Temat interpretacji
Czy prawidłowe jest odliczenie podatku naliczonego VAT z faktury zakupu za karnety wstępu uprawniające pracowników do nieodpłatnego skorzystania z obiektów sportowych typu: basen, siłownia, korty tenisowe i kluby fitness?
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2010 r. (data wpływu 20 grudnia 2010 r.), uzupełnionym na wezwanie tut. Organu z dnia 31 stycznia 2011 r. pismem z dnia 3 lutego 2011 r. (data wpływu 7 lutego 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury zakupu za karnety wstępu uprawniające pracowników do nieodpłatnego skorzystania z obiektów sportowych - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 20 grudnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury zakupu za karnety wstępu uprawniające pracowników do nieodpłatnego skorzystania z obiektów sportowych.
Przedmiotowy wniosek uzupełniony został na wezwanie tut. Organu z dnia 31 stycznia 2011 r. (doręczone 3 lutego 2011 r.) pismem z dnia 3 lutego nadanym w dniu 4 lutego 2011 r. (data wpływu 7 lutego 2011 r.).
W przedmiotowym wniosku oraz uzupełnieniu do wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Wnioskująca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Firma dokonuje zakupu karnetów uprawniających do wstępu na basen, siłownię, korty tenisowe, do klubu fitness. Nabywane karnety są finansowane ze środków obrotowych prowadzonej działalności gospodarczej. Sfinansowane karnety przekazywane są nieodpłatnie zatrudnionym pracownikom, wówczas ich wartość stanowi przychód pracowników na podstawie ceny zakupu, od którego potrącany jest podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składki na ubezpieczenia społeczne.
Podatek VAT z faktur dokumentujących zakup karnetów odliczany jest od podatku należnego z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy prawidłowe jest odliczenie podatku naliczonego VAT z faktury zakupu za karnety wstępu uprawniające pracowników do nieodpłatnego skorzystania z obiektów sportowych typu: basen, siłownia, korty tenisowe i kluby fitness...
Zdaniem Wnioskodawcy
Wnioskująca uważa, że jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą posiada prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących zakup karnetów uprawniających pracowników do nieodpłatnego skorzystania z obiektów sportowych.
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT od towarów i usług, które są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Ponoszone wydatki na zakup karnetów wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli większej sprzedaży. Karnety te otrzymują zatrudnieni w prowadzonej przez Wnioskującą działalności gospodarczej pracownicy, którzy pracują kilka miesięcy, nowozatrudnieni pracownicy nie mają prawa do ich otrzymania. W związku z tym, że Wnioskująca działa w branży handlowej, gdzie występuje duża rotacja pracowników, niezbędna jest duża motywacja do pracy aby poprawić efektywność sprzedaży i polepszyć przyszłe wyniki prowadzonej działalności. Pracownik pracujący kilka miesięcy jest w stanie obsłużyć w stopniu bardzo dobrym klientów, gwarantując satysfakcję z dokonanych zakupów oraz zachęcić do ponownych zakupów.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.
Generalna zasada określająca prawne możliwości odliczenia podatku naliczonego wyrażona jest w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT. Zgodnie z tym przepisem, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
W myśl ust. 2 pkt 1 lit. a) powołanego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.
Powyższe regulacje wskazują, iż odliczenie podatku naliczonego to przysługujące zarejestrowanemu czynnemu podatnikowi podatku od towarów i usług całkowite bądź częściowe prawo do obniżenia kwoty podatku należnego dotyczącego opodatkowanych dostaw towarów i świadczenia usług o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabywane towary i usługi są lub będą w przyszłości wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.
Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis art. 88 określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.
Związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa; mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów.
Z przedstawionej w złożonym wniosku sytuacji wynika, iż Wnioskująca, prowadząca działalność gospodarczą jako osoba fizyczna, dokonuje zakupu karnetów uprawniających do wstępu na basen, siłownię, korty tenisowe, do klubu fitness. Nabywane karnety są finansowane ze środków obrotowych prowadzonej działalności gospodarczej. Karnety te przekazywane są nieodpłatnie zatrudnionym pracownikom. Zainteresowana uważa, iż w związku z tym, że działa w branży handlowej, gdzie występuje duża rotacja pracowników, niezbędna jest duża motywacja do pracy, aby poprawić efektywność sprzedaży i polepszyć przyszłe wyniki finansowe.
W świetle powyższego stwierdzić należy, iż wydatki ponoszone na zakup przez Wnioskującą karnetów wstępu uprawniających pracowników do nieodpłatnego skorzystania z obiektów sportowych, takich jak basen, siłownia, korty tenisowe czy kluby fitness, związane są przede wszystkim z wypoczynkiem i rekreacją pracowników, nie przesądza to jednak, że wydatki na zakup takich karnetów mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Uzyskiwanie przychodów w ramach działalności gospodarczej nie jest uzależnione od systemów motywacyjnych stosowanych w danym przedsiębiorstwie. Bezpośrednim bowiem celem, jaki jest związany z zakupem karnetów wstępu do różnego rodzaju obiektów sportowych jest poprawa samopoczucia, wypoczynek i rekreacja pracowników.
Ponadto zauważyć należy, iż przekazanie karnetów pracownikom odbędzie się nieodpłatnie. Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Otrzymana zapłata powinna być zatem konsekwencją wykonanego świadczenia.
Jednakże na względzie mieć należy, iż zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 8 ust. 2 cyt. ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie powołanego powyżej art. 5 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Stosownie bowiem do art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.
Z powyższego zapisu wynika, iż nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów uznaje się za odpłatne świadczenie usług, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące warunki:
- nieodpłatne świadczenie usług nie jest związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa,
- podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami.
Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w cyt. art. 8 ust. 2 ustawy o VAT jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem, wobec niespełnienia przez Wnioskującą przesłanek wynikających z powyższego przepisu, przekazanie karnetów odbędzie się w celu realizacji czynności niepodlegającej opodatkowaniu.
Reasumując, analiza przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego w odniesieniu do przepisów mających zastosowanie w sprawie, prowadzi do wniosku, iż Wnioskującej nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup karnetów wstępu uprawniających pracowników do nieodpłatnego skorzystania z obiektów sportowych takich jak basen, siłownia, korty tenisowe i kluby fitness, na podstawie powołanego art. 86 ust. 1 ustawy o VAT z uwagi na fakt, iż ww. karnety nie mają związku z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.
Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego stanu faktycznego należało uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. Marii Curie Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie