mieszkalnego można zastosować zwolnienie od podatku VAT. Wnioskodawca wskazuje, iż w jego opinii umowa dalszego wynajmu (podnajmu) nie ma znaczenia dla kwestii zwolnienia od podatku. Kluczowy w przedmiotowej sprawie jest zdaniem Wnioskodawcy rodzaj wykonanej usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 53 poz. 545 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 vide art. 8 ust. 1 ustawy o podatku VAT. W świetle natomiast zapisów art. 8 ust. 3 cyt. ustawy, wyjaśnić należy, iż usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych.

Stosownie do treści art. 27 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku świadczenia usług związanych z nieruchomościami miejscem świadczenia usług jest miejsce położenia nieruchomości.

W myśl zapisów art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku VAT wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Wyjątki przytoczone przepisem powyżej nie mają jednak zastosowania w przedmiotowej sprawie. Ponadto zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawką obniżoną lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy o podatku od towarów i usług. W pozycji nr 4 przedmiotowego załącznika jako usługi zwolnione od podatku VAT określono sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 70.20.11 usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe.

W celu prawidłowego ustalenia istnienia obowiązku podatkowego w zakresie podatku VAT dotyczącej czynności podnajmu lokalu mieszkalnego, należy ustalić prawidłowy symbol PKWiU dla świadczonej usługi. W świetle zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zaliczenie danego towaru lub usługi do odpowiedniego grupowania tej klasyfikacji należy do obowiązków usługodawcy. Wynika to z faktu, że to właśnie usługodawca posiada wszelkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia usługi do grupowania PKWiU. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania, usługodawca może zwrócić się do Ośrodka Interpretacji Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Ł.

Uwzględniając zawarty we wniosku stan faktyczny sprawy oraz przedstawiony stan prawny tut. Organ stwierdza, iż Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla usługi podnajmu lokalu mieszkalnego, jeżeli świadczona usługa podnajmu jest sklasyfikowana pod symbolem PKWiU 70.20.11. Tak bowiem sklasyfikowana usługa korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w związku z pozycją 4 załącznika nr 4 do tejże samej ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.