Zdaniem Wnioskodawcy, uzupełnionym pismem z dnia 27 maja 2011 r. (data wpływu 30 maja 2011 r.), fakt posłużenia się przez kontrahentów podatnika na fakturze dokumentującej sprzedaż na rzecz podatnika towarów i usług skróconą nazwą podatnika w brzmieniu L. Sp. z o. o. Sp. k. lub podobnie skróconą, nie pozbawia podatnika możliwości odliczenia podatku naliczonego zawartego w takiej fakturze. W szczególności podatnik nie ma obowiązku, w celu uzyskania możliwości odliczenia podatku naliczonego, przesyłać kontrahentowi posługującemu się w fakturze niepełną nazwą podatnika noty korygującej, w której korygowana byłaby nazwa podatnika.

Żaden z przepisów prawa nie stanowi wprost o konieczności użycia przez wystawcę faktury dokładnej i pełnej nazwy odbiorcy. Jeśli materiał dowodowy wskazuje jednoznacznie, że dana faktura została wystawiona przez usługodawcę z tytułu rzeczywiście zrealizowanych przez niego czynności, a jej niedokładność polega wyłącznie na nieprecyzyjnym określeniu odbiorcy usługi, faktura taka, mimo że jest dotknięta pewną niedokładnością, daje podstawę do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, skoro rzeczywistą podstawę jej wystawienia stanowią czynności faktyczne wykonane przez dostawcę (por. wyrok z dnia 09 lutego 2000 r. w sprawie I SA/Wr 1885/99).

Przysługujące podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego stanowi podstawę całego systemu podatku VAT. Dlatego też jakiekolwiek ograniczenie tego prawa musi wynikać wprost z przepisów ustawy. Nie istnieje niebezpieczeństwo, że dojdzie do pomyłki w określeniu który podmiot jest podatnikiem, gdyż nie istnieje żadna inna spółka komandytowa z frazą L w nazwie. Przedstawiona sytuacja nie powoduje ryzyka oszustwa lub nadużycia. Ewentualne podważenie prawa do odliczenia podatku naliczonego tylko z powodu nieprecyzyjności w określeniu nazwy podatnika będzie naruszało również zasadę proporcjonalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zasady wystawiania faktur określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem.

Stosownie do regulacji § 4 ust. 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami FAKTURA VAT.

Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako FAKTRA VAT;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta rożni się od daty sprzedaży również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub rodzaj wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Zatem z treści § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia wynika jednoznacznie, iż faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać m. in. nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy.

Ponadto, w myśl § 15 ust. 1 rozporządzenia, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę lub fakturę korygującą zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą, lub oznaczeniem towaru lub usługi, z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w § 5 ust. 1 pkt 6 - 12, może wystawić fakturę nazwaną notą korygującą.

Jak stanowi § 15 ust. 2 rozporządzenia, nota korygująca jest przesyłana wystawcy faktury lub faktury korygującej, wraz z kopią.

Zaznacza się przy tym, że sformułowanie: jakakolwiek informacja wiążąca się z nabywcą, oznacza możliwość korygowania pomyłek w sposobie określenia nabywcy, np. błąd w nazwie, adresie lub numerze identyfikacyjnym. Powyższe jednoznacznie wskazuje, iż w tym trybie mogą być prostowane jedynie pomyłki dotyczące tego konkretnego podatnika. W sytuacji, gdy nabywca otrzyma fakturę zawierającą błędy tylko w niektórych elementach nazwy, wówczas może je skorygować notą korygującą.

Na podstawie § 15 ust. 3 rozporządzenia, nota korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny i datę jej wystawienia;
2. imiona i nazwiska albo nazwy bądź nazwy skrócone wystawcy noty i wystawcy faktury albo faktury korygującej oraz ich adresy i numery identyfikacji podatkowej;
3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy nota korygująca, określone w § 5 ust. 1 pkt 1 - 4;
4. wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej.

W oparciu o § 15 ust. 4 i ust. 5 rozporządzenia, jeżeli wystawca faktury lub faktury korygującej akceptuje treść noty, potwierdza ją podpisem osoby uprawnionej do wystawienia faktury lub faktury korygującej. Noty korygujące powinny zawierać wyrazy NOTA KORYGUJĄCA.

Stosownie natomiast do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza więc możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

W myśl art. 88 ust. 3a nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
   1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący lub nieuprawniony do wystawiania faktur lub faktur korygujących,
   2. w których kwota podatku wykazana na oryginale faktury lub faktury korygującej jest różna od kwoty wykazanej na kopii;
2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
3. wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą tę samą sprzedaż;
4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
   1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,
   2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
   3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności;
5. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego.

Z powyższego wynika, iż nie występuje ograniczenie prawa do odliczenia w przypadku, gdy faktura dokumentująca sprzedaż towarów lub usług zawiera błędną nazwę sprzedawcy lub nabywcy. Zgodnie z rozporządzeniem podatnik wystawia w takiej sytuacji fakturę korygującą lub notę korygującą (w przypadku nabywcy), którą może poprawić zaistniały błąd. Jednakże nie ma to żadnego wpływu na prawo do odliczenia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż pełna nazwa Wnioskodawcy brzmi L. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa. W umowie spółki jak i w KRS jako dopuszczalną nazwę skróconą podatnika wpisano L. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp. k. Wystawcy faktur zakupowych stosują prawidłowy numer NIP, wpisują właściwy adres podatnika, stosując jednak skrót sp. z o.o. zamiast spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Wątpliwości Wnioskodawcy budzi prawidłowość wystawionych faktur, poprzez zastosowanie nieprawidłowej nazwy skróconej Spółki przez kontrahentów oraz prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny w świetle powołanych przepisów należy stwierdzić, że w przypadku, gdy otrzymane faktury zakupu zawierają dane Zainteresowanego umożliwiające jego identyfikację, przy czym w nazwie odbiorcy faktury zastosowany został ogólnie przyjęty skrót sp. z o. o., zamiast Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego (jeżeli zakupy te mają związek z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi). Zastosowanie opisanego wyżej skrótu formy prawnej w nazwie odbiorcy nie powoduje w ocenie tut. Organu błędu skutkującego koniecznością wystawienia not korygujących i brak reakcji na otrzymanie takich faktur nie wpływa na prawidłowość tych dokumentów. W związku z powyższym faktury te mogą stanowić podstawę do odliczenia wykazanego w nich podatku naliczonego.

Jednocześnie tut. Organ pragnie poinformować, że od dnia 01 kwietnia 2011 r. odpowiednikiem powołanych paragrafów 4, 5 i 15 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), są paragrafy 4, 5 i 15 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu