Temat interpretacji

Prawo do zwolnienia od podatku dla kursów podnoszących kwalifikacje zawodowe na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit.a ustawy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17.01.2011 r. (data wpływu 21.01.2011 r.), uzupełnione pismem w dniu 25.02.2011 r. na wezwanie z dnia 16.02.2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia od podatku dla kursów podnoszących kwalifikacje zawodowe na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit.a ustawy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.01.2011 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony w dniu 25.02.2011 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia od podatku dla kursów podnoszących kwalifikacje zawodowe na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit.a ustawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zajmuje się prowadzeniem specjalistycznych usług szkoleniowych, głównie kursów podnoszących kwalifikacje zawodowe. Po ukończeniu tych kursów, uczestnicy po pozytywnie zdanym egzaminie nabywają uprawnienia do obsługiwania maszyn roboczych wymienionych w załączniku nr 1 Rozporządzenia Ministra Gospodarki z 20 września 2001r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas eksploatacji maszyn i innych urządzeń technicznych do robót ziemnych, budowlanych i drogowych (Dz. U. Nr 118, poz. 1263).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od 1 stycznia 2011r, świadczone przez spółkę w/w usługi mogą korzystać ze zwolnienia przedmiotowego zawartego w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi wykonywane przez spółkę powinny korzystać, ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 43 ust.1 pkt 29, a), gdyż są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Gdyby kursy były przeprowadzane niezgodnie z wymogami Rozporządzenia Ministra Gospodarki z 20 września 2001r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas eksploatacji maszyn i innych urządzeń technicznych do robot ziemnych, budowlanych, drogowych (Dz.U. z dnia 15 października 2001 r.) oraz procedurami Instytutu uczestnicy szkoleń nie nabyliby uprawnień (kwalifikacji) niezbędnych do wykonywania zawodu operatora maszyn ziemnych wymienionych w załączniku w/w rozporządzenia. Spółka spełnia wszystkie wymagania zawarte w w/w przepisach, a ostateczne nabycie uprawnień przez uczestników szkoleń jest przydzielane na podstawie pozytywnie zdanego egzaminu przeprowadzonego przez Instytut.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w pozycji 7 wymieniał jako zwolnione usługi w zakresie edukacji (ex 80) i przenoszą uregulowania dotyczących tej tematyki do treści ustawy.

Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ustawy o VAT punktów 26-29, regulujących zwolnienia od podatku działalności edukacyjnej. Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów. Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i ww. dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie. Zauważyć należy, że na gruncie Dyrektywy VAT zwolnienie w zakresie świadczenia usług edukacyjnych ma charakter podmiotowo przedmiotowy, co oznacza, że świadczenie usług edukacyjnych powinno być zwolnione od podatku wyłącznie wówczas, gdy usługodawcą jest podmiot, który spełnia określone warunki.

W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2006 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 288 str. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych Wspólny system podatku wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC ze zm.).

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia wyjaśnia co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i) dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE) obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu

W związku ze zmianą przepisów ustawy dotyczących zwolnień z opodatkowania podatkiem VAT usług, Wnioskodawca zadał pytanie, czy świadczone przez niego usługi szkoleniowe, będą korzystać ze zwolnienia w podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit.a, w stanie prawnym obowiązującym od 01.01.2011 roku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26 :

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

- oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Wnioskodawca jest Spółką zajmującą się prowadzeniem specjalistycznych usług szkoleniowych, głównie kursów podnoszących kwalifikacje zawodowe. Po ukończeniu tych kursów, uczestnicy po pozytywnie zdanym egzaminie nabywają uprawnienia do obsługiwania maszyn roboczych wymienionych w załączniku nr 1 Rozporządzenia Ministra Gospodarki z 20 września 2001r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas eksploatacji maszyn i innych urządzeń technicznych do robót ziemnych, budowlanych i drogowych (Dz. U. Nr 118, poz. 1263).

W § 23 tego rozporządzenia, który jest aktem wykonawczym do przepisów kodeksu pracy, maszyny robocze, o których mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia, mogą być obsługiwane wyłącznie przez osoby, które ukończyły szkolenie i uzyskały pozytywny wynik sprawdzianu przeprowadzonego przez komisję powołaną przez Instytut. Instytut ten jest międzyresortowym instytutem badawczym, dla którego organem nadzorującym jest Ministerstwo Gospodarki. Realizuje on m.in. zadania przypisane przywołanym powyżej rozporządzeniem jak takie jak: nadzór nad podmiotami-ośrodkami prowadzącymi szkolenia obejmujące część teoretyczną i praktyczną maszyn roboczych i urządzeń, opracowywanie programów szkoleń oraz jak wskazuje Wnioskodawca, przeprowadza egzaminy dla uczestników szkoleń.

W § 24 ust. 1 rozporządzenia szkolenie, o którym mowa w § 23, obejmuje część teoretyczną i praktyczną. W ustępie 2 stwierdza się, że część teoretyczna obejmuje zagadnienia z zakresu:

1. dokumentacji technicznej maszyn roboczych,
2. bezpieczeństwa i higieny pracy przy eksploatacji maszyn roboczych,
3. technologii wykonywania robót ziemnych,
4. użytkowania i obsługi maszyn roboczych.

Część praktyczna szkolenia, według ustępu 3, obejmuje naukę eksploatacji maszyn roboczych w różnych warunkach terenowych i technologicznych.

W § 25 tego samego rozporządzenia zawarto również wytyczne, co do wymogów jakie spełniać musi ośrodek ubiegający się o wydanie potwierdzenia od Instytutu. Szkolenie, o którym mowa w § 23, może prowadzić podmiot, który posiada:

1. warunki lokalowe do prowadzenia wykładów,
2. park maszynowy wraz z placem manewrowym,
3. kadrę wykładowców,
4. warunki socjalne i wyposażenie dydaktyczne.

W uzasadnieniu Wnioskodawca podaje, iż dokonywane przez niego kursy muszą być zgodne z wymogami cyt. powyżej rozporządzenia oraz procedurami Instytutu.

Jak wynika z powyższego, przepisy rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 20.09.2001 r. wskazują na obowiązek posiadania potwierdzenia kwalifikacji przez osoby obsługujące maszyny robocze, o których mowa w załączniku nr 1 do cyt. powyżej rozporządzenia, jak również zawierają wytyczne odnośnie procedur związanych ze spełnianiem odpowiednich wymogów przez placówki, chcące przeprowadzać odpowiednie kursy i szkolenia. Zatem, na podstawie przywołanych przepisów oraz dokonanej analizy stanu faktycznego wniosku, stwierdzić należy, iż Spółka świadczy usługi kształcenia zawodowego lub kwalifikacji zawodowych, które prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w Rozporządzaniu Ministra Gospodarki z 20 września 2001r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas eksploatacji maszyn i innych urządzeń technicznych do robót ziemnych, budowlanych i drogowych (Dz. U. Nr 118, poz. 1263).

Reasumując, świadczone przez Wnioskodawcę specjalistyczne usługi szkoleniowe, podnoszące kwalifikacje zawodowe prowadzone na zasadach i w formie przewidzianej w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 20.09.2001 r. oraz procedurami Instytutu, korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit.a ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C.Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie