Temat interpretacji

Zastosowanie zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2010 r. (data wpływu 18 października 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 stycznia 2011 r. (data wpływu 17 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości jest:

• prawidłowe - w części dotyczącej możliwości zastosowania zwolnienia od podatku,
• nieprawidłowe - w części dotyczącej stawki podatku.

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 12 stycznia 2011 r. (data wpływu 17 stycznia 2011 r.) o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego o brakujące informacje.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest podatnikiem podatku VAT i zamierza dokonać sprzedaży działek. W związku z tym Gmina dokonała podziału nieruchomości i wydzieliła działki ewidencyjne, które zostaną przeznaczone na powiększenie sąsiednich nieruchomości. Działki te zostaną sprzedane trzem kupującym w formie bezprzetargowej:

• działka 311/7 i 311/10 o łącznej pow. 0,3538 ha jeden kupujący,
• działka 311/6 i 311/9 o łącznej pow. 0,1383 ha drugi kupujący,
• działka 311/11 o pow. 0,1211 ha trzeci kupujący.

Działki położone są na terenie, dla którego nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. Nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy na powyższe tereny. Ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego przyjętego uchwałą przez Radę Gminy wynika, że omawiane działki znajdują się na terenie pod zabudowę mieszkalno-usługową. Natomiast w ewidencji gruntów działki figurują jako:

• działka 311/10 - grunty orne,
• działka 311/11 - grunty orne,
• działka 311/6 - użytki rolne zabudowane,
• działka 311/7 - użytki rolne zabudowane,
• działka 311/9 - grunty orne.

Wnioskodawca uzupełnił przedmiotowy wniosek pismem z dnia 12 stycznia 2011 r. o następujące informacje:

1. Działki 311/6 i 311/7 są gruntami niezabudowanymi.
2. Działki 311/6 i 311/7 zostały wydzielone z działki 311/4, która nie jest przedmiotem sprzedaży, a na której znajduje się budynek do rozbiórki i dlatego grunt ten figuruje w ewidencji gruntów w Starostwie jako użytek rolny zabudowany. Ww. działki zostaną przeznaczone na poszerzenie sąsiednich nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przedmiotowych działek będzie zwolniona od podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m. in. dostawa towarów na terytorium kraju, towarami są również grunty. Jednakże ustawa o VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 zwalnia od podatku VAT dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Gmina nie posiada planu zagospodarowania przestrzennego, nie wydano na te działki decyzji o warunkach zabudowy, działki przeznaczone są na poszerzenie sąsiednich nieruchomości, w ewidencji figurują jako grunty orne, a w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania jako tereny pod zabudowę mieszkalno-usługową. W związku z powyższym Gmina stoi na stanowisku, iż podstawowy wpływ na zastosowanie odpowiedniej stawki lub zwolnienia od podatku VAT przy sprzedaży gruntu mają ustalenia zawarte w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji gdy, dla danego terenu nie ma planu, ani nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Ustawa wymienia jako taki dokument studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania, nie jest on co prawda aktem prawa miejscowego, ale ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych. Biorąc pod uwagę powyższe, Gmina uważa że jeśli grunt w studium przeznaczony jest pod zabudowę usługowo-mieszkaniową to powinna być zastosowana stawka podstawowa 22% i fakt, że grunty te figurują w ewidencji jako grunty orne nie upoważnia Gminy do zastosowania zwolnienia od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• prawidłowe - w części dotyczącej możliwości zastosowania zwolnienia od podatku,
• nieprawidłowe - w części dotyczącej stawki podatku.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., nadanym ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Z wyżej zacytowanych przepisów wynika, iż grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż gruntu stanowi dostawę towaru i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonym art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Obok stawki podstawowej przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej przewidują stawki obniżone oraz zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały m. in. w art. 43 ust. 1 ustawy. Jak wynika z pkt 9 wskazanego przepisu, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z powołanego uregulowania wynika, iż na mocy powyższego przepisu zwolniona od podatku jest jedynie dostawa gruntów niezabudowanych, które nie są gruntami budowlanymi lub gruntami przeznaczonymi pod zabudowę. Oznacza to, że opodatkowane podatkiem od towarów i usług są te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane oraz nieruchomości gruntowe niezabudowane będące terenami budowlanymi lub przeznaczonymi pod zabudowę.

Należy zauważyć, iż ustawa posługuje się pojęciami tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, jednak nie definiuje tych pojęć.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy zatem odwołać się do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy, o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

• lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

• sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

W świetle art. 9 ust. 1 ww. ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej studium.

Na mocy art. 9 ust. 4 ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 ze zm.), dane z ewidencji gruntów i budynków mogą być stosowane wyłącznie posiłkowo, gdyż nie zawierają danych o przeznaczeniu danego gruntu, a jedynie obejmują dane w przypadku gruntów dotyczące ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa (miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego), a w przypadku ich braku inne akta ustanowione przez właściwe organy (decyzja o warunkach zabudowy oraz studium uwarunkowań), natomiast dopiero w przypadku braku wyżej wskazanych dokumentów ewidencja gruntów.

Z opisu zawartego we wniosku wynika, iż Gmina jako podatnik podatku od towarów i usług zamierza dokonać sprzedaży działek: 311/7 i 311/10 o łącznej pow. 0,3538 ha jeden kupujący, 311/6 i 311/9 o łącznej pow. 0,1383 ha drugi kupujący, 311/11 o pow. 0,1211 ha trzeci kupujący. Sprzedaż odbędzie się w formie bezprzetargowej. Działki położone są na terenie, dla którego nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. Nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy na powyższe tereny. Ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego przyjętego uchwałą przez Radę Gminy wynika, że omawiane działki znajdują się na terenie pod zabudowę mieszkalno-usługową. Natomiast w ewidencji gruntów działki figurują jako:

• działka 311/10 - grunty orne,
• działka 311/11 - grunty orne,
• działka 311/6 - użytki rolne zabudowane,
• działka 311/7 - użytki rolne zabudowane,
• działka 311/9 - grunty orne.

Wnioskodawca oświadczył ponadto, iż działki nr 311/6 i 311/7 są gruntami niezabudowanymi. Przedmiotowe działki zostały wydzielone z działki 311/4, która nie jest przedmiotem sprzedaży, a na której znajduje się budynek do rozbiórki i dlatego grunt ten figuruje w ewidencji gruntów w Starostwie jako użytek rolny zabudowany. Ww. działki zostaną przeznaczone na poszerzenie sąsiednich nieruchomości.

Z powołanych wyżej przepisów oraz przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż dla przedmiotowego gruntu niezabudowanego, przeznaczonego pod zabudowę (ustalenia wynikające ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy) nie przewidziano preferencyjnej stawki podatku, ani też zwolnienia od podatku. Zatem jego dostawa opodatkowania jest obecnie 23% stawką podatku.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie brak będzie podstaw do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług przy sprzedaży działek niezabudowanych nr 311/7, 311/10, 311/6, 311/9 i 311/11. W omawianym przypadku w obecnie obowiązującym stanie prawnym zasadnym będzie zastosowanie do opisanych we wniosku transakcji 23% stawki podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, iż stanowisko Wnioskodawcy w części, w której Zainteresowany stwierdza, iż do przedmiotowych dostaw powinna być zastosowana podstawowa 22% stawka podatku należało uznać za nieprawidłowe, ze względu na wskazaną wyżej, obowiązującą od dnia 1 stycznia 2011 r. zmianę przepisów w tym zakresie.

Ponadto należy podkreślić, iż zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zdarzenia przyszłego. Należy zatem wskazać, że odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku udzielono przy założeniu, że działki o których mowa we wniosku są niezabudowane.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu