Temat interpretacji

Opodatkowanie dostawy nieruchomości zabudowanej budynkami. Dłużnik prowadzi działalność gospodarczą.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Komornika Sądowego, przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2010 r. (data wpływu 20 stycznia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 kwietnia 2011 r. (data wpływu 8 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości zabudowanych oraz niezabudowanych dłużnika w trybie licytacji komorniczej:

• jest prawidłowe w części dotyczącej działek nr 114, 116, 151/27, 151/28, 151/32, 151/33, 151/34 oraz 151/35,
• jest nieprawidłowe w części dotyczącej działek nr 24/4, 30, 151/26.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości zabudowanych oraz niezabudowanych dłużnika w trybie licytacji komorniczej. Dnia 8 kwietnia 2011 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W sprawie egzekucyjnej przeciwko dłużnikowi, jest prowadzona egzekucja do nieruchomości gruntowej z zabudowaniami (grunt zurbanizowany oraz nieruchomości rolne), położonej w obrębie wsi, dla której Sąd Rejonowy ma urządzoną księgę wieczystą. Nieruchomość, jest zlokalizowana na działkach oznaczonych w ewidencji gruntu Nr 24/4, 30, 114, 116, 151/26, 151/27, 151/28, 151/32, 151/33, 151/34, 151/35 o powierzchni 10,2069 ha.

Według ewidencji gruntów działki oznaczone są następującymi rodzajami użytków:

1. działka nr 24/4 lasy i grunty leśne, łąki trwałe oraz grunty rolne o powierzchni 4,48 ha, przeznaczona w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy z dnia 9 października 2002 r. jako tereny użytków rolnych i leśnych położone w północnej części wsi (oznaczone symbolem 12 RP, RL). Działka została nabyta przez dłużniczkę w dniu 22 grudnia 1987 r. Działka jest uprawiana, w części zalesiona.
2. działka nr 30 grunty orne o powierzchni 3,53 ha. Przeznaczona jest w planie zagospodarowania przestrzennego jako tereny użytków rolnych, oznaczona symbolem 13 RP. Nieruchomość została nabyta przez dłużniczkę 19 lipca 1982 r. Działka jest uprawiana.
3. działka nr 114 łąki trwałe o powierzchni 0,22 ha. Przeznaczona została w planie zagospodarowania przestrzennego jako tereny istniejącego i projektowanego zainwestowania wiejskiego oraz kompleksu trwałych użytków zielonych położonych w centralnej części wsi. Działka została nabyta przez dłużniczkę 19 lipca 1982 r. i nie była uprawiana.
4. działka nr 116 łąki trwałe o powierzchni 0,05 ha, przeznaczona w planie zagospodarowania przestrzennego jako tereny istniejącego i projektowanego zainwestowania wiejskiego oraz kompleksu trwałych użytków zielonych, położone w centralnej części wsi, oznaczony symbolem: 07 Mw, MN, RZ. Niniejsza działka została nabyta przez dłużniczkę 19 lipca 1982 r. i była uprawiana.
5. działki nr 151/26, 151/27, 151/28, 151/32, 151/33, 151/34 oraz 151/35 w planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczone jako tereny istniejącego i projektowanego zainwestowania wiejskiego położone w centralnej części wsi. Dłużniczka nabyła te działki dnia 29 czerwca 1995 r.
6. działka nr 151/27 o powierzchni 0,0203 ha (użytki rolne zabudowane) oraz działka nr 151/28 o powierzchni 0,3259 ha (łąki trwałe i grunty orne) stanowią drogę gruntową wewnętrzną.
7. działka nr 151/32 o powierzchni 0,1000 ha (grunty orne), działka nr 151/33 o powierzchni 0,1436 ha (łąki trwałe, grunty trwałe), działka nr 151/34 (łąki trwałe, pastwiska trwałe, grunty orne), działka nr 151/35 o powierzchni 0,1073 ha (pastwiska trwałe, grunty orne) to działki niezabudowane, zurbanizowane i przeznaczone pod zabudowę.
8. działka nr 151/26 o powierzchni 1,0642 ha (użytki rolne zabudowane) jest zabudowana:
   1. budynkiem mieszkalnym (rok budowy 1924-1983) o powierzchni użytkowej 231/50 m²,
   2. budynkiem gospodarczym (rok budowy 1981-1983) o powierzchni użytkowej 115,20 m²,
   3. budynkiem gospodarczym (rok budowy 1924) o powierzchni użytkowej 134,30 m²,
   4. budynkiem gospodarczym (rok budowy 1981, 1983-1985) o powierzchni użytkowej 370,70 m²,
   5. budynkiem gospodarczym (rok budowy 1928, 1984) o powierzchni użytkowej 136,50 m²,
   6. budynkiem gospodarczym (rok budowy 1985) o powierzchni użytkowej 125,40 m²,
   7. wiatą (rok budowy 1989-1990) o powierzchni użytkowej 244 m²,
   8. - budynkiem wagi i wagi samochodowej (rok budowy 1991) o powierzchni użytkowej 5,50 m²,
   9. siedmioma silosami zbożowymi o pojemności 25, 40, 100, 120, 200, 40 i 40 ton.

Nieruchomość została oszacowana przez biegłego sądowego na kwotę 1.073.576,00 zł. Dłużniczka nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest płatnikiem podatku VAT. Od zakończenia budowy wszystkich obiektów minęło ponad 5 lat. Dłużniczka przez okres ponad 2 lat nie ponosiła wydatków na ulepszenie budynków.

Dnia 8 kwietnia 2011 r. Zainteresowany uzupełnił opis stanu faktycznego wskazując, iż dłużniczka wszystkie działki nabyła na podstawie umowy kupna-sprzedaży:

• działkę nr 24/4 w dniu 22 grudnia 1987 r.,
• działki nr 30, 114,116 w dniu 19 lipca 1982 r.,
• działki nr 151/26, 151/27, 151/28, 151/32, 151/33, 151/34, 151/35 w dniu 29 czerwca 1995 r.

Jak wyjaśniono, dłużniczka zbywała płody rolne pochodzące z działek nr 24/4, 30 i 116.

Droga wewnętrzna gruntowa znajdująca się na działkach nr 151/27 i nr 151/28 nie jest utwardzona i nie stanowi budowli w rozumieniu ustawy prawo budowlane. Dostawa nieruchomości zabudowanych drogą, na działce nr 151/27 i nr 151/28, dokonywana jest w ramach pierwszego zasiedlenia po ich wybudowaniu (umowa kupna-sprzedaży z roku 1995). Pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budowli upłynął okres dłuższy niż dwa lata (pierwszy właściciel użytkował drogę od roku 1983). Dłużniczka nie dokonywała na przedmiotową nieruchomość wydatków na jej ulepszenie i nie przysługiwało jej odliczenie podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ponadto, ani dłużniczka ani komornik nie występowali o indywidualne administracyjne decyzje o warunkach zabudowy żadnej z ww. działek. Dostawa wszystkich budynków mieszczących się na działce nr 151/26 dokonywana będzie w ramach pierwszego zasiedlenia.

W stosunku do obiektów znajdujących się na działce nr 151/26 dłużniczce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Dłużniczka nie ponosiła wydatków na ich ulepszenie większych niż 30% wartości początkowej tych obiektów. W związku z nabyciem działki nr 151/26 dłużniczce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Budynki posadowione na działce nr 151/26 wybudowano odpowiednio w latach:

• budynek mieszkalny w roku 1924 i 1983,
• budynek gospodarczy nr 1 w latach od 1981-1983 r.,
• budynek gospodarczy nr 2 w roku 1924,
• budynek gospodarczy nr 3 w latach 1981, 1983-1985 r.,
• budynek gospodarczy nr 4 w roku 1928 i 1984,
• budynek gospodarczy nr 5 w roku 1985,
• budynek wiaty nr 6 w latach 1989 i 1990,
• budynek wagowy i wagi samochodowej w roku 1991,
• budynek silosy w latach 1989 do 1990,

Dłużniczka prowadziła działalność jako rolnik ryczałtowy w latach 1993 do 2008, a więc dłużniczka prowadziła tam działalność przez okres ponad 5 lat. Do działalności wykorzystywała, oprócz budynku mieszkalnego wszystkie budynki posadowione na działce nr 151/26. Dłużniczka prowadziła działalność gospodarczą w zakresie usług dla rolnictwa, tj. orka, bronowanie, suszenie zboża, handel sprzedaż i kupno zboża.

Dłużniczka nie udostępniała osobom trzecim opisanych we wniosku działek zarówno zabudowanych jak i niezabudowanych.

Wcześniej, na drodze licytacji, zostały sprzedane inne nieruchomości dłużniczki, stanowiące grunty rolne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości w trybie licytacji sądowej powinna zostać objęta podatkiem VAT, czy jest od podatku VAT zwolniona...

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na grunty wchodzące w skład nieruchomości przeznaczone pod zabudowę, przedmiotowa nieruchomość powinna być objęta przy zbyciu na drodze licytacji sądowej podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe w części dotyczącej działek nr 114, 116, 151/27, 151/28, 151/32, 151/33, 151/34 oraz 151/35,
• nieprawidłowe w części dotyczącej działek nr 24/4, 30, 151/26.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., nadanym ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże na podstawie obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonego art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578 ze zm.) oraz zmienionego art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726) w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki podatku.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie art. 2 pkt 14 ustawy rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m. in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Ponadto za oddanie do użytkowania w ramach czynności podlegających opodatkowaniu, uznać należy nie tylko sprzedaż, ale również umowy najmu i dzierżawy. Zatem pierwszym zasiedleniem będzie także moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Wskazać również należy, iż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom po spełnieniu określonych warunków możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji.

Jak stanowi art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki i budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Poza powyższym zwolnieniem ustawodawca w odniesieniu do gruntu przewidział zwolnienie od podatku zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Powyższe oznacza, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę są zwolnione od podatku VAT.

Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.).

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego (miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego), a w przypadku ich braku inne akty ustanowione przez właściwe organy (studium uwarunkowań oraz decyzja o warunkach zabudowy).

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 ww. ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej studium. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż o przeznaczeniu danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decyduje przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

W tym miejscu wyjaśnić należy, iż zainwestowanie wiejskie oznacza możliwość realizacji zabudowy kubaturowej lub użytkowania nierolniczego i nieleśnego.

Z kolei dane z ewidencji gruntów i budynków mogą być stosowane wyłącznie posiłkowo, gdyż nie zawierają danych o przeznaczeniu danego gruntu, co jest warunkiem decydującym o zwolnieniu od podatku w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, a jedynie obejmują dane dotyczące ich aktualnego wykorzystania art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 ze zm.).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi postępowanie egzekucyjne do nieruchomości gruntowej z zabudowaniami (grunt zurbanizowany oraz nieruchomości rolne). Nieruchomość jest zlokalizowana na działkach oznaczonych w ewidencji gruntów nr 24/4, 30, 114, 116, 151/26, 151/27, 151/28, 151/32, 151/33, 151/34, 151/35. A wskazana:

1. działka nr 24/4 sklasyfikowana jest w ewidencji gruntów jako lasy i grunty leśne, łąki trwałe oraz grunty rolne, a przeznaczona według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na tereny użytków rolnych i leśnych. Taki jej charakter sprawił, iż była w części uprawiana, a w pozostałej części zalesiona. Uprawa działki prze dłużniczkę skutkowała sprzedażą płodów rolnych.
2. działka nr 30 sklasyfikowana jest w ewidencji gruntów jako orna i przeznaczona w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako tereny użytków rolnych. W konsekwencji także i ta działka była uprawiana i dłużniczka sprzedawała płody rolne z tej działki.
3. działka nr 114 sklasyfikowana została w ewidencji gruntów jako łąki trwałe, a przeznaczona planem zagospodarowania przestrzennego na tereny istniejącego i projektowanego zainwestowania wiejskiego. Skutkiem takiego przeznaczenia działka nie była uprawiana.
4. działka nr 116 sklasyfikowana została jako łąki trwałe i przeznaczona zapisami planu zagospodarowania przestrzennego jako tereny istniejącego i projektowanego zainwestowania wiejskiego. Działka była uprawiana i dłużniczka sprzedawała płody rolne z tej działki.
5. działki nr 151/26, 151/27, 151/28, 151/32, 151/33, 151/34 oraz 151/35 zostały nabyte przez dłużniczkę w roku 1995, i przeznaczone zapisami planu zagospodarowania przestrzennego na tereny istniejącego i projektowanego zainwestowania wiejskiego. Przy czym działki nr 151/27 oraz 151/28 wykorzystywane są jako droga wewnętrzna gruntowa nie stanowiąca jednak budowli w rozumieniu ustawy prawo budowlane.
6. działka 151/26 jest działką gruntu zabudowaną budynkiem mieszkalnym (nie wykorzystywanym w działalności gospodarczej), pięcioma budynkami gospodarczymi, wiatą, budynkiem wagi oraz wagą samochodową, a także siedmioma silosami zbożowymi. W stosunku do obiektów znajdujących się na działce dłużniczce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Dłużniczka nie ponosiła wydatków na ich ulepszenie większych niż 30% wartości początkowej tych obiektów. W związku z nabyciem działki nr 151/26 także nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług.

Dłużniczka prowadziła działalność jako rolnik ryczałtowy w latach 1993 do 2008, świadczyła także usługi rolnicze w postaci orki, bronowania, suszenia zboża. Prowadziła także handel zbożem.

W świetle powyższego wskazać należy, iż zbycie opisanych działek będzie czynnością, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Powyższe wynika z faktu, iż dłużniczka prowadziła działalność gospodarczą jako rolnik ryczałtowy, świadcząc także usługi rolnicze oraz wykonując handel zbożem. W konsekwencji powyższego posiadane grunty w ramach prowadzonego gospodarstwa rolnego nie mogą być uznane za majątek osobisty, lecz za składniki prowadzonej działalności gospodarczej. Skutkiem powyższego sprzedaż działek stanowi czynność odpłatnej dostawy towarów uprzednio służących działalności gospodarczej.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan sprawy wskazać należy, że:

• sprzedaż działek 24/4 i 30 korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, bowiem z planu zagospodarowania przestrzennego wynika, że są to tereny użytków rolnych i leśnych,
• sprzedaż działki nr 151/26 korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a, bowiem dostawa wymienionej działki jak wskazał Wnioskodawca w uzupełnieniu jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, jednakże w związku z jej nabyciem oraz w stosunku do obiektów znajdujących się na ww. działce nie przysługiwało dłużniczce prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponadto, dłużniczka nie ponosiła na ulepszenie budynków i budowli znajdujących się na ww. działce wydatków większych niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
  Wyjątek stanowi sprzedaż budynku mieszkalnego, która jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jak wskazał Wnioskodawca nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej, tj. gospodarstwie rolnym, czyli stanowił majątek osobisty dłużniczki.
• sprzedaż działek nr 114, 116, 151/27, 151/28, 151/32, 151/33, 151/34 oraz 151/35 jest opodatkowana obowiązującą od 1 stycznia 2011 r. stawką podatku, tj. 23%, bowiem stosownie do zapisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie są one gruntami rolnymi lub leśnymi, lecz przeznaczonymi pod istniejące i projektowane zainwestowanie wiejskie. Takie ich przeznaczenie uniemożliwia zwolnienie od podatku ich sprzedaży, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu wyjaśnić należy, iż stosownie do treści art. 29 ust. 5 ze zwolnienia od podatku korzystać będzie także sprzedaż części gruntu odpowiadającej zwolnionym od podatku budynkom i budowlom.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu